yazarların digər yazarların 17 yaşlarındakı hallarına deyəcəkləri

öz 17 yaşıma deyecek heç bir şeyim yoxdu. böyük anlamda meni çevreleyen ortamın mehsulu olduğuma göre eyni ortamda 100 defe de doğulsam nese deyişmeyecekdi. ona göre de 17 halıma nese demek istemirem. ümumiyyetle bundan qabaqki heç bir yaşıma nese demek istemirem. deyesen lazım olandan daha tez bilgeleşdim aq.

her ne ise. konumuza geri dönelim. burda gözüm önünde böyümüş olan bir diger yazarın tineycer vaxtlarına bir şeyler demek isteyirem. eslinde bayaq demek istediklerimin bir hissesini whatsapp'dan sesli mesaj göndererek dedim.

cigerim deyesen 17 yaş yox, 18 yaşında gördüm seni ilk defe. taksimde bir qrup azerbaycanlı telebe ile birlikde neyi ise protesto edirdik. biz galataray lisesinin qabağına gelmemişden qabaq siz artıq azerbaycanın istanbul baş konsulluğunun qabağında o zamanın perspektivli rokerlerinin birinin bir mahnısı ile protesto etmişdiniz. ereb baharının razqar vaxtı idi. bundan tesirlenmiş bir qrup gencle bir arada idin.
facebookda organize olmuş genclik galatasaray lisesinin önünde görüşdük. elimizdeki brandalarla, lozunqlarla, gitaralarla soyuq bir mart günü "ilham redd ol" mealinde bir az qışqırmışdıq.

sonra indi xatırlamadığım bir bara getmişdik. inqilabın gelecek perspektivlerini tartışmaq üçün :d vay aq.

hitlerin pivnoyda inqilab başlatdığı kimi, biz de taksimde bir barda çay içe-içe danışırdıq.

bele bir ortamda başladı dostluğumuz. tecrübesiz ve sırf istedad dolu parıldıyan bir mücehvere benzeyirdin. indiki ferrarisini satmış bilge adam havaların yox idi. çok sıradandın lan. ama iyiydin -*
heraretli tartışmanı, qulağındakı sırğanı ve uzanmaqda olan saçlarını xatırlayıram.

sonraları taksimde ıspanak barda neçe yüz litr pive içmişik xatırlamıram -*

senin dönüşümüve şahid olmuşam. kitab zövqünün, film zövqünün, saçının, qadınlar haqqında fikirlerinin, dünyaörüşünün ve nihayetinde bütün olaraq senin indiki halıva nece dönüşdüyüne anbaan şahid olmuşam.

iyi bir deneydi lan bu.

o vaxtkı halına deyecek bir sözüm varmı deye düşündüm? var aq. eslinde indiki halına da deyeceyim bir sözüm var.
bir az daha düzenli tertipli ol.

tamam, hele ki, bir türlü yazıb bitire bilmediyim "intellektüel qaqaşların seks problematikası" entry-min esas qehremanı olacaq qeder sene heyran olmuş ola bilerem. ama gözünü seviyim lan, külqabın dolanda zibil qutusuna boşaltmağı ihmal etme.

cansın!

əxlaqi dəyərlərimizi dəyişmə zərurəti

mecburi qeyd: yazı hedden artıq rabitesiz ve adamın ruhunu sıxan bir yazıdır. hamile qadın qarnındaki uşağı doğmağa mecbur olduğu üçün doğduğu kimi, men de mecbur olub bu yazını yazdım. ama her doğulan bir uşağı öpüb-qucaqlamağa mecbur olmadığınız kimi bu yazını da oxumağa mecbur deyilsiz. hetta bu yazını oxumamağa sesleyirem sizi. hetta o qeder ki, içindeki anlam ve herf xetalerını redakte etmek üçün ikinci defe oxumadım bele. düşün ki, doğulan uşağı detdoma vermek kimi bir şeydi yeqin.

