evanthia reboutsika

yunan bəstəkarı. Evanthia Reboutsika( evantiya rebuçika) 1958-ci il noyabrın 6-da Kato Achaia, Patras-da anadan olmuş və orada qardaşı Ploutarchos və bacıları Maria və Ioanna ilə birlikdə böyüyüb. 6 yaşında Patras konservatoriyasında skripkadan təhsil almağa başladı. 1970-ci ildə Evanthia Afinaya köçdü hansı ki, orada Afina Konservatoriyasında təhsil almışdır. 1979-cu ildə "Ecole Normale De Music of Paris" bitirəndə o skripaçı olaraq bir çox bəstəkar və müğənnilərlə bir yerdə işləmişdir. 1992-ci ildə o Panayiotis Kalantzopoulos ilə birlikdə Kristy Stasinopoulou üçün " Sti limni me tis paparounes" albomuna musiqilər bəstələdi. 1995-ci ildə isə o, Yiannis Kotsirasla görüşür. elə bu illərdə Panayiotis Kalantzopoulos və Aris Davarakis ilə birlikdə " Athoos enochos" albomu üçün mahnılar yazdı. sonralar evanthia tv serialları üçün müxtəlif, məsələsn; "Esi apofasizeis", "Prodosia", "Athina Thessaloniki", "Aithousa tou thronou" və s kimi musiqlər bəstələdi.

bəlkə də çoxumuz tanımırıq amma digər yunan bəstəkarları; yanni, eleni karaindroudan heç də geri qalmır. ki zatən yunan olmağı buna sübutdur. gərək bu bəstəkarı hansısa rejissor kəşf edib öz filmləri üçün istifadə etsin. Hələki bu bəstəkardan türklər öz filmləri üçün istifadə edir. məsələn; babam ve oğlum filminin soundtrackləri evanthia-ya aiddir. mən özüm isə üç-dörd il əvvəl " a touch of spice"( yunanlarla türklərin birlikdə çəkdikləri filmdir.) filmindən kəşf etmişəm bəstəkarı.

babam ve oğlum filminə bəstələdiyi musiqilər;
1. Traditionaltional
2. The Best Days Of Our Lives
3. My Family
4. Another Day
5. Our Story
6. hard times
7. LONELY CHILD
8. A Trip around Aegean
9. Until Late
10. My Father
11. we will meet again
12. Childhood Dreams

"a touch of spice" üçün bəstələdiyi musiqilər;
1. A shine over vosporos
2. The Railway Station -ən gözəlidi.
3. Essence of cinnamon
4. Hasapiko
5. An Umbrella Over Vosporos
6. Aiche's Dance
7. The Market
8. The Universe
9. Up to The Attic

hiroshima mon amour

fransız yeni dalğa rejissorlarından olan alain resnaisin(alan rene) 1959-cu ildə çəkdiyi, mənim isə renedən izlədiyim ikinci film(birincisi "night and fog" filmi idi).

1945-ci il 5 avqustda yerli saatla 08:15-də yaponiyanın qərbində yerləşən hiroşimaya(xirosima) amerika tərəfindən "little boy" adlı atom bombası atılır. şəhərin 60 faizi partlayış nəticəsində tamamilə məhv olmuş, partlayış, yanğınlar və güclü şüa xəstəliyi nəticəsində 200 mindən çox insan həlak olmuşdu.

indi keçək filmə. film haqqında kiçik spoiler verim.

--spoiler--

fransız aktrisa emanuella riva kiçik şəhər olan neverstdə doğulmuş, orada böyümüş və orda da aşiq olmuşdur. yapon memar eiji okada isə hiroşimalıdır. fransız aktrisa müharibə vaxtı düşməni olan alman əsgərinə aşiq olmuşdur. tam bir yerdə qaçmağa qərar verdikləri gün alman əsgər öldürülür. bunun üstünə qadın dəli olmağa başlayır, valideynləri qadını zirzəmiyə bağlayırlar. qadın burda bir müddət qaldıqdan sonra düzəlməyə başlayır və parisə getməyə qərar verir.parisə getdiyi gün isə hiroşimaya bomba atılmışdır. hiroşimada yapon memarla tanış olur. onunla vaxt keçirməyə başlayır. bir gün memarın evinə gedərlər, sevişərkən qadın memarın əlinə ilişib qalır və yapon sevgilisinin əlini ölmüş olan alman sevgilisinin əlinə bənzədir. qadının beynində alman əsgərdir və yapon sevgilisində onu görür. bu əl takıntısı mənə trierin nymphomaniac, bir də christian molinanın diario de una nimfomana filmlərini xatırlatdı.

