2019-cu il 31 may tarixində netflix platformasında yayımlanan, 1989-cu il 19 apreldə central parkda Trisha meili adlı qadına qarşı baş verən hücum və buna görə günahlandırılan 5 qaradərilinin həbs həyatları haqqında çəkilən amerikan serialıdır. 4 seriyadan ibarət olan serial zaman-zaman ədalətsizliyin necə göz görə-görə edildiyini bir daha ən gerçəkçi halı ilə təsvir edir. Gənclərin məhkəmə prosesində sırf qaradərili olduqları üçün ağır formada ittihamlarından tutmuş onlara göstərilən qərəzli münasibət, o cümlədən 5 gəncin içindən islah düşərgəsinə deyil, birbaşa həbsxanaya göndərilən korey wise-ın məhbus həyatı boyunca yaşadığı əzablara qədər hər şey izləyici şəxsi dərindən sarsıdacaq. Şəxsən final bölümündə anasının koreyə günahsız olduğunu dediyi an ağladım, bir anda özümü koreyin yerinə qoydum və bu hissin necə ağrılı ola biləcəyini anladım.
Serialda maraqlı məqamlardan biri hadisənin baş verdiyi dönəmdə adı tez-tez hallanan iş adamı Donald trumpın gəncləri sırf qaradərili olduqları üçün mühakimə etmədən birbaşa günahlandırması və 85 min dollar qarşılığında qəzetlərə onların edam edilməli olduğu ilə bağlı çağırış yerləşdirməsi serialda ciddi və haqlı şəkildə tənqid edilir. Qaradərililərlə ağlar arasında olan qeyri-etik münasibət, qaraların ədaləti təmsil edən şəxslər tərəfindən də ədalətsizliyə düçar edilmələri, günahsız olduqları isbatlandığı halda məhkəmə üzvlərinin onları ittiham etməsi dünyanın və hələ də ABŞ-ın yaxasından düşməyən irqçiliyi aydın halda göstərir.
Serialın sonunda günahkarın əslində koreylə eyni həbsxanada qaldığı və koreyin o əzablara rəğmən yenə də həyata və zülmə qarşı gəldiyini görüb günahını boynuna alan matias reyes olduğu ortaya çıxır. Bununla da 5 gəncə bəraət verilir və 2014-cü ildə Nyu-York məhkəməsi zərərçəkmişlərə 41 milyon dollar məbləğində təzminatın verilməsinə qərar verir ki, bu o tarixə qədər verilən ən böyük təzminat olur.
Bir sözlə, izləməyənlər varsa, mütləq izləməlidir.
Həyatımda çox böyük dəyişikliklərin, yeniliklərin olduğu il oldu 2020. ilki əlbəttə universitetə daxil olmağım oldu, üzünü görməsəm də, yollarda səhər dərsə çatmağa, axşam evə avtobus tapmağa çalışmasam da, ən azından bu həyatda istəklərimdən birini həyata keçirə bildim. Məqsəd deyildi, məqsəd ən uca yerdədir mənim üçün, bu dövr o məqsədə çatmaqda mənə pilləkən rolunu oynayacaq, əsas iş o pilləkəni zərərsiz qalxa bilməkdir, onu da zaman göstərər yəqin.
Yerdə qalan anlar isə bəlkə əvvəlki illərdə yatsam yuxuma da girməyəcək abstraklıqda baş verdi. Düşüncələrimizi, duyğularımızı, sözlərimizi idarə etməkdə çətinlik çəkdik, istəmədən (və ya istəyərək) çevrəmizdə olan şəxslərə qarşı aqressiv davrandıq, və ən pisi bunu özümüzdə olmadan etdik çox vaxt. Qınamıram heç kəsi, standart həyatı olan biri üçün belə 2020 arzuolunmaz bir 12 aydan ibarət oldu.
