nə gün idi ilahi, nə gün idi...
axmaq bir diqqətsizlik ucbatından əməlli bir miqdar pul itirdim. düşünürəm ki bütün bunlar hamısı nəzərin nəticəsidi, bəli nəzərə inanıram, başqa cür mən bu diqqətsizliyi edə bilməzdim.. nəticə etibarilə olan oldu. ürəkdən sevinə də bilmədim sonunda tətilə gedəcəyimə.
doğru-düzgün heç nə yemirəm, ürəyim sıxılır, hər şey bir-birinə qarışıb.. təzyiqim düşür, sağlamlığımdan əsər qalmayıb. bütün bunlar azmış kimi, ətrafımdakı insanların kaprizləri ilə uğraşmalı oluram. hansı ki, işimin düşməyəcəyini bilsəm 1 saniyə belə üzlərinə baxmazdım. son zamanlarda mənə insandan daha çox murdar donuzları xatırladırlar.. hələ içlərində biri var ki o məşhur əcaib heyvanlara bənzəyirsən mahnısı sanki onun üçün yazılıb.. lakin özünü dünyanın ən yaraşıqlı insanı hesab edir. bu özgüvən məndə olsaydı daş üstündə daş qoymazdım. eh dünya dünya...
nə isə ki, anamı görəcəyəm inşallah...
gözəl günlər yaxındadır. bu ilin məni məhv etməsinə izin verməyəcəyəm.
həyatımda daha olmayacaq status.
insanın həyatda sadəcə 1 nəfərə ürəkdən deyə biləcəyi sözdür. qalanları hamısı boğazdan yuxarıdır. əmin olmadığın zaman söz olsun torba dolsun deyə bu statusa qoya bilməzsən adamı. necə ki, müəllim sözü ayağa düşüb bir az pulu çox olanlara bir az nüfuzlu olanlara belə xitab edirlər, hansı ki mənası tamamən başqadır. sevgili sözü də beləcə ayağa düşüb. 2-3 günlük fahişəyə belə deyənlər vardır. nəsə iyrənirəm yenə...
həmişə ikinci dəfə nə zamansa birinə ürəkdən sevgili deyə biləcəyimə inanardım. ta ki 2 gün əvvələ kimi. iş yoldaşımla bərabər səhərə kimi növbədə keçirdiyimiz gecə mənə danışdıqlarından sonra artıq bunun olmayacağına qəti surətdə əmin oldum. eyni vəziyyətdə imişik məgər. eyni hisslər. başına gələnləri danışdı, birini sevirmiş və öz səhvi ucbatından ayrılıb. ondan sonra nə qədər başqaları ilə alındırmağa çalışsa da alınmayıb. "qarşıma çıxan hər kəsi onunla müqayisə edirdim change, və avtomatik olaraq iyrənməyə başlayırdım onlardan" dedi. "və anladım ki artıq alınmayacaq, bununla barışdım və yaşamağa davam edirəm. hər gün onu düşünərək... iş yerində bu qədər zarafatlaşdığıma baxma, əslində belə deyiləm evdə olduqca ciddi, depressiv vəziyyətdə oluram" dedi. "change, bunun sonu gəlməyəcək" dedi.. "artıq evlilik və uşaq filan xəyalları yoxdur 6 ildir. başqa heç kimdən uşaq istəmirəm. ailə istəmirəm" dedi.
o gecə mən danışdım o danışdı və nəhayətində məni bununla yaşamağa məcbur olduğuma dair inandırdı.
hələ də uzun illər əvvəl, daha mənim 20 yaşım olanda "sevgilinin yatıb qalmağı insanı necə darıxdırarmış" yazdığı mesaja necə sevinməyim yadıma düşür. nəsə yenə də xoşbəxtəm ki heç olmasa bir zamanlar belə mesajlar alırdım ondan. heç nə olmasa da xatirələr var.
