varlıq və yoxluq arasında

"Heç bir ana öz balalarını sağ qoyub ölməyəcəyi kimi, heç bir insan da öz ümidlərini sağ qoyub ölmür"
Burayla tanışlığımdan bir müddət sonra yazarının entrilərindən təsirlənərək oxuduğum kitab. Mənə son zamanlarda nəşr olunan müasir fəlsəfi kitablardan daha maraqlı və yaxın olanı.. əslində, hekayələrindəki personajların bir çox xüsusiyyətləri vasitəsi ilə özümdə olan situasiyaları doğru adlandıra bildim. Ziraa, özümə belə özümü ifadə edə bilməyəcək qədər maraqsız yanaşıram hər şeyə. o ki qaldı kitabın neqativ zərrəciklərlə yüklənmiş olmasına, elə kitabda qeyd olunduğu kimi beyin sadəcə bizə ətrafımızdakı bütün neqativlikləri bəzəyərək təqdim edir (pardon, yazar tam da belə qeyd etməmişdi, mən qeyd etdiyi fikir üzərindən öz nacizaneyi fikirlərimi çatdırmağa çalışıram ), hətta buna alışdırır, sevdirir, heç olmasa bir neçə saatlıq o biqeyrət beyinin təsirindən çıxıb reallıqla üzləşmək lazımdır.

bir qızı sevdiyini hesab etmək

ya başlıöa ad doğru seçilməyib, ya da insanlar bunu anlamaqda çətinlik çəkir. sevgi elə bir nəzəri anlayış deyil. yəni no mümkün, bir insanı tanımadan sevəsiniz. siz o nağıllarda, fantastik kinolarda, cizgi filmlərində gördüyünüz yuxusunda gördüyü birisinə aşiq olan tiplər sadəcə xurafədilər. tanımadığın birisini sevmək heç bir məntiqə sığmır. xarici görünüşünə görə kimsə xoşunuza gələ bilər və ya hər hansısa bir filmdəki xarakteri bəyənə bilərsiniz. lakin, tanımadığınız halda sizə xoş təsir bağışlayan o *x* gentleman/lady ilə ünsiyyət qurduğunuz, qarşılıqlı nələrisə paylaşdığınız, tanışdığınız zaman anlaya bilərsiniz onu sevib sevmədiyinizi. bir də bir qadın və ya kişi ilə illərcə sevgili olan və sonralar hansısa maneələrə görə ayrılan insanlar vardır, hansı ki, bir müddət sonra ya aralarındakı ehtirasın tükəndiyini düşünürlər və ya ailələri, yaşadıqları şəraitlər bu birliktəliyə qarşı çıxır. elə düşünürlər ki sadəcə qarşı tərəfi sevdiklərini zənn etmişdirlər. həyatlarını bir başqası ilə davam etdirməyi qərarlaşdırırlar. və bir gün gəlir, necəki feynman vitrindəki qırmızı əlbisəni görərkən arleneni xatırlayır, həmin şəxslər də həyatlarında keçmişi xatırladacaq hər hansısa kiçik bir nüansda etdikləri dəyişikliyin peşmançılığını yaşayırlar. yəni, sözüm ona ki, sevgi elə ucuz tutulası, boş veriləsi, hətta və hətta bahalı üzüklərə və ya qırmızı üzlüklü bir kağız parçasına satılacaq bir duyğu deyil. bu gün əgər incəsənət deyilən bir anlayış varsa, bu da sevginin sayəsindədir.