Tək diləyim, tək istəyim 2021-ci ilin bu həyatda yaşamaq və yaşatmaq istəyən hər kəsə xoşbəxtlik bəxş etməsidir. Müharibələr, epidemiyalar, fəryadlar, sıxıntılar bitsin, bu dünya üçün toz zərrəsi böyüklüyündə olan yardımlarımızı edə bilək. Sözlük yazarlarımızı da ayrıca təbrik edirəm, bu bir ildə kiminsə xətrinə dəyib qəlbini incitmişəmsə, üzr istəyirəm. Hamınız sevilirsiniz *
3 ədəd heart emodzisi
*
totem olaraq yəni
*
haydi çüüz
birləşmiş millətlər təşkilatının baş katibi olmuş kofi annan tərəfindən təqdim edilən, kipr probleminin federativ respublika qurulması çərçivəsində həll edilməsinə yol göstərən plandır. 1999-cu ildə keçirilən helsinki konfransında Türkiyənin və kiprin Avropa ittifaqına üzvlük müraciətlərinin qəbul edilməsi planın ortaya çıxmasında böyük önəmə sahib olmuşdur. 1999-dan 2002-ci ilə kimi hər il kofi annan türk və yunan tərəfləri ilə görüşlər aparsa da, tərəflərin uzlaşmaya meyilli olmaması barışmanın qarşısında böyük maneə olaraq qalırdı. 2002-ci il 3 noyabr tarixində Türkiyədə keçirilən parlament seçkilərində Ərdoğan rəhbərliyindəki adalet ve kalkınma partisinin başa gəlməsi ilə müzakirələrdə yeni səhifə açılmış oldu. Qələbədən 8 gün sonra kofi annan hazırladığı "annan planı"nı tərəflərə təqdim etdi. Plana əsasən, şktr və ckyr ləğv edilir, kipr Türk dövləti və kipr Yunan dövləti adı ilə birləşmiş kipr federativ respublikası yaradılırdı. Plan adadakı ingilis bazalarına aid edilmirdi, onlar varlığını burada davam etdirəcəkdi. Türkiyə ittifaqa üzv olana qədər adada Yunanıstan və Türkiyə əsgərləri azaldılmış kvotada saxlanılacaqdı, sonra isə hər iki ölkənin ordusu adadan çıxarılacaqdı. Avropa ittifaqı yunan tərəfini ölkəni birliyə daxil etmək, türk tərəfini isə Avropa ittifaqı vətəndaşı olma sözü ilə plana təşviq edirdi. Bu quruluşla Avropa ittifaqına daxil ediləcək olan kipr federativ respublikası Türkiyənin də ittifaqa daxil olması üçün çox böyük fürsətə çevrilirdi.
Buna baxmayaraq, 1974-cü ildə baş verən kipr sülh hərəkatının əsas aktyorları - necmettin erbakan, bülent ecevit, şimali kipr Türk respublikasının ilk prezidenti Rauf denktaş bu plana qarşı çıxmış, adada Türkiyə vəsatətini bitirəcəyi, hazırkı status-kvoda türklərin idarəsində olan torpaqların bir hissəsinin yunan idarəsinə veriləcəyi və aralıq dənizindəki yataqlardan Türkiyənin əl çəkdirilməsi ilə nəticələnəcəyini deyirdilər. Akp hökuməti isə israrla bu planın gerçəkləşdirilməsi üçün çalışırdı. 2004-cü ilə qədər olan ilkin versiyasına nəzərən bir neçə dəfə dəyişmiş və son halı ilə bağlı sonuncu iclas 29 mart 2004-cü ildə isveçrənin Bürgenstock qəsəbəsində kofi annanın dəvəti ilə keçirilmişdi. 31 martda isə planın əlavələri ilə 9000 səhifəyə çatan yekun halı ictimaiyyətə qəbul edildi. Növbədə isə bunun adanın əhalisi tərəfindən qəbul edilib-edilməyəcəyini görmək idi. Bunun üçün 24 aprel 2004-cü il tarixində hər iki tərəfdə referendum təşkil edildi, türklər 64.9% ilə "bəli" deyərkən (referendum kampaniyasında yes be annem devizi meydana çıxmışdı hətta), yunan tərəfi 75.8% ilə "xeyr" cavabını verdi və ümumi hesablama əsasında 66.7% səslə referendum qəbul edilmədi. Beləcə kipr adasında iki xalqı barışıq masasına əyləşdirməyə ən yaxın layihə olan annan planı tarixə çevrildi.