--spoiler--

filmin ilk səhnəsindən son səhnəsinə qədər şersəl axıcılıqla davam edən dialoqlar, həm filmin ilk 15 dəqiqəsində müharibənin mərhələlərini insan gözündən necə göründüyünü izləyiciyə göstərmək üçün istifadə etmiş, həm də ii dünya müharibəsində neversdə yaşayan riva'nın unutmadığı alman sevgisinin, eiji okadada əks olunmasını sadəliklə verə bilmişdir.

filmin əvvəlində xarakterlərin üzlərini görmədən aralarında keçən dialoqa daxil oluruq, qadın və kişinin əslində bir növ bir-birini tanımasıdır bu söz oyunları; izləyicinin isə əslində rivadan bir fərqi yoxdur bu dialoqda. hiroşima hadisələrini bilən, əzablarını hiss etməyə çalışan amma bir müddət sonra bu dəhşətli hadisəyə öyrəşən və öyrəşməkdən qorxmağa başlayan...filmin ilk 15 dəqiqəsi sanki sənədli film kimi hiroşima hadisələrindən görüntülərlərlə davam edir, atom bombasının atılmasından sonra insanları izləyirik; əlləri olmayan, gözləri olmayan insanları, ölmüş insanları. sonra bir muzeyə qonaq oluruq, atom bombasının təsirlərini göstərən muzeydir bu, uşaqları gəzdirən qadınlara şahid oluruq, bir növ biz də muzeyin ziyarətçisi kimi ordayıq.

filmdə xüsusilə vurğulanan mövzulardan biri zaman və məkan paradoksudur. kinomatorafiya obrazları qoruyaraq keçmişdə baş verən hadisələri təkrar göstərir. filmin ən önəmli nöqtələrindən biri də hadisələrin paralelliyidir. hiroşimada yaşananlar və neversdə yaşananlar bir növ qarşılaşdırılmışdır. diqqətlə izləyəndə rahatlıqla bir yığın paralelliklər tapa bilərik. məsələn; "post-war france"ında saçları kəsilən qadınlar ilə partlama nəticəsi olaraq nüvənin təsiri ilə saçları tökülən yapon qadınları. muzey səhnəsindəki göstərilən qopmuş insan dəriləri- və neversli qadınların qanayan və soyulan əlləri. nümayiş əsnasında görülən pişik ağ, keçmişə baxılanda görülən pişik isə qaradır. bildiyimiz kimi qara pişik uğursuzluq gətirir. paralelliyin başqa vurğulandığı yer paralel montajdır. filmin son səhnəsində bu texnikadan istifadə edilir. gecə hiroşimadan çəkilən küçələrdən biraz sonra nevers küçələri ekrana gəlir.

bunlarlaa yanaşı filmdə anlaşılması çətin olan səhnələr də vardır. buna ilk nümunə açılış səhnəsidir- üzərlərinə külə bənzər cisimlər yağan iki bədən bir-birinə möhkəmcə sıxılmış halda. açılış səhnəsi əsas olaraq alman bir yazarın pompei adlı kitabından təsirlənmişdir. filmin çəkildiyi vaxtlarda marguarite duras tərəfindən oxunulan və onu olduqca təsirləndirən kitabdır. məlum olduğu kimi pompei-dəki fəlakətə uğrayanlar "vulkan partlaması" nəticəsində həyatlarını itirmişdilər.

unutmamış bunu da qeyd edim ki, filmin ssenarisi marguerite durasa aiddir. duras filmdə xüsusilə atom bombası atılması mövzusunda əhatəli araşdırmanın sahibi olan pülitzer mükafatlı yazar john herseyin "hiroşima"sından istifadə etmişdir.

film 1959-cu ildə kann film festivalı tərəfindən geri qaytarılmışdır. əsas səbəb isə " amerika qorxusu" idi. buna görə də film yarışma xaricində göstərildi amma buna baxmayaraq film "international critics award"ı qazandı.

yazarların platonik sevgiləri

(bax: milan kundera)

bir oğlanda dözülə bilməyən şeylər

deyəcəm biraz anormal çıxacaq amma "cırmaq" felini işlədən oğlan dinindən, irqindən, milli mənsubiyyətindən asılı olmayaraq gözümdən avtomatik düşür. çox olub belə hallar məndə. baxırsan dünyagörüşü, intellekti, boyu-buxunu, yaraşığı- hamısı yerində di gəl ki, dostuyla zarafat edəndə, ya necəsə olur bu "cırmaq" felini işlədir və o an hər şey 0-a bərabər olur.