bele ağır bir mövzuya girişmeden evvel her birinizden üzr isteyerek bir kitab meslehet görmek isteyirem size.
ona göre üzr isteyirem ki, tanımadığım insanlara kitab tövsiyye etmek çox etik ve ağıllı bir hereket olmadığı qenaetindeyem. her birinizin sosial ve erudisiya statusunuzu, ne qeder hazırlıqlı oxucu, heyat tecrübenizi derinliyini bilmeden kimese hansısa kitabı tövsiye etmek bir az gülmeli görsene biler.
ve ona göre aşağıda adını çekeceyim kitabı tövsiye etmek isteyirem ki, 100 il bundan evvel bizim cemiyyetimizde insanlararası, cinsiyyetlerarası, siniflerarası ve milletlerarası münasibetlerin nece olduğunu göstere bilerecek başqa bir qaynaq bilmirem.
heyif ki, tarix kitabları ve arxiv senedleri sadece quruca faktlardan ibaretdi.

bu kitab qurban seidin "eli ve nino" romanıdı. romanın meğzine seyahet etmeden evvel romanetrafı bir neçe bir şey demek isteyirem.
bir kere romanı kimin yazdığı hele de melum deyil. azadlıq radiosunun oxu zalında ve diger platformalarda heddinden artıq uzun diskussiyalar aparılsa da romanın azerbaycan demokratik respublikasının osmanlıdakı ilk sefirlerinden yusif vezir çemenzeminli terefindenmi, yoxsa yehudi esilli azeraycanda doğulub avropada vefat etmiş lev nissenbaum terefindenmi yazıldığı hele de öz cavabını tapmıyıb.
roman haqqında maraqlı nüanslardan bir digeri de romanın orijinal dilinin de almancamı, yoxsa azerbaycan dilimi olduğu hele de öz mübhemliyini qoruyur.
bütün bu detayların fövqünde onu da deyim ki, bu roman hele ki, dünyada en çox tanınmış azerbaycan romanıdı.

roman haqqında spoiler vermeyecem. sözün açığı spoiler verecek qeder de xatırlamıram romanı. hardasa 5-6 il evvel e-book reader-imle oxuduğum ilk kitab idi. ve deyesen son da o oldu.
azerbaycanlı bir milyonerin oğlu eli bey şirvanşir ve sehv elemiremse o qeder de varlı olmayan gürcü knyazının qızı nino (soyadını xatırlamıram) arasında keçen bir aşk öyküsüdür.

bu boyda dastanın başlığa ne dexli var? söhbete direk girmek olmazdımı? belke de olardı, ama men bacarmıram.

bunu demeliyem ki, bir milletin exlaqi deyerleri ile o milletin tarixi, siyasi, tehsil ve en esası da iqtisadi infrastrukturu ve superstrukturu çox sıx elaqelidir.

sovet hökumeti azerbaycanı öz serhedlerine qatmaqla ve yürüdülen qatı stalinist politikalarla bizim xalqlarımızın qerar vere bilmek, seçim ede bilme verdişleri ve bacarıqları korşadıldı.
tarix boyunca feodalist ve kapitalist iqtisadi sistemler dolayısı ile mövcudiyyetini davam etdirmek üçün daim dinamik olması gereken exlaq sistemimiz kommunist sisteme uyğun olaraq modifikasiya edildi ve soyuducunun buzxanasına salındı.
bütün dünya hem texnolojik, hem estetik, hem moda, hem edebi cereyanlar, hem film industriyası ve diger sahelerde her gün inkişaf ederken biz 1991-ci ile qeder buzxanada gözleyen exlaqi deyerlerle yaşadıq.

sonra birden pat deye takke düşdü ve kel göründü. sadece iqtisadi, infrastruktur, texnoloji baxımdan deyil insanlararası münasibet baxımından da avropadan çox-çox geride qaldığımızı anladıq.

