yeşim

ilk dəfə çində çıxarılan dəyərli daş növüdür. əsas rəngi yaşıl olmaqla birlikdə növünə görə sarı,qırmızı,ağ,qara rəngdə olanları da mövcuddur. bu daşın iki növü var - jadeit (jade) və nefrit daşı.

jadeit - jade də deyilən bu daş çox sərt quruluşa malik olduğundan üstündə işləmək çox çətindir. əsas rəngi yaşıl və tonları hesab olunur amma ağ,sarı,qırmızı,qara və mavi rənglərdə tapıldığı da olur. daşıyan insana rahatlama və cəsarət verməsi başlıca xüsusiyyətlərindən biridir.
bununla birlikdə keçmişdə çində qurulan evlərin damında bu daşdan çox istifadə edilirmiş. səbəbi isə ildırımdan qoruma xüsusiyyəti olub. hətta bu haqda uşaq vaxtı çox sevdiyim "klon" serialında da bəhs olunmuşdu. bəli məhz jade -*

təmizlənməsi və ya sıfırlanması günəş enerjisindən istifadə etməklə və ya sirkəli suda gözlətməklə edilə bilər.

nefrit - jadeitə nisbətən sərtlik dərəcəsi daha aşağı olan və daha asan tapılan yeşim növüdür. əsas rəngi yaşıl və yaşılın tonlarıdır,tünd və mat yaşıl halda daha çox tapılır. sərtlik dərəcəsi aşağı olduğundan tez qırıla bilir. xüsusiyyətləri arasında ən bilinəni böyrək ağrısını azaltmasıdır.
təmizlənməsi və ya sıfırlanması günəş enerjisindən istifadə etməklə və ya torpağa basdırılaraq edilə bilər.

xüsusilə qeyd etmək istəyirəm ki,bu və bu kimi daşların verdikləri faydalar və ya ziyanlar insandan-insana dəyişə bilər. mənim üçün çox ağır və mənfi enerji bəxş edən daş olduğu halda o boyda çinlilər faydalı olduğunu deyərək əsrlər boyu hər zımbırtısında bu daşdan istifadə ediblər. sonra aldım məndə bu təsiri yaratmadı,arada bir yazırsan onda da düz əməlli şey yaz olmasın. -*

discount market

market sistemində hard discount və soft discount kimi iki növü olan,ilk dəfə 1960-cı ildə almaniyada aldi market ilə təməli qoyulmuş market sistemidir. adından az da olsa anlaşıldığı kimi "endirim marketi" kimi mənası var.

hard discount sistemində əsas olan az çeşidin olması ( "less is more"adlandırırlar bu prinsipi) və bunun yanında sadəcə 1 neçə brend məhsulun olmasıdır. marketləri daha çox məhəllə araları kimi məkanlarda olur. reklam kimi marketing üsullarına ehtiyacları olmaz və maksimum az istifadə etməyə çalışarlar. əlavə enerji istifadə edəcək bir çox şeydən qaçınarlar. qablaşdırmaları daha az keyfiyyətli (hətta keyfiyyətsiz) olar,bunun üçün əlavə pul xərcləməzlər. keyfiyyətlə qiymət arasında balans yaradıb (ki bu balans dediyimiz şeyin mahiyyəti daha çox keyfiyyətin aşağı olmasıdı),az məsrəf edərlər.

soft discount sistemi prinsip olaraq hard discountla eynidi. lakin daha geniş çeşidi var və hard discount sistemində heç cür görmədiyimiz vitrin və məhsul yığımına önəmini burda nisbətən daha çox görürük.

azərbaycanda azərsunun - sərfəli (daha sonra al market), veysəloğlunun - oba və adını unutduğum və ya bilmədiyim 2-3 bu cür market var.