ayrılıq acısı

boşa çıxan gələcək planlarının, bir insanın digərinə olan bağlılığının əbədiyyən yox olmasının, digərinin isə o bağlılığın əsarətindən qurtulma şansının olmamasının səbəbidir. mən çox da girməyəccəm mövzu açıqlamasına, zira, graviton rəisdən sonra nəsə açıqlamaq yersizdir, lazım olan hər şey ona məxsus entridə möbcuddur çünki. bu mövzudakı təcrübəmin son 4 ilimi məhv etdiyini bildiyimçün yazıram buraya. sadəcə o 4 il deyil ömrümün geri qalan hər dəqiqəsində, hər saniyəsində yarım qalacağımı, heç nədən tam zövq alamayacağımı və heç vaxt ürəkdən gülümsəməyəcəyimi anlayıram. təəssüf ki qabırğam qalın deyil. bu acını küçünsəyən, adi görən bütün amöblər sadəcə öz mənafelərini güdən və sadəcə maddiyata bağlı şərəfsiz tiplərdir. normal şüura və mənəviyyata malik insanlar əbədi ayrılığın nə olduğunu dadmasalar da empatiya quraraq anlayacaq beynə sahibdirlər.
2014 də həyat məni ən ağır itki ilə qarşılaşdırdı. sevdiyim və uğrunda həm onun qatı katolik həm də mənim müsəliman valideyinlərimi qarşıma aldığım, qadınımı maşın qəzasında itirdim. onun ölümündən sonra iş, ailə, həyat bir sözlə hər şey mənimçün öz əhəmiyyətini, mənasını itirdi. elə bor hala gəldim ki, karyeramın ən gözəl çağında işimi buraxmalı oldum. içki ilə bərabər qəbul etdiyim antidepresantların hesabına ağıl, məntiq, bütün açarları itirmişdim artıq. ayıq olduğum zaman gözümün yaşında boğulurdum, çarəm yox idi içki və yuxugətirici həblərdən başqa. feynman qırmızı rənglə xatırlamışdı sevgilisini, mənsə 4 ilə yaxın telefon belə işlətmədim. 1 il sonra yavaş yavaş işə qayıtmalı, ayrılıq acısını əyyaş kimi yox, azərbaycanlılar demiş kişi kimi yaşamalı olduğumu anladım. hələ də davam edir. hər şey yerini aldı yavaş yavaş, amma, son bir neçə aydır yenidən sıxıldığımı, onun üçün darıxdığımı anlayıram. vicdanım olmasa, məni canı qədər sevən insanları atıb çoxdan intihar edərdim, kaş ki olmasaydıda.

yalnızlıq

söhbət tək qalmaqdan gedirsə, əgər, insanların negativ enerjisindən qurtulmaq, başladığın işi tezliklə və qüsursuz yerinə yetirmək, hər şeydən zövq almağı bacarmaq, lazımsız- siyasi, iqtisadi, qonşu xalanın tumanı və s. kimi mövzulara məruz qalmamaqdır.
biri də var ki, özünü yalnız hiss edirsən. yəni topluluqda, ailə, dostlar, sevgili yanında darıxırsan. səni başa düşə biləcək kimsən qalmır. və bir müddətdən sonra yalnızlıqla bərabər özünə qapanmaq, insanlara qarşı nifrət, və ən pis halda isə öz özünlə ünsiyyət (psixi pozğunluq) yaranır səndə. bunun səbəbi isə yaşadıöın mühitə aid olmamağın və o mühitin dar çərçivəsinə sıxışıb qalmağındır.

sözaltı günlük

çox yorulmuşam işləməkdən, bütün günümü, gecəmi zəbt edir. qazancı pis olmasa da yorğunluğun və stressin verdiyi əziyyətdən çox deyil. bəlkə də fiziki iş olsa bu qədər yormaz məni, nə bilim. beyin də bir yerə qədər sürünür. 35-in astanasındayam, yaşıdlarımdan bir çox şeydə (ailə, uşaq v.s) geridə olsam da, rahatam. məni belə şeylər maraqlandırmır doğrusu. özümdən artığının məsuliyyətini üstlənəcək qədər cəsur deyiləm bəlkədə. mənim maraq dairəm daha fərqlidi. məsəlçün, işimi dəf esə bilsəm başımdan incəsənətlə məşğul olacam. 40 yaşdan sonra da dünya "kəşfi"nə çıxacam. amma və lakin, bu arzularım üçün də pul lazımdır, pul üçün də zamanımı və əsəblərimi satmağa-işləməyə məcburam. anlayacağınız bu kor döngüdə piyan siçovul kimi hərlənməkdən başqa bir qələt eləmirəm.