işin eslinde bu terefi iqtisadi gerideqalmışlıqdan daha pis idi. sovet hokumeti dövründe sadece fehle, kendli ve bürokrasi sinifleri var idise ve bu siniflerin iqtisadi, sosial ehtiyacları belli idise ve politbüro terefinden bu ehtiyaclar doğru yöne kanalize edilirdise, 91-ci ilden sonrakı iqtisadi formasiya zemininde yuxarıda qeyd etdiyimiz milyonları temsil eden fehle, kendli ve bürokratiya sinifleri yüzlerle kiçik siniflere bölündü. hekimler, müelimler, xırda alverçiler, reketler, vorzakonlar, mollalar, manıslar, bankirler, taksi şoferleri, rusiya bazarında işleyenler, türkiyede fehlelik eden naxçıvanlılar, dubaya ve türkiyeye geden esasen gence esilli xanımlar ve sair ve ilaxır.

bu qeder şeyi bir anda gören xalq tebii ki, çaşmaya bilmezdi. heyatı boyu seçim etmemiş millet birden milyonlarla seçimin qabağında melemeye başladı. bu toplum heyatının her alanında özünü gösterirdi. yadıma gelir, kend avtobuslarının yanında audiokaset satan yerde ard-arda hem dolya vorovskaya, hem mahsunun sevdalıyım mahnısı, hem meyxana, hem iran teraneleri, hem göbek musiqisi çalırdı.
her alanda seçim çoxalmışdı. ve xalq öz başını itirmişdi.

kim ne isteyirdi onu edirdi. qonşumuzun oğlunun toyu oldu. orduda qulluq edirdi o vaxt. müharibenin qızğın vaxtları 10-15 esger yoldaşı geldi toya. palatka toyunda içenden sonra avtomatı çıxarıb havaya ateş açmağa başladılar. palatka tebii ki, cırığ-cırığ oldu.
balaca uşaq idi, bu aksiyona sevinirdik. esgerler gülleleyib qurtarandan sonra biz balaca uşaqlar sevine-sevine boş gilizleri yığırdıq -*

60 il evvel buzxanaya salınmış exlaqi deyerlerimiz birden tendire atıldı. buzu eriyenden sonra cürbecür mikroblar çıxdı ortaya.

bax o mikrobların nece mikroblar olduğunu anlamaq üçün eli ve ninonu oxumaqda fayda var.

100 il bundan qabaq exlaqi deyerlerimiz ve insanlararası münasibetlerimiz nece inkişaf elemişdise bu gün de hemin şekildedi.

buzxanadan çıxmış ve özünü tendirde tapmış milletimiz öz gözünü yuxarıdakına dikdi. elçibeye. dediler bey, biz meleyirik. bu qeder demokratiya bizim üçün çoxdu. bey bütün xisleti ve yaradılışı ile tepeden dırnağa demokrat adam idi. dedi ki, bu lazımdı. ama xalq bu qeder demkratiya dozasına hazır deyildi.
ve o buzxananın memarlarından heyder elirzaoğluna üz tutdu. bu qeder seçim bizim üçün çoxdu. gel bu seçimi bizim elimizden al.

ve ümumimilli babamız da bizi kırmadı ve hakimiyyete gelib bizi öyreşdirdiyimiz temperatura saldı.
ve gederken de bayrağı öz sevimli oğluna verdi. ve ölüm ayağında berk-berk tapşırdı. nabade temperaturu yükseldesen ha. temperaturu yükseltsen bu gicdullağ xalq ilk fırsatda seni yerinden edecek.

baba getdi ve oğlunun hakimiyyeti dövründe bakı-ceyhan boru xetti açıldı. azerbaycan bir anda xeyal ede bilmeyeceyi qeder dollar axını ile üz-üze qaldı. qerar vere bilme özgürlüyünden öz seçimi ile vidalaşan millet tebii ki, bu pulların da hesabını soruşa bilmedi ve günümüzde de soruşa bilmir.