(baxma: cırdım ala aradan)
(baxma: cıraram səni)

çox iyrəncdilər bu feli işlədənlər. icazə versələr həmin an üzərlərinə qusaram inanın. hələ bunu qızların işlətməyini demirəm.

liv & ingmar

2012-ci ildə çəkilmiş, rejissoru dheeraj akolkar olan , mütləq və mütləq, vaxtınız olsa da, olmasa da izlənilməsi vacib olan sənədli film.

filmin adından bəllidir filmin mövzusu nədir, hələ-hələ sənədli filmdirsə, ümumiyytlə. film boyu bergmanın 9 filmində rol alan liv ullmann bergmanla 42 illik eşq, məhəbbət, dostluq xatirələrindən danışır. ilk tanış olduqları yerdən başlayıb, livin bergmanın ölümünə saatlar qalmış yanına getdiyi anda sona yetir. hələ filmin ortasında bergmanın film arxası kadrların yer alması möhtəşəmdi məncə. müəyyən məqamlarda livin xatirələri yada salaraq kövrəlməsi, hərdən də xoş günləri anımsayaraq gülümsəməsi gözəldi.

liv ullmann bergmanın üç gözəlindən birincisidir .

p.s ayrıca növbə anna karinadadır. gələcəkdə ondan da belə bir şey gözləyirəm amma filmin adı "godardın qadınları" olacaq.

krzysztof kieslowski

Bu gün doğum günü olan əjdaha rejissor. əksəriyyətimiz demək olar ki, bütün filmlərinə baxmışıq. Bir də Maria Zmarz-Koczanowicz adlı rejissor var ki, Kieslowski haqqında 2005-ci ildə " STILL ALIVE: FILM ABOUT KRZYSZTOF KIEśLOWSKI" adlı film çəkib. bir müddət əvvəl bu filmi axtarmışdım heç bir saytda yox idi. sonradan tanış uşaqlar türkcə altyazılı variantın hazırlayıb youtube-a yerləşdirdilər. Sağolsunlar.

film rejissorun məktəb vaxtından başlayıb, karyerasının ən başda duran filmlərindən dekaloga kimi uzanan 50 filmlik filmoqrafiyasından seçilmiş kliplərin; Wim Wenders, Agnieszka Holland, Juliette Binoche kimi dostlarının paylaşdığı xatirələrdən bəhs edir. izləyin, zövq alın -*

(youtube: )

şengen viza

məsləhətxanada artıq ikinci dəfədir şengen vizası üçün tələb olunan sənədlər soruşulur. onu qeyd etmək istəyirəm.

deməli viza üçün firma tərəfindən tələb olunan sənədlər; səyahət sığortası, aviabilet, otel bronu yəni vauçer, bir də orda sizə anket verəcəklər onu dolduracaqsız.

bir də siz özünüz topladığınız sənədlər var ki; iş yerindən arayış( ingilis dilində) notarial təsdiqlə . arayışa daxildir;
1. işdəki vəzifəniz
2. aldığınız maaş(nə qədər yüksək olsa, bir o qədər sizin xeyrinizədir)
daha sonra şəxsiyyət vəsiqənizin kserokopiyası, xarici pasportda şəkil olan hissəsinin kserisi, bank kartınızın kserokopiyası( bank kartı ilə vizaya təqdim etdiyiniz kart eyni olmalıdır ), kartda 2000-dən az pul olmamalıdır. onu da karta 2000 daxil edib çeki götürüb təzdən geri çəkə bilərsiz pulu əsas çekdi. bir də əgər xarici pasportda digər ölkələrə də gediş olubsa, onların da kserisi olmalıdır. axırıncı dəfə kartdan nə qədər pul çıxarılıb onun da kserisi. onu da banka gedib istəyəndə verirlər. bir də əgər işləmirsizsə, kiminsə hesabına gedirsizsə, həmin adamın adını qeyd edirsiz sadəcə. onu da sizə verilən anketdə qeyd etsəz bəsdi.

