Son yazılanlar
pişik
casio a168
casio a168
casio a168
casio a168
casio a168
casio a168
Tək, öz kefində özü üçün yaşayan, ara-sıra hal-əhval tutub, danışıb tema tutduğun rusdilli manitanın uzun müddətin ardından görüşərkən dərin söhbətli axşam(gecə) gəzintisindən sonra "gecdi уже. Taksiyə pul verməkdənsə, gedək bizə. əvəzinə axşam yeməyi sənlik -*", - deyib səni evinə dəvət etməsi. Bişirdiyin pomidor-yumurtanı da bəyəndisə, necə deyərlər, "tadından yenmez", dərmanları atmasan da olar.
Barang band - shoor angiz
O qədər şey danışa bilərəm ki, bu musiqidən: rəhmətə gedən müəlliməmdən tutmuş uşaqlıq illərimə, ayrılığa, intihar, insanın özünü axtarması və ruhuna qədər...
)
parçası ilə tanış olmuşdum. Ondan sonra da "Kədər yığıncağı"nı kənara qoyub, onu dinləyirəm. hətta elə indicə fonda oxuyur. Düzdü, əli özü dediyi kimi, ən yaxşı işi odur; söz yox ki, möhtəşəm iş ərsəyə gətirib. ancaq musiqinin özü tamam ayrı dünyadır..Qəribə gələcək, amma (bax: aşura)
və (baxma: ehsan)
Son 2 gündə üçcə saat yuxu yatmışam, o da ki məlum napoleon yuxusuna görə haram oldu. Amma gün əla keçibdi, üstəlik bu gün dərmanlarımı atmamışdım.
Günorta kurs çıxışı telefonu açanda gördüm bildiriş var: "bertrand, özünə yaxşı bax. sağlığına diqqət elə, laqeyd yanaşma. Bu gün də cümədi, özünü ödüllendir, gününü gün etməyinçün elə bunu oxuyan kimi nəsə bir şey tap". Mən də qaldım ortada ki, ya gedib evə dərmanları atıb sağlığıma diqqət etməliyəm, ya da elə indicə nəsə aktivite tapmalıyam. Sözlüyə yazanda səs çıxmadı, özümü verdim tək gəzməyə. "temboli" də bir az qabaq günümü gözəlləşdirən hadisə olmuşdu. (bax: günü gözəlləşdirən anlar)
qaraqanın 25 noyabr 2012-ci il çıxışlı və işıq üzü görən son albomu. "işıq üzü görən" dedim, çünki 2 albom daha buraxacaqdı, amma işlər qarışdı. Nəysə, girməyək o mövzuya, çox qarışıqdı o məsələlər.
Artıq 10 il keçib adı çəkilən albomun üstündən. Başdan sona hər parçasını sevdiyim ən favorit 2 albomdan biridir mənimçün*
digəri fransız bir qrupundu. O da başqa entriyə qalsın.
. Ümumi aurası insanın "öz"ünü, həyatdakı yerini axtarması və "sıxışıb qalma" duyğusuna ən gözəl nümunədir: həyatın reallıqlarından doğan nifrət, bu nifrətlə bərabər duyulan inciklik, nə qədər çabalasan da insanlara yaraya bilməməyin verdiyi yorğunluq, həyat təkrarlarından yaranan bezginlik, mənasızlıqdan doğan intihar istəyi, hər şeyi atıb gedib yeni bir həyata başlamaq arzusu, bu arzunu yerinə yetirməkdə olan qərarsızlıq, bütün bunlara baxmayaraq insanın içindəki o sönməz ümid, cəmiyyətdən qaçıb özünəqapanma və bu qapanmadan bir nəticəyə gələ bilməmək, süni münasibətlərdən uzaq olan saf sevgi - bir çox dərində yatan, hələ özümüzün belə tam anlamadığımız hisslərimizin musiqiyə tökülmüş halı var bu albomda.
--sitat--
"Bu musiqi ölümə məhkumdur. O çox az sevilib, ondan da az başa düşüləcək. Ruhunu və ürəyini itirmiş müğənni və dinləyici toplusunun çirkli əllərindən uzaq qaçacaq bu musiqi. Bu sözlər onları əzbərləyib oxumaq üçün deyil, pıçıltı ilə anlamaq üçündür. Kimlərsə illər sonra, təkmilləşəndən sonra bunu anlaya biləcək. Bilmədiyiniz, dərinliyinə varmadığınız şeyləri pisləməyin. Musiqi biz insanlardan qat-qat təmizdir.."
--sitat--
Albomdakı "salam allah" treki (elə qaraqanın 2016-dakı son konsertində ifa edib, lakin buraxmadığı treklərindən birində dediyi kimi) azrepin ən təsirli trekidir. Yalan da deməyib, mahnını hiss etmək üçün dini görüşlü insan olmağa ehtiyac yoxdur heç. qəlbimizin dərinliyindəki o instinktiv inanmaq arzusuna qulaq vermək treki anlamaq üçün kifayətdir.
Adı çəkilən parçadan başqa bir dinləyici mütləq şəkildə "get" və "əlvidaları payladım" treklərini də dinləməlidir deyə düşünürəm. Şəxsən mən bir neçə ildir elə bir həftə yoxdur ki, "get"-ə qulaq asmayım. Bu kimi bəzi gecələrdə hətta 10-15 dəfə dinləyirəm. Demişəm də, nyu-yorka ayaq basan kimi röyala(bax: uazya)
)))
Alman əsilli musiqiçi, söz yazarı və prodüser.
Çoxu kimi mən də onu 2 il əvvəl tiktok və instagramda türk trendlərini bir anda işğal edən bu videosu ilə tanımışdım. Musiqisi çox xoşuma gəldi, tapıb youtube kanalına göz atdım və o gün bu gündür 7-8 mahnısına ara-sıra qulaq asıram. Xüsusilə də, bu cür gecələrdə başımı götürüb özümçün gəzəndə.
Musiqilərini bəyənirəm. Ancaq işləri Ümumi ortalama olaraq 100k-nın altındadır. Halbuki məşhurlaşmağını çox istəyərəm. Buna baxmayaraq, səmimi olsam, "underrated" deyə bilmirəm. Çünki mənə elə gəlir işlərində milyona vuracaq sanki nəsə çatışmır. Təəsüf ki, Musiqi savadım çox az olduğu üçün dəqiq deyə bilmirəm nə çatışmır. Üzərində çalışsa, gələcək illərdə ulduzu parlaya bilər bu adamın.