eli ve ninonu oxuyun dostlarım. o kitabı diqqetle oxusaz içinde ilham eliyevi, mehribanı, kemaleddini, ziya memmedovu, rövşen lenkeranskini, allahşükürü, öz valideynlerinizi göre bilersiniz.

bu kitab eslinde bu günümüzü anlamağımız üçün bir kılavuzdu. biz pis idare olunduğumuz üçün bu güne qalmadıq, biz sadece seçim hüququmuzu gümüş padnosda bir yığın biqeyrete teslim ederken bu güne qaldıq.

ve tekrar konu başlığımıza dönersek exlaqi deyerlerimizin deyişmesi üçün artıq sorumluluğumuzu öz elimize almalıyıq. sovet hökumetinin buzxanaya qoyduğu deyer yarqları ile yaşamamalıyıq.

bir söyüş üste 7 il oturmamalıyıq, qehbelik etmenin bizim bacımızın da hüququ olduğunu qebul etmeliyik, peyser olmaqdan qorxmamalıyıq.
dünenin deyerleri ile bu günü yarqılayıb sabaha hazır ola bilmerik.

her kes öz gözlerini açıb baxsın ve öz içinde gizletdiyi kirli sirleri ortaya töksün. ve hökumeti de ancaq bu şekilde deyişe bilerik. exlaqi deyerlerimizi deyişmekle.

yazını menden daha ağıllı bir kişinin sözleri ile bitirmek isteyirem:

devlet devrimle yıkılabilecek bir şey değil, insanlar arasındaki bir ilişki tarzıdır. devlet, bu ilişki tarzıyla var olur, beslenir, güçlenir, sömürür ve öldürür. devlet, otoriter ve hiyerarşik örgütlenmelerle iktidara talip olunarak değil; insanlar arasında devletin kendini yeniden üretemediği yeni ilişkiler, özgürlükçü ve dayanışmacı yeni bir "hayat tarzı" kurularak yıkılabilir. asıl olan "iktidarı almak" değil, gündelik hayat devrimleridir. zira, yaşanacak bir hayatımız vardır.

rövşən lənkəranski namiq qaraçuxurlu imam hüseyn analogiyası

evvela bütün cigerlere, reis ve reiselere sevgiler. obyektiv ve subyektiv sebeblerden (ölürem de bu ifadeni işletmek üçün. nese bir taşaklı adam intibası uyandırır oxucuda) sözlüye yazma işine bir az ara verdik.

arada türkiye darbesi kimi iştah açan temalar olsa da yazmaq orucunu davam etdirdim bir az.

hemyerlimiz rövşen lenkeranskinin ölümü ve bu ölümün cemiyyetimizde ve sözlüyümüzde olan eks-sedası, toplumumuzda ve sözlüyümüzde yaratdığı qütbleşme bendenizde naçizane fikirlerimi yazıya keçirme ehtiyacını hasil etdi.

eslinde qütbleşme deyende bir az şişirtmiş oluram. azerbaycanda iqtidarlı-müxalifetli, qocalı-cavanlı, xaricde oxumuşlar ve çayxana müdavimlerinin fikirleri yekparedi.
igid, merd, vuran oğlumuz ölüb. vay-şüven falan filan.
metbuat şurası, hökumete yaxın media ve hetta meydan.tv bele merhumun yaxınlarına derin hüznle başsağlığı verdi.

bu barede saatlarla mübahise elemek, müzakire elemek olar. su testisi su yolunda qırılar falan-filan mövzusuna girmek olar. zaten bununla amerika açmırıq. zaten haynan gelen huynan da geder.

sadece bu hayın evvelki haylardan daha effektiv ve sesgetiren olmasının sebeblerini anlamağa çalışacam bu yazıda.

yetişdiyim ortamdanmı qaynaqlıdı, ya ki yüce tebietmi mene bele bir şey verib bilinmez: uşaqlığımdan beri bu oğru dünyasına marağım var.
oğru dünyasından elave doğulduğum ve boya-başa çatdığım rayondakı atmosferadan qaynaqlı olaraq meyxanaya ve şieliye de marağım olub.