iş baxımından məcbur qalmadıqca seçim edilməməsi lazım olan marketlərdir. cinsi ayrı seçkiliyin neqativ və ya pozitiv heç bir əlamətini görməzsiz. işçilərə kölə kimi davranılar və bütün o saydığım,boyun qaçırdıqları şeylərə işçinin əziyyəti,əzilməsi və bacarıqlarından iyrənc şəkildə istifadə edərək gəlir halına gətirmələrinə nail olarlar. bir işçi eyni anda marketdaxili bütün işləri görər. sadəcə bunu düşünün - marketdaxili bütün şöbələr,kassa,nəzarət (mühafizə sistemi),mal qəbulu - sistemə işlənməsi,gün sonu hesabatı,qiymətə nəzarət və.s və i.a saya bilmədiyim onlarla prosses 1 işçiyə məxsus olar. düşündüzsə ayılın çünki azərbaycan xaric heç yerdə,discount sistemli market olmasına rəğmən heç yerdə görməyəcəyiniz haqsızlıqdı bu.

gece melek ve bizim çocuklar

1993-cü ildə atıf yılmaz tərəfindən çəkilmiş türk filmi. əsasən "seks obyektlərinin fərqliliyi" (homoseksual,transseksual və.s) - filmin açıqlamasında da verildiyi kimi,ki,bu məncə filmi tamamilə izah edən cümlədi - toplum tərəfindən kənarlaşdırılmış bu insanları anladan filmdir. izlədikdə önə çıxan bütün xarakterlərə ayrı-ayrılıqda üzülmüşdüm.

bu saatda yadıma düşməyi heç də təsadüfi deyil təbii ki -*
filmdən belə çox sevdiyim bu

(youtube: )

həyatda öz yerini tapa bilməmək

uzun müddətdi işlədiyim iş yerimdən və ailəm kimi sevdiyim insandan ayrıldıqdan sonra məni düşüncəsi ilə dərindən yaralayan və məqsədlərimin bitdiyi nöqtədə olduğumu üzümə çırpan vəziyyət. etməli olduğum bir çox şeyə yenidən başlamalıyam,yenə eyni şeyləri yaşamalıyam. düşünməkdən,düşüncələrimin dərinliklərinə batmaqdan və orda itməkdən yorulmuşam. 18ci ilində sadəcə 9 ay işləyən və sadəcə bu müddətdə haqsızlıqlarla üz üzə gələn mən - artıq dözə və özümü tapa bilmirəm. insanlar necə bu qədər il burda bu şərtlər altında yaşaya bilib ki? öz yaşayacağı müddəti özünə biçəcək olan mən nə qədər daha bunları təkrarlamaq istəyərəm ki? sadəcə bir neçə qısa müddətli işlərimin bitməsini gözləyir və bu müddətdə qalan ağlımı da itirməməyi arzu edirəm özümə.

işləmək

3 aydır fasiləsiz olaraq zehni və fiziki olaraq iliklərimə qədər hiss etdiyim tək duyğu yorğunluqdu. beynim bildiyim şeylər xaricində heçnə qəbul etmir və bildiyim şeyləri də unuduram deyəsən. çökmüşəm sözün əsl mənasında. qarışığam və özümü unutmuşam. günü 14 saat və bəlkə bəzən daha çox olan işimin həftənin bir gün istirahətini sadəcə yatmaqla keçirən mən sabahı günü əvvəllər boş vaxtlarımda etdiklərimi təkrarlamadığım üçün özümü lənətləyirəm,amma gələn istirahət günü yenə eyni şey olur - yatıram. əsəbiləşməkdən,insanların mənasız kaprizlərini çəkmək və mənasız suallarına bütün gün cavab verməyə məcbur olmaqdan,adam yerinə sayılmayacaq cinsdən olanların sözlərini eşitməkdən və bunların hamısına sadəcə standart azərbaycansayağı maaşa görə tab gətirməkdən bezmişəm.
böyümək,məsuliyyətlərinin olması çox pis şey imiş.