bir vaxtlar boş həyatımda məşğul olduğum yeganə şey. saatlarla heç tanımadığım yerlərdə qaynağını bilmədiyim bir maraqdan ötrü elə boş-boş gəzdiyim vaxtların üstündən çox keçsə də,hələ də bəzi momentləri dünən olmuş kimi xatırlayıram. bu gəzintilərin səbəbini isə, çox sadə olsa belə hələ indi dərk edirəm. səbəbi ümid idi,o ümid ki çox gəzsəm bir gün yaxşı nəsə olacağınə və həyatımın dəyişəcəyini düşünürdüm. indi o günlərin üstündən illər keçib və çox şey dəyişib, çox yaxşı şeylər olub,ama çox gəzdiyim üçün yox,çox çalışdığım üçün.