Ərsəyə gətirdiyi işlərini sevirəm, amma sözləri ondan da çox xoşuma gəlir. Elektronik musiqidə belə mətnlər öyrəşmədiyim, hətta mənimçün ilkdi deyə adamı sona kimi dəstəkləyirəm; hər nə qədər sosial mediada bəzən kütləyə oynasa da. istənilən halda, gözəl musiqi ilə anlamlı şeylər ərsəyə gətirir və sakit bir yorğunluq olan günlərdə dinləməlik adamdır. Favorit 3 treki də bölüşüb entrini yekunlaşdırım:
Paul Wetz - Misfits
)))
Deməli, təzə kamera almışam. Bu gün grammar nazini çağırdım ki, gəlsin, kameralarımızdakı sensorların fərqlərini praktiki olaraq görüm. Nəysə, görüşdük, şəkillər çəkdik* i mean, əsas olaraq nazinin şəkillərini çəkdik . Sonra başımıza, daha doğrusu, mənim başıma itin oyunu gəldi, axşam-axşam minimum 200 manat xərcə düşdüm yox yerə. Nəysə, Sonrasında derek də yaxın idi, o da gəldi. Fürsətdən istifadə, bu ikisinin də qəşəng portretini çəkdim. Saat uje 12-ə qalırdı, yavaş-yavaş gəlirik 28-ə ki, dağılışaq. Söhbət gəldi, belə pis çıxmasın, sözlük yazarlarının nəsillərinə. -* ordan da bir az qeybət sonrası dedim ki, bəs "mən demək olar entri oxumuram, ancaq qısa başlıqlara göz atıram, əsas da fotoqrafiya ilə bağlı olanlara. Arada da paylaşıram, bu ən son pişik-zad temaları". Derek dedi ki "yazarların çəkdikləri it şəkilləri", Dedim "həə, ora da bir şəkil hazırdı, paylaşasıyam". Bu dəm Derek naziyə dönüb qayıtdı ki: "bi dənə təsəvvür elə də: axşam gedib görürsən ki, bertrand o başlığa bayaq bizi çəkdiyi şəkilləri paylaşıb ahshshsj". Blyaaa, bizdə can qalar ala ölmüşük gülməkdən xD. bayaq kateqoriyalara göz atırdım, başlıq qabağıma çıxdı, bir partiya da təzədən gülmüşəm. Sjsjdjdjjd
Tim o gün demişdi ki, hansısa başlığa yaza bilməyəcəyimiz entrini bura yazaq. Mən də postlarda gedən və bundan öncə də dəfələrlə getmiş və məncə, yenə də davam edəcək mövzuda fikrimi yazmaq istəyirəm. Qeyd edim ki, tərəflərdən heç birini tutmuram və birində az, birində çox olsa da, ikisində də yanlışlıqlar olduğunu düşünürəm.
Elə bu gün günorta hyper'lə görüşəndə bir quranlıq şey danışdıq, yenə də postlarda teması açılıb o mövzunun. Ona da deyirdim ki, "hər gələnə görə zibilə düşməyin adı yoxdu. it-qurda görə niyə daydayın kiməsə zəng edib buraxdırmalıdır. Ancaq həqiqətən də bəzən insanı özündən çıxarırlar".
o yandan da razılaşdıq ki, indiki nəslin 90%-i (bilirəm, bu sözdən çoxlarının acığı gəlir, ancaq həqiqətdir) monitor pələngidir. mən 2 il əvvəl də (bax: fuad rəsulzadə)
Getdiyim kursda ingilis dili müəlliməmin kompliment(mən bunu belə qəbul elədim) elədiyi və yolda yaşlı qadın ilə qarşılaşdığım anlardır.
Dərsdə yenə random bir mövzuda müzakirə gedirdi. Söhbət insan duyğularına gələndə məndən maraqla fikrimi soruşdu, yarıda gördüm ingiliscəm yetmir, öz dilimizdə girdim mövzuya. müəllimə də 2 aydır bu anı gözləyirmiş kimi təzə keçdiyim qrupdakı, mənlə üzbəüz oturan qıza*
qız deyəndə ki qrupdakıların hamısı zənən xeylağıdı onsuz da :d Bu gedişlə aşko-kuşko olacam. :d
döndü ki "qəribə adamdı, hə? Ən birinci gündən belədi". Qız da diqqətlə üzümə baxdı, anlıq elə bildim qırıq-sökük speaking'lə izah edə bildiyimə görə elə dedi. sual verdim ki: "necə qəribə? Weird anlamında?". Sonra maraq dolu təbəssümlə mənə qayıtdı ki
- yoox, elə yox. "tuhaf, ürkütücü" mənasında deyil, "unusual": müsbət mənada. mən səni bura gələn adi studentlər kimi görmürəm. Elə bil...nəsə character'sən e. O (ki) filmlərdə, kitablarda olur e, bax o cür hansısa fictional personaj kimisən. Danışdığın şeylər, mövzuya yanaşman, tipin o birilərdən çox fərqlənir.
Kompliment kimi qəbul elədiyimi deyib yekunlaşdırdım. içimə bir sevinc doldu ki, gəl-görəsən. Ancaq Məni sözlərindən də çox başqa bir şey təəccübləndirdi. Normalda həmişə ingiliscə danışır, uzağı "paraphrase" edir. indi nə hikmət idisə, keçmişdi bizim dilə.
Dediklərindən sonra xoş bir halla, təbəssümlə çıxmışdım dərsdən. Gəzə-gəzə içərişəhər, sahil, ordan da 28-ə gedəcəkdim ki, ləzzətini çıxarım. Amma yolboyu insanların qəribə baxışlarından narahatlıq duymağa başladım, bütün həvəsim qaçdı. Ürəyimdə "müəlliməni başa düşdüm, iltifat edirdi. Bunlar amma sözün əsl mənasında əcaibmişəm kimi baxır. Bəlkə də şort + hoodie geymişəm deyədir", - deyirdim ki, qarşıdan üzü nurlu, yaşlı bir qadının gəldiyini gördüm. Əlində balaca dipçək, əynində sarımtıl, uzun don var idi, başı da çalmalı. Üzündə xəfif gülümsəmə ilə məndən beşbetər ətrafa nəzər yetirə-yetirə gəlirdi. 10-15 metrdən göz-gözə gəldik, dedim indi bu da üzün turşudub qəribə baxacaq mənə. Ancaq elə olmadı. Xala məni başdan-ayağa süzüb, düz gözümün içinə baxa-baxa bir az da artıq gülümsəyib keçdi.
Mən normalda enerji-filan söhbətlərinə inanan adam deyiləm, amma orada elə bil qadının nurani aurası içimə doldu. Kefim təzədən necə açıldısa, zadıma da olmadan kameranı da çıxarıb şəkil çəkə-çəkə gəldim evə, hələ də əhvalım pikdədir. Müəlliməm məni azdan-çoxdan tanıdığı üçün iltifat etmişdi, amma o qadının birinci dəfə gördüyü halda belə etməsi, inanılmaz pozitiv enerji verdi mənə. Bu gün anladım ki, heç gözləmədiyimiz anda deyilən xoş söz, yad birinin adi bir gülümsəməsi adamın günün necə də gözəlləşdirə bilirmiş.
Dedim qoy yazım buralarda qalsın, bəlkə başqa kiməsə də bu pozitivlik keçər. Necə deyərlər, aldım, qəbul etdim, ötürdüm 777. xd *
dedim də, axırda aşko-kuşko olacam ahahsjsjjsjs :d
Bayaq evə gələndə gördüyüm xüsusiyyət(lər)dir.