rövşen canıyev rehmete gedenden sonra lenkeran aeroportunda yaranan ajiotaj, sosial ve qeyri-sosial mediada ellerine "qızıl balıq" düşmüş kimi daha fazla tıklama almaq üçün her menasız herf yığınını xebermiş kimi millete yutturmaları ve milletin de bu xeberi çox böyük tirajla oxumaları insanın marağını oyadır.

kimdir rövşen? o bu sevgi seline meruz qalmaq üçün ne edib? elçibeyden, memmed emin resulzadeden, qarabağ uğrunda şehid olmuş, elil olmuş insanlardan, olimpiadada yer tutmuş cavanlarımızdan dahamı çox iş görüb milletimiz üçün. ya da ki, zeynelabidin tağıyevden dahamı çox bina tikib, xeyriyye işi ile meşğul olub?

rövşen haqqında eşitdiyim vor adına yaraşmayan şeyleri burda yazıb tirajlamaq istemirem. en azından adamın bedeni torpağa hele tezelikce düşmüşken çox da etik hesab elemirem.

mene ele gelir ki, bizim toplumumuzda rövşenin meşhurlaşmasının sebebi imam hüseyn ve namiq qaraçuxurlunun meşhurlaşması ile paralellik teşkil edir. sebebi hindistanizm, teatrallıq, merdlik ve ezilmişlik anlayışlarının başarı ile bir potada eridilmesi ve qızıl ortanın elde edilmesidi.

imam hüseyn haqqında bilenler bilir. bilmeyenler de kerbela faciesini bir az araşdırsın ve hüseynin mezlum edebiyyatı ile şieliyin esas dayağı halına nece geldiyini görsünlər.
imam hüseyn haqqında yazdığım entry-de de demişdim. onun deyib demediyi bele belli olmayan bir ifade meni illernen sarsıdıb. "men öleceyimi bile-bile yezidle savaşa girirem. ölümü göze almayanlarınız var ise, utanmayasınız deye gece vaxtı kampdan sessizce ayrıla biler. men ölüme ona göre gedirem ki, eger men bu gün zülme qarşı bu savaşa girmesem, qorxuram ki, menden sonra heç bir gücsüz öz haqqını qorumaq üçün özünde teper tapıb zalıma qarşı savaşmaz".
yani uşaqlığımın en parlaq xatirelerinden biri heç şübhesiz meherremlik ayında evlerde qoyulan tekyeler ve yeke-yeke kişilerin sinesine döye-döye ağlamaları idi.
diger bir misal namiq qaraçuxurludu. namiqe qeder ve namiqden sonra güclü meyxanadeyenlerimiz olub. namiq yaraşıqlılığı, uzun boyu, şirin avazı ve hindistan filmlerinden qopmuş kimi görsenen revayet klipi onun önümüzdeki belke de 100 illik azerbaycan medeniyyetindeki yerine beton tökdü ve yerini sağlamlaşdırdı. bu saatdan sonra namiq qaraçuxurlu aygünle sevişse de, minmediyi bahalı maşın qalmasa da, kitaydan saxta deri ayaqqabı getirib şou biznes ehline satsa da teatrallığı, gözelliyi ve mezlumluğu seven xalqımız üçün namiq ebedi olaraq öz yarına qovuşmayan biri kimi qaldı.

