sözaltı günlük

bu gün mənim üçün olduqca ağır bir gündür. çünki bu gün yenidən qarşılaşdıq.
facebookda bir profil açmısan dünəndən, və 90 nəfərlə dost olmusan. hal-hazırda müdiri olduğun idarənin adı ilə.
içlərində mənim də bir çox dostlarım olduğundan facebookda tanıyabileceğiniz kişiler listinə mənə də gəlib düşmüsən. bu gün səhər gördüm və bütün əhvalım xarab oldu. sənin olduğundan tamamilə əmin idim və divarına baxdığımda heç bir şübhə yeri qalmadı. bu sən idin.
divar şəklini bəyənənlər içində n----ə də var idi.
n----ə, illər əvvəl ofisində görmüşdüm, mənə demişdin:
- change, bax bu mənim təzə müavinimdir. olduqca varlı bir adamın qızıdır və həm də varlı bir adamın gəlinidir. vallah nazirlikdən təyin olunub.. yoxsa bilirsən də mən səni gətirmək istəyirdim..

heç nə etmədim. kofemi içə-içə baxdım. əynimdəki paltarlara baxdım, sənə baxdım, n----əyə baxdım. heç vaxt bu dünyanın bir parçası olmayacaqdım əzizim. istəsəm də ola bilməyəcəkdim çünki bunlar anadangəlmə olur. varlı atan olur, sonra varlı qaynatan.
həyat bəzən acımır. vurur ee elə vurur. deyir özünə gəl change! hazırda oturduğun ofisdə, gözünün işığı qədər çox sevdiyin bu insanın yanında əslində sənin yerin yoxdur. n----ədir burada yeri olan insan.

istəmirəm həyat daha da vursun! sizin hamınızı geridə qoyub getdim mən. öz pisliyinizdə boğulun, mən rahat nəfəs almaq istəyirəm deyə getdim. amma yaşadıqlarım sağalmayan bir yara kimi qalır. mənə əziyyət verir. nifrət edirəm hamınıza.
nə qədər yaxşı bir insan olmağa çalışıramsa da, yenə də bir tərəfim qaranlıqdır, bir tərəfim şeytandır, iblisdir, paxıldır.. və bunu sizlərə borcluyam.
özümü sağaldacağam sizlərin acığına! bu dünyadan sizin kimi getməyəcəyəm.

sözaltı etiraf

salam etiraf.
yenə depressiyanın dibindəyəm. into the wilddəki kimi olmasından qorxuram sonumun.

aylardır illərdir adımı belə unudan insanlar işləri düşüb deyə son günlərdə başımın ətini yeyirlər. həm də çox müxtəlif vasitələr işə salırlar. məsələn, işlərini həll edim deyə sevgi etirafı filan edənlər var. mənsiz yaşaya bilməyəcəyini deyənlər. görəsən mənmi bu qədər axmaq görünürəm bunların gözünə, yoxsa doğrudan da bunlar bu dərəcə alçalmışdılar? hər iki variant da pisdir.
bir qrup insanlar da türəyib ətrafımda. məndən savayı heç bir alternativi olmadığı üçün (çevrədəki tək tanış azərbaycanlı mənəm deyə) mənimlə yaxınlıq edən, amma məndən zəhləsi getdiyini, paxıllığı gəldiyini hər fürsətdə dilə gətirən, məni iynələyən, incidən insanlar.
istəmirəm heç birinizi, görüşmək danışmaq istəmirəm. məni axtarmayın, tapmayın, kömək istəməyin. gedin çürüyün, məni də buraxın mən də çürüyüm öz zibilliyimdə.
bunları üzünüzə deyə bilmirəm çünki sizin qədər utanmaz deyiləm.. amma hər kəsin bir səbri vardır. çox az qalıb.

sevgiliylə ilk görüş

5 ildir virtual danışdığımız, müxtəlif şəhərlərdə yaşadığımız səbəbiylə görüşə bilmədiyimiz, hətta telefonda belə danışmadığım, amma dəli-divanə aşiq olduğum onunla görüşüm.
14 sentyabr 2006. 1 gün əvvəl yağış yağmış və gecəqondudakı otağımı su basmışdı. həyatın ironiyasına bax ki, divarın o tərəfi şadlıq sarayı idi və toy mahnıları çalınır, insanlar əylənirdilər və bütün bu səslər otağımda əks olunurdu, sanki toyun ortasındayam kimi.. oturub nəyi var ağlamışdım. tam yanımızdakı məhəllədə isə o yaşayırdı, novostroykada, təzə köçmüşdülər ora ailəlikcə. (bax: montin)

sözlükçülərin ən sevdiyi aktyorlar

(bax: russell crowe)