Gecə discordda sözlük uşaqları ilə söhbətin düz ortasında zaryatkam söndü, dedim elə sönmüşkən 1 saatdı ertələdiyim işi görüm. Çıxdım getdim idman eləməyə. Qurtarandan sonra yolumu uzadıb gəzəsiydim. Bir az getmişdim ki, gördüm yolun o tərəfində bir qaqaş lada 015-i sürücü tərəfdən düşüb təkbaşına itələyir ki, xoddansın. Bir əli ilə qapının dibindən itələyir, o biri əliylə də rulu tutub ki, maşın dönməsin; yetim bildiyin can çəkişir. Mən də dedim gecənin bu vaxtı yolda qalmasın, qoy keçim yolu kömək edim. 4 zolaq idi yol, yarısın keçmişdim ki, gördüm bir optima avarenniləri yandırıb bir az qabaqda saxladı, 2 dənə qaqaş düşdü maşından, gəldilər bu 015-ə tərəf ki, "otur, brat, maşına biz itələyərik". Mən də salamlaşıb qoşuldum bunlara, qaqaşı otuzdurduq maşına, 3 oğlan itələdik rahatca, o dəqiqə də xodlandı. Qaqam necə cani-könüldən təşəkkür elədisə, içim isindi ətağa.
Bir dəfə də bir neçə il qabaq qış vaxtı türkan tərəfdəyəm. Axşam olub uje, hava qaralıbdı. Dedim uje bəsdi gəzib şəkil çəkdiyim, qayıdım. Nə qədər gözlədimsə, avtobus gəlmədi. Yoldan keçən kişidən soruşdum, dedi ki, bəs "saat 8-i keçdisə avtobus olmur burda. Ancaq mərkəzdə işləyir". Mən də ürəyimdə dedim ala "maşın keçir ki, hələ bir taksi də tapım? Bibioğlu da bağ evində deyil ki, deyim məni ötürsün evə". Bunu deyib düşdüm yola, kor-peşman gəzə-gəzə qayıdıram mərkəz tərəfə. Bir də gördüm bir moped saxladı böyrümdə. Qayıtdı ki, "axıra kimi düz gedəcəm, qaqa, yolun oradısa aparım". Bir anlıq təəccüb içində duruxdum, sonra razılaşıb oturdum mopedə, içimdə də bir sevinc var ki gəl görəsən. Sonradan elə yolda söhbətləşəndə öyrəndim ki, sən demə orada adət imiş: hamı vəziyyəti bilir deyə avtobus işləməyən vaxtı yol qırağında adam görəndə götürüb hara qədər gedirlərsə ötürürlər. Bir-biri ilə yardımlaşma halındadırlar. O günü dilxor keçirmişdim onsuz da, bu hadisə sözün əsl mənasında günümü gün etmişdi.
Bilmirəm, bəlkə də haqlı, bəlkə də haqsız yerə (müzakirəli mövzudur) bu başlıq adı gələndə ağlımıza çox vaxt mənfi hallar gəlir. Mənim də bura yazdığım 3-cü entridir və məndə də digər 2-si mənfi anlamdadır. Ancaq diqqətlə baxanda yurdum insanında həqiqətən də müsbət keyfiyyətlər çoxdur, xüsusilə də rayon yerində və bu kimi şəhərkənarı ərazilərdə. Bəzən də bugünkü kimi elə məhz şəhərin özündə. Sözüm ona, "belə şeyləri də yazmaq lazımdır" deyib entri yazası oldum. Sizi deyə bilmərəm, mən belə halları görəndə əsl insan kimi yaşadığımı hiss edirəm.
Cəmi 29 entri yazsa da, wiki profillik həmnəsil yazar, real queen. Atamgil tərəflə çox yaxınlıq eləmirəm, ilk dəfə xeyrin gördüm. Xeyri də bu yazarla tanışlığımız olub.
Məsləhətxanada maşın almaqla bağlı başlığını görəndə dedim qoy büdcəni soruşum, (baxma: qəribə təsadüflər/-364991) entrisində bəhsi keçən, çoxdandır əlaqə saxlamadığım bibioğlunun hal-əhvalın soruşmağa bəhanə edərəm görək salonunda uyğun maşın varmı. alınsa həm xeyri özümüzünkünə qalar, həm də kiməsə yardımım toxunardı. Necə deyərlər, həm ziyarət, həm ticarət.
Maşın, motor-karobka barədə sualların cavablandırandan sonra söhbət işə keçəndə öyrəndim ki, sən demə kollegayıq. "fürsət bu fürsət", - deyib mənə qaranlıq olan sualları döşədim karyeram və beynəlxalq imtahanlar barədə. təklifimi də qəbul edib gəldi, oturduq, hər sualımı detallıca cavablandırdı, nə qədər təşəkkür eləsəm az olar.
Heç nə yox, qadın sürücü olmağına ilişmək üçün bəhanə axtardığımı deyirdim. Maşını görən kimi baxdım ki indidən "göz muncuğu" var artıq. xd day bundan sonra məni saxlamaq olar qaqaş, ilişməyim neyniyim? -* zarafat qırağa, "xeyirli olsun" hədiyyəsi etmək fikrindəydim, gördüm maşında var artıq, 2022-ci ildən gözləntisini 1 il gec də olsa gerçəkləşdirdiyini təbrik etməkdən başqa bir şey edə bilmədim. yolboyu qoşub oxuduğu mahnılardan da bilinirdi ki, əsl bizim "поколение" adamıdı. Sağ olsun yolüstü də ötürdü məni. Ümid edirəm bir gün "yadırğadığı" yazarlığa qayıdıb sözlükdə yenidən yazar.
il olub 2023, filterləri hələ də 2-3 qat kömür filterlərdən deyil də, loru dildə desək, "maçalka"dan olan, ən sevdiyim siqaret markası. Əvvəllər marlboro gold touch çəkirdim, indi gətirmirlər. gətirənlər də 10-12 manata satır deyə məcburiyyətdən sobranie caster'ə keçmişdim. Onun da zibili çıxıb, məcbur göy nazik marlboro ilə red compact arasında gedib-gəlirəm. Tütünü əladı, qram baş ağrısı, öskürək, boğazda yanma və iyrənc dad vermir digərləri kimi* iki qatı pul veririk aq, bir zəhmət belə olsun artıq . Sözün əsl mənasında adamın ciyərləri bayram edir. Amma sırf bu filterə görə tüstü adamın dilində bir az acılıq yaradır və sona doğru barmaqda istilik hiss olunur. Amma hardan baxsan, bu cür filterlə belə ən son yenilik olan kömür filterli, Azərbaycanda istehsal olunan, həqiqi tütün olduğu belə bilinməyən Ld, xs, sobranie'dən çox daha yaxşıdı.
(baxma: çəmbərəkənd və derek)
indicə uşaqlar yazdı ki, "gəlirik səni də götürək, gedək şəhərə, dağüstü, çəmbərəkənd zad fırlanarıq", yenə yadıma düşdü.