xalqımızın menevi ve arxetipik kodunu çözmüş rövşen qardaşımız de çox genc yaşında bu üsula el atmış, onsuz da şielikle ve hindistan filmleri ile tehtelşüuru zibilliye dönmüş bedbext milletimizin zeif damarını tuta bilmişdi.
rövşen kriminal aleme girişinde ele bir addım atmışdı ki, bundan sonra moskva bazarında göyerti biznesine nezareti, ilk vor qanunlarına xilaf çıxıb nazirlerimizin birisinin qoltuğuna sığınması, paqonlu insanlarla sıx münasibeti onun ictimai reputasiyasına qeti xelel getirmedi.
rövşen tabiri caizse tribüne oynayaraq başladığı oyunu hemişe tribüne oynayaraq davam eletdirdi.
finişi de teatral oldu. istanbulda qetle yetirilen rövşen diger bir teatr aktyoru ve yerlisi olan mübariz mensimovun şexsi teyyaresi ile lenkeran havalimanına endi ve 20 il qabaq mehkemede qisasını aldığı atasının yanında defn edilerek hekayesini daha da taclandırdı.
merhumunun allahu ekber nidaları ile qarşılanması bendenize hezreti hüseyni xatırlatdı.
üçgenin tamamlanması üçün namiq qaraçuxuruludan qısa zaman sonra rövşene hesr edilmiş bir meyxana gözleyirik.

bu menasız cızma-qaranı sebr edib axıra qeder oxuyanlara teşekkür edirem.
efsanesiniz!!

sahibsiz entry

#211771
sözlük moderatorlarına defelerle "sahibsiz entry"nin qaldırılmasını o ve ya bu şekilde xahiş etmişem.
bunun sovet anonimkalarını xatırlatdığını, pis fesadları olacağını demişem.
israrla görmezden gelibler.
normalda bir şekilde nikaltımdakı yuxarıdakı entry-ni sildirmek üçün girişim başlata bilerem.
ama tam tersine edecem.
timidus daxil hamının en müqeddes deyerlerine sahibsiz entry adı altında söyüşler yazmaq da bir çözüm ola biler.

görünen odu ki, insanlar başqasının problemlerini öz derilerinde hiss etmeyene qeder meseleye etinasız yanaşırlar.

sahibsiz adından güc alıb nikaltımda yazan adama söz yoxdu.
buna şerait yaradanları ise sahibsiz entry-nin gerekli olub-olmaması haqda bir daha düşünmeye devet edirem.

p.s.: o ki qaldı meni gizli şekilde söyen adama, böyük ehtimal privatda mene şirin-şirin yazan adamdı.
çünki sözlükde demek olar ki, hamı ile çox yaxşı münasibetdeyem.

başqasının ləyaqətini alçaldan entryni əjdahalamamaq

daha öncə başqa bir entrymdə bildirmişdim ki, heç kimin entry-sini umbaylamıram. sözlüye yazar olaraq qatıldığım gündən bu yana sadəcə qasimin entrylərini umbaylamışam. bu mənfi səslər də qasimin reytiniqinin yüksəlməsinə xidmət edirdi.
sonralar bunu da dayandırdım. ümumiyyətlə o düymə mənim üçün yoxdu.
deyir ki, qədimdə bir yunan padşahı bir memara bir tapınak inşa etməyi əmr edir.
vaxt yetişir, tapınak hazır olur. padşah gəlir baxır. deyir ki, sənin puluvun %25-ni vermiyəcəm.
memar səbəbini soruşanda, padşah deyir ki, çünki inşaatın bir divarı uçurum tərəfdə qalıb, mən onu görə bilmirəm. görə bilmədiyim şeyin də pulunu sənə vermək istəmirəm.
memar deyir ki, şahım yanılırsan, senin görmediyin yeri tanrılar görə bilir.
bu açıqlayıcı girişdən sonra belə bir başlıq açmaq zərurətinin nədən yarandığını da dəyərli dostlara açıqlayım.
başqasının ləyaqətini alçaldan entry-ni əjdəhalamaq düzgün bir şey deyil.
özünün cəsarətin və bəlağatin çatmır ki, bu fikir platformunda öz sözüvü deyəsən. başqasının yazdığı alçaldıcı yazını da əjdahalayırsan.
tüpürüm sənin şərəfivə. dön də bu "31 olsa çəkilməz" olan şəxsiyyətinə nəzər sal bir.
əlindən oyuncağı alınmış bağça uşaqlarından nə fərqin var?
bəlkə də bu həyat yolunda kimilərinin keçməsi gərəkən bir kilometrə daşıdı. bəlkə də kimlərinsə həyat yolunda vara biləcəyi son nöqtədi.
əgər ikincisidisə bu faciəvi bir tablodu. şəxsiyyəti oturuşmamış bir insan maddi, əqli, savad cəhətdən müstəqilliyini əldə etsə guya nə olacaq ki?
bu adamdan kimə nə xeyir var?
başqasının ləyaqətini alçaldan entry-ni əjdahalamaqdan qabaq düşünün:
bu alçaltma prosesinə qoşularaq siz də santim-santim alçalmırsınızmı?
leyaqət alçaldan yazını kimin əjdahaladığını biz görməsək də tanrılar görə bilir.
və tanrılar bəzən sizə şah damarınızdan daha yaxındır.
zirvəsiniz. sifarişi verən: cizız krayst

