girdiyim 15-20 saniyədə afrika və ərəb ölkələrinin rekorda imza atdığı web sayt. qırılmışlar həndəsi silsilə ilə çoxalır. ən çox ölən isə çin respublikasından oldu.
Mən pisəm, sənsə yaxşı...
Sənə pisliyim dəyməsə də
Mən pisəm, sənsə yaxşı ...
Sənə pisliyim dəyməsə də
Mən pisəm, sənsə yaxşı ...
blok başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
mən bütün dinləri puç və əfsanə hesab edirəm cümləsinin sahibi.
entrylərində nə yazacağı heç kimə dəxli olmayan yazar. xoşunuz gəlmir oxumayın qardaşım, sizin kimi söyüşün biri bir qəpikdən entry yazmaqdansa ağlaşma qurmaq yaxşıdır. gərəksiz yerə duyğusallaşmaq nədir kolleqa izah etsə sevinərdim, harda duyğusal olmaq gərəkdir harda gərək deyil, çox maraqlıdır.. bilmirdim ki belə həyati əhəmiyyətə malik yerdə yazdığın hər bir kəlməyə diqqət etmək lazımdır. xahiş edirəm məni bloklayın daha gözünüz mənasız duyğusal ağlaşmaları görməsin.
familiyası məzəli alim. alman dilindən tərcümədə işdən sonrakı zaman, istirahət saatı deməkdir.
bu mahnı ilə bərabər yazıram entrymi:
(youtube: 
)
)hardasa axırıncı tətilimdə shazamın köməyilə tapmışdım bunu. məndən soruşsalar əsrin icadı nədir, deyərdim bir selfie çubuğu, bir də bu shazam programı. o qədər də səfiləm, bəli -*
həyatımın yeni mərhələsinə start verdim, sevimli dostumun dediyi kimi, nə ilk idi nə də son olacaq.. bu mərhələnin də ilkləri ilə qarşılaşdım artıq.. bir az onlardan bəhs etmək istəyirəm.
ilk düşmən: məndən bir pillə yuxarı statusda olan bir iş yoldaşı. xarici görünüşcə bir bayquşu xatırladır desəm, yeridir. böyük və bir-birindən uzaq gözlər, üzünə nisbətən xeyli böyük qara çərçivəli gözlük, qırmızı pomada və bir-birindən uzaq gözlərini daha da ön plana çıxarıb onu çirkinləşdirən ortadan ayırdığı saçları ilə tam bir dəli təsiri bağışlayır. bütün gün sanki həyati məsələlərlə məşğul olurmuş kimi göstərir özünü. əslində isə boş-boş danışmaqdan başqa bir iş görmür.
ilk dostlar: pansionunda yaşadığım 70 yaşlarda dayı və onun həyat yoldaşı. nədəndir bilmirəm bir neçə gün keçdikdən sonra bütün həyat hekayəmi onlara danışdım, böyük maraqla dinlədilər və öz kommentarları ilə feyziyab etdilər. əvəzində mənə uşaqlıq xatirələrindən, 200 illik pansionun tarixindən, kolbasa düzəltməkdən tutmuş buralarda qeyd olunan ovçular bayramına kimi bir çox maraqlı şeylər danışdılar. qızları ilə də tanış oldum. başqa bir evə köçsəm də gedib tez-tez görəcəyəm çünki burda onlardan başqa hələ ki bir tanıdığım yoxdur.
ilk məhəbbət: yenə pansionda qarşılaşdığım və changevari vurulduğum biri. buranın klassikdən də klassik bir yerlisi. müxtəlif binalarda amma nəticə etibarilə eyni yerdə işləyirik. bütün gücümü səfərbər etməyimə baxmayaraq diqqətini cəlb etməyə nail ola bilmədim. sakitcə gözləyirəm bir daha nə zaman qarşılaşacağıq və mən onu nə zaman evə dəvət edəcəyəm. son 20 gün, sonra buradan gedir və bir daha gəlməyəcək. oxucu, mənim üçün dua et -*
hələ çox hadisələr baş verəcəkmiş kimi hiss edirəm. gələn həftə paytaxta səfərim var. gözlə paytaxt mən gəlirəm.
mümkün olmayacaq şey. adamsansa o hörməti itirmə o zaman.
hər zaman əməl etmək istədiyim, ancaq həyat şərtlərindən dolayı heç cür bacara bilmədiyim şüar.
gələcək haqqında düşünürəm, özümü bildim-biləli, 5-6 yaşından bəri həmişə gələcək haqqında düşünürəm, necə edə bilərəm ki gələcəkdə təmin olunmuş, istədiyim ölkədə, istədiyim həyatı yaşayan biri ola bilim. istədiyim hər şeyə əlim çatsın. həmişə beynimin bir kənarında arxa planda işləyir bu. artıq mənim bir hissəmə çevrilib. yaşadığım ən gözəl anlarda belə, gələcək qorxusu məni bir an belə rahat buraxmır. ona görə də yaşadığım ana odaklana bilmirəm.