Keçən dəfə*
müsəlmanın keçən dəfəsi
formula 1 vaxtı şəhər ürəyimi necə sıxmışdısa, girdim sözlüyə ki, oralarda kimsə varsa görüşək. Postlara yazan kimi derek gəldi. Bir az gəzdik, girdik bravoya, su-zad aldıq çıxdıq. Derek qayıtdı ki:
- brat, burda nəsə park var e hər dəfə deyirlər. Ç-ç-çernobil parkı.
- çernobil nədi aq, çəmbərəkənd sjdjdkdjjd
- hə, hə, tanıyırsan? gedək ora.
indi hər dəfə yolum o tərəfdən düşəndə, haçan o parkın adını eşitsəm, yadıma düşür, gülmək tutur məni. Adam çernobil ilə çəmbərəkəndi necə birləşdirdi ala, hələ də ağlım almır djsjjdjdjd
Deməli, o vaxtı birinci dəfədi akademiyadayam(bax: dtx)
. içəridəki muzeyi gəzəsiyik, ora ilə tanış edəcəklər (publik muzey deyil, çaşıb gedib-eləməyin). Mənə də evdən tapşırıblar ki, orada diqqətli olum, pilləkənləri sayım, pəncərələrə baxım, içəridə olan tablolara, divarlara - bir sözlə hər şeyə diqqət edim: "muzey bəhanədi, hər şeyi yoxlaya bilərlər".
disclaimer: entri qeyri-etik çərçivədə, həqiqətlərin tam çılpaq forması ilə yazılmışdır. Yaranacaq mənfi duyğulara görə yazar məsuliyyət daşımır.
Artıq ayın 1-dir. Prezidentin sərəncamına əsasən, çağırış başlayıb. Dedim qoy 1-2 kəlmə deyim. Sözlüyü tapıb bu entrini oxuyacaqların əsasən ali təhsilli olacağını düşünərəkdən yazıram. Belə də çox hissəsi orta təhsillilərə də aiddi bir baxıma. Və entri bir az küçə dilində olacaq, çünki ora "müasir" dünya ilə qətiyyən tutuşmur. Qaqalıq, cəngəllik qanunları və s. hər şey var. Mülkidə "peysər çıxmaq", "söyüş mənasız şeydi" kimi məsələlər kiməsə mənasız gələ bilər, amma orda mənasız deyil. Rutinin, komandirlərin təzyiqi altında bir də bu söhbətlərin basqısını görəndə elə bu qaydalar və prinsiplərlə yaşamağın gərəkli olduğunu özünüz anlayacaqsınız.
Entri uzundu deyə mündəricat yazıram əvvəldən.
1) əsgər getməmişdən öncə nələri bilmək lazımdır
2) qısa, ümumi giriş
3) əsgərlikdəki terminlərin açılışı.
4) ali təhsilli olaraq əsgər getmək
niyə əsgərlikdə dalaşmamalısan?
5) "paqonun(komandirin) söyüşü girmir" məsələsi
5.1) paqonun söyüşünün "girdiyi" hallar
5.2) paqonun söyüşünün "girmədiyi" hallar
5.3) paqonun söyüşü girsə də, "peysər çıxmayacağın" situasiyalar
6) köhnə əsgərlərlə münasibət. "Köhnə əsgərə hörmətsizlik edən peysərdi" məsələsi. Dembel-molodoy söhbətləri.
7) telefon işlətmək. Starşı əsgərdən icazə almaq.
8) 1 il vaxtı necə tez keçirim? Əsgərliyin xeyirləri.
9) əsgər gedəndə nə geyinim, nə qədər pul aparım, özümlə nə götürüm?
10) sonluq.
1) əsgər getmədən öncə nələri bilmək lazımdır
ilkin olaraq (baxma: ak-47/-366093) entrisini oxuyun. Silah təyinatını, mərmilərin ölçülərini, vəzifə borcunu əvvəlcədən bilmək orda sizi qabağa atacaq.
ikinci olaraq məsləhətxanada 1-2 kəlmə yazmışdım, ona da yüngülvari göz atmaq məsləhətdir. Burda da geniş yazasıyam.
Üçüncü olaraq (bax: hərbi rütbələr)
3 ay 23 gün*
ilk və son entrini yazığım tarix aralığını göstərir
davam eləmiş "vol. 2" sözlük fəaliyyətini bu gün -05.02.2023- etibarılə dayandırmış 10-cu nəsil partizan.
Ümumən getmə səbəbim həm sağlamlıq, həm də bir sıra digər problemləri yoluna qoymağa görədir. Keçən ilkindən beşbetər, xəstəxanaları boylamağım an məsələsidir. Həm də ki sözlük artıq mənim prizmamdan xoşagəlməz hal almağa başlayıb. Getmədən öncə bir-iki şey deyim.
Sözlükdə olduğum bu müddət ərzində hər zaman istədim ki, işlərin moral tərəfini ələ alım və buradakılara bilgi təməlli deyil də, əlimdən gəldiyincə sırf real həyata dair məsələlərdə fayda verə bilim. Əslində, məsləhətxanaya bu qədər önəm verməyimin də əsas səbəbi bu idi. Bacardığım qədər də hələ 10 il bundan öncə ssg-nin yazdığı (baxma: sözlük yazarı olmaq/-29391) entrisindəki prinsipləri qorumağa, tənqid elədiyim, bəyənmədiyim insan belə olsa, yaxşı şeyinə yaxşı, pisinə pis deməyə çalışmışam.