dövlət rüsumu 35 eurodur. bir də vizanı verən şirkətlər var ki, hər şirkətin öz rüsumu var. məsələn bizdə 50 azndir. dəyişir yəni

frankstein

sözlük hələki bu yazarı kəşf etməyib, heç kəşf edilmək arzusunda da deyil məncə. amma bu qədər laqeyd qalmaq lazım deyil yazarın yazılarına. düzdür izlədiyim heç bir yazar yoxdur(narahatlıq olmasın deyə) amma hər gün profillərinə girib göz gəzdirdiyim yazarlar var ki bu yazar da ilk üçlükdədir. çox gözəl yazır, ədəbiyyatı güclüdür, musiqi zövqünə də heç ona söz olmaz. "darıxmaq" başlığına yazdığı entryı hər bura girəndə oxuyuram bir də çıxış edəndə. darıxmağa aid nə varsa hamısı 2 abzaslı entryda cəmlənib. . tək istəyim yazmağı dayandırmasın, daim yazsın.

p.s bir də yazarımız sakit təbiətli biridir deyəsən yəqin ki, yanılmıram -*

midnight choir

1992-ci ildə yaranan norveç indie-alternative rok qrup. qrupun üzvləri gitarda Al DeLoner( Atle Bystrom 'Olsen'), vokalist Paal Flaata və akustik \bass gitarda Ron 'Bystrom' Olsen.( Atle və Ron qardaşdılar)

əvvəl qrup the Hashbrowns adı altında klublarda çıxış edirdi ta ki Lasse Hafreager onları dinləyənə kimi. bundan sonra qrup LEONARD COHENin "Bird on a Wire" mahnısından adını dəyişərək "midnight choir" qoydu; "Like a bird on a wire, like a drunk in a midnight choir."

qrupun yaradıcılıq fəaliyyəti 1992-2004-cü illəri əhatə edir. həmin illərdə cəmi 6 albom buraxır.

albomların hamısın bir yerdə tapa bilmədim ona görə hansı alboma hansı mahnılar daxildir onları qeyd edəcəm.

Midnight Choir-1994

Talk To Me

Don't Turn Out The Light

Gypsy Rider

What Am I Worth To You?

Mercy on the Street

Rock Bottom

Lift Me Up


Olsen's Lot- 1996

Long Hard Ride

Sister Of Mercy

Death Second Inches Away

My Masquerade

When Wedding Bells Ring

Jeff Bridges

Heavy Rain

In the shadow of the circus

The Ballad of Emma Deloner

Poisoned veins


Amsterdam Stranded-1998

Harbor Hope

October 8

mercy of maria

Amsterdam Stranded

And the Rain Redoubled in Violence

Muddy River Of Loneliness

Death's Threshold Step #2/The Train

Dear Friend

Time Ain't No Friend

Finest Hour


Unsung Heroine-2000

Double Blank

Electric Rain

Where Love Resides

Snow in Berlin

Empty Streets

Violence of the world

She Came from West Virginia

Painting by Matisse

Unsung Heroine

Spiritual


Waiting for the Bricks to Fall- 2003

Into the Dark

Will You Carry Me Across the Water?

Last Chapter

Requiem

Mrs. Donald

The Depths of the Earth

Long time ago

I Can't Feel a Thing

çox güman siz bu qrupu çoxdan kəşf etmisiz amma kəşf etmiyənlər ilk "Muddy River Of Loneliness" mahnısına qulaq assınlar. ardınca isə "mercy of maria" mahnısına.

bağışlanması mümkün olmayan səhvlər

bir də elə öz etdiyin hərəkətlər var ki heç vaxt bağışlamırsan özün-özüvü. həyatımda iki şeyi bağışlaya bilmirəm özümə;

