sokushinbutsu ayini

sufizmi xatırladan qəribə bir buddist ayindir. sufilərdə gerçək alimlərin və şəhidlərin öldükdən sonra çürümədiyinə inanılır. bunu fiziki olaraq, necə anlamışdım, icazənizlə açıqlayım. deməli, insan bədəni başqa canlılar üçün yeyilməz hala gələ bilir. ta ki, bakteriyaları cəzb eləməyəcək hala qədər dəyişərsə, yəni ki, mumiyalanma prosesi ilə əldə olunan nəticəyə, diri ikən düzgün qidalanma, orucluq, zöhd və təqva v.s ilə yaxınlaşmaq yolu ilə ola bilər.

(bax: öyrənildiyində təəccübləndirən məlumatlar)

yas mərasimi

hər toplanışı, hər sosial fəaliyyəti, hər bir mərasimi sırf bir şou, illa bir farmazonluq , məhz bir göstəriş vəsiləsi sayan fürsətcil məmləkət insanımın əlinə az az düşən imkanlardandır. ad günlərini, yubileyləri, toyları filanı bildik də, yasda elədikləriniz nədir? köpəyoğlunun uşaqları, heç olmasa öləni və yaxınlarını rahat buraxın, adamlar bilmir ki, ya itirdiklərinin acısını çəksin yoxsa sizin qabağınıza necə çıxacağını hesablasın. bilmirik mollanı razi salaq yoxsa qarın doyurmağa gəlmiş kütləni. bilmirik acımızı çəkək, yoxsa qeybətçil yaxınların dedi qodusuna fürsət törətməyək. bilmirik yoxsulları acları doyuraq yoxsa qarunqululara qulluq edək. sifətinə "kədər maskası" taxıb gəlib, güya nəyəsə şərik çıxır əmmaa, doyub tıxanacan da boğmalanır. hanı bəs kədərimizə şərik olan insanlar? necə keçir boğazından o tikələr? bəs acımızı paylaşırdın? bağışla, çox danışdım. gec də olsa nuş olsun... dəyərli dostlarım həmişə özünüz olun, lütfən, artistlik eləməyin...

(baxma: ellikcə zibilə düşmüşük vallahi)