Eyni zamanda, həmişə istəmişəm ki, mənim adım gələndə kiminsə ağlında kinoman, serial adamı, "fəlsəfəçi", ensiklopedik bilgi dolu və ya bədii ədəbiyyatla bağlı şəxs, artist(rəssam) və s. biri yox, sırf mənəvi, insani dəyərlərlə bağlı obraz canlansın. Bunun da öz səbəbi var təbii ki. Bu gün real həyatda istənilən yerdə (elə sözlükdə də) saysız-hesabsız insan var ki, baxırsan necə gözəl musiqi zövqü var, kvant fizikasından, nə bilim biologiyadan, elmdən, tarixdən, texnologiya, fəlsəfə, psixologiyadan, rəsm əsərlərindən və ya ədəbiyyatdan, serial/kinolardan ağız dolusu danışır, savadlı dünyagörüşlü, "müasir" biridir, ancaq vicdani dəyərləri zəifdir, necə deyərlər, əsl insan kimi tam formalaşmayıb, ədalət tərəzisi düzgün işləmir, şəxsiyyətində çox qüsurlar var. Hətta bir çoxu problemlərin müzakirəsi zamanı ağzına su alıb oturur. çünki bilir ki, bir az danışsa, yığdığı bacarıq, bilgi və savadın dalında düz-əməlli bir adam olmadığı üzə çıxacaq. Mən özümü və ətrafı tanımağa başlayandan bu yana bu fikirdə olmuşam: insan 30 yaşında da -atıram- dostoyevskini, albert kamyunu oxuya, oturub "imdb top 100" filmlərə, seriallara baxa bilər; 25 yaşından sonra da musiqi zövqü formalaşdırmaq, fəlsəfədən, psixologiyadan çoxlu bilgilər qazanmaq olar. Ancaq insan o müəyyən keçid dövrünü (hansı ki biz buna yeniyetməlik, ilkin gənclik illəri deyirik, hardasa 21 yaşa qədər) keçdisə, o dövr ərzində əqidəsi, xisləti, şəxsiyyəti düzgün formaya düşmədisə, sonradan 100-də 90% artıq gec olacaq və dəyişməsi demək olar ki "mümkün deyil" səviyyəsinə enəcək. Bəzən müsbət hallarını görsək də, böyük ehtimalla "qozbeli qəbir düzəldər" sözünə gəlib çıxacağıq. Elə ona görə də vaxtilə taylarım kağız həyatına daha bir sertifikat əlavə edib, özlərini ora-bura soxmağa çalışanda, boş vaxtlarını nələrsə izləyib gəzməyə xərcləyəndə mən özümü tamam başqa bir şeyə kökləmişdim. Deyil universitet, hətta nazirliyə belə çağırıldım, eşidənin inanmayacağı təkliflər edildi ki, bu gün minlərlə insanın məqsədi olan, bəh-bəhlə adını çəkdiyi yerdən imtina ərizəmi geri götürüm, orada qalım, amma eləmədim. Yadıma gəlir ki, elə gün olurdu yemək yemək qalsın qırağa, hətta su belə içməyi unudurdum. Elə gün olurdu heç "yaxşıyam, sən necəsən?"dən o tərəfə söz çıxmırdı ağzımdan (sözlükdə ən sevdiyim və nickaltısına müsbət şərh yazma məcburiyyəti hiss etdiyim yeganə yazarın cosmopolitan olmağının səbəbi də elə o günlərimdir). Bütün gecəni, gündüzü oturub bomboş divara baxıb düşünərək keçirirdim. Gecələr yatmadığımı evdəkilər bilməsin deyə işığı zəif, balaca "naçinik" belə almışdım və dəftərə onun işığı altında yazırdım (bir çoxunun məni hansısa köhnə nəsil yazar sanmağının səbəbi də budur. Mən 2 ildi sözlükdəyəm, amma 8 ildi yazı-pozu edirəm). Özümün, dost-tanışımın başıma gələn, gördüyüm, şahid olduğum hər şeyi ən xırda detalına qədər yazır, sonra oturub onu fikirləşib, hisslərimi, duyğularımı, o vaxta qədərki şəxsiyyətimi kənara qoyub ona maksimum dərəcədə düzgün və vicdani şərh verməyə çalışırdım. O vaxt özümə məqsəd qoymuşdum ki, bilgi, zövq və dünyagörüşümü artırmağa, əyləncəyə ayırdığım vaxtın böyük qismini sırf əqidə və düşüncə tərzi yaratmağa ayırmalıyam. Mən istəmirdim o şəxslərdən olum, hansılar ki yuxarıda dediyim kimi, bilgisi çox olsun, amma o bilgini emal edəcək mənəvi keyfiyyətləri zəif, ya da həmin o adamlar ki əslində bu və ya digər formada tənqid elədiyi insanlardan fərqlənmirlər, eyni bezin fərqli qıraqlarıdır, sadəcə görüntü fərqlidir. Mən, kənardan qazanılan şeylərlə formalaşmış deyil də, sırf özü tərəfindən yaradılmış şəxsiyyət olmaq istəyirdim. Nəticə olaraq da, illər sonra toplumdakı digər insanlarla eyni bilgiləri əldə edib o baxımdan bərabər ola biləcəkdim, ancaq "verilənlər" və ya "əladə olunanlar" bərabərləşəndə şəxsiyyət, baxış bucağı və əqidə - yəni insanın xarakterinin təməllərinin fərqi bariz şəkildə üzə çıxacaqdı.
Uzun sözün qısası, sözlükdə də məhz özümdə yaratdığım bu yönümü təməl alaraq fəaliyyət göstərməyə çalışırdım. Nickaltımda və digər yerlərdə haqqımda olan şərhləri görəndə həqiqətən də çox xoşbəxt oluram, özümlə çox böyük fəxarət duyuram və bu yazarlara nə qədər minnətdar olduğumu ifadə etməkdə çətinlik çəkirəm. çünki illərimi verdiyim şey artıq (içi sözlük qarışıq) olduğum mühitlərdə öz nəticəsini göstərir və müsbət mənada fərqimi, fərqdən ziyadə, özüməməxsusluğu ortaya qoyur. Məsələn, mən həyatım boyu juzounun keçən ayın əvvəli olan haqq-hesablar zamanı haqqımda dediyi o "bertrandın səmimiyyətinə inanıram, çünki o həmişə belədi" sözünü heç vaxt unutmayacam, necə ki burada yazılmış, özəldən deyilmiş olanları (bacarığım yox, sırf şəxsiyyətimlə bağlı).
istəyirəm bu moderator olmaq mövzusuna da qısaca deyinim. burada (@82901), burada (@83967), nickaltımda və başqa yerlərdə də açıq-açıq ifadə və dəstəyə görə hamıya minnətdaram. ancaq yoldaşlar, mənim mod olmayacağım başından bəlli idi. Hər şeydən öncə sözlüyün qurucusu timidusla və ümumən moderasiya ilə xarakteristikalarımızın üst-üstə düşmədiyi bariz ortadadır. Timidusa deyinsəm, Bu adamın modlara sözünü yeridə bilmədiyi anları öz gözümlə görmüşəm, ona görə başa düşüləndir. Ki, məndə olan məlumatlara görə moderasiya öz aralarında görmək istəmədiyi adamı timidus mod edə bilmir. Üzünə deyib izah elədiyim sözü burada da deməkdən çəkinəsi deyiləm. Adam vəzifəyə qoyduğu məmurla üz-göz olmaqdan çəkinib söz keçirə bilməyən prezidentdən heç nəyi ilə fərqlənmir. Həmçinin (baxma: sözlüyün azərbaycanda tutmamasının səbəbləri/-366804) entrimin sonuncu abzasında moderasiya ilə bağlı yazdığım şeyləri oxuyan hər kəs bilir ki, mənim bu adamlarla heç vaxt sözüm tutmaz və məni öz aralarında görmək istəməzlər. Bu cür çürük, "tanışlıq" əlaqələri və "it itin ayağını tapdamaz" prinsipinə sadiq, sözdə qaydaları qorumalı olub da özləri şəffaf olmayan idarə sistemləri heç vaxt mənim kimiləri sevmir və görmək istəmir. Mən belə şeyləri qəbul eləsəydim, sözlükdə nə itim azıb? indiyə çiyinlərimdə 3 ulduz, panarama mersedeslə bəy balası kimi işə gedirdim. işin gülməli və ironiyalı yanı bilirsiniz nədir? Qeyd-şərtsiz hamısı hökumətdən narazıdır, korrupsioner məmurları görəndə hər şeyini söyürlər, amma özləri bu balaca platformada idarə heyətinə adam seçərkən yazarların fikirlərini heçə sayıb sırf sərf edən adamları istəyirlər və insanların fikirləri veclərinə deyil. ümumiyyətlə, bir çoxunun heç məndən xəbəri belə yoxdur, sözlüyü -yüngül formada desəm- tınlayan var ki? *
gülüş
Adı olub özü bilinməyən zadlar dəstiri. Oxşar situasiyalardır hə, tanış gəlir bu mənzərə? Necə də acınacaqlı durumdur, elə deyilmi? *
gülüş
boşuna deməmişdim ki, bura Azərbaycanın ən kiçik modelidir.