1. 1-ci sinifdə oxuyurdum. bacımla əkiz olduğumuzdan eyni sinifdə oxuyurduq. bacım tualetə tək getməyə qorxduğundan( ki indi də bu qorxu var. evdə tək olanda heç vaxt ayaq yoluna getməz) mənə dedi ki, bacı gəl mənlə gedəy tualetə. mən də eee deyib yola verdim. o da dinməzcə keçib oturub partasında. bir də dərsin ortasında görürəm ki, uşaqlar nəsə deyib gülürlər, azmış kimi müəlliməni də çağırıb şikayət edirlər. sən demə bacım altına edibmiş. müəllim bunu tualetə yolladı. partaların arasından keçəndə uşaqların "ayıb olsun" sözlərini hələ də unuda bilmirəm. nə qədər qəddar olasan ki, bacınla özdə əkiz bacınla tualetə getməyəsən, indi də lağ obyekti ola. indi düşünürəm ki, gör necə canında qorxu varmış ki, tualetə gedə bilmiyib, altına edib. nə hislər, stress keçirib allah bilir. hələ 1-ci partada oturan nərmin adlı qızın "eşşək boyda qızsan altıva edirsən. ayıb olsun" deməsini xatırlayanda gedib qızın ağzını-burnunu partdatmağım gəlir.

2. ikincisi isə atam üçün səhər bir də axşamlar quran oxuyurdum. bir gün yenə dedi bu dəfə əsəbi halda "bəsdi daha oxuduğum, oxumyacam" dedim. atam da sakitcə məçiddə işləyən dostuna zəng edib "ora gəlsəm mənim üçün quran oxuyarsan?" dedi. bu cümlələri eşidən anda özümə nifrət etdim. yəni bir ata qızını buna görə böyüdüb?. bir quran kitabı nədir axı mən onun üçün oxumaq istəmirdim. ata olmasın axı bir insanın sənə ehtiyacı var niyə etmirsən ki bunu? dözmədim keçdim otağına qucaqlayıb üzr istədim. atam məndən betər kövrək adam. qucaqlaşıb ağlaşdıq.

nəysə bu gecə kədərliyəm bəylər.

yusuf üçləməsi- yumurta, süt, bal

semih kaplanoğlunun 2007, 2008, 2010-cu illərdə çəkdiyi üçləmə; yumurta, süt, bal.
mən indiyənə kimi bu üçləməyə nə deyib baxmamışam anlamıram. üçü də çox gözəl filmlərdir amma ən gözəli süt filmidir mənə görə. filmlər haqqında kiçik spoiler verim;

yumurta
--spoiler--


yumurta filmində istanbulda yaşayan yusufun anasının ölüm xəbərini aldıqdan sonra böyüdüyü kəndə qayıtması ilə kəndə uyğunlaşmasını izləyirik. hər dəfə geri qayıtmaq istəyəndə gözləmədiyi səbəblərdən qayıda bilməyən yusuf, yavaş-yavaş hər şeyi qəbul etməyə başlayır. ayla ilə gölcük kəndinə gedir, istanbula qayıtmaq istərkən bu dəfə qarşısına çıxan it bəzi hadisələrin fərqinə varmasına məcbur edir.


--spoiler--

süt
--spoiler--


süt filmindəki yusuf universitetə qəbul olmadığı üçün anasıyla bazarda süd, pendir satır. arada şer yazır, hətta yazdığı bir şer "düşler" dərgisində çıxır. ancaq əsgərliyə yararlı olmadığını öyrənən yusuf izmirdə tanış olduğu qızla görüşmədən kəndə geri dönür. bu ərəfədə anası evlənmək üçün bir kişiylə tanış olur..bundan sonra yusuf mədəndə işləməyə başlayır


--spoiler--

bal
--spoiler--


baldakı yusuf atası və anasıyla birlikdə yaşayan ibtidai sinif şagirdidir. atası bal yığmağa gedir, yusufun cəmiyyət qarşısında oxuya bilməmə kimi problemi var. ancaq atasıyla fısldaya-fısldaya danışır amma tək qaldıqda normal danışmağı bacaran yusuf sinifdə həmişə kəkələyir. bu ərəfələrdə atası rəhmətə gedir.