sevə bilmək

lan aslında yazılırmı böyle bir entry diye tereddüt etmedim de değil.
ama demek lazımdı qardaş.
insanın en böyük başarısıdı seve bilmek.
heqiqi sevmekden söhbet gedire burda brat.
yani ki, 17 yaşında bir takım hormonların tavan yaptığı üçün şeyin alnıva deyib küçeden keçen ilk qıza aşiq olmaqdan söhbet getmir.
heqiqeten de üstünden 20 il keçse de, lap 30 il keçse de kişilik hormonun evvelki qeder bol olmasa da o insanın sesine, gülüşüne, hetta qırışmış bele olsa derisine, sözlerine, fikirlerinin gedişine, neye hirslenib, neye sevinmesine heyran olmaqdır.
bu heyranlığın o insanı makiyajsız sifeti, kökelmiş bedenine rağmen 1 qram da azalmamasıdır sevgi.
danışmadan bir-birini başa düşmekdir.
bütün bu sözler elbette ki, bayağı söz yığınından daha anlamlı deyil. zaten bele bir sevgini sözle ifade etmeye çalışmaq özü de abesle iştigal etmekten başqa bir şey deyil.

sadece bir şeyi deye bilerem sevgi haqqında. her kes kimi doğulursan, böyüyürsen, oxuyursan, pul qazanmaq yarışına girirsen, son model telefonlar alırsan, parıldıyan ayaqqabı, ağ köynek ve kostyumla bir müddet mutluluq pozu verirsen, ata olursan, cemiyyetde hörmet edilen adam olursan, vaxtın çatanda da ölüb gedirsen.
eslinde bütün bunlar seni sadece robotlaşdırır.
başqaları üçün yaşayırsan eslinde. başqalarının ssenarisini yazdığı filmde baş rol oynayırsan bir müddet.
ama bir de sen özün varsan. ve eger şanslısansa sevdiyin insan var. o insan ki, onun yanında rola girmirsen. o insan ki, o insanın yanında heç neden utanmırsan, o insan ki, onunla keçirilen anlar eslinde bu heyatda sene aid olan nadir anlardır. sadece bedenlerin yox, ruhların da sevişmesidi.

xoşbextlikden ve ya bedbextlikden insanların bir çoxu bu hissi dadmadan ölüb gedir. eger bu hissi dadmış nadir insanlardansınızsa size xoşbext demek olar.
çox özel bir hissdi, çox özel bir yaşanmışlıqdı, çox özel bir tecrübedi.
bir anda o yaşanmışlığın eslinde heç olmadığını düşünende adam deli ola biler.
seni dünyadakı bütün canlılardan ayıra bilen en nadide hissdi o. individual sevmek bacarığı.
ve daha da yaxşısı, ele bir bir xüsusi şeydi ki, onun şeklini çekib instagramda "ölümsüzleşdire" bilmirsiz, ya da twitterde, facebookda yazaraq tesvir ede bilmirsiz.

bendenizin bu hissi soz6 sözlükde açıqlaya bilmediyi kimi.