Deyil postlar bölümündə, hətta sonuncu dəfə discordda səslidə söhbət edərkən yenə "təzə moderator lazımdır" deyiləndə adımın dəfələrlə çəkilməyinə baxmayaraq hər yolla görməzdən gəlinməyə, söhbəti dəyişdirməyə çalışılması da dediklərimin əyani sübutudur. atları yəhərləyin filmində bir səhnə var, deyir "kişinin qoluna qandalı da gərək kişi vura". Bilirəm, indi söhbəti seksizmə-filan, gic-gic şeylərə burmağa çalışanlar da olacaq, ancaq məğz dəyişmir. Yəni ortada bir başıpapaqlısı olmadı ki, kişi kimi (cinsiyyət mənasında yox, türklər dediyi kimi şəxsiyyət mənasında) çıxıb "bertrand xaric, özümüzə sərf edən, biz deyəni deyəcək bir adam lazımdır" deyə bilsin və mənə olan gözügötürməzliyinə əsaslı səbəb gətirib prinsipdə olduğunu dilə gətirsin. Bunu demək cəsarət tələb edir. Cəsarətli olmaq isə xarakter məsələsidir. Gücün, səlahiyyətin azlığı-çoxluğu buna təsir etmir. Necə ki bu keysdə də eləmədi. Ona görə Əllərindən gələn elə ancaq (bax: üç meymun)
Bu cizgi filmi izləyib də omnitrix xəyalı qurmayan oğlan yoxdur yəqin ki.
Ancaq mənim toxunmaq istədiyim nüans başqadır. Diqqətlə izləmiş olan hər kəsin yadında olar ki, Ben nə problem olsa, o dəqiqə qəhrəmanların arasında ən güclüsü olan "4 kol"a çevrilmək istəyirdi. halbuki Saat heç də hər zaman benjamini istədiyi personaja çevirmirdi. "4 kol"u seçdiyi halda bəzən o mini "gri madde"yə, bəzən də sürətli qaçan "şimşek hız"a dönürdü. Əslində, burada omnitrix saatının Ben'ə, rejissorların da izləyən uşaqlara aşılamağa çalışdığı fikir bu idi ki,
problemləri hər zaman güc yolu ilə həll etmirlər.
Yəni "mutfilimdi də" deyib keçməmək lazımdır, 2000'lərin cizgi filmlərində bu cür möhtəşəm detallar çoxdur.
Tanım olaraq isə:
son izləməyimdən 8-9 il keçməyinə baxmayaraq introsu hələ də əzbərimdə olan cizgi filmdir
"her şeyin başladığı an o uzay gemisi
Şimdi onun bileğinde bi sır ve güç gizli
Artık o süper güçlü, sıradan biri değil
O ben10... Ben 10, ben 10..."
1) heç vaxt yüksək bala görə oxumayın. "yüksək bal yığmayın" demirəm, bu ki əla şeydi, "balı hədəf alaraq oxumayın" deyirəm. Bunun əvəzinə, dərsləri mənimsəməyə, maksimum dərəcədə dərk etməyə çalışın. Hər öyrəndiyiniz mövzunu da sanki konfrans zalında durub tamaşaçıya başa salırmışsınız kimi ayaq üstə danışın. Belə olanda avtomatik olaraq balınız da qalxacaq, həm də ki niqtiniz inkişaf edəcək. Balı da "wishlist"-də sonlara bir yerlərə saxlayın(250 yığıb əli ətə çatmayan pişik kimi balı pisləyənlərlə səhv salmayın, mən də 650'lik abituriyent olmuşam. Yəni səmimiyyətimə inanın). Önəmli olan həqiqətən istədiyiniz ixtisasa sahib olub-olmadığınızdır, oxuyacağınız ixtisasda xoşbəxt olub-olmayacağınızdır. Həm də ki təcrübəmdən deyim ki, ixtisasınızı dəyişmə ehtimalınız çoxdur. dəyişməsəz belə, xoşbəxt olmayacaqsınız. Zatən sistem özü çürükdü. 17-18 yaşında insan özün düz-əməlli tanımır heç, qaldı ki özünə düzgün ixtisas seçə. Xülasə, nə istədiyinizi bilməsəz, arzuladığınız ixtisasa daxil olmasaz belə, bunu dərd etməyin. 100 minlərlə dövriyyəsi olan obyekt tanıyıram ki, mühasibi iqtisadiyyat tələbəsi olmayıb, necə ki bu gün yüzlərlə hazırlıq keçən müəllim heç həmin fənnin müəllimlik ixtisasına sahib deyil.
2) digər yazarın sözünə qüvvət, imtahana azı 30 dəqiqə tez gedin ki, özünüzü o otağın, imtahanın aurasına salasız. Bunda mənim digər bir məqsədim nəzarətçi və otaqdakı uşaqlar ilə tanış olmaq idi, xasiyyətlərini, necə biri olduqlarını müşahidə etmək. Misalçün, mən attestat imtahanına 40 dəqiqə tez gedib nəzarətçinin yerlim olduğunu öyrənmişdim. Yerlibazlıq damarından girib arvadı dilə tutmuşdum ki, kimdənsə kömək istəsəm, dəyib eləməsin. Vəziyyət elə oldu ki, imtahan çox asan gəldi, sual soruşmaq yerinə götürüb bütün o otaqdakı kimin nə çətinlik çəkdiyi sual vardısa kömək edib hamını imtahandan keçirtmişdim. *
təsadüfən kimsə bunu oxuyursa yazsın. 2015 razin 252 n-li liseydə olmuşam, 2-ci mərtəbə. otaq yadımda deyil
. dolayısılə, bu tez getmə şeysi həm imtahana, otağın aurasına köklənməkdə, həm də nəzarətçini, otaq yoldaşlarınızı tanımaqda və onları yola gətirməkdə çox kömək edəcək.
