the end of eternity

1955 tarixli isaac asimov romanı. eyni vaxtda ilk oxuduğum asimov romanıdır. əslində ilk olaraq vakıf və robot serilerine yumulmaq istəyirdim. lakin bu referansı oxuduqda belə etməli olduğuma ikna oldum. aha referans. https://eksisozluk.com/entry/19830519

hekayənin özünə gəlsək, enfes bir bilim-kurgu, zaman temalı bir kitabdır. zaman temalı çox şeyi zövq alaraq istehlak etsəm də, bəyəndiyim şeylər çox az olar. məsələn ən sevdiyim şeylərdən biri doctor who və ya back to the future, həmişə üstün körü bu temanı keçərək heç vaxt tam olaraq zamanda səyahətə açıqlama gətirməmişdilər. lakin bu kitab öz kainatı daxilində o qədər məntiqli və sadə dildə baş verənləri və prosesin necə işlədiyini izah edir ki, 1955 tarixli bir kitabda bunları oxumaq ayrı bir zövq verir insana. oxumaq istəyənlər üçün, o qədər də spoiler sayılmaz, onsuzda kitabın ilk 3 səhifəsində bəhs edilənləri yazacam. zamanda səyahət edən və zamanda müdaxilələr edərək gerçəkliklərdə dəyişmələr edən bir birlikdən və bu birliyin içindəki xüsusi bir adamdan, andrew harlan-