paraskavedekatriafobiya

13 rəqəmindən və cümə günlərindən qorxma.

müsəlmanların qorxmasının mənasız olduğu vəziyyətdir, çünki müsəlmanların başına yaxşı şeylər gəlib bu rəqəmlə əlaqədar.

məsələn məhəmməd peyğəmbər doğum ili 571>> 5+7+1=13
istanbulun fəthi 1453>>1+4+5+3=13
türklərin müsəlman oluşu 751>>7+5+1=13

amma məncə belə baxanda ümumiyyətlə mənasızdı.

xristianlar isə çox qorxur. səbəb isə hz. isanının məşhur son yeməyində 13 nəfər olduqları üçün,

yəhudilər əlifbada 13-cü hərfin 'm' olduğu üçün hansı ki ölüm sözü də bu hərflə başlıyır. (bax: mavet)

skandinaviyalıların mifinə görə isə ən pis tanrı olan lokinin 12 nəfərlik yemək süfrəsinə 13cü adam olaraq gedib və adının mənası müzəffər olan ən sevilən, ədalətli tanrı baldrın ölümünə səbəb olub.

13 oktyabr 1307ci il cümə günündə fransız kral filip ilə papa klemensin (bax: papa clemens) kilsə şəhzadələrini edam etdirməsi.

bir ildə 13 dəfə tam ayın görünməsi.

məşhur qatillər jack the ripper, charles manson, jeffrey dahmer, theodore bundy, albert desalvonun adlarındakı hərf sayı 13ə bərabərdir.

nə qədər mənasız, absurd görünsə də bu fobiya çox yayqındır. bəzi liftlərdə, ev nömrələrində 12dən sonra 12a və ya birbaşa 14ə keçənlər var.

p. s: entry'nin bəzi hissələrini başqa mənbələrdən alıntı etmişəm daha dəqiq desək tərcümə.

keanu reeves

hamının matrixdən tanıdığı aktyor.

çin əsilli havaiili atadan, portuqaliya əsilli ingilis anadan gəlmə reeves livan, beyrut doğumlu olub kanada, torontoda böyümüş amerika, hollywoodda yaşamış bir aktyor olaraq hal hazırda ingiltərə, londonda yaşayır.

uşaq vaxtı atasının narkotikə görə tutulmasından sonra atasından imtina etmişdir. sonradan kanadada aktyorluğuna dəyər verilmədiyini görüb maşınını sataraq hollywooda gəlmişdir. burda bir neçə kiçik filmdən sonra məşhur speed filminə çəkilmişdir. speed 2nin ssenarisini bəyənmədiyi üçün fox productionla razılaşa bilməyən reeves hollywooda özünü küsdürmüşdür.

amma möhtəşəm bir come back edən reeves al pacino və charlize theron ilə biirlikdə başrol oynadığı the devil's advocate filminə ardınca da son iki bölümünə görə 150 million dollar qazandığı matrixə çəkilmişdir.

boynundakı yırtıq səbəbi ilə matrix filminin çəkilişləri boyunca boyunluq istifadə etmişdir.

nihilist olan reeves cırıq ayaqqabı ilə, metroda bir qadına yer verməsi ilə gündəmə gəlmiş və bəziləri tərəfindən nihilizm üzərindən publikaya oynadığı ifadə edilmişdir, bununla razıyam mı? qətiyyən yox.

99"da doğmamış qızı evanın ölümü üzərinə antidepressantların ucbatından qəzaya uğrayan həyat yoldaşını da itirmişdir. (baxma: you need to be happy to live i don't)

john wickin ikincisini səbrsizliklə gözləyirəm.

kaan ince

22 yaşında intahar etmiş ankaralı yazıçı, şair.

22 yaşında ölməyə bir insan cəsarət edə bilib və bunu bacarıbsa ona heyran qalmamaq, təqdir etməmək əldə deyil. şişirtmədən, entry'm 'şatafatlı' görünsün deyə yazmıram amma çox möhtəşəm şeirləri var.

ölümdən bəhs edən şair çoxdu. ölümdən bəhs edib ölümdən qorxan şair də çoxdur. amma kaan kimilər (bax: nilgün marmara )azdır.

ve ben güzün ağlayacağım
sulara çekileceğim dönerken balıkçılar
yakamoz göreceğim dümensiz simsiyah gözleri
öleceğim
ve ben
..

kitabı çapa veriləndən sonra kadıköydə oteldən özünü atmaq. adamın ürəyini, gözünü doldurur.

yasak dizelere girebilirdi ancak kaçak sözcükler
ancak ölüm hüzünlü şiirlere
acemi yüreğim girerken yirmisine

dostları izlek yayınlarını qurmuşdur kaanın adına.

oğlanlar var şərait yoxdur

qabiliyyətini üzə çıxara bilməyən insanların gülərək trajikomik bir formada istifadə etdikləri, çoxluq tərəfindən sevilməyən deyim.