3) sizə çox deyəcəklər: "həyatınız bu imtahandan asılıdır", ya da "həyatınızdakı ən əsas şey budur, taleyiniz həll olunur" və s. hamısı qələt edir. Oxşar sözləri diplom müdafiəsində, yaxşı bir yerin iş müsahibəsində, magistr imtahanında və s çox yerdə eşidəcəksiniz. Belə də ki zatən bir imtahanı taleyinizi həll edəcək bir şey halına gətirmisinizsə, onsuz da çoxdan uduzmusuz. heç vaxt bu qədər "düşməyin", alternativlər saxlayın özünüzə. Mən o boyda nəticələrim ola-ola beynimdə fikirləşirdim ki, işdir də birdən kəsilsəm, gedib hərbçi olacam. Alternativiniz yoxdursa da günü bu gündən başlayıb yaradın. Uniyə girməsəz, nələr olacağını yalandan da olsa götür-qoy edin ki, üzərinizdəki basqı müəyyən dərəcədə azalsın. Bu zibil fikri də ağlınızdan uzaqlaşdırın, taleyiniz-zad da həll olunmur, dünyanın axırı deyil.
4) indiki sistemi bilmirəm, deyəsən martda bir, yayda da bir imtahan olacaq. amma istənilən halda hələ bir neçə ay var. Əgər oxumadığınız, əlinizi üzdüyünüz bir fənn varsa, ümidi kəsməyin. Bilirəm, disiplini hamı tərifləyir, lakin mən tarix kimi önəmli fənnin yarısını son 2 ayda oxuyub 25 yazmışam. hansı ki, öz müəllimim daxil hamı şokda idi. Qısası, əgər bir fənn çətin gəlirsə, ona baxış bucağınızı dəyişməyə çalışın. Məcburiyyət hissindən qurtulmaq istəyirsinizsə, dərslərə, xüsusilə də, humanitar fənlərə bədii kitaba yanaşdığınız kimi yanaşın: sanki hansısa yazıçının yazdığı kitab kimi oturub hər gün 3-5 səhifə, ya da nə qədər bacarırsınızsa, o qədər oxuyun. Boş vaxtı dəyərləndirdiyiniz vasitə kimi baxın. Baxış bucağını dəyişmək sizi həddən artıq qabağa atacaq.
5) yenə digər yazarın dediyi kimi, çoxlu sınaq işləyin. Harda gördünüz işləyin, suallara göz atın. Sırf mənim verdiyim qəbulda eyni fəndən düz 3 sual keçmiş illərin qəbul imtahanlarındakı sualın birə-bir eynisi idi. Hansı ki o sualların 2-sini səhv yazmışdım sınağı edəndə, qəbulda düz oldu.
6) *
yəqin test toplusu-filan hələ də eyni qalır.
əgər vaxt çatdırmırsınızsa, ya da tənbəlsinizsə, sualları bir ötürüb bir işləyin. Çünki toplularda əksər hallarda eyni tip 2 və ya 4 sual ard-arda olur. siz də 1-3-5-7 və ya 2-4-6-8 kimi işləyin. Təbii ki, Səhvləri və tərəddüd etdiyiniz sualları qırmızı ilə qeyd etmək şərtilə. Belə olanda camaat 500 sual işləyəndə siz ikiqat az əziyyət əzib 250 sual eləmiş və tiplərin də hamısını görmüş olacaqsınız. Əsas odur sualın tipini öyrənin. Yoxsa durub o 400 sualın ilk 180 dənəsin işləyib, "çatdırmadım" deyənlər kimi umbaylıq eləməyin.
7) bəzən imtahana çox fokuslanmaqdan, bəzən də diqqət dağınıqlığından adamın başı tormozlanır. Əgər imtahanda çox tormozlandığınızı düşünsəniz, gözünüzü yumub qulaqlarınızı tutun. 10-15 saniyə (və ya daha çox) bu vəziyyətdə qalıb özünüzü başqa yerdə, əsas da, xoşbəxt və rahat olduğunuz yerdə və ya insanlarla xəyal edin. Bu dediyim, imtahana çox fokuslananda yaranan tormozlanmaya görədir. Əgər diqqət dağınıqlığı yaşasanız yenə qulağınızı tutub, gözünüzü yumub dərindən nəfəs alaraq asta-asta sayın. 15, 20, 30, nə qədər getsə o qədər sayın, təki sakitləşəsiz. Mən öz qəbulumda 400 neçəyə qədər saymalı olmuşdum, qəfil özümə gəldim ki, artıq yuxuya getmək üzrəyəm. Hər iki halda gözünüzü açıb imtahana geri qayıtdıqda suallara "yeni baştan" yanaşmaq daha asan olacaq. Bu isə öz növbəsində görə bilmədiyiniz bəzi "tricky" şeyləri görməyə kömək edəcək. Və çalışın eyni sualdan başlamayın, gözünüzü açıb gördüz yenə ağlınıza nəsə gəlmir tez keçib digər sualı edin.
8) hər şeyi öz axarına buraxın. Bilirəm, bəzi valideynlər öz uşaqlarını çox sıxır bu yaxşı bal və digər məsələlərə görə. Əgər yüksək nəticə toplaya bilməsəniz, sizə olan psixoloji basqı arasında düşünün ki, yalnızca <10%-lik kəsim 600-dən yuxarı nəticə toplayır və bundan çox-çox azı da oxuduğu ixtisası sevə bilir. yəni yerdə qalan 90% şəxs sizinlə aşağı-yuxarı eyni durumdadır və bu isə cəmiyyətin, iş yerlərinin, hər şeyin əsasını təşkil edir, siz heç bir halda "fail" deyilsiz.
ən önəmli ünsürlərin başında yurdum insanında faydalı olmaq, o da cəhənnəm, fikirlərini bölüşmək və fikir mübadiləsi anlayışının olmamasıdır. Ümumiyyətlə, düzgün fikir, dəyər yaradacaq insan azdır, qaldı ki bunu bölüşə və bu da yetməzmiş kimi hələ bir sözlüyü tapa. Fikir bölüşənlər də bunu insanların yararına eləmək niyyətində olmur, çünki əsas məqsədi ya sosial şəbəkədən pul qazanmaqdır (baxma: boş-boş çərənləyən bloggerlər), ya da öz eqosunu doyurmaq (baxma: qız tutmaqçün fəlsəfə, ədəbiyyat səhifəsi açan adamlar). Anonim olub sırf fikrin özünə qiymət verilməsi məsələsi bir çoxuna ona görə sərf eləmir.
ikinci və mənə görə çox-çox önəmli nüans buradakı bir çox yazarların sözlüyə baxış bucağıdır. Açın sözaltı günlük və bu qəbildən başlıqlara baxın. Orda saysız-hesabsız yerdə "neçə müddətdir çox xoşbəxt idim, sözlük heç yadıma düşmürdü", nə bilim "sözlüyə baxanda qruza düşürəm" və ya "yenə gəldim ki sözlüyə sığınım" və s bu tip cümlələr doludur. Baxın bu yurdum insanının xislətini göstərən şeydir. Bura gələnlərin bir çoxunun problemi buranı sırf içindəki neqativi tökəsi yer kimi görməsidir. Mən belə adamları real həyatda da çox görmüşəm. Elə dostları var, onları ancaq qruza, çətinə düşəndə yada salırlar, xoşbəxt günündə görmək istəmirlər yan-yörəsində. Mənim də bir neçə belə dostum olub, hamısını rədd elədim ətrafımdan. insan biriylə ancaq "çətin gün/ qruz dostu" olanda... yaxşı, yaxşı, mövzudan yayınmayaq, gəlin sözlük üzərindən misal çəkim... Bir yazar sözlüyə əsasən neqativini yazanda əlbəttə ki, sonra "görəndə kefim qaçır" deyəcək. Bir normal, standart fikrini yaz, xoş hadisələri bölüş və s. Belə-belə bağ yaranmalıdır, yoxsa bir tərəfli şəkildə dar gündə yada salmaqla bu iş olmaz heç vaxt. Məni köhnədən tanıyanlar bilir, mən o vaxtı sırf sözlükdə o qədər də fayda sağlaya bilməyəcəyimi, şəxsi həyatımda böhrana düşdüyümü görəndə uzaqlaşdım buralardan ki, bura yansımasın. Bir az toparlanan kimi də qayıtdım. Demirəm indi hamı belə olsun, amma azdan-çoxdan belə yanaşma da pis deyil.