Referendumdan xeyr nəticəsinin çıxmasına rəğmən bir həftə sonra kipr respublikası de-yure bütün torpaqları ilə Avropa ittifaqına daxil edildi, bu qərarın şimal idarəsində qalan türklərə şamil olunmayacağı elan olundu. Əslində, bu qərar planın əsl məqsədinin elə planın əleyhdarlarının dediyi kimi olduğunu gün üzünə çıxarmışdı.
1989-cu ildə anadan olan liberal hüquqşünas, 9 fevral 2020 Azərbaycanda parlament seçkilərində xətai rayonundan namizəd idi, nəticədə məğlub oldu. Cavid ağa tərəfindən alternativ prezident namizədi kimi görünür, amma uğursuz seçimdir. Liberalizmi, hələ-hələ klassikini bu millət sevməz, seçməz, istəməz.
Türkiyəli keçmiş siyasətçi, turizmçi, 1994-cü ildə liberal demokrat partinin qurucusu və 2002-ci ilə kimi sədri olmuşdur. Uğursuz seçki nəticələrindən sonra "siyasi partiyalar yalnız proqramları ilə deyil, həmçinin liderləri ilə də xalqa ümid olmalıdırlar. Biz isə bunu bacarmadıq." Bəyanatını verərək 2002-ci il 27 Noyabrda partiya sədrliyindən istefa vermiş və siyasi fəaliyyətinə nöqtə qoymuşdur. Onu tanıdan ən məşhur nitqi isə TRT-nin seçki panelində "ne varsa satacağız, bu trt'yi de satacağız, bunu da bilin olub.
(youtube: )
Hal-hazırda şimali kipr Türk respublikasında yaşayır və vaxtikən qurduğu net holdinq, net turizm kimi şirkətləri ilə xeyli sərvətə və bölgənin hotellərinin nəznindəki kazinolardan xeyli gəliri olduğu bilinir.
demokrasi ve atılım partisini quraraq Ərdoğandan ayrılan, odtü məzunu ekonomist, akp-nin qurucularından biri, Türkiyənin Sabiq iqtisadiyyat naziri, xarici işlər naziri, baş nazirin müavini, millətvəkili. Liberal iqtisadiyyata və parlamentli idarəyə üstünlük verdiyi üçün sağçı akp dəstəkçilərini özünə çəkə biləcək səviyyədədir. Amma ona nə qədər inanmaq lazımdır, orası mübahisəlidir. Yenə də sosial liberal kimi səs verərdim yəqin.
insanın eyni dərəcədə iki və daha artıq dil formasına (məsələn, ədəbi və bədii dil, ədəbi dil və məişət dili) sahib ola bilmə vəziyyətidir. Söz yunan mənşəli olub, "iki dildə danışmaq" mənasını verir və termin kimi ilk dəfə 1959-cu ildə dil fəlsəfi Çarlz Ferquson tərəfindən ingilis dilində istifadə edilmişdir.
Öz ata-anasının, yaxınlarının doğum gününü təbrik etməyən adamların votsap statuslarında dalbadal hərbi formada şəkillərini qoyub "doğum gününüz mübarək ali baş komandan" (son üç söz böyük hərflərlə) yazması məni güldürür. Kontaktınızda "ən vətənpərvər mənəm" yarışına çıxmağınız sizə heç nə qazandırmayacaq, hörmətli Azərbaycan xalqı. Həyat təkcə Qarabağdan, ölkə də təkcə yeni Azərbaycan partiyası və onun nümayəndələrindən ibarət deyil.