hamı kimi mən də uşaqlıqdan bəri özümü sübut etməyə çalışmışam. bəzən bacardığımı zənn etmişəm bəzən də ümumiyyətlə heç nə edə bilməmişəm.

ilk nəaliyətim türk litseyinə qəbul olmağımdı. birinci ildə yəni yeddinci sinifdə riyaziyyat üzrə keçirilən test imtahanında birinci yerə çıxmağım dörd illik litsey həyatımdakı son nəaliyətim olub.

nə yaxşı futbol oynaya bilirdim, nə də sinif rəhbərimizin sevimli şagirdi idim. yoldaşlarım arasında sevilirdim sadəcə. bəlkə də kim nə xahiş etsə edirdim ona görə.

doqquzuncu sinifdə qruplara uyğun sinifləri böldülər. o qədər bacarıqsız olmuşam ki bu həyatda o anda belə bilə-bilə, müəllimlərin sevdiyiniz ixtisası seçin demələrinə baxmayaraq sırf ingilis dili və riyaziyyatım güclüdü deyə birinci qrupu seçmək istəyirdim. amma bu məntiqsiz istəyimi belə yerinə yetirəcək bacarığım olmadığı üçün ailəmin zoru ilə dördüncü qrup oxumağa məcbur qalmışdım.

həmin vaxtlar atam gözümdən düşmüşdü. məni liseydən evə aparanda birinci qrup oxuyacağımı ona bildirmiş qarşılığında da hə cavabını almışdım. mama 4cü qrup oxumağımı atam kimi həkim olmağımı istəyirdi. sabahsı gün atam yolda dedi ki get dördüncü qrupa yazıl.

biologiya və kimya ümumiyyətlə tibb mənim üçün deyildi. oxuya bilmədim, oxumadım. sınaq nəticələrini görən ev əhli ortaq qərarla litseydən məni çıxarıb fərdi hazırlığa göndərdilər sonuncu ilimdə. yeganə dostlarımdan da elə ayrı düşdük. qəbul imtahanımda alışqın olduğum hissi təkrar yaşadım. kəsildim. məktəbə bir il tez başlamışdım deyə əsgərliyə də getmədim.

oturdum dedim bu dəfə olacaq yösə hazırlaşdım. axır ki qəbul oldum. amma ixtisas seçimini yenə onlar etmişdi. ilk sırada tibb sonra diş həkimliyi, maaliyyə və belə dövlət işlərində yaxşı pul qazanacağımı düşündükləri ixtisaslar olaraq davam edirdi. maaliyyəyə qəbul oldum.

türkiyəyə gəldiyim birinci il dərslərə gedə bilmirdim, çəkinirdim hamıdan, içəri girəndə mənə baxdıqlarını güldüklərini zənn edirdim. cəmi üç dəfə getdim birinci il. ikisini də təhsil haqqını ödəmək üçün.

ikinci il öyrəşdim biraz. amma nə fayda hələ də birinci ilin dərslərinə girirdim. özümə düzəldəcəyimə söz verdim.

birinci yarım ilin viza imtahanlarında səhərə qədər not əzbərləyib səhərə yaxın yatıb qalmışdım. sonra oyanıb tələsik imtahana getmişdim. amma hamı gülmüşdü. mən də onlara qatıldım üç dörd saniyə söhbəti başa düşmək üçün amma başa düşə bilmədim. bu dəfə həqiqətən də mənə güldüklərinin fərqinə vardığımda çıxdım sinifdən. tualetə gedib lc waikikidən aldığım qalın "kazağın" tikişlərini gördüm. yandan və boynumdan sallanan etiketləri də həmçinin.

ikinci il nə də ki üçüncü il dərsə getmədim.

ikinci ilin yay tətilində hövsanda oteldə resepsiyon işi tapdım. yaxşı pul qazanıb fotoaparat aldım özümə. youtubedan, tanışlardan öyrənməyə başladım fotoaparatı xüsusilə də manuel və video çəkilişi. tam öyrənəndən sonra montaj proqramlarını yükləyib onları da youtubedan öyrənməyə başladım.

türkiyəyə qayıdanda tam pro fotoqraf idim. şəhərin adına uyğun "fotoğrafçılar kulübü"nə üzv oldum. bir yerdə digər şəhərlərə, kəndlərə gedib fotolar videolar çəkməyə başladım. ən çətin adobe proqramı olan adobe after effects də daxil olmaqla bütün adobe proqlamlarını tam öyrənmişdim. özümü yaxşı hiss edirdim. işlərim bəyənilirdi. sübut etməyi bacarmış kimiydim.

sonra o kulübün qurucusu "x adlı" şəxs şəhərdən ayrılıb başqa yerə köçdü deyə dağıldı kulub.

yenə yarım qalmışdım.

indi də ieltslə avropaya qaçmaq istəyirəm. bəlkə orda alınar. "sinema ve televizyon" tərzi bir bölümdə oxuyub öz istədiyim işi görmək istəyirəm.

necə deyərlər oğlanlar var şərait yoxdur.

yazarların favorit serialları

(bax: oz)