Bugün (11 iyun) nəhayət ki, canımı qurtararaq bitirdiyim "universitet"dir. Bəli, "universitet"dir, çünki tələbələrinin əksəriyyəti (95%-i) savadsızdır və buranı bitirəndən sonra da savadsız olaraq qalırlar. Yüksək bal ilə daxil olanların əksəriyyəti birinci kursdan sonra bakı'dakı universitetlərə üz tutur. Oxuduğum qrupda da bir nəfər məhz bu cür getdi.
Bir çoxları ailə zoruna imtahandan imtahana pul tökərək oxuyur... zad... klassik şeyləri yazaraq vaxt itirməyək onsuz hamı bilir.
Müəllimlərin 90%-i savadsızdır; öz oxuduğum fakültə üzrə deyirəm amma digər fakültələrdə də vəziyyət demək olar ki, eynidir. Yaxşı, az-çox biliyi, dünyagörüşü olan müəllimlərə də rast gəlmək olur.
Mənim üçün bu universitetdə keçən dörd ilin qısa xülasəsi belədir: kənd - avtobus - universitet - avtobus - kənd. Baxmayaraq ki, birinci semestrdə əmimgildə qaldım, ancaq 6-bazar kənddə olurdum yenə də. Bu haqda ayrıca entrim var: #233076
Bu illərdə mənə kömək olan dost kompyuterim oldu. Seriallar, filmlər, animasiyalar, youtube, oyunlar və s. şeylər bu dörd ili kənddə keçirməyimə böyük ölçüdə kömək etdi. insan şəhərdən kənarda, ucqar kənddə qalanda kompyuterin nə qədər vacib olduğunu dərk edir. Kompyuter olmasaydı yəqin ki, özümü öldürərdim. Elə bil ki, dərsdən gəlirsən, qaçırsan heyvan otarmağa, inək suvarmağa və s. bu kimi pox işləri görürsən adamın bütün əsəbi korlanır; ən azından axşam *friends*'ə, *the big bang theory*'yə, *game of thrones*'a baxaraq bir neçə saatlığına başqa adam ola bilirsən.
Mövzudan kənara çıxdım bağışlayın; qrupda əksəriyyət qız idi, 2 oğlan var idi məndən başqa. Həmin bir oğlan ilə ilk ilimizdə yoldaş olduq biraz, amma sonra yavaş-yavaş uzaqlaşdı. Deyəsən çox sıxıcı biri olduğum üçün idi. Hətta bəzən qrupda mənə iynələyici sözlər deyib, mırt tuturdu, qızlar da gülürdü filan; amma çox da necə deyim, şərəfsiz birisi deyildi. Ancaq o birinci kursdan sonra getdi.
Digər oğlan isə savadız idi, çox yaxın olmasaq da ikinci il və sonraki kurslarda tənəffüslərdə tək qalmamaq üçün danışırdıq. Ətrafı çox cahil tiplər olduğuna görə uzaq tuturdum.
Qızlar da klassik tipləmələr idi, bir qız həqiqətən gözəl idi, fakültəyə girəndə bütün oğlanlar ona baxırdı, qısa geyinirdi çox vaxt. Təbii ki, heç bir qız ilə yaxınlığım olmadı; dörd ildə "salam-sağol" münasibəti oldu ancaq.
Bir dənə sürtük tipləməsi var idi, əlbəttə ki, hərdən mənə də ilişirdi: "az buna bax gör buna hansı qız gələr?"; "sən niyə qəribəsən axı," kimi gic gic danışırdı. Hamıya, hətta müəllimlərə də qəribə görünürdüm, çünki çox vaxt sakit idim. Qrupdakilərlə heç bir ortaq nöqtəmiz yox idi, axı nədən söhbət açardım, çoxusu film-serialdan xəbərsiz idi.
Nə isə, uzun sözün qısası; 4 ilin mənə xeyri o oldu ki, serial film izləməyə bol-bol vaxt tapdım. Çünki dərslər asan idi, imtahanlar isə çox asan. Qış vaxtı saat 7-də başlayar, gecə yarısına kimi film, serial izləyərdim, otaq soyuq olurdu titrəyə-titrəyə izləyirdim.
Ağlı olan burada oxumaz. Mən peşman deyiləm çünki loser'ın, qorxaqın biriyəm, layiq olduğum budur. Birisi mənə ucadan söz deyəndə elə bil ki, məni ox ilə vururlar gözüm sulanır.
Reallığı qəbul etməyərək film-serial ilə saxta reallığımda çürüyürəm; məni örnək almayın. Gələcəyə dair heç bir planım da yoxdur; diyirlənən qaya kimiyəm. Əslində heç "gələcəyim" yoxdur. Həyatı yaşamıram, kənardan izləyirəm ancaq; dost yox, tanış yox... mənim kimi olmayın risk alın, yaxşı təhsil alın, sevişin...
)