--spoiler--

indi filmlərdə məni cəlb edən detalları qeyd edəcəm. ilk süt filminin açılış səhnəsi. oxuduğuma görə anadoluda belə bir hekayə məşhurdur, hansı ki, hamilə qadının içinə bir gün ilan girir. qadının döşlərindən gələn südü gözləyər. doğacaq uşağın südünü içib yaşıl zəhəri ilə dəyişdirmək və onu yavaş-yavaş zəhərləmək istəyər ilan. o qadının içindən o ilanı çıxarmanın tək yolu isə qadını başıüstə qaynadılmış südün üzərində gözlətməkdir. ilan həmin vaxt çıxacaqdır. çünki süd ilanı çəkər, ilanlar ən çox südü sevir. süt filmi də bu proloqla açılır. bu səhnə ilə birlikdə başqa səhnələrdə də görünən müxtəlif cür ilanlar görürük.

nietzsche "zərdüşt belə buyurdu" kitabında "eyni olanın əbədi təkrarı" düşüncəsini bir çobanın boğazına girmiş qara ilanla göstərər. çobanı xilas etməyə çalışan zərdüşt ilanı çıxarmağa çalışır amma çıxara bilmir. çıxara bilmədiyindən çobana ilanı dişlə deyir. çoban ilanı dişləyər, başı qopan ilanı tüpürər və ancaq ilandan belə xilas ola bilir. sonra zərdüşt çobanın üzünün bu qədər gözəl görünmədiyini deyər. çünki, çoban ancaq öz gücü ilə, istəyi ilə bu "eyni olanın əbədi təkrarı" hissindən xilas olmağı bacarmışdır.

nietzsche-də xüsusi ilə "zərdüşt belə buyurdu"da ilanların xüsusi mənaları var. süd filmində istifadə olunan ilanların da məncə xüsusi mənaları var. proloqdakı ilan ilə evə girən və orda qalan ilanların rəngləri fərqlidir. nietzsche-də olduğunun tərsinə proloqda, gənc qızın boğazından süzülən ilan rənglidir və çıxarılma üsulu də özündən başqa bir gücə inanmır "görünən" nietzschenin olduğundan fərqli kimi görünür; ancaq ilanı çıxaran insanla nietzschenin zərdüştü hardasa oxşardılar məncə.

yumurtadakı yusufla zeki demirkubuzun yazgı filmindəki musa ananın ölümünə qarşı laqeydlikdə bənzərdilər. daha dəqiq albert camusun yadı- mersaultı ilə .çoxları bu üçləmədə nuri bilge ceylan havası görür amma mən nədənsə tarkovski havası gördüm. ən çox da süt filmində poçtalyonun yusufun anasına məktubu verən səhnə, birdə toyuğun yonulduğu səhnə eyni ilə tarkovskinin zerkalo filmində də var.

üçləməni birləşdirən yeganə şəxs yumurta filmində yusufun kitab mağazasına girən içkili qız, süt filmində ağzından ilan çıxarılan qız, bal filmində ana obrazındakı qız-yəni tulin özendir. yumurta filmində yusufun köhnə sevgilisi gülə oxuduğu şer, süt filmində yusufun düşler dərgisində çıxan şerdir. yusufun hamamda açılmamış diş fırçası görməsi qalıcı həyat ehtimalının ilk işarəsidir. hər şey bir qırağa mən hələ tuta bilməmişəm bu üçləmə bir yusufun hekayəsidir, yoxsa ayrı-ayrı yusufların hekayəsi? bu qədər çaş-baş qalmağımda səbəblər çoxdur. məsələn; hər üç filmdə sara xəstəliyinə rastlayırıq amma sonda yusufun atasında olduğunu görürük və bu xəstəliyin atadan oğula keçməsini düşünürük. bu cəhətdən deyirəm bir yusufun hekayəsidir amma digər tərəfdən filmlərdəki yusufların soyadları ayrıdır. ayrıca yumurta filmində yusufun anasının ölümünə bu qədər laqeyd davranmağı uşaqlıqdan atasına bağlı olmağından irəli gəldiyini bal filmində görürük(əgər bir yusufun hekayəsidirsə).

filmlərdə çox incəliklər var məsələn yumurtada yusufuna qabağına çıxan it, yuxuda düşdüyü quyudan çıxa bilməməyi, qəssabın yusufun alnına qan sürtməsi, filmlərdə musiqiyə yer verilməməsi və s. bu filmlərə baxan yazarlardan filmlər haqqında entry yazmalarını xahiş edirəm.

joachim trier

1974-cü il doğumlu norveçli yazıçı, aktyor və rejissor. trier norveçin ən popular " Pinchcliffe Grand Prix" filminin səs texniki jacob trierin oğlu, və norveç rejissoru Erik Lochenin nəvəsidir. həmçinin onun anası qısametrajlı film rejissorudur. eyni zamanda Lars von Trierin uzaq qohumudur. rejissorun üç uzunmetrajlı filmi var;

1. Reprise-2006
2. Oslo, August 31st- 2011
3. the worst person in the world- 2021

eyni zamanda iki qısametrajlı filmləri də var amma mən uzunmetrajlı filmlərinə baxmışam. qısa da olsa qeyd etdiyim filmlər haqqında yazmaq istiyirəm.

