derviş zaim

1964-cü ildə kıbrısda doğulmuş, yaradıcılığa yazıçılıqla başlamış aktyor, rejissor, ssenarist. filmlərində xarakterlərin analizi, vicdan, dövlət, sinfi təbəqələşmə, fərdlərin təknəfərlik həyatının bir-birinə təsiri əksini tapır. bir filmində melanxolik aura insanı gərirsə, bir başqasında yüyrək süjet bütün diqqəti cəmləməyə vadar edir. ilk filmi (bax: tabutta rövaşata)

hilal

aypara ilə simgələnən ay tanrısı.
hansı ki, məhəmməd peyğəmbər kəbədəki bütün bütləri dağıdarkən ay tanrısını simvolizə edən bütə toxunmur. çünki ay ən qədim zamanlardan qaranlıqdan qurtuluş kimi görülüb.
məscid minarələrinin və gümbəzlərin başında hilalı görə bilərsiz. osmanlı imperiyasının döyüş bayrağının dirəyinin ucunda da hilal olub. əksər müsəlman cəmiyyətli ölkələrin bayraqlarında da hilal var.
ivritcədə söz kökünün samitlərdən hesablanması səbəbindən "allah" sözü də "hilal"dan gəlir. bəzi fərziyyələrdə "hello" sözünün də burdan gəldiyi deyilir.
ivritcədə "allah" - "elahin" deyə səslənir. aləmi qatdım bir-birinə yarıyuxulu halda, siz yenə də "elahin"in qısaldılması olan "el"in də əksər dini adlar və ya terminlərdə yer aldığına dair fərziyyələr çıxara bilərsiz: "cebrael", "mikael", "azrael" və s. kimi.

reha erdem

1960-cı ildə istanbulda doğulub. təhsilini parisdə film sahəsi üzrə ixtisaslaşmaqla alıb.
reha erdem o adamdır ki...
lars von trier "breaking the waves" filmində reallıqdan kənar xarakter işlədiyinə görə dünya kinosunu silkələmişdi. reha erdemin filmlərində isə az qala bütün obrazların xarakterləri uydurmadır. hətta məkanlara nəzər, hadisələrin cərəyanı belə uydurmadır. bəzən absurd, bəzən sürreal, bəzən fantastik... amma bu adam filmdə yeni dünya yaradan tanrıdır.
yaratdığı obrazları özü belə dəqiq şərh edə bilmir. hər dəfə danışanda obrazları barədə nəsə uydurduğunu deyir. bu baxımdan reha erdem filmləri dəfələrlə izlənilməsi mümkün və gözəl olanlardandır.
filmoqrafiyası məndən əvvəl yazılıb. imdb də xalqımıza məlumdur, zatən. mütləq izləyin, məncə.

halam geldi

bu film qarşıma çıxanda fikirləşdim ki, xüsusi bir tapıntı eləmişəm. sonra öyrəndim ki, çevrədə məndən başqa hamı izləyibmiş.
bir jurnalistin görüb-yazdıqları əsasında ssenariləşdirilib və 2013-cü ildə erhan kozan çəkib filmi, amma bu öz işidi.
kuzey kıbrıs türk cümhuriyyətində - mədəniyyətlərin toqquşub, təzadlar doğurduğu ərazidə - yetkinlik yaşına çatan kimi qan qohumları ilə evləndirilən qızların həyatının qaraldığı və nəticədə şikəst uşaqların doğulduğu bu yerdə 13 yaşlı iki qızın aybaşı olmaq qorxusundan yol alınır süjetdə. "halam geldi" adı da bununla əlaqəlidir. ki, necə olduğunu izləyəcək olanların səbrinə əmanət edirəm.
hər şey yaxşıdır; replikalar, kamera işi, rejissura... amma yarıya qədər. sonra nə olur? - tipik türk faciəsi. əsəblərimlə oynadı film yarıdan sonra. insan faciəsinin bu qədər dəqiqliklə işlənilməsinə dözmək olmur.
əsəbləri möhkəm olanlar baxa bilərlər.

inanclı insanların daha rahat yaşaması

mümükünsüz şeydi. adamların hər an günah işləmək qorxusu var. "filan şey caiz midir? o günahdırmı? bu batildirmi?" deyə fikirləşə-fikirləşə yaşamaq olar?! hər an mıx üstündə olmaqdı. "əlööösət, istəmədən tv-də öpüşmə gördüm. yandıq, ala, yandıq"
deməli, 14 yaşım var təxminən, "camaatın uşağı" olmaq sevdasıyla namaz qılıram. təbii, o yaşlarda cinsi fəallığın ən aromalı, əyləncəli, doyumsuz vaxtlarıdı. oğlanlar həmişə masturbasiya təcrübələrini bölüşürlər. "əə, o nədir ki, mən dünən iki metr uzağa atdım" söhbətləri gedən yaşlardı. amma ərəb dili öyrəndiyim məşədi mənə deyib ki, masturbasiya edənlərin cəhənnəmdə əlləri hamilə qalacaq. fantaziyanızı sikim, bu nədir belə?! mən də fikirləşirəm ki, iki dəfə eləsəm əkiz uşağa hamilə qalacaq əlim. psixologiya pozulub bildiyin. sonra dözəmmədim, dedim ay allah, mənlik deyil e, sən vermisən bunu, uzaqlaşdım dindarlıqdan.
nəsə, dediyim odur ki, adamlar məhrumiyyətlərlə dolu həyat yaşayırlar.

qəribə qorxular

qorxularla bağlı başqa başlıq var idi, amma bu başlığa daha maraqlı entry-lər yazılacağını düşündüyümçün açdım.
məsələn, mənim rus dilində olan mahnılara fobiam var. nə qədər dəxlisiz olsa da var bu.

(youtube: )

onur ünlü

"sən qardaşsan" demək istədiyim adam

1973-cü ildə türkiyədə; izmitdə doğulmuş şairi, ssenarist, rejissor, aktyor, musiqiçi. həyatı, yaşam tərzi belə fəlsəfi mesajdır. çəkdiyi iki serialı ( (bax: leyla ile mecnun)

uzunsaç oğlan

bir day-day avtobusda: qızım, icazə ver keçim.
azercell-ə dayımqızı ilə nömrə almağa girərkən satıcı qız: buyurun, xanımlar, nə istəyirdiz?
evə gələn səyyar satıcı xala: qızım, mamadan soruş gör qazan dəsti almaq istəyər?

deməli, saçım təxminən kürəyimin (belimin yox) ortasına qədər uzunluqdadı. əslində çox da əziyyət çəkdiyimi demək haqsızlıq olar. əlbəttə, arabir olur ki, söz atırlar (tərs-tərs baxmaqları həmişə olur), mentalitet fədailəri dava eləməyə çalışırlar. amma yola veririk birtəhər.
keçən günlərdə bir tanış danışırdı ki, bir pəhləvan var idi, saçıyla maşın dartmaq şousu üçün saçını uzadırdı. o qədər diskriminasiyaya məruz qalmışdı ki, yeni tanış olduğu, ünsiyyət yaratdığı hər kəsə dediyi ilk şey o idi ki, mən pəhləvanam, saçımla maşın dartacam, ona görə uzatmışam saçımı.