xəstəliyə tutulduqda internetdən araşdırmaq

Uşaq vaxtı bir dəfə boğaz ağrısı və quru öskürək üçün axtarış elədim, qırtlaq xərçəngi çıxdım. 2 gün "bəlkə həqiqətən də xərçəngəm" deyə qara-qara düşünüb, düz-əməlli yemək belə yeyə bilmədim. Lənətə gələsən google

(youtube: )

rick and morty

star mort rickturn of the jerry epizodu ilə 4-cü sezonu da bitirən möhtəşəm serial. Ümumi baxanda digər sezonlarına nisbətən 4 zəif olsa da sezon finalı məni qane edir. Epizoddakı star wars havası və mortal kombat göndərməsi də ayrı bir gözəllik qatır. Sezon finalı özündə bir fəlsəfi sualı da ortaya qoyur. Gerçəklə-klon arasındakı mübarizə. Bundan sonrasını isə spoiler olmadan açıqlamaq mümkün deyil ( ən azından mənim üçün). Gələcək sezonu səbirsizliklə gözləyirəm və ümid eliyirəm ki, serial simpsons'un gününə düşüb bir neçə sezon sonra özünü buraxmaz.

sözlük yazarlarının niklərinin hekayəsi

Nickimi türklərin tərcümə etdiyi xarici filmlərdə keçən "seni lanet olası zenci" tipli ifadələrdən yola çıxaraq seçmişəm. Amma entyrlərdə özümü "zənci" adlandırmağımın səbəbi biraz fərqlidi.
Hələ məktəbə başladığım ilk illərdən bəri müəllimlərin sevimlisi, bütün suallara cavab verən, hər dərsi oxuyan, uşaqların sevmədiyi, aralarına almadığı, gəzməyə filan gedəndə çağırmadığı, imtahandan imtahana işi düşülən gözlüklü bir tip olmuşam (bəli o mənəm). Bunda çox məktəb dəyişməyimin də effekti böyük olub. Və hər zaman bully'lik edən tiplərdən zəhləm gedib, onlara görə neçə dəfə müxtəlif bəhanələrlə dərs buraxmışam. Buna görə də asosial, içinə qapanıq, fikirləri başqaları ilə üst üstə düşməyən və özünü heç bir yerə aid hiss etməyən biri olmuşam. Hətta bəzən anormal hərəkətlər də edirdim.
9 - cu sinifə çatanda isə "yetər lan" deyib dəyişdim. Oxumağın daşını atdım. Artıq bir zamanlar nifrət etdiyim insanlarla gəzir, sırf cool görünmək üçün siqaret çəkir, boş-boş mövzular barədə söhbət edir, özümdən zəifləri incidirdim. Ailəmlə də aram açılmışdı, bütün günümüz dava-dalaşla keçirdi. xoşbəxt deyildim, amma olsun, ətrafımdakı insanlar mənə hörmət edir, sayır bu mənə bəsdir. Bir gün təsadüfən american history x adlı bir filmə rast gəldim və oturub izlədim. Mənə həqiqətən də təsir etdi, xüsusən də edward norton un canlandırdığı obraz (adını xatırlamıram) mənə çox bənzəyirdi. Aid olmadığı bir yerdə dəbələnən, sonra isə dəyişməyə məcbur olan biri. Bu adam mənə tanış gəlirdi. Amma filmin toxunduğu əsas mövzu irqçilik idi. O vaxtlar neo-nasistlər və irqçilik barədə o qədər də məlumatlı deyildim, araşdırmağa başladım. 20 əsrdə qaradərililərə qarşı edilən irqçilik və onunla mübarizə edən insanlar haqqında oxudum. Avtobusda ağlar üçün ayrılmış xüsusi ayrılmış yerlərdən birinə oturan rosa parks haqqında, ağların oxuduğu universitetə daxil olan ilk qaradərili tələbə barədə, ən əsası isə martin luther kingin həyatı və mübarizəsi barədə oxudum. Bu insanlar mənə ilham oldu. Toplum bu insanları qəbul etməsə belə, fərqli olsalar belə mübarizədən heç vaxt çəkinməyiblər. irqçilik günümüzdə sadəcə dəri rənginə görə yox, özündən ayrı düşüncədə olan hər kəsə qarşı edilir. bu ayrı seçkiliyə görə mən də bir mübarizə yolu seçməli oldum. 11 ci sinifdə hər kəslə əlaqəmi kəsdim, adam kimi oxudum, çalışdım və yüksək balla istədiyim fakultəyə daxil oldum. indi isə universiteti bitirirəm və yaxşı ki zamanında doğru qərarı verdim deyirəm. "Lənətə gəlmiş zənciyəm" amma kölə deyiləm, toplum qəbul etməsə belə mən mübarizəmdən əl çəkən deyiləm, nə vaxtsa məğlub olsam belə ən azından "çalışdım" deyə biləcəyəm.
Belədə ki toplum tərəfindən qəbul edilmək qozuma da deyil