Reprise- rejissorun ilk uzunmetrajlı filmi.

--spoiler--
film yazar olmağı qarşılarına məqsəd qoyan iki dostdan- philip və erikdən bəhs edir. başlıqda ikisi də öz yazdıqlarını nəşriyyat evinə verirlər amma philipin yazısı qəbul edirlər amma erikin yox. philipin ilk kitabı çıxandan sonra psixologiyasında problemlər yaranır və onu xəstəxanaya müalicəyə yatırırlar. bu müddət ərzində philipin sevgilisi kariyə onun yanına gəlməyə icazə vermirlər daha doğrusu philip üçün yaxşı olmuyacağını deyirlər. 6 aydan sonra xəstəxanadan çıxan philip daha kitab yazmayacağı haqqında qərar qəbul edir amma bu eriki çox da məmnun etmir. elə bu sırada erikin ilk kitabı nəşr olunur. uşaqlıqdan kəşf etdikləri bir yazardan- daha dəqiq Sten egil dahldan təsirlənən gənclər nə vaxtsa o yazarla tanış olmağı arzulayardılar. əslində erik kitabının nəşr olunma qərarı qəbul olan vaxtda sten egil dahlla tanış olur, philipin də tanışolma şansı olsa da düşdüyü vəziyyətə görə alınmır. ayrıca sten egil dahlla tanış olan zaman dahl onunla soyuq davranır amma filmin bir hissəsində sten egil dahlın erikin kitabını oxuduğunu, adını bəyəndiyini, kitabın sadəcə son hissəsini bəyənmədiyini söyləyir. bu xoş sözlərdən sonra erik oslodan getməyi qərara alaraq yaşadığı yerdən uzaqlaşır. hətta fransaya çatandan sonra "dostlardan, sevdiklərimdən ayrı qalmaq mənə yazmağa daha çox səbəb olacaq" kimi cümlə işlədir. yəni dost, əzizlərinin həsrəti yazmağa təkan verir. amma bir ildən sonra osloya geri dönən erik sevdiyi yazarın intihar etdiyini eşidir.
--spoiler

uzun sözün qısası film kitab yazıb yaratmaq, dostluq, musiqi, ədəbiyyat haqqındadır. filmdə ən çox sevdiyim səhnə isə philipin 6 ay öncəki həyatı ilə indiki həyatını eyniləşdirmək istəyində olmasıdır. yəni bacardığı qədər xatirələrini yenidən təkrarlamaq istəyi. ki bunu həmişə mən özüm də etməyə çalışıram deyə sevdim bu səhnələri. digər sevdiyim səhnə isə erik və philipin dostlarının qadınlar haqqında dedikləri fikirlərdi. ki onlara diqqətlə qulaq asan istənilən qadın razılaşacaq deyilən fikirlərlə -*

ayrıca filmdə tək sten egil dahldan deyil həm də Lascaux'un rəsm əsərini göstərirlər, və hətta Witgensteindən sitat gətirirlər; "həyatdakı önəmli şeylər sözlərlə deyil musiqi ilə ifadə edilir"


Oslo, August 31st- trierin digər uzunmetrajlı film. mən ilk olaraq bu filmə baxdım sonra reprise o da təsadüfən amma siz bilə-bilə mən baxdığım kimi baxın. sonda qeyd edəcəm səbəbini.

bu filmdə baş rolu reprise filmində də çəkilən Anders Danielsen Lie oynuyur. film narkoloji dispanserdə müalicə alan andersin hekayəsini anladır. anders intihar etməyə cəhd edir amma alınmır. (ki o intihar səhnəsi niyəsə mənə tarkovskinin "nostalgia" filmini xatırlatdı). daha sonra iş görüşməsi və bacısı ilə görüş üçün osloya getməyə qərar verir. anders cəmi bir gününü iş tapmaq, dostları və bacısı ilə görüşmək üçün sərf edir. 10 aydır alkoqol, narkotikadan istifadə etməyən anders köhnə dostlarının başqa həyat qurduqlarını, artıq ailələri olduğunu görür. bütün filmdəki hadisələr 30 avqust baş verir. film 31 avqustun səhəri bitir. bu dəfə andersdə intihar alınır.