Neo-osmanlıçı ədalət və inkişaf partiyasının (bax: akp)
heç bir məqsədi olmayan Azərbaycan şöbəsi və pafosla danışaraq bir yaraya məlhəm vurmayan Tural Abbaslının sədri olduğu partiyafason şey. Tural bəyin qardaşı ikinci Qarabağ müharibəsində şəhid olduqdan sonra xalq arasında tanınmağa başladılar, təbrizə girək, irəvana girəkçilərin yeni partiyaları oldu. Tam demokratik seçkidə gözlənilməyən nəticə əldə edə biləcək partiyadır.
Buna görə də bir az yavaşlamalıyıq, ölkə və seçicilər azad seçkiyə hazır deyil.
8 il əvvəl məhz bu gün gecə saat 12-yə qədər bütün dünyanın, ya da gördüyüm qədəri ilə Azərbaycanın ayıq olduğu və qiyamətə sosiska-kolbasa-kekslə getmək istəyi ilə qəribə bir gün idi. Xatırlayıram, həmin gün hava dəhşət tutqun idi, uşaq ağlı ilə də qorxmurdum deyə bilmərəm, elə mənim kimi çox insan qorxurdu deyə küçələrdə heç kimi görmək olmurdu. Nəysə, sinfə gələndə cəmi 9-10 nəfərin gəldiyini görüb "nə itin azıb ala sənin burda" deyərək yerimə əyləşdim və ilk dərsin sonunda bütün məktəbin işıqları getdi. Tırsdım, ölə-ölə krisalı sinifdə öləcəm deyə bir tərəfdən gülürəm, digər tərəfdən də qorxuram. işıqlar gəlmədiyinə görə bizi evə buraxdılar, evə də gələndə ondan artıq qorxu və həyəcan bürümüşdü. Axşama kimi təlaşlı anam məni pis vəziyyətə salmışdı, mən də evin içində var-gəl edib havanın qaralmasını gözlüyürdüm. Belə-belə axşam 7, 8, 9 oldu, mən də o vaxtı tez yatan biri kimi başımı qoyub yatmışam. Səhər duranda hər şeyin yerli yerində olduğunu görüb babat gülmüşdüm amma.
Gördüyüm ən qəribə anları yaşamışdım o gün. indi yadıma düşəndə qiyamət şamı, kolbasa, ət-toyuq alan şəxslərin nə məqsədlə elə addım atdığı marağıma səbəb oldu. insan qəribə varlıqdır.
Hər gün Feysbuka girən kimi bu boomerin qarşıma çıxmasından əcayib hal alıram. Kişinin sifətindən nə mal olduğu bilinir də, postlarının altında vətənpərvər ziyalı, hansısa kəndə nazir olan vaxtı "praduq" göndərir deyə haqq yolunda gedən biri kimi qələmə verirlər. Necə nifrət ediləsi vəziyyətdir vallah.
Hərəkatın əsasının da, süqutunun da səbəbkarı sovet Rusiyası olmuşdu. Belə ki, 1941-ci ilin avqustunda sovet qoşunlarını cənubi Azərbaycan ərazisinə salmış və oranı nəzarətdə saxlamışdı. iranın təzyiqlərinə və 1942-ci ilin yanvarında imzalanmış üçtərəfli (SSRi, böyük Britaniya və iran) müqaviləyə uymadan yerli fədai dəstələrinə silah yardımı edən sovetlər qoşunlarını burada saxlayırdı. Onlardan aldığı güclə seyid cəfər pişəvəri dekabrın 12-i milli hökumətin qurulduğunu elan edir. Bundan sonra hökumət dil haqqında, topraq haqqında qanunlar və təhsil sahəsində yeniliklər edərək muxtariyyəti müstəqilliyə çevirmək üçün çalışırdı. iran isə bundan narahat olub 1946-cı ilin yanvarında bmt-yə müraciət etmiş, nəticə olaraq isə bu məsələnin Rusiya və iran arasında həllinin vacibliyi vurğulanmışdı. Pişəvəri isə qərarla razılaşmır və muxtariyyətinin "məsələ" olmadığını, hökumətin 1941-ci ildə imzalan atlantika xartiyasınə uyğun qurulduğunu bəyan etmişdi.