bununla barışmışam amma. məni rahatsız etmir. bəlkə də gələcəkdə bir gün.... -*
bir neçə kəlmə haqqında demək istədiyim sistem.
internaturanı bakıda ixtisasım üzrə ən tanınmış xəstəxanada keçdim (təsadüfi surətdə bəxtimin gətirməsi nəticəsində). xəstəxana tanınmış bir yer olsa da həkimlərin çoxu yaşlı, a ilə b-ni ayıra bilməyən insanlar, nisbətən cavanları da xəstələri məhv etməklə yanaşı əllərindəki olan-qalan pula da göz dikən vəhşilər idilər.
xəstəxanaya və işə adaptasiya olmağım 1, 5 ay çəkdi, sonra digər həkimlər kimi işləməyə başladım. baş həkim mənim onun işinə yarayacağımı bildiyindən məni həvəsləndirmək üçün əlindən gələni edirdi. həqiqətən də işə yarayırdı bu. bir intern kimi deyil bir həkim kimi işləyirdim və təxmin edərsiniz ki 24 yaşında biri üçün bu necə bir özgüvən qazandırır. bu tərəfdən isə digər həkimlərin içində məni həmişə tərifləyir, interna bitər-bitməz işə götürəcəyinə söz verirdi.
qazın ayağı sonra göründü. baş həkim qalın ingiliscə kitablar verməyə başladı və məndən aktual mövzuları tərcümə edib slayd-şoular hazırlamamı əmr elədi. əlbəttə ki buna xeyli vaxt tələb olunurdu. ən yüksək səviyyədə yerinə gətirirdim bu işləri. bu mövzu və slaydlardan istifadə edərək iclaslar təşkil edir və öz adından çıxış edirdi. təbii ki mənim adım da çəkilmirdi. mənsə dinmir, işə götürəcəyinə inanaraq canla-başla çalışırdım. internaturanın sonunadək bu cür davam elədi.
ilin bitiminə bir az qalmış skypedan mənə zəng vurdu bir axşam.
- salam change. ilin bitiminə az qalıb. nə etməyi düşünürsən.
= müəllim, əlbəttə ki sizin yanınızda davam etməyi, həmişə dediyiniz kimi (noluyor amk)
- hə mən də elə bu cür düşünürdüm. deməli nazirliklə danışmaq lazımdır. ananla danışmısanmı səni kim tapşıracaq. filankəs filankəsovla bir telefonla danışsın ki o da nazirliyə zəng edib tapşırsın. (filankəs filankəsov anamın bir qohumudur, olduqca tanınmış bir adamdır amma həyatı boyu əlaqəmiz olmayıb)
= müəllim, axı belə şeylərə gərək yoxdur, həm filankəs filankəsov məni heç tanımır da. həm də mən izin vermərəm mənim valideynim ona ağız açsın.
- change, o zaman anan gəlsin bakıya, mən də gələrəm, gedərik nazirliyə görək nə qədər istəyirlər...
= necə?????? (iç səs: xəyallar gedir deyəsən əlimdən, bəs bu məni işə götürəcəkdi, bəs söz vermişdi, bəs nazirlə özü danışacaqdı..mənim gördüyüm işlər.. off..)
- bilirsən də change, bu işlər belədir...
= müəllim, siz həqiqətən də mənim anamı bakıya çağırtdıracağımı və nazirliyə rüşvət danışmaq üçün göndərə biləcəyimi zənn etdiniz? siz məni heç tanımamısınız.
- change, o zaman bundan sonra yola tək davam edəcəksən. çox təəssüflər olsun.
= anladım.
sadəcə anladım .. nə qədər acıdır. bunca iş, bunca xidmət, o böyük xəstəxanada işə yarayan heç kimsənin olmamasına baxmayaraq tanışım və pulum olmadığına görə qapını göstərdilər. sonradan xətanın məndə olduğunu başa düşdüm. oyuna gəlmişdim, onlara güvənmişdim.
bütün bunlar insanlardan iyrənməmə səbəb oldu. mənim üçün o sistemdə heç vaxt yer olmayacağını anladıqdan sonra artıq başqa yollar axtarmağa başladım və gəldiyim nəticədən heç də peşman deyiləm. hazırda yaşadığım ölkə üçün çalışacaq, buranın bir parçası olmaqdan ötrü əlimdən gələni edəcək və var gücümlə onlara xidmət edəcəyəm. azərbaycanmı? gələcəkdə həm öz ixtisasım üzrə, həm də digər ixtisaslar üzrə demək olar ki heç bir mütəxəssis qalmayanda necə olacaq, təsəvvür edə bilmirəm..