film çox əjdahadı. anderslə dostu arasındakı dialoqlar, valideynləri haqqında dedikləri, intihar səhnələri dəhşət idi. hələ proustdan vurub hamsun knutdan, rilkedən çıxmaları adama ayrı bir zövq verir. andersin kafedə oturaraq kənardakıların danışdıqlarına qulaq asdığı səhnə nəyə desən dəyər. o kafenin ünvanı espresso house, parkveien 27di. bir gün yolunuz oslodan keçsə mütləq bu kafeyə baş çəkin. bir də həmin səhnədə qızın dediyi şer isə;

evlenip çocuk yapmak istiyorum.
dünyayı dolaşmak, bir ev almak...

romantik tatillere gitmek, gün boyu
sadece dondurma yemek istiyorum.

başka ülkelerde yaşamak.
ideal kiloma inip orada kalmak.

harika bir roman yazmak.
eski arkadaşlarla haberleşmek.

bir ağaç dikmek istiyorum.
nefis bir akşam yemeği hazırlamak.

kendimi başarılı hissetmek.

buz banyosu yapmak, yunuslarla yüzmek.
gerçek bir doğum günü partisi vermek.

yüz yaşına kadar yaşamak.
ölene dek evli kalmak.

bir şişede coşkulu bir mesaj yollayıp,
aynı derecede ilginç bir cevap almak.

tüm korkularımın üstesinden gelmek.
bütün gün bulutları izleyerek yatmak.

antikalarla dolu eski bir ev almak.
bir maratonu sonuna dek koşmak.

harika bir kitap okuyup, güzel
cümleleri hayatım boyunca hatırlamak.

hislerimi yansıtan
harika resimler yapmak.

bir duvarı sevdiğim resimlerle
ve sözcüklerle kaplamak.

sevdiğim dizilerin
tüm sezonlarına sahip olmak.

önemli bir konuya dikkat çekip,
insanların beni dinlemesini sağlamak.

paraşütle atlamak, helikopter kullanmak,
çırılçıplak yüzmek.

her gün aradığım türden
iyi işi bulmak.

romantik ve eşsiz bir evlenme
teklifi almak. gece açık havada uyumak.

besseggen dağına tırmanmak, bir filmde
ya da ulusal tiyatroda rol almak.

piyangoda milyon kazanmak.
faydalı işler yapmak.

ve sevilmek istiyorum.

ayrıca filmin sonunda andersin pianoda ifa etdiyi handelin Harpsichord Suite In D Minor, HWV 447 musiqisidir.

və son olaraq "insan özünü yox etmək istəyirsə, cəmiyyət bunu etməsinə icazə verməlidir."

ən murdar tiplər

bütün pis hadisələrə rəğmən "pozitiv olun, sevin, sevilin" deyə status yazan insanlar daha dəqiq qızlar lap dəqiq "bacılar". nifrət edirəm o tiplərə. necə elə artistlik edirlər anlamıram. hər onların elə statuslarını oxuyanda elə ürəkdən "az yaxşı" yazmaq istiyirəm sonra deyirəm nəyivə lazımdır. amma o gün bir dostum qəşəng ststus açmışdı bu tip insanlara. "nəsə məhv olur.lap yaxınlıqda,bəlkə də eyni şəhərdə.amma sənə buna mane ola bilmirsən,sadəcə gözləməlisən.adəmdən bəri insanoğlunun düşündüyü ən axmaq şey ümiddir və ən rəzil insan optimistdir.bütün aləm bir-birinə dəyib amma sən arsızcasına həyata hırılda deyirsənsə səndə ümumiyyətlə mənlik yoxdu.. bir də i. trierin oslo, 31 ougust filmində anders qəşəng cümlə deyir; "həmişə xoşbəxt olan insanlar axmaqdı deyə düşünmüşəm".

(baxma: qoxunuz kəsilsin, kəsilsin qoxunuz)