1946-cı ilin fevralında iranda Əhməd qəvam baş nazir postuna gəldi və qısa zaman sonra moskvaya səfər etdi. Danışıqlardan sonra rəsmi Moskva qoşunların bir qisminin ərazidən çıxaracağını, lakin tamamilə çıxış edilməyəcəyini elan etdi. Bununla razılaşmayan Qəvam dövrün ABŞ prezidenti harry trumana vəziyyəti bildirib ondan kömək istədi. "Nüvə diplomatiyası"nə görə iranla əlaqəni saxlamaq istəyən truman Stalinə məktub göndərdi və 3 gün ərzində qoşunların hamısının bölgədən çıxarmalı olduğunu dedi. iran isə ordunun çıxarılmayacağı təqdirdə 24 martdaki bmt iclasında SSRi-dən şikayət edəcəyini deyərək Stalini təhdid etdi. Sovet iclasa qədər qoşunların çıxarılacağı sözünü verdi. Pişəvərinin səylərinə rəğmən qoşunlarını buradan çıxaran sovet rəhbərliyi əvəzində iranla birlikdə müştərək qrup quraraq ölkənin şimalındakı 33 milyon barrel neft hasilatını həyata keçirmək imkanı qazandı.
Milli hökumət üçün sonun başlanğıcı olan bu hadisənin ardınca pişəvəri irana qarşı təkbaşına mübarizə apara bilməyəcəyini anlayır və əvvəlcə 13 iyun 1946-cı ildə iran hökuməti ilə müqavilə imzalayır. Müqavilə ilə muxtariyyətin dil statusuna fars dili ilə yanaşı, Azərbaycan dilini də əlavə etdirə bilir, lakin milli hökumət və muxtariyyət istəyindən əl çəkir. Hökumətin qanunverici orqanı olan parlament isə yerli məclis səviyyəsinə düşür və bu halı ilə iran konstitusiyası tərəfindən tanınır.
13 iyundan 13 dekabra qədər iran ABŞ və ingiltərədən hərbi yardımlar alaraq ordusunu gücləndirdi. Ölkədə olan seçkilərlə bağlı asayişi qorumaq üçün hər bölgəyə əlavə jandarma qüvvələrinin göndərilmə xəbəri muxtariyyət üçün son demək idi. Hökumətin etirazına rəğmən 4 dekabrda qüvvələr bölgəyə daxil olur və 14 dekabrda Təbrizdə üstünlüyü ələ alır. Pişəvəri isə Təbrizin tutulmasına qədər səssiz-səmirsiz SSRI-yə köçür. 20 Dekabrda isə iran muxtariyyətin tamamilə ləğv edildiyini elan edir.
Pişəvəri 1947-ci il 11 iyulda müəmmalı qəza nəticəsində həyatını itirir və bunda sovet hökumətinin əlinin olduğu düşünülür.
Diktator kimi görmədiyim insandır özü. Bəlkə əvvəlki entrilərdə yazmış ola bilərəm, səhvimi də düzəldərəm, problem yoxdur. Son nəticədə diktator deyildi.
Heç ilham Əliyev də diktator deyil, diktator potensialı olan insandır, ola da bilər, olmaya da. Bu öz seçimi olar. Amma bu kişidə diktatorluğa yanlılıq olmayıb. Sadəcə ağlı ilə hakimiyyətə gəlib, bacarığı ilə hakimiyyəti əldə saxlayıb və varisinə ötürüb. Ondan iradəli biri olsaydı, çıxıb hakimiyyəti alardı. Deməli, özlərinə də belə sərf edirmiş. Nə demək olar ki?
Çox yox, 5 il artıq yaşamağını istərdim. Fərqli Azərbaycan görəcəyimizi düşünürəm, yoxlamaq üçün ehtimal olmadığına görə də elə bu düşüncədə də qalacam. Ümidvaram, etdikləri nə zamansa xeyir ilə nəticələnər.