özünüzə bir az da olsa hörmət edirsinizsə, tanışla pulla işə düzəlməyin, gələcəkdə güzgüyə baxanda yerə girməyin utandığınızdan. həyatda nəyisə özünüz etməyə çalışın. hər şeyə inad. sistemə, gözləri puldan başqa heç nə görməyən insanlara qarşı. özünüzdən vaz keçməyin..
bütün bunları yazdım, amma zərrə qədər xeyri olmayacağından o qədər əminəm ki.
sən mənim həyatdakı ən böyük şansımsan. dünyaya yenə gəlsəm, ən çətin şərtlərdə belə yenə də sənin övladın olmaq istəyərdim.
layiq olduğun yerdə, qəbirdəsən. çəkdiyin əzabın minlərlə qatını bu dünyada görüb getməyini istərdim amma buna da şükür. gorbagor olduğun günün ildönümünü bu il ot duşi qeyd elədik. qəbrinə gəlib başdaşına bir tüpürmək istərdim əslində, amma ona da dəyməzsən. dünyadakı ən şərəfsiz adam.
artıq 2 həftədir ki təzə şəhərimdəyəm.
illər öncə qurduğum xəyalları indi yaşayıram.. olduqca gözəldir hər şey.
hazırda bakı talassemiya mərkəzində məsul vəzifədə işləyən, o zamanlar isə 5-10 manat artıq qazana bilsin deyə əlavə gecə növbələrinə qalan bir həkim yoldaşım vardı, tanıdıım ən vicdanlı insanlardan biridir. illər öncə mənim gələcək haqqında bu xəyalları qurmağıma olduqca yardımçı olmuşdu. bir gün mənə demişdi, " change, dünyada ən gözəl hisslərdən biri heç kimsəni tanımadığın yad bir şəhərdə təkbaşına yaşamaq, həyat qurmaq, orda hər şeyə yenidən başlamaqdır. get burdan change. bizim zamanımız keçdi, bir qarın yemək üçün xəyallarımızdan vaz keçdik. sənin isə şansın var. həyatda edəcəyin ən böyük səhv bu xəstəxanada qalmaq olacaq. get."
bu günlərdə onu tez-tez xatırlayıram.. onun yaşamaq istəyib də yaşaya bilmədiklərini mən onun əvəzinə də yaşamağa çalışıram. bir gün yenə görüşəcəyik və bu haqda ona uzun-uzadı danışacağam...
indi pansiondayam, sahibi və qızı yaxşı insanlardır.. dostlaşmışam. iş yerimə də alışmağa çalışıram az-az..
və əlbəttə yeni macəralar.
xoş gəldin yeni həyat.
ilk görüşməmizdə onun sonuncu stipendiyasını çəkməyə getmişdik. antalya pərdə evinin yanındakı bankomata. ordan qalan çekləri saxlamışdım 2006-cı ilə aid.
belçikadan gətirdiyi maqnet. yaponiyadan gətirdiyi sakura ətirli pambıqlar, uğur gətirən zəng və bir cin. bunların hamısını anam saxlayır, gizlədir məndən. hərdənbir görürəm onun nəzarəti altında.
ən vacibi isə bir kitab. ayrılandan sonra o kitabı qaytarmağımı istədi. bəhanə edərək dəfələrlə görüşdük. nə mən qaytara bildim nə o istədi sonra. axırda şərt kəsdik. bir gün onu heç bir zaman görmək istəməyəcəyimi hiss etdiyimdə onu çağırıb o kitabı ona qaytarmalıyam. aramızdakı şərt beləydi. illərdir məndədir. az qalıb o kitabı qaytarmağıma..
seks üzərindən diqqət çəkməyə çalışan mənasız facebook qrupu.
yoldayam gedirəm yeni şəhərimə. yenə bir son, yenə bir başlanğıc.. bəlkə də belə şeylərdir həyatı maraqlı edən.
bu gün gedirəm. amma nədənsə içimdə acı yoxdur. sanki sabah yenə buraya qayıdacağam. orada məni nə gözləyir, heç bunu da düşünmürəm. böyük bir boşluq içindəymiş kimi hiss edirəm. heç nədən zövq ala bilmir, sevinə bilmirəm...
mənə heç verilməyən sual. zordu? zordu.
yaşadığım ölkənin insanları. necə də xoşbəxtdirlər..
təzə bir mabel matiz mahnısı. no comment.
(youtube: )
)
"təzəsi kəşf olundu köhnə unuduldu, eh vəfasız dünya.. amma mən səni unutmamışam yalnız və gözəl planet mars, keplerlər sizin olsun mars mənimdi!" deyə bir düşüncə ilə qarşılıq verdiyim tost.
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1336
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1343