əksəriyyət yazarlar üçün özünün necə bomba olduğunu göstərmək, diqqət çəkmək, tanınmaq, oxunmaq istəmək. mən də diqqət çəkmək istəyirəm yəqin, daha özüm üçün aydınlaşdıra bilməmişəm. daha çox günlük kimi istifadə edir, ürəyimi boşaldıram buraya. elə həyati bir məqsədim yoxdur.
yenə mən gəldim günlük. sabah işə getməliyəm, növbədəyəm.. heç yatmağa vaxtım olmayacaq. amma yenə də yuxum gəlmir. danışacaq kimsəm də yoxdur.
o gün oxudum ki yuxusuzluğun tək səbəbi depressiv düşüncələrdir. bilmədim buradamı oxudum. nə isə. bunlar boş şeydir. son zamanlarda məni sıxan şeylərdən bəhs etmək istəyirəm.
bu gün gəzintidən qayıdarkən maşında onun əllərinə baxdım. əlinin birini uzatmışdı mənə tərəf. birdən toxundu mənə. ildırım vurmuş kimi əlini çəkdi. ondan sonra diqqətimi cəlb etdi. sol əlində xal var idi. sənin əlində olduğu kimi. birdən dəli kimi ağlamaq tutdu məni. özümü ələ aldım. gənclikdə caspian adında indi xatırlamadığım hansısa mərkəzin önündə məni gözləməyin, gəlib əlindən yapışmağım və parka doğru getməyimiz, gecə lampalarının və maşınlardan gələn işığın müşayiətində sənin əlinə baxmaq. daha da bərk yapışmaq, barmaqlarımı keçirmək barmaqlarına. nə biləcəkdim illər keçəcək və o anlardan ötrü it kimi darıxacam. kaş ki bunu biləydin. səni necə sevdiyimə inanaydın. sənsiz yaşaya bilmədim. indi də yaşamıram. bu sadəcə mövcud olmaqdı.
o gün dostun dedi. onunla da aranız dəyib. həyatdakı səni sevən tək məsləkdaşını, dostunu, sənə daim kömək edən o insanı da itirdin. artıq gözündən düşmüsən. necə yaşayırsan sən axı? nə etmək istəyirsən.... görmürsənmi səni artıq heç kim sevmir? boğazına kimi çirkə batmısan. yazığım da gəlir, amma kömək də edə bilmirəm.
bu günlərdə baş verən yeganə yaxşı şey- burdan nəhayət ki çıxıb getməyim olacaq. bu şəhəri nə qədər çox sevirəmsə, iş yerimə də bir o qədər nifrət edir, özümü yad hiss edirəm. ümid edirəm bir gün bu şəhərə yenidən qayıdaram...
heç tanımadığım bir insan 2 gün sonra mənə qonaq gəlir. dəvət etməyimin səbəbi sadəcə özünü tək hiss etdiyini yazması oldu. gəlsin dedim, bəlkə kefi açılar, mənim də başım qarışar.
kaş ki böyük bir evim olardı bütün gün evimə qonaqlar gəlib-gedərdi...
bu son günlərdə özümlə tək qalmaq istəmirəm günlük. tək qalan kimi milyonlarca sualla öz-özümü sorğulamağa başlayıram və bundan dəhşətli heç nə yoxdur.
bu gün getdiyim bir gəzintidə 2 nümayəndəsi ilə qarşılaşdığım insanlar toplusu.
normal meşə gəzintisinə gəliblər amma hərəsinin üzündə tonlarla pudra və kirşan var idi, mənə jokeri xatırlatdılar. hələ biri üzünə sanki bir divar çəkmiş, dəri rəngindən 2-3 ton açıq kremlər istifadə edərək rəngini ağartmağa çalışmış və bunda olduqca uğursuz olmuşdu.. üzlərinə baxdığımda mədəmi bulandırdılar... ağızlarını əyərək, nazlana-nazlana danışırdılar. gülməkdən özümü zorla saxladım. belə insanlarla bir evdə, bir damın altında necə yaşayırlar görəsən?
nə bilim amma di gəl ki, ikisi də qat-qat xoşbəxtdi məndən. bəlkə elə ən vacibi budur.
deyəsən deməyən qalmayıb, mən də 1-2 kəlam edim: son zamanlarda gördüyüm vəziyyətindən olduqca rahatsız olduğum yer.
seks məzmunlu yüzlərlə başlıq, normal başlıqlarda rastıma çıxan axmaq-axmaq entrylər, sağ tərəfdəki məsləhətxananın başlıqları mənim artıq canımı boğazıma yığıb. yuxarıdakı yazarın da qeyd etdiyi kimi, bağçanı xatırladır. çox zaman entrylərə göz gəzdirəndə məktəb vaxtlarım, o dövrdə keçirdiyim hisslər filan yadıma düşür. olduqca maraqsız bir vəziyyətə gəlib çıxıb bura. nə qədər sevsəm də, artıq nə yazacaq nə də oxuyacaq həvəs var. insan girir başı qarışsın bir az fikri dağılsın, amma nəticə daha da pis olur. əsəbləşib çıxırsan.
düzdü söz deyəcək ən axırıncı yazarlardanam, çünki məlumat məzmunlu entrylər girmirəm mən də, daha çox dərdimi danışıram filan. amma bir oxucu olaraq yaxşı yazarları oxumaq istərdim.
nə isə entryni hara bağlayacağımı bilmədən bir yazının daha sonuna gəldim. gedim çay qoyum.