1978-ci ilin 19-26 dekabr tarixləri arasında Türkiyənin maraş bölgəsində ələvilərə qarşı törədilən silsilə qətliamlardır. Qətliamın başladığı tarixə qədər ölkədə, ələlxüsus qarşıdurmanın yaşandığı maraş bölgəsində tez-tez ələvi-sünni mübahisələri yaşanırdı. Çoxunun 12 sentyabr çevrilişinə ayaq yeri qoymaq üçün məqsədli törədildiyini düşündüyü qırğınlar çox dəhşətli mənzərələrə şahid olmuşdu.
Hadisələrin başlanğıcı 19 dekabr axşamında maraşdakı "çiçək" kinoteatrında ikinci dünya müharibəsi zamanı Krım tatarlarının sovetə qarşı dirənişindən bəhs edən və dövrün milliyətçi tək-tük işlərindən sayılan "günəş nə zaman çıxacaq" filminin nümayişi zamanı salona bombanın atılması ilə oldu. Sağçı şəxslər provakasiyanın solçular tərəfindən edildiyini düşünüb gecə ilə dövrün iqtidar partiyası olan cümhuriyyət xalq partiyasının bölgə binasına, poçt mərkəzinə və müəllim dərnəyinə hücum çəkdilər. Bombanı atan şəxsin əslində milliyətçi hərəkat partiyasının nəznində yaradılan ülküçü gənclik dərnəyi üzvü ökkeş kəngər olduğu iddia edildi, hətta sonradan çıxan yazışmalarda kəngərin yardım üçün dərnəyin Ankara bürosuna da müraciət etdiyi bildirildi.
Ertəsi gün isə milliyətçilər tərəfindən ələvilərin çoxluqda olduğu yörüksəlim məhəlləsindəki bir çayxanaya bomba atdılar. amma bomba beton divara dəydiyi üçün böyük miqyaslı tələfat olmadı, yaşlı bir ələvi vətəndaş həlak oldu. 22 dekabr günorta saatlarında isə solmeyilli iki müəllim məktəbdən çıxarkən hücuma məruz qalaraq həlak oldular. Onların nəşlərinin gətirildiyi məsciddə olan sağçı-milliyətçilər cənazələri məscidə qoymayacaqlarını dedilər və solçuları o ərazidən uzaqlaşdırdılar. Maraş Valisi Tahsin soylu münaqişənin əvvəlində bölgəyə əlavə polis qüvvələrinin gəlməsini tələb etsə də, tələbi qəbul edilməmişdi. Bundan istifadə edən sağçılar elə həmin gün şəhər mərkəzinə gəlib buradakı solçularla və ələvilərlə davaya girdilər, nəticədə sağdan 3 nəfər həlak oldu.
23 dekabr günü isə sağçı qrup 3 yoldaşlarının öldürüldüyü üçün qisas almaq qərarına gəldilər. Dostlarının nəşlərini məscidə gətirən sağçılar böyük bir məclis keçirmək istəyərkən Vali soylu müəllimlərin məclisi olmadığı üçün buna da icazə verməyəcəklərini səsucaldan vasitəsilə demək istəsə də, bilinməyən səbəblərdən dolayı bunu sakinlərə çatdırmaq olmadı və sağçı qrup öz işlərinə davam etdilər. Elə həmin gün məscidlərdən "qana qan", "dinsizlərə ölüm" xütbələri verildi və ələvilərin yaşadıqları məhəllələrə hücum edildi. Günlərlə Qadın, uşaq, qoca, cavan ayırd etmədən rəsmi rəqəmlərə görə 100-dən çox, qeyri-rəsmi isə bunun 4-5 qatı sakin qətlə yetirildi. Münaqişə boyunca demək olar ki, bölgədə olan polislərin də hissə-hissə geri çəkilməsi nəticəsində nəticəsində qırğının miqyası genişləndi, 26 dekabrda isə ətraf ərazilərdən gətirilən qüvvələrlə ara sakitləşmişdi.