Bu yuxarıda dediyimin bir də alternativ variantı var. Bu tip yazarlar da ağ günə çıxanda sözlüyü sikdir edən və ya edəcək tip adamlardır. Zatən elə həmin bu yuxarıda dediyim tip insanlar da bu kateqoriyaya aiddirlər. Bizim insanımızın o "normal həyat" anlayışını qınamağına aldanmamaq lazımdır. Yaxşı maaşı olan işə düzəlsinlər, əllərinə bir az maddi imkan düşsün, sözlük, fikir bölüşmək, intellekt tələb edən şeylər yadlarına düşməyəcək, elə ancaq ye, iç, gəz. Bunun ən adi misalı bir neçə ay əvvəl göründü elə. timidusun həkimi idi deyəsən, yazanda ki "türkiyənin ən böyük recovery klinikasını açacağıq", hər yazısını oxuduğum, dəyərli saydığım bir yazar qayıtdı ki "bir balaca köşküm olsa, nəinki sözlük, heç bir sosial şəbəkə yadıma düşməz". Mən o adamı qınamıram, nə də ki sözlərim birbaşa ona aid deyil. Əksinə, onun bu fikri açıq-açıq deməsini dəhşət çox təqdir edirəm. Çünki səmimiyyət göstərdi. Bu gün əminəm ki, 10 yazardan 8-i sabah əlində bir az imkan olanda elə qəşəng də günlük adi bir həyat yaşayacaq ki, buralar vecinə də olmayacaq. Necə ki bu gün əksər köhnə nəsil yazarlar sözlükdə yazıb-eləmir, heç yadlarına da düşmür. Halbuki yazma vərdişi və yazı mədəniyyəti hamıda formalaşmalı olan bir şeydir. Keçən dəfə bir şəkil gördüm. Mənası belə idi ki, Əgər fikir, düşüncə ovucuna aldığın və barmaqlarının arasından dağılıb gedən sudursa, yazı o suyun stəkana qoyulmuş, formalı və düzgün bir halıdır. Əvvəlcə insanımızda yazma vərdişi yaranmalı, daha sonra da sözlüyə olan bu baxış bucağı dəyişilməlidir ki, sözlük Azərbaycanda tuta bilsin, inkişaf eləsin. Buranı da hər dəfə hər adama deyə bilmədiyin o müsbət, mənfi və ya ümumi fikirlərini sərbəst şəkildə yazdığın yer kimi istifadə eləmək çox daha yaxşı yer halına gətirə bilər.
Digər bir nüans da təbii ki idarə formasıdır. o gün gecə səslidə danışanda da timidusun üzünə dedim, özü də elə fərqindəydi, mən deyən kimi təsdiqlədi bu sözümü ki, sözlük məqsədinə doğru aparılmalı olan intellektual platforma kimi yox, şəxsi mülkiyyət kimi idarə olunur. Acığı gələn, prinsipə düşdüyü yazarda çepe axtarıb adi bir şeyin üstündə uçuran kim, uçurulan yazarlar barədə açıqlama vermək əvəzinə "başın buraxın, qoy elə belə qalsın" deyən kim, yazarların ifşasını atan kim, oturub hansısa yazarın dalınca ağır söyüşlər işlədən kim və s çox şeylər var moderasiyada. modchatı oxuma imkanım oldu, elə şeylər gördüm ki, sözlüyə olan bütün həvəsim söndü. Düzdü, əziyyət çəkəni, təqdir elədiyim də var, amma ümumi situasiya ürəkbulandırıcıdı. Hələ 5-6 il əvvəl *
deyəsən, 2018 idi, dəqiq yadımda qalmayıb. Amma entri var hələ də sözlükdədir, eşələnsə tapıb çıxarmaq olar
Modlardan biri hansısa haqq-hesab zamanı açıq-açıq "sözlüyün ədalətli, demokratik olmaq kimi bir məqsədi yoxdur" kimisindən bir şey yazmışdı. Bunu demək yerinə elə birbaşa "belədi, qaqaş! Neyniriksə, zor eliyirik!1!" yazılsaydı, daha hörmətli olardı. Dindirsən, ucdantutma hamısı hökuməti söyüb pisləyəcək adamlardılar, amma balaca bir platformada elə hərəkətlər edirlər ki, söydükləri, qınadıqları adamlardan qram fərqlənmirlər. Buralar neçə ildir ki, qanunun güc yox, gücün qanun olduğu yer halındadır. Makiavellinin "hökmdar" əsərini praktikaya tökürmüşcəsinə, mütləq güc kimi avtoritar rejimdə monarxiya idarə edirmişcəsinə yanaşanda sözlük bundan artığı olmayacaq ki. Belə olan halda da başdakı 3 bənddə izah elədiyim mənfi halları özündən xaric eləməyi bacaran birisi bura gəlsə belə, heç vaxt davamlı şəkildə qalmaz.
bu gün 139-cu doğum günü olan Azərbaycan xalq cumhuriyyətinin qurucularından biri.
gəlin bu gün onun fotosunu storilərdə paylaşaq, haqqında pafoslu, gözəl cümlələr deyək, indiki hökuməti tənqid edək, ölkədəki heykəllərə "bütpərəstlik, şəxsiyyətə pərəstiş" adı altında qarşı çıxaq, amma(!) onun heykəllərinin qoyulmasını istəyək; hər işimizi korrupsiya və rüşvətlə görməyə çalışsaq da yenə də demokratiyadan dəm vuraq; savadlı, vicdanlı insan olmaqçün çalışmayaq, ancaq demokratik azərbaycan arzularımızı, səsimizin sayılma istəyini dilə gətirək və ən əsası isə, illərlə vəzifədə oturan məmuru söyək, lakin özümüzə gələndə isə nəinki dövlət və işlədiyimiz müəssisə səviyyəsində, hətta adicə məişət və günlük zəmində belə əlimizə keçən ən kiçik iqtidar, ixtiyar və güc zamanı özümüzü itirib bunu öz şəxsi mənafelərimiz uğruna xərcləyək, əlimizdən çıxmasın deyə hər yola əl ataq və başqalarının da qabağını kəsək.
Son bəyənilənlər