uşaqlıqda heyvanlara verilən işgəncələr

Ailənin və yetişdirilmə tərzinin bunda çox böyük bir effekti var. Necə? Uşaqlıqdan bəri ailəm də heyvanları çox sevdiyim (insanlardan daha çox) üçün onlarla yaxın təmasda olmuşam və balıq, quş, pişik, it - qısacası hər növ ev heyvanı saxlamışam və mentalitetimizdən irəli gələn " heyvan mənə fayda vermirsə niyə saxlıyım?" Düşüncəsini də heç vaxt anlamamışam. Yəni məntiq budu ki, əgər heyvanı saxlayıramsa, mütləq südünü içməliyəm, yumurtasını və ətini yeməliyəm. indi belə, Nə vaxt küçəyə, itimi gəzdirməyə çıxsam və uşaqlı ailənin yanından keçsəm ya uşaqlarını qucaqlarına alırlar (bunda bir promlem yoxdu, ola bilər). Və ya daha pisi " bax ağlasan itə deyərəm gəlib səni yeyər" ((bax: əmiyə deyərəm iynə vurar)

evlilik

Bizim xalqın mentalitetindən də asılı olaraq evlənmək və uşaq sahibi olmaq olduqca müqəddəs sayılır. Hətta bəzən elə hiss edirsən ki, müəyyən bir yaşı keçdikdən sonra sən evlənməmisənsə və ya evlənib uşaq sahibi olmamısansa cəmiyyətə lazım deyilsən. Ətrafındakı yaşlı və ya evli kimsələr sənə pis gözlə baxır, nə vaxt evlənəssən a bala? Kimi boş boş suallar verir. Çünki heç kim öz həyatına baxmır, onun yerinə başqalarının həyatına burnunu hətta gövdəsini soxur. Cəmiyyətin, ailənin tırkasına gedən cavan nəsil də tez evlənib bədbəxt olur. Qanun qəbul edə bilsəm, evlilik yaşını 20 hətta 23ə çıxardardım. 18 yaşında uşaq nə qanır evlilik nədi? O ancaq evcilik oynayar, etdiyi hərəkətin fərqinə varmaz, varsa belə məsuliyyətini anlamaz. indiki nəsil üçün 18 yaş heçnədi. Bu uşaqların böyütdüyü uşağın da nə cəmiyyətə nə özünə bir xeyri olar. Ailə cəmiyyətin təməlidir. Ailəni düzgün qurmursansa, başdansovdu, necə gəldi hərəkət edirsənsə, "varlı ər (ya da arvad fərqi yoxdu) tapım evlənim" , " əşi qabağıma kim çıxsa alacam" (bir də bu almaq sözü var, məni dəli eliyir) deyirsənsə sən malsan (umbayla vecimə də deyil).
Hüquqi cəhətdən də evlilik sizi asılı vəziyyətdə qoyur. 2 il evli qalıb illərlə aliment ödəyən insanlar tanıyıram. Evliliyə hazırlaşmaq üçün nə qədər pul və zaman xərclənir. Cavan yaşda evlənənlərin çoxu da kredit götürür, ömrünü -gününü o borcları ödəməyə sərf eliyir. Nəyə lazım? "Bizim toyumuz kifayətgilin toyundan yaxşı olmalıdı" deyib minlərlə xərc qoyulur.
Hə mən gərək mütləq evlənəm, partdıyaram deyirsənsə, evlən amma bir səbəbin olsun. "Sevdim evləndim" de "afərin" deyim yoxsa, ailəm məcbur elədi, evlənməsəm mənə nə deyərlər? Peyğəmbərimiz evliliyi sünnət sayır ona görə evlənirəm kimi səbəblər altı boş səbəblərdi. Ana-atanın nə dediyinə də çix fikir verməyin, onsuzda onların vəzifəsi hər şeyə deyinməkdi. Məktəbə get, qurtardın uniyə get, onu qurtardın magistr, əsgərlik, nə vaxt evlənəssən? Uşaq yoxmu uşaq? 2ci nə vaxt olacaq? Nə vaxt öləssən? - uzun müddətdir ki, ailəmə qulaq asmağın başın buraxmışam