Hadisələrə görə 800-dən artıq şəxs hərbi vəziyyət məhkəmələrində təqsirləndirilmiş, onların məhkəmə prosesi də 1991-ci ilə qədər uzanmışdı. Mühakimə nəticəsində onlardan 29-u edama, 7-i ömürlük həbsə, 321-i isə 1-24 il arası həbsə məhkum edildi, Lakin heç biri öz cəzasını çəkməmişdir. Belə ki, hərbi vəziyyət məhkəməsinin verdiyi edam qərarını ali məhkəmə pozmuş və edamları həyata keçirməmişdir. 1991-ci ildə qəbul edilmiş "terrorla mübarizə haqqında" qanunla birlikdə həbsə məhkum edilənlərin cəzası əvvəl təxirə salındı, sonra isə ümumiyyətlə ləğv edildi. Hətta həmin şəxslər, xüsusən də hadisələrin başlanğıcını qoyan ökkeş kəngər (soyadını şendiller olaraq dəyişdirdikdən sonra) milliyətçi-dindar partiyalardan millətvəkili kimi seçilib Türkiyə parlamentinə daxil oldular.
O günlərdən bəri həmin zonada ələvilərin nüfusu 80% azaldı və etnik zəmində münaqişənin siyasi oyunlara görə baş qaldırması indiyə kimi durulmayan qırğınlara səbəb olur.
Qətliamlar bağlı digər məlumatları aşağıdan araşdıra bilərsiniz:
Azərbaycana qarşı daim xainlik hissi bəsləyən ölkədən bundan artığını gözləmirəm onsuz. indiyə kimi ölkənin bir nümayəndəsi çıxıb bununla bağlı da heç bir açıqlama etmir. Bayrağa hörmətsizlik edilir, ərazi bütünlüyünə hörmətsizlik edilir, göz görə-görə azərbaycama əleyhinə addımlar atır, amma bizdən bir səs çıxmır. tək gözləntim bu yaxınlarda israillə olan əlaqələrin ən üst səviyyəyə çıxarılmasıdır, son gülən yaxşı gülər misalı. Çünki yaxın şərqdə israillə normallaşma küləyinin əsməsi, Səudiyyənin Türkiyə və qətərlə əlaqələri bərpa etməsi, eləcə də gücündən danışan sarsaq ölkənin nüvə alimini göz qırpımında öldürüb israil bayrağını Tehrandan asması iran üçün hər-hansı planın ola bilmə ehtimalını gücləndirir. Regionda "kart"lar yenidən paylanır -*
və aralıq dənizindəki yataqlardan Türkiyənin əl çəkdirilməsi ilə nəticələnəcəyini deyirdilər. Akp hökuməti isə israrla bu planın gerçəkləşdirilməsi üçün çalışırdı. 2004-cü ilə qədər olan ilkin versiyasına nəzərən bir neçə dəfə dəyişmiş və son halı ilə bağlı sonuncu iclas 29 mart 2004-cü ildə isveçrənin Bürgenstock qəsəbəsində kofi annanın dəvəti ilə keçirilmişdi. 31 martda isə planın əlavələri ilə 9000 səhifəyə çatan yekun halı ictimaiyyətə qəbul edildi. Növbədə isə bunun adanın əhalisi tərəfindən qəbul edilib-edilməyəcəyini görmək idi. Bunun üçün 24 aprel 2004-cü il tarixində hər iki tərəfdə referendum təşkil edildi, türklər 64.9% ilə "bəli" deyərkən (referendum kampaniyasında yes be annem devizi meydana çıxmışdı hətta), yunan tərəfi 75.8% ilə "xeyr" cavabını verdi və ümumi hesablama əsasında 66.7% səslə referendum qəbul edilmədi. Beləcə kipr adasında iki xalqı barışıq masasına əyləşdirməyə ən yaxın layihə olan annan planı tarixə çevrildi.
)