qadınların şokoladı daha çox sevməsi

elmi olaraq çox açıqlıyammasam da, eşidib duyduğuma görə şoklat xoşbaxtlıq hormonlarının ifrazına kömək edir. əsasən də qara (acı) olanı. burdan belə nəticə əldə etmək olur ki, kişilər əksərən əlində ola biləcəklərlə yetinməyi, xoşbaxt olmağı bacaran varlıqlardı, qadınların isə istəkləri o qədər bitib tükənmir ki, hər şeyin yaxşısı, superi mənim olsun deyə deyə kafayı sıyırırlar. hətta qadın iş yoldaşım olub ki, aldığı maaşın tamamını geyimlərinə xərcləyirdi, yenə də geyimnən yana üzü gülmürdü, başqa kimsə qadın iş yoldaşlarımızda nə görsə onun bir üst modelini tapıb alammıyanacan özünə eləmədiyi mənəvi işgəncə qalmırdı. eləcə deyinirdi. sözüm onda deyil, demək istədiyim odur ki, sırf bu doyumsuzluğa və həzmsizliyə görə də özlərini bədbəxt hiss edirlər həmişə və xoşbaxt olub rahat yata bilmək üçün də şoklat kimi əlavə vasitələrə əl atırlar. bəzənsə aşırıya qaçaraq incəliklərini və zərifliklərini belə itirməyi gözə alırlar. o qədər "bədbəxt"dirlər yəni. buna görə də dünyada şoklat sərmayəsini döndürən varlıqlar hesab edilirlər kəndiləri. saygılar!

khabib nurmagomedov

morrisin oyununa gəldik, bəylər, geçmiş olsun -* müşahidə etməyə məcbur olduğum bütün mövzunun sadəcə, şoudan ibarət olduğunu sezmişdim, amma, indi sağlam başla oturub düşündükdə daha da əmin oldum.
dünyada dini, dili, irqi, hər cür zir zibili idmana, elmə və incəsənətə qatıb qatışdıra biləcək qədər axmaq, beyinsiz, homolaşmamış sapienslər varkən, belə bir fürsəti fövdə vermək olmazdı. conordakı axmaq içiboş özgüvənlə nurməhəmməddəki qafqazlı eqosunu birləşdirdikləri zaman ortaya mükəmməl bir sazan toru çıxarda bildilər, işin içinə də din, ana bajı söhbətini salaraq da gözəl yem atdılar, nə deyək, xəzərdə də sazan çox imiş, məhsulları bu tərəfdən daha da bol oldu.

bu yaxınlarda bir tanış adamla təsadüfən bir məkanda qarşılaşdıq, conor-khabib söhbətlərinin qızğın vaxtı idi. tanış nurməhəmmədi öydü-öydü yerə göyə sığdırmadı, cihad yürüşündən girib qarabağ döyüşlərindən çıxdı. mən də mal kimi ağzımı ayırıb özümə nifrət edə edə adama qulaq asıram. nə isə, təsadüfən instada gəzinərkən nurməhəmmədin erməni bir idmançı ilə şəklini tapıb adama göstərdim. yazığı 23 cü qata çıxarıb ordan betona buraxsaydım elə çiliklənməzdi. rəngi dəyişdi həmin an, tutuldu, bozardı qızardı. yekun olaraq kikildədi, amma söz tapammədi. mən də fürsəti qaçırmadan başa saldım ki, qardaşımsan, qol gücünün sınandığı bir mövzuya gopladığın dinpərəsliyini, evdəki bajını və çürütdüyün vətənpərvərlik hissini qatma.

teleqoniya

bu sifarişi verən:hechliyin_menasi
bəzi elm adamları tərəfindən rədd edilsə də, digər bir qrup tərəfindən dəfələrlə sübuta yetirildiyi iddia edilən genetik nəzəriyyə. nəzəriyyə əsasən cinsi fəaliyyətlərin (daha çox dişi cins nəzərdə tutulur) nəsilartırmada öz təsirini buraxdığını - loru dildə izah etsək; bakirə bir dişi cinsin nümayəndəsinin cinsi orqanı ilk cinsi əlaqədə olduğu erkəyin cinsi orqanının xüsusiyyətlərinə uyğunlaşır, nəticədə, gələcəkdə doğulan körpənin atasının fərqli olmasına baxmayaraq, ananın ilk və ya ikinci və ya ....*n* ci cinsi əlaqədə olduğu kişinin genetik xüsusiyyətlərini gen yaddaşı vasitəsi ilə həmin körpəyə aşıladığı dəstəklənir.