özünü bilməyə başladığı ilk gündən bir uşaq kimi yox, yetkin bir insan kimi davranmaq, hörmət etmək, hər hansı bir şey barədə fikirlərini öyrənmək, məsləhət almaq, bol-bol gəzməyə çıxarmaq. qısacası dost olmaq.
anamın mənə uşaqlıqda etdiyi kimi çoxlu ensiklopediyalar almaq (xüsusilə də dünya ölkələri haqqında) və oxumasını təmin etmək.
qəti surətdə bağçaya qoymamaq. televizorda sadəcə normal çizgi filmləri izləməsinə icazə vermək.
hələ ki ağlıma gələnlər bunlardır.
mültəci barəsində haqlı olduğunu düşündüyüm xanım. millət almaniyaya getmək üçün min bir çətinliyə qatlaşacaq, bu yandan fürsətçinin biri çıxıb ağlayacaq ki mən almaniyada qalmaq istəyirəm icazə ver və merkel də göz yaşlarına yazığı gəlib icazə verəcək? yok öyle bi dünya.
mənmi anormalam yoxsa? 2 kişi evlənir, yaxud 2 qadın evlənir. gedib uşaq götürüb saxlayırlar. uşaq da onlara baxıb pozulub gedir. sabah birisigün bunlar uşaqla da sekslə məşğul olarlarsa və bunu normal qəbul edərlərsə heç təəccüblənmərəm. nə də olsa insan haqlarıymış... və məndən bunu normal qəbul etməyimi gözləyirlər, geridə qalmışlıqda günahlandırırlar.. millətin ağlı qaçıb.
yenə deyirəm, mənə və cəmiyyətə narahatçılıq törətmədikləri müddətcə nə istəyirlər etsinlər, amma bu tip anormallara evlilik hüququ verib normal insanlar kimi yaşamasını təmin eləmək ağlasığmaz bir şeydir. bildiyimiz cəmiyyətin ölümü deməkdir 10-15 il sonra. mən övladımı normal bir cəmiyyətdə böyütmək istəyirəm şəxsən. heç kim burda durub dastan açmasın ki, övladı gay və ya lezbien olsa onun seçiminə hörmətlə yanaşar. lan azərbaycanda doğulmuş böyümüş insanlarsız siz nə ara belə 50 illik amerikalı oldunuz?
yaşadığım yerdə belə nə qədər müasir olsa da insanlar, əl-ələ yapışıb gedən oğlanlara qızlara nə qədər nifrətlə, ikrah hissi ilə baxdıqlarını öz gözlərimlə görürəm. heç kim istəməz ki belə insanlara qatlansın.. amma zərər vermədikləri müddətcə cəmiyyət içində səsini çıxarmır heç kim. evlilik hüququ isə..
nə isə ümid edirəm ki yaşamağa yer tapa biləcəyəm gələcəkdə. belə ağılsızlıqların olmadığı bir yer.
dünən gecə səni yenə yuxuda gördüm. hər zaman həyatımda bir dönüm nöqtəsi olmamışdan əvvəl görürəm səni yuxuda. çox darıxmışdım. yaxşı ki gəldin. amma o tualet kağızı rulonlarını vannaya niyə atıb hamısını islatmışdın onu başa düşə bilmədim.
hələ də canlı olduğunu zənn edirəm bəzən. sanki bakıya gələcəyəm və səninlə yenə görüşəcəyik. bu əsl ölümdən də betərdi. yaşayırsan haradasa. amma mənim üçün yoxsan. bundan sonra səni ancaq yuxuda görmək olar.
bu gün qonşu şəhərə getməyə hazırlaşıram. baş və boğaz ağrısına baxmayaraq. nəyə getdiyimi heç özüm də bilmirəm.
yatmaq, yatmaq, yatmaq istəyir adam.
)