rammstein

Qrupun solisti till lindeman on quiet nights kitabını imzalamaq üçün 2018-ci ildə dekabr ayında bakıda da olub.
Çox heyif ki, o görüşü qaçırmışam, ancaq gələn dəfə olsa mütləq gedəcəyəm.

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

ekşi sözlük

yazarlarından biri içlərində mənim də olduğum türkləri sevməmə səbəblərini haqlı olaraq yazan söz6 sözlük yazarlarına ərgən deyir, biri tariximiz birdi, əzəldən qardaşıq filan deyir, biri lap ağ eliyib terrorist filan deyir (səsli güldüm). Sizi inandırım ki, bizə qardaş deyənlərin heç bəlkə də 90 faizi həyatında bir dəfə də olsun azərbaycanlı görməyib, hətta soruşsan azərbaycanın yerini xəritədə göstərə bilməz, ancaq tariximiz birdi filan deyə gopa basar. müəyyən bir yerə qədər əslində bütün insanlığın tarixi bir olub, çünki eyni atadan yaranmışıq. Uzağa getmirəm lap orta əsrlərdə hansı azərbaycan və türk dövləti bir-birinə qardaş deyib? osmanlı ağqoyunluya qardaş deyib? Ya səfəviyə? Ya bəlkə hansısa xanlığa? bu qardaşlıq teması ancaq atatürk gələndən sonra ortaya atılıb və iki xalq ortaq düşmənə qarşı müəyyən bir müddət birgə mübarizə aparıb. türklərin bir millət olaraq sevdiyim tərəfləri bəlkə sevmədiyim tərəflərindən çoxdu. Amma bu xalqlar arası "qardaşlıq" teması mənim üçün artıq sadəcə altı boş və mənasız bir söhbətdi. bizimkilər vaxtı ilə erməniyə, rusa da qardaş deyib ona qalsa.

bir ölkənin geridə qalmışlığını görmə yolları

Bir ölkənin geridə qalmış yoxsa inkişaf etmiş olduğunu görmək kor deyilsinizsə çox asandı. Amma düşünülənin əksinə misallarımı azərbaycan üzərindən deyil mozambik demokratik cümhuriyyəti üzərindən verəcəyəm. çünki azərbaycan sanılanın əksinə inkişafın ən pik nöqtəsinə çatmış, azad fikrin dəstəkləndiyi, insan hüquqlarının yüksək dərəcədə qorunduğu, analoqu olmayan bir dövlətdi. hətta merkel , makron, boris kimi siyasi liderlər necə azərbaycan səviyyəsinə gəlib çataq deyə qara-qara düşünürlər.
Nəysə keçək mətləbə
1) əgər dövlət demokratiya adlanan amma əslində özündə mütləq monarxiyanın cizgilərini əks etdirən (yəni "ağa dedi sür dərəyə, sür dərəyə" prinsipli) bir idarə sisteminə malikdirsə, o dövlət geridə qalmış sayılır. bəs böyük britaniyada monarxiya ləğv olunmayıb axı? əzizim orada kraliça yalnız formal xarakterli olaraq ölkənin başında durur. Əsas at oynadan hakim siyasi partiya ilə baş nazirdi.
2) ölkədə minimum insan hüquq və azadlıqları qorunmursa və ya minnət vurularaq qorunursa o ölkə geridə qalmış ölkə hesab olunur.
3) ölkə televiziyası və mətbuatı obyektiv olmaq yerinə hakim siyasi partiyanı və dövlət başçısını yerli-yersiz təriflərə boğursa o ölkənin hələ gedəcək çox yolu var deməkdir.
4) ölkədə pul hər qapını açırsa ( həm də hər qapını) o ölkənin idarəçiliyinə dönüb bir baxmaqda fayda var. əslində ümumilikdə götürəndə onsuz dünyada pulun edə bilmədiyi heç nə yoxdur. Nəysə bu ayrı bir mövzudu.
5) bir ölkənin verdiyi təhsil 5 mozambik metikalına (pul vahidi) dəymirsə o ölkə inkişaf haqqında heç danışmasın.
6) ölkə hələ də adət normları ilə idarə olunursa bu ölkə inkişafdan qalmış sayılır.
Bunlara baxmayaraq məncə bir dövlətin idarəçiliyi inkişafı geri qoyan əsas faktor deyil, cəmiyyətin özüdü. Əgər cəmiyyət inkişaf etmək istəyirsə, bunu bacarar. Örnəyini fransız inqilabında da görmüşük. Əgər cəmiyyətin hər bir fərdi öz yaşadığı ölkəni zibilləməsə, təhsilinə geyim-keçimindən, şan-şöhrətdən daha çox diqqət ayırsa, öz hüquqlarını bilib tələb etməyi də bacarsa, dinə deyil, dünyəviliyə üstünlük versə, şəxsi maraqlarından çox kollektivin marağını güdsə, qısacası ölkəni düzəltməyə özündən başlasa bəlkə o zaman inkişafdan danışmaq mümkün oldu

bürclər

Bürclərin çin uydurması olduğunu sübut etmək üçün sadə bir təcrübə apara bilərsiniz. sizi az da olsa tanıyan və astrologiya (astronomiya yox) ilə maraqlanan birinə bürcünüz haqqında yalan deyin. Misal üçün əgər qoç bürcüsünüzsə, " mən buğayam" deyin. Həmin özünü ağıllı hesab edən yoldaş piç gülüşü ilə buğa bürcünü sizin xarakterinizlə uyğunlaşdırmağa çalışacaq. Sən təvazökarsan, tez əsəbləşirsən filan falan deyəcək. Və daha sonra beti biraz da artırın. " yox əslində yalan dedim mən tərəzi bürcüyəm" filan deyə yenə yalan sıxın. Amma diqqət edin ki, anlaşılmasın. Sonra yoldaşınız " hə əslində sənin bu kimi xüsusiyyətlərin tərəzi bürcü olduğunu büruzə verir bunu bilməli idim" kimi axmaq-axmaq danışmağa davam edəcək. Onun sözünü işarət barmağınızı havaya qaldıraraq kəsin və əsl bürcünüzü deyin. Həmin "ağıllı" yoldaşın bayaqdan bəri atıb-tutduğu ifadə etməyi də unutmayın. Və nəticə : bürclər sadəcə bir uydurmadan ibarətdir. Yəqin çinli kəndlilərin o vaxt ağa torpağında muzdla işləməkdən ya da çin səddi 'ni tikməkdən o qədər ürəkləri sıxılıb ki, bir tərəflərindən bürc uydurublar.

ateist olma səbəbləri

Quranı oxumadan, dinlər haqqında araşdırmadan qabaq da müəyyən cavab tapa bilmədiyim suallar vardı. və daha sonra quranı oxudum, dinləri araşdırdım filan, amma sürpriz yenə ağlabatan cavab yoxdu. suallar nədən ibarətdi?

1) ilk insan adəm və həvvadırsa, onlar da tək allaha inanırdılarsa, onda nəyə görə onlardan sonra gələn nəsil çoxtanrılı dinlərə inanmağa başlıyır? ya da belə deyib, adəmlə həvva homo sapiensdi, neandertaldı nədi? ya da bu insanlar bəlkə sadəcə nəyinsə simvoludu?

2) niyə sadəcə müəyyən qövmlərə peyğəmbər göndərilib ? Deyirlər ki ərəblər çox ağzın bir millət olduğu üçün islam bu bölgəyə göndərilir. Bəs aborigenlər, mayalar, asiya xalqları necə?

3) niyə islam qılınc zoru ilə yayılır? bu barədə çox danışmayacam.

4) bu dünyada imtahan verib o biri dünyada "imtahanın nəticələrinə" uyğun ya yanıb ya da kef çəkməyin arxasındakı o dərin və dahiyanə mənanı mənə biri izah eləsin. məqsəd?
Nəysə yoruldum. Belə onlarla səbəb var daha

bir millət iki dövlət

indiyə qədərki bütün bir millət iki dövlət'lərin bir-biri ilə problemi olub. Hindistan - Pakistan , Şimali Koreya - Cənubi Koreya , müəyyən qədər Amerika - ingiltərə (amerikalıların əksəriyyətinin babası ingiltərədən gəlib köçənlərdi) Rusiya - Ukrayna hətta Belarusiya (nə baxırsan hamısı slavyandı da), Almaniya - Fransa (hər ikisinin babaları franklar olub). Siyahını daha da uzatmaq olar. "bir millət iki dövlət" anlayışı sadəcə xürafədən ibarətdi. Osmanlı - Səfəvi kimi əgər yaxın zamanda yenə bir bəhanə tapıb bizi bir- birimizə düşürsələr, köhnə dost birdən-birə təzə düşmən olar. Siyasi aləmdə dostluq, qardaşlıq filan - bunlar boş şeydi.

dindar insanların daha az savadlı olması

Doğru olmadığını düşündüyüm iddia. Şəxsən dostlarımın arasında da dindar olanlar var və çox da savadlı, dünyagörüşlü, açıqfikirli insalardı. Fərqli dini görüşlərdə olmağımız dost olmağımıza əngəl deyil, hətta bəzən öz arqumentlərimizi gətirib, qızğın müzakirələr edirik. Savadsız və dünyagörüşü 0 olan insanların həqiqi dindar olduğuna inanmıram, çünki onların heç nəyə inandıqlarından xəbəri yoxdu, quranda yazılan bir şeyi deyirsən, "yox elə yazılmaz" , "axı mən molladan eşitmişdim" filan deyirlər. Beləsinə nə deyəsən? Mübahisə etməyə dəyməz. Kor-koranə nəyəsə inanan insan dinə, əsasən duran ideala görə yox, mollanın, hacının, onun-bunun sözlərinə görə inanar və dinini onlardan öyrənər. Ağlı başında və savadlı insan dinini mənbəyindən öyrənər. sonrasında onu necə başa düşməyindən (yorumladığından) asılı olaraq ya daha da bağlanırsan ya da tamamilə qopursan.

metroda aşiq olmaq

metroya mindiyim vaxtların əksəriyyətinin səhər tezdən və gecə saatları olduğunu nəzərə alsaq və mənim hərəkət etdiyim xətt üzrə metronun səhərlər basırıq , gecələr isə içib-içib bir sıra oturacaqda yatıb, oranı zanit edən dayı istisna olmaqla boş olduğunu da nəzərə alsaq və metroya minəndə ağlımda "bu lənətə gəlmiş stansiyaya bircə tez çatsaydım" düşüncəsi döndüyünə görə indiyə qədər metroda aşiq olmamışam. metro (və ibadət yerləri) mənə görə aşiq olunası axırıncı yerdi. Yarı qaranlıq ortam, səs-küy, sıxlıq, tərli dayılar, bir -birinə qarışmış çeşidli qoxular, yer uğrunda tez-tez baş verən taxt oyunları, zənci olduğunuz üçün sizi mənalı-mənalı süzən qocalar, insanların baxışlarındakı o bezginlik hissi və sairə, və sairə. Belə bir yerdə kiməsə, hətta nəyəsə aşiq olmaq qeyri-mümkündü. ancaq stansiyada vaqonun gəlməsini gözləyərkən aşiq ola bilərəm.
Qısası siz siz olun gedin adam kimi kafedə, parkda, meşədə nə bilim təbiətin qoynunda filan aşiq olun, metroda olub nə edəcəksiniz? indiyə qədər heç bir evli cütlükdən "metroda tanış olmuşuq" sözünü eşitməmişəm.

yazarların tanrıya demək istədikləri

Niyə şeytanı bağışlamırsan? bağışlasan "oğlum" deyib bağrına bassan pis olar? onsuz da bütün bəlaları başımıza açan odu, bağışla getsin də.
(baxma: müsəlman 3 gündən artıq küsülü qalmaz)
indi kimsə çıxıb, allahın işinə qarışma, sənin ağlın kəsməz, allahın adını niyə kiçik hərflə yazmısan? Filan deyəcək. neynim sözlükdə böyük hərflə yazmaq olmur -*. zarafat bir tərəfə çox da fikir verməyin, allah, bizim yaradıcını tanımlamaq üçün verdiyimiz 100 lərlə addan biridi. o qədər böyük bir varlıq özünə necə xitab edilməsinə çox da fikir verməz məncə.

qulaqlıqla musiqi dinləmək

Qulaqlıq baby driver filmindəki baby kimi artıq mənim bir orqanım halına gəlib, çölə çıxanda qulaqlıq götürməməyi ağlıma belə gətirə bilmirəm. avtobusda, metroda tanış birini görmək istəmirəm ki, qulaqlığımı çıxardıb söhbət etmək məcburiyyətində qalacam. belə söhbətləri olduqca qısa kəsməyə çalışıram. Mahnının ən gözəl yerində biri məndən söz soruşmağa cəhd edəndə xaç görmüş vampir kimi tıslamaq gəlir içimdən. Birdə əli ilə qulaqlığı çıxart söz deyirəm hərəkəti edənlər var ki, onlara da qıcıq oluram. dünya sənin ətrafında dönmür əzizim, sənə qulaq asmaq məcburiyyətində deyiləm.

verdikdən sonra peşman olunan şeylər

(baxma: məsləhət)
Şəxsi məsələlərlə bağlı məsləhət vermək tərəfdarı deyiləm. 1 il əvvəl başımdan keçən bir hadisəni danışım : dostum köhnə sevgilisi ilə yenidən barışmaq qərarına gəlir və məndən məsləhət alır. qızın nə mal olduğunu bildiyim üçün barışmamağı məsləhət görürəm, deyirəm ki, sonda yenə sən narahat olacaqsan. Qızı hələ də sevdiyi üçün məsləhətimi qulaqardına vurur və "niyə elə deyirsən axı" , "çox peşmandı, bayaqdan dil tökür mənə" kimi cavablar verir. onu da deyim qızla ayrılmalarına səbəb qızın başqa oğlanla yazışması olub (yazışma deyirəm yəni başa düş). nəysə həftələr keçir və eyni ssenari yenə də təkrarlanır. təzəcə ayrılan oğlana " gəl gedək içək, biraz fikrin dağılsın" demək hər dostun mənəvi borcudu. mənəvi borcumu da yerinə yetirdikdən sonra, söhbət arasında "bax mən sənə demişdim belə olacaq görürsən?" Deyirəm (deməliyəm əlimdə deyil, ürəyim partlayar) və " yaxşı görək də, yenə başlama. həqiqətən də belə olacağını bilirdinsə niyə məni fikrimdən döndərmədin?" Cavabını alıram. və aramızda uzun uzadı bir "sən dedin", "mən dedim" münaqişəsi başlıyır.
Axı mən neynim? Yaxşı barış desəm, ürəyim əl verməz, öz məsələndi məni qatma desəm yenə olmur. dostluğun da bəzi qayda-qanunları var. Ən yaxşısı şəxsi məsələlərdə məsləhətlərinizi özünüzə saxlayın
qeyd: yazıdakı dialoqlar sözlük standartları çərçivəsində daha mədəniləşdirilmiş formada dəyişdirilib