yoxluq

uzun aradan sonra elə uzun yazmağın nə qədər çətinliyi ilə üzləşirdim. amma bugün nəsə bu zəncirləri qırmış kimiyəm və sadəcə yazmaq istəyirəm. hər şey haqqında amma heç bir başlıq adı tapmadan. heçnə düşünmədən, sadəcə boşboğazlıq etmək istəyirəm. əgər bu yazdıqlarımı oxuya bilirsinizsə şanslısınız çünki bu dəfə silməmişəm həm də bir o qədər şansınız yoxdur əgər burdan sonra da dəvam edib oxumaq istəsəniz.

əgər artıq oxumağa qərar vermisinizsə xoş gəldiniz nihilist kimi görünən, çoxu zaman yaşadıqları çox anlaşılmasın deyə klounluq edən birinin düşüncələrini oxumağa. çoxu zaman insanlar sənin haqqında nə düşünür deyə maraqdan soruşuruq amma heç özümüz haqqında biz nə düşünürük və ya self-analysis etsək nə qədər haqlı olarıq düşüncəsi də keçmir ağlımın ucundan desəm yalan olar. Ona görə də çox zaman başımı bununla qatmağa çalışıram amma bu məni hərdən reallıqdan uzaqlaşdırır hətta daha paranoyak etmir desəm də yalan olmaz.

ilk öncə keçim insan münasibətlərinə. Mənim üçün həddindən artıq balanslaşdıra bilmədiyim bir şeydir. bu yaşıma qədər düzgün qura bildiyim bir münasibət yoxdur. çünki sıxıcı gəlir, maraqlı gələcək insan üçün isə mən ümumiyyətlə maraqlı deyiləm. bir insan tanımağa çalışacağı insanla görüşərkən nədən uzun-uzun sifətinə baxsın ki? Ona görə də sadəcə qarşımdakı sıxılar, eybi yox sıxılmasın deyə boş danışım onsuz növbəti dəfə görüşməyəcik düşüncəsiylə nələr-nələr danışıram sonra özüm özümdən utanacağımı bilərək.

tamam, insan yeni insanlara alışma problemi çəkə bilər. amma ən azından ailəsi belə olmasın da. Dünən atamın ad günü idi, bu isə yadımdan çıxmışdı. Yorğun, heç kim tərəfindən yolu gözlənilməyən biri kimi (sadəcə anam zəng edib hərdən harda olduğumu soruşur və yaxşı deyir) evə gələrkən təbrikləri eşidərkən anladım. Bəlkə də dünən atam ilə nə qədər soyuq münasibətim olduğunu anladım. ikimizin də səhvləri var idi. indi atam və oğul arasındakı münasibətləri deyil də ad günü haqqında yazmaq istəyirəm. Çox qəribədir..insanlar ad günü keçirmədiyimin səbəbini soruşurlar, deyirlər nədir spesifik bir vəziyyət ki, sən ad günü keçirmirsən? Düşünürəm...Heç düşünməmişdim bunun haqqında. Hər hansı bir səbəb ola bilər? Qocaldığım üçün keçirtmirəm deyə bir anlayış yoxdur. Sadəcə bilmirəm heç bir spesifik səbəb olmadığından izah da edə bilmirəm. Sadəcə bir gündür və o gün mən olmuşam. ilin bütün günləri dəyər görmədən keçib tək bir gün dəyər görmə istəyi yoxsa sadəcə mənə sıradan gəlir?

Yəqin ki, dürüst biri olsaydım özümə nə üçün yaşamağa dəvam edirəm və yaxud nə üçün bunun üçün çabalayıram suallarını verərdim. Bəlkə də sualın tək cavabı ölüm qorxusudur. Ölərkən çəkəcəyin ağrılardan qorxursan. Amma necə qəribə dünyadı. Biriləri bir ucda xərçəng xəstəsi və yaxud hər hansı bir xəstəlik üçün həyatı ilə mübarizə aparakən, sən sağlam şəkildə mental çöküşlərinə görə daha da çökürsən. schopenhauer ölüləri yenidən həyata gətirsək, onlar bunları geri çevirər anlayışını müdafiə edir. Məncə bu cümlə mental ağrılar çəkən insanlar üçün doğrudur. Çünki bir insanın xoşbəxtlik dadması üçün çabalaması lazım olur amma çox zaman ağrılar dadması üçün çabalamasına ehtiyac yoxdur. Çünki o ağrılar o gözlərini açan kimi onun çiyinlərindədir...


insanlar gedir və sən heç bir ünsiyyət qura bilmirsən. qayğı görmək istəyirsən amma qayğı göstərmək istəmirsən. Yalnızsan amma yalnızlıqdan çıxmaq üçün addım atmırsan. Onda niyə? nə üçün? Tanrının əmri ilə gəldiyim bu dünyada qəribə varlıqlarla keçib gedən uzun həyatımı, hər kəsin görə biləcəyi lağ-lağa və heç kəsin görə bilmədiyi gözyaşları ilə daha nə vaxta qədər izləyəcəm?

Və niyə bu başlıq? çünki sevgisiz hər şey yoxluqdur deyirdi hansısa kitabında emil cioran. Həqiqətən də belə imiş. insanlar sevdikləri ilə bir quyularına çəkiləndə sən ortada düm tək qalırsan bəzən insanları izləyirsən bəzənsə tavanı seyr edirsən.

when i'm gone

Mənə Eminem'i sevdirən, nə zaman dinləsəm dərin kədər keçirib yaşadığım həyatın mənasızlığını üzümə vuran mahnıdır. Eminem mahnını qızı Hailie üçün yazıb və onu itirməkdən necə qorxduğundan danışır.

Mən isə birinə tutunmağa çalışıb, hər dəfə yaşamağa çalışdıqca itirdiyim, əlindən tuta bilmədiyim insanlar üçün narahat oluram. Çəkinirəm, üzülürəm. Yaşamağa çabaladıqca dərinləşən quyu ilə diblərə doğru irəliləyirəm, bəzən nəfəs ala bilmirəm. Gecələri tez-tez oyanıram...

Və yenə o gedir. Mən isə ona heçnə deyə bilmirəm, deyə bilmirəm çünki itirmək istəmirəm. Dost kimi ən azından yanımda qalar düşünürəm. Amma danışdıqca onun da mənə qarşı hisslərini anlamağa çalışıram, çalışdıqca isə onun artıq gedəcəyini anlayıram.

Have you ever loved someone so much
You'd give an arm for
Not the expression, no...

Ətrafında insanlar xoşbəxtdi. Amma sən deyilsən və qısqanırsan, izləyirsən. Nə olur lan məni də görün, gəlin birlikdə əylənək. Nə olacaq ki? Onsuz çətin adaptasiya oluram insanlara, yeni insan ümumiyyətlə tanıya bilmirəm, ən azından sizlər varsınız, amma belə etməyin.

Yalnızlıq çox qorxudur artıq məni. Ən son nə zaman qucaqlandığımı belə xatırlamıram. Çətinliklə adaptasiya olduğum insanlar da çıxıb gedir, ağrılıdır...

breakfast in america

Bir Crime of the Century olmasa da onun qədər dəyərli və əvəzolunmaz Supertramp albumudur. Album 70'lərin sonunda satışa çıxıb və çox uğurlu olub. Elə albumdan adını götürən Breakfast in America illərdi dinləmək bezmədiyim işlərdəndi. O zamanlar çox çətinliklə kasetini əldə edib dinləyirdim, sözlərini anlamasam da məni əyləndirirdi zamanla kəşf etdiyim klarnet səsi məni həm albuma həm də mahnıya daha da bağladı. O qədər uğurlu oldu ki, Grammy mükafatlarını da topladı (amma kim taxmış bu mükafatları...) və təkcə Amerikada 4 milyondan çox satdı.

Əlavə olara albomda olan The Logical Song, Take the Long Way Home, child of vision və Goodbye Stranger digər sevdiyim parçalardı.

Albumda yer alanlar:

(baxma: Rick Davies) - vokal, piano
(baxma: Roger Hodgson) - lead gitar, vokal
(baxma: John Helliwell ) - saxsaphone
(baxma: Dougie Thomson ) - bass
(baxma: Bob Siebenberg ) - drum və digər alətlərdə

the velvet underground and nico

Öz dönəminin ən iconic albumlarından biridir. Zamanında rock'n'roll fərqli cür şərh olunurdu, mahnı sözləri daha çox əyləncəli olur və heç bir məna kəsb etmirdi çox zaman. Amma şərqdə gedən çaxnaşma, dava-dalaş qərbdə gedən sakitçilik arasında rock inkişaf etməyə başladı və yazılan mahnılar daha çox politik olmağa başladı, bəzən göndərmələr oldu bəzən rejimləri, insanları tənqid etdilər. Bunun başlanğıcını mənə görə qoymağı bacaran album məhz budur. Nico ləqəbli Christa Paffgen almaniyada çətin dönəmlər keçirmiş və buna görə qaçaraq amerikaya gəlmişdi. Burda qrup üzvləri ilə tanış olur və bu albumda yer alır.

Bəlkə də album dediklərimi doğruldacaq ki, Rolling Stone'un hazırladığı dünya tarixinin ən yaxşı 500 albumu arasında özünə yer tapıb. Albumda yer alanlar:

(bax: Lou Reed) - vokal
(baxma: John Cale) - skripka (violin)
(baxma: Sterling Morrison) - lead gitar, bass gitar
(baxma: Maureen Tucker) - drum və digər musiqi alətləri
(baxma: Nico) - vokal

Əlavə olaraq albumun ən qəribə özəlliyi də cover olunduğu şəkildi. Bir banan və yanında yazılmış producer olan Andy Warhol adı. Bu sonradan qrup üzvlərinin də xoşuna gəlməyib. Bu səbəb ilə olub-olmadığını bilmirəm bundan sonra da Nico qrupdan ayrılıb və solo işlərə dəvam edib, Lou Reed də artıq Andy ilə işləmək istəməyib.

Albumda yer alan mahnılara keçsək ana fikir daha çox sadomazoxizm, narkotika aludəçiliyi, seksual istək, bdsm kimi mövzulara yönəlib. Albumda yer alan və mənim çox bəyəndiyim Femme Fatale parçası Edie Sedgwick'ə xitab edilib. Bu xanım nəinki Andy üçün arzuolunan xanım olub, həmkinin Bob Dylan üçün də əvəz olunmazlardan idi hətta Bob Dylan onun üçün də just like a woman yazmışdı. Sadəcə oralara girmək istəmirəm. istəyənlər olsa xanım haqqında çəkilmiş Factory Girl filminə baxa bilər. Qrupun ən uc mahnısı heroin'dir. Slow başlayan temp getdikcə artır və sanki heroin istifadə etmisən deyə bir təsir bağışlayın. Kimisi çox bəyənir kimisi isə zəhləsi gedir mahnıdan. Bir çox yerdə sevgi mahnısı kimi qələmə verilən I'll Be Your Mirror'ı isə Lou reed Nico üçün yazmışdı, səsləndirməni isə Nico etmişdi. Qrupdan ayrıldıqdan sonra qrup üzvləri səsləndirməni onun səsi ilə etməyə çalışırdılar. Albumun digər diqqət çəkən və başlanğıc mahnısı olan Sunday Morning isə qrupa yeni başlayanlar üçün tövsiyəmdir.

1. (bax: Sunday Morning )
2. (baxma: I'm Waiting for the Man)
3. (baxma: Femme Fatale )
4. (baxma: Venus in Furs)
5. (baxma: Run Run Run)
6. (baxma: All Tomorrow's Parties)

7. (bax: Heroin)
8. (baxma: There She Goes Again)
9. (baxma: I'll Be Your Mirror)
10. (baxma: The Black Angel's Death Song)
11. (baxma: European Son)

rough and rowdy ways

Bob Dylan'ın 2020-ci ildə çıxardığı 39-cu albumudur və mənə görə bu ilin ən yaxşı 10 albumundan biridir. Iki üzlü albumun ikinci hissəsindəki murder most foul bütün hissəni əhatə edir və John F. Kennedy suiqəsdi haqqında danışır. Onunla sakit qalmır o dönəmə də göndərmələr edir, bir çox reference istifadə edir. Onsuz Murder Most Foul daha öncə single kimi çıxmışdı. Eynilə albumun ilk və ikinci mahnısı olan I Contain Multitudes və False Prophet də daha öncə single kimi çıxmışdı. False Prophet'də yer alan o qəşəng misralar:

Another day that don't end
Another ship goin' out
Another day of anger, bitterness, and doubt

Bu album bütünlüklə yorulmuş, ölümünü gözləyən birinin dinləyicisi ilə dərdləşməsidir. Baxmayaraq ki, sonuncu müsahibəsində bunu fərqli ifadə edib.

whoosh

Deep Purple'ın 12 iyun tarixində çıxarmağı düşündüyü lakin covid-19 pandemiyası ilə təxirə salaraq bugün işıq üzü görən albumudur. Albumda yer alan throw my bones bundan öncə dinləyici ilə tanış edilmişdi və məncə 2020ci ilə görə uğurlu idi.

Albumda yer alanlar:
(bax: Ian Gillan) – vokal
(bax: Steve Morse) – gitar
(bax: Roger Glover) – bass
(bax: Ian Paice) – drumda
(bax: Don Airey) – keyboards'da

Bir neçə dəfə dinlədikdən sonra edit edərək fikrimi qeyd edəcəm. indi qismən həyəcanlıyam.

edit 1:

(baxma: throw by bones) - albumun ilk premiere olmuş mahnsıdır həm də açılışı o edir. Vokal hissələrini sevdim. Amma wow edə bilib dəfələrlə dinləyəciyimi düşünmürəm həm də Infinite albumuna bənzəyir. 7
(baxma: drop the weapon) - çox sevə bilmədiyim bir parça oldu. gələcəkdə yenidən dönmə ehtimalım çox azdı. amma yenə şans verəcəm, 5
(baxma: we're all the same dark) - ikinci mahnı haqqında dediklərimlə eyni fikirləri bölüşür, 5
(bax: nothing at all) - album haqqında narahatçılıq keçirdiyim vaxtda eşitməyə başladığım və qismən məni qopmamaya qoymayan, içindəki çox qəşəng keyboards səsləri olan parçadır həm də sözləri ilə belə anlaşılır ki, bəşəriyyət sorğu altındadır bəlkə nothing at all? Bu məncə albumun ilk mahnısı və 11ci parçası Man Alive üçün göndərmə olar, 3 parça da bir-biri ilə əlaqəli görünür, 7.5
(baxma: no need shout) - Çox qəşəng piano solosu var. Bir an school dinləyirəm düşüncəsinə qapıldım, 8
(baxma: Step by step) - ortalarda qalmış amma qəti pis olmayan, dəyərləndirilməli parçadır, 7
(baxma: What the what) - bir an little richard hissinə qapıldım desəm yalan olmaz, 7
(baxma: The long way round) - əslində qəşəngdi amma təkrarçılıq hissi də vermir deyil, 7
(baxma: The power of the moon) - qrup da yuxarıda yazdığım təkrarçılıq hissindən xəbərdar olacaq ki, tərzi bir anda dəyişir. bəzən qəşənqləşən bəzən sıradanlaşan gitar solosu üçün 7.5
(baxma: Man Alive) - Remission possible ilə başlanğıcını qoyğudu içində quote barındırdığı albomun 4cü parçasının bağlanışını gördüyüm işdi - 7
(baxma: And the address) - qəşənq instrumental sayıla bilər - 7
(baxma: dancing in my sleep) - bağlanış bu olmalı deyildi - 5
Overall götürsək möhtəşəm deyil pis də deyil amma daha yaxşı ola bilərdi? bəlkə də bu janrda tıxanışlar baş verir deyə qəbullanmalıyıq. 7/10

middlemarch

Victoria era dönəmində ingilis qadın yazar George Eliot tərəfindən yazılmış olan nəinki ingiltərə klassiklərinin eləcə də dünya klassiklərinin ən yaxşı kitablarından biridir. Altı əsas obraz var. Bunlar idealist, qəhrəman amma bir o qədər saf. Saf olduğu üçün də uğursuz evlilik etmiş bir obraz - Dorothea Brooke, Egoist amma bir o qədər də gözəl bir qadın - Rosamond Vincy, Rosamond'u sevən amma bununla paralel çökən yaraşıqlı və savadlı həkim - Tertius Lydgate, Hər kəsin zəhləsi getdiyi sevə bilmədiyi bankir - Nicholas Bulstrode, uğursuzluqların simovulu - Fred Vincy və Dorothea kimi intiligent amma bir o qədər də xəyalpərəst obraz - Mary Garth. Bunların ətrafında isə gündəlik həyatdan gördüyümüz hadisələr yaşanır. Əgər gündəlik həyat sizlər üçün sıxıcı gəlirsə oxunması tövsiyə olunmaz. Hər bir obraz ayrı-ayrılıqda həm hadisələr haqqında gizli düşüncələrini dilə gətirir həm də bunları paylaşır. Oxuduqca bəzən həmin hadisələr haqqında sənin də tutumunun eyni ola biləcəyi hissinə qapılırsan ki, bu hissə dəfələrlə qapıldıqdan sonra özünü də ordan bir obraz kimi hiss edirsən. Bir oxuyucu kimi özümü bəzən həkim bəzən də insanlar tərəfindən sevilməyən bankir kimi hiss elədim. Həm üzüldüm, həm əsəbləşdim. Oxuyub bitirmək üçün bir xeyli vaxt itirdim amma buna dəydi.

Kitab təəccüblü olmayacaq ki, BBC tərəfindən ingilis tarixinin yazılmış ən yaxşı 100 romanı siyahısında birinci roman kimi göstərilib. Oxumaq üçün tələsməyin. Çünki müəyyən bir yaş həddi var, onu gözləyin. Özünüzü olgun hiss etməyə başladığınız bir an göz atın, bəlkə sizə də sıxıcı gəlməz. O zaman əlinizdən düşməz. Bitirmək istəməzsiniz.

hilal baydarov

Adına başlıq açılmadığı üçün üzüldüyüm azərbaycanlı rejissor və senarist. Hətta o qədər üzücüdür ki, az wikipedia komandası belə rejissor haqqında məlumatlandırıcı yazı paylaşmayıb. Sarajevo Film Academy'də Bela Tarr'ın tələbəsi olduqdan sonra ilk filmi olan HILLS WITHOUT NAMES (Adsız yüksəkliklər) çəkir. Filmini izləmiş biri olaraq istifadə etdiyi kamera çəkilişləri və kinemotoqrafiyasına görə bir xeyli bacarıqlı olduğunu deyə bilərəm. Amma bu filmdəki senari və aktyorlar heyəti tam o istəniləni verməmişdi təəssüf ki.

Keçən il çəkib bitirdiyi və Sarajevo Film Festivalında iştirak etdiyi When the Persimmons Grew adlı filmlə də ən yaxşı documental seçilib. Hansı ki, rəqibləri arasında çox bəyəndiyim və sonuncu Oskar nominantlarında da iştirak etmiş Honeyland var idi.

Sonuncu filmi In Between Dying haqqında isə hələlik çox məlumat yoxdur. Olanda onun haqqında da bir fikir bildirərik.

in between dying

Azərbaycanlı rejissor və senarist Hilal Baydarov çəkmiş olduğu və bu il Venice Film Festivalında Azərbaycanı təmsil edəcək filmi. Filmdə Davud adlı obraz öz həqiqi ailəsini axtarmağa çalışır hansı ki, həmin ailə onun həyat döngüsünü tamamlayacaq. Davud bu yolda sevgisini tapır amma artıq gecdir.

(youtube: )

leverec əmsalı

bu sifarişi verən: anyone
Maliyyə qurumunun öz öhdəliklərini hansı səviyyədə etdiyini göstərən əmsaldır. Hər ölkəyə görə regulator tərəfindən hesablanma qaydası var. Azərbaycan üçün leverec əmsalı 4-5%'dən aşağıdırsa bu həmin qurumun borc yükünün çox olduğunu və öhdəliklərini yerinə yetirmə qabiliyyətinin zəif olduğuna işarədir. Əgər göstərici 20%'dən çoxdursa (bu sadəcə mənim verdiyim dəyərdi. Hər hansı qurumun maliyyət göstəricilərini edərkən bu limiti özüm üçün təyin edirəm, yəni burda bəlli limit çərçivəsi yoxdur) bu da qurumların öhdəliklərinin az və əllərindəki aktivlərin səmərəli istifadə edilmədiyinə işarədir. Həmçinin qurumların çox strict qaydaları olanda da bu göstərici yüksək ola bilir.

Hesablanma qaydası: I dərəcəli kapital / aktivlər+balansdankənar öhdəliklər (off-balance liabilities)

crime of the century

Pink Floyd üçün The Dark Side of the Moon, Eloy üçün Ocean, Jethro Tull üçün Aqualung, King Crimson üçün Epitaph nədirsə Supertramp üçün də bu album mənim üçün odur. Gəlmiş-keçmiş ən yaxşı 5 albumdan biri olar niyə gəlin izah edim.

Album ümumilikdə bütöv bir hekayəni izah edir. Çürümüş bir sistemin başlanğıcını təhsil də görür ona görə də istəyir ki, ilk dəyişikliyi məktəbdən eləsin. Burda pafoslu bir fəlsəfə etməsəm olmaz. indi adını unutduğum bir filosof demişdi ki, soxum o təhsil sisteminə ki, hələ də insanlar bir-birilərini öldürmək istəyir. Bu albumun da başlanğıc və prog tarixin ən yaxşı piano sololarına malik olan (əminəm ki, Yes 'dən Rick Wakeman ilk dəfə dinləyərkən gijdillax olub ki, nə üçün belə solo etməyib həyatı boyunca) School mahnısı var. Burdan başlanır. Amma nə təsadüfdür ki, məsələnin göründüyündən də qəliz olduğu bəlli olur. insanlar qabıqlarından çıxmaq istəmirlər, stabilliklərini pozmaq istəmir və eyni dərəcə vəhşicə cinayətlər törətmək istəyirlər. Bunu hide in your shell sözləri ilə görmək olar amma mahnıda istifadə edilən instrumentlər o qədər feyziyab edir ki, lyrics dinləmək belə istəmirsən. Çünki artıq uçmusan (son zamanlarda deyəsən bu sözü yaman çox istifadə edirəm).

Albumu bəlkə də dəfələrlə dinləmişəm amma hələ də bezmədiyim albumlardan biridir. Hələ Asylum ilə elə qəşəng piano girişi var ki, sanki klassik musiqi konsertinə giriş etmisən amma bundan sənin xəbərin yoxdur. Piano ilə başlayan Saxsaphone ilə bitən insanoğlunun yaratmış olduğu ən yaxşı işlərdən biridir.

emin əmrullayev

Vermiş olduğu müsahibələrdə savadlı bir şəxs kimi görünən azərbaycanın yeni təhsil naziri. Emin, təhsilini CEU (Central European University) alıb daha sonra da Kolumbiya universitetində beynəlxalq və dövlət əlaqələri üzrə master təhsili alıb. Əmin olmasam da bu təhsili Fulbright ilə edib. Əgər belədirsə bu həqiqətən də sevindirici haldır.

Həmçinin bundan əvvəlki iş həyatında Qafqaz universitetində də dərs deyib. Bir sözlə çox yaxşı keçmişə sahib təshil nazirindən gözləntilərimiz yüksəkdir. Ümid edirik bizi yanıltmaz.

Əlavə olaraq istəyən olsa TeDX çıxışına baxa bilərsiniz.

arriving somewhere but not here

Steven Wilson mübarək o qədər mahnı bəstələyib ki, özü də yadından çıxıb hətta bir ara opeth bəzi tonları ondan istifadə etdiyi haqqında məqalə də çıxmışdı. Bu mahnı isə Deadwing albomun ən yaxşı parçasıdır. Hətta ən yaxşı Porcupine Tree mahnıları içində ilk beşliyə də salaram.

Mahnının altıncı dəqiqəsindən başlayan o mükəmməl solo sadəcə deyir gəl uçaq və yaxud başqa bir şeylər ima edir ki, mən artıq uçuşlardayam belə alqılamaq istyəirəm. Anyway sözlərindən bir hissəni də yazım tam olsun.

Never stop the car on a drive in the dark (qaranlıqda heç vaxt maşın sürməyi dayandırmayın)
Never look for the truth in your mother's eyes (ananın gözlərindəki doğruları heç bir zaman axtarmayın)
Never trust the sound of rain upon a river rushing (çay tərəfə tələsərkən heç bir zaman yağışın səsinə inanmayın)
Through your ears (qulaqların arasında)
Arriving somewhere but not here (bir yerlərə çatırsan amma ora deyil)

(youtube: )

i don't wanna grow up

Ən çox dinlədiyim tom waits mahnısıdır. Mahnını gəncliyin ortalarına çatdıqdan sonra yaşlanma düşüncəsilə keçirdiyini düşünüb bəzi şeyləri etməmək üçün özünü limitləməyə çalışdığın an mırıldamağa başlayırsan. Mahnın da klibini Tom Waits'in ən yaxın dostu jim jarmusch çəkib. Mahnını 1995-ci ildə The Ramones da cover edib. Amma mənim könlüm hər zaman orijinalda olacaq.

I don't wanna grow up -

(youtube: )

the mars volta

2001-ci ildə qurulmuş progressive rock, experimental rock qismən də Psychedelic rock janrına yellənən amerikalı qrupdur. Qrupun vokalı Cedric Bixler Zavala mənə görə döyünən ürəyidir. O qədər qəşəng səs tonları var ki, dinləməkdən bezmirsən hətta bu vokal ilə Greg Lake dövrünə təsadüf etsəydi nə olardı düşünmədən də etmirəm.

2008-ci ildə Wax Simulacra ilə ən yaxşı hard rock performansları ilə də grammy almağı bacarıb qrup. Qrupun adı Federico Fellini'nin öz filmləri haaqındakı kitabında səhnələrdən geçişləri Volta adlandırması ilə əlaqəlidir. Mars isə qrup üzvlərinin elmi-fantastika ilə maraqlanması göstərmək üçün seçilib.

Yeni başlayanlar üçün

Ouroboros

(youtube: )

wang wen

We Lost The Sea, Sigur Ros, pg.lost kimi qrupların izlərini daşıyan daha çox melanxolik tonların üstün olduğu çinli post rock qrupudur.

Qrupu dinləməyə başlamaq üçün ilkin tövsiyələr:

Lonely God

(youtube: )

(youtube: )

a silver mt. zion

1999-cu ildə godspeed you black emperor üzvü efrim menuck ideyası olaraq yaradılmış bir orkestra qrupudur. Qrupa 2000-ci illərdə öz GYBE dostlarını qatır. Amma daha sonra Ian Ilavsky gitarist kimi və skripkaçı kimi Jessica Moss qoşulur. Qrupa əvvəlcədən qoşulan Thierry Amar və Sophie Trudeau öz yerlərində qalır və beləliklə daha çox səs tonlarından istifadə edə bilirlər.

ilk başlarda orkestra təsiri başlasa da get-gedə başlayan ritm yüksəkliyiə ilə post rock tərzinə elə qəşəng keçir ki, dinlərkən qəribə hisslər keçirir insan.

ilk başlayanlar üçün tövsiyə olunanlar:

(baxma: Could've moved mountains)
(baxma: God bless our dead marines)
(baxma: Mountains made of steam)

a tout le monde

Fransızcadan tərcümədə "To all the world"(bütün dünyaya) və ya "to everyone"(hərkəsə) mənalarını verən Megadeth'in Youthanasia albomunda yer alan ən specific işlərdən biridir. Mahnının sözlərini yazan Dave Mustaine bundan öncəki interview'larında da bildirdiyi kimi bir intihar məktubudur. intihar edərkən dostları ilə vidalaşmasıdır. Buna görə də insanları intihara təşfiq ilə MTV senzura qoymuşdu vaxtılə mahnıya.

Don't remember where I was (harda olduğumu xatırlamıram)
I realized life was a game (həyatın bir oyun olduğunu xatırladım)
The more seriously I took things (hər şeyi nə qədər ciddiyə aldıysam)
The harder the rules became (qaydalar o qədər çətinləşdi)
I had no idea what it'd cost (dəyərimin nə olduğu haqqında bir fikrim yox idi)
My life passed before my eyes (həyatım gözlərimin önündən keçərkən)
I found out how little I accomplished (çox az şeylərə nail olduğumu gördüm)
All my plans denied (və bütün planlarım məhv oldu)

So as you read this, know my friends (bunları oxuyarkən bilin ki dostlarım)
I'd love to stay with you all (çox istərdim sizlərlə qalmaq)
Please smile when you think of me (xahiş edirəm nə zaman məni düşünsəniz gülümsəyin)
My body's gone, that's all (gedən sadəcə mənim bədənimdir)

If my heart was still alive (əgər ürəyim hələ də yaşayır olsaydı)
I know it would surely break (Bilirəm ki, mütləq qırılacqdı)
And my memories left with you (Və xatirələrimi sizinlə tərk edirəm)
There's nothing more to say (Deməyə heçnəyim qalmadı)
Moving on is a simple thing (Önünüzə baxmaq ən asanıdır)
What it leaves behind is hard (Geridə qalanlar isə çətindir)
You know the sleeping feel no more pain (Bilirsiniz ki, yatanlar daha ağrı çəkmir)
And the living are scarred (və yaşayanlar yaralıdır)

ispan dili öyrənənlərə tövsiyələr

bu sifarişi verən: hannahello

ilk öncə bir dili öyrənmək üçün edilməsi olanlardan başlamaq lazımdır, telefon və yaxud istifadə edilən gündəlik cihazların dilini ispan dilinə keçirmək tövsiyə olunur. Daha sonra isə Lingoda , italki , Duolingo kimi saytlardan istifadə etmək lazımdır. Çünki başlanğıc səviyyələr üçün həm grammar həm də söz ehtiyatını artırmağa kömək edir. Mən hal-hazırda istifadə üçün ən yaxşı saya biləcəyim üç sayt adı dedim, daha yaxşısı varsa onlara da girmək olar. Bilmədiyin sözlərin tərcüməsinə baxmağa çalış gündəlik söz əzbərləmə amma sözləri öyrənməyə və istifadə etməyə çalışın.

Növbəti mərhələ üçün animasiya filmlərinə ispan dilində (subtitrlar vasitəsilə) baxmağa çalışın. Amma animasiya filmlərinə üstünlük verin ki, anlaşılması asan olsun sizlər üçün. Yorulmayasınız baxdıqca, öyrənmə həvəsini getməsin. Bununla paralel gündəlik ispan musiqiləri dinləməyə çalışın. Dinlədikcə sözlərinə baxın. ispan dili latın dil qrupuna aid olduğundan ingilis dilində olan latın sözlərlə oxşarlıq təşkil edəcək.

Bu mərhələləri keçdikdən sonra gündəlik xəbərləri youtube vasitəsilə və yaxud hər hansı platforma vasitəsilə izləməyə çalışın amma danışıq sürətini aşağı endirin ki, sözləri tutmağa çalışasınız, tutduqca anlamağa çalışın. Cümlə qurarkən başqa dildə düşünməyə çalışmayın. Məsələn öz dilinizdə düşündüklərin digər dillərdə fərqli səslənə bilər bu da native şəxslər üçün anlaşılmayan olur. Tandem, HelloTalk kimi saytlardan ispan dili bilən şəxslərlə ünsiyyət qurun və yaxud digər sosial şəbəkələrdən bunlar twitter, facebook ola bilər - ispan dilli insanlarla ünsiyyətdə olun, onlarla danışmağa, fikir mübadiləsi etməyə çalışın.

ilk başlarda öyrəndiyiniz sözləri əzbərləməyin demişdim. indiki mərhələdə isə əzbərləməyə və həmin sözləri cümlədə istifadə edərək beyninizə həkk olunmasına çalışın.

Yuxarıda sadaladığım nəinki ispan dili üçün öyrənmək istəyənlərə eləcə də digər dilləri öyrənmək istəyənlərə də tövsiyədir. Eyni strategiyadan istifadə edərək digər dilləri də öyrənmə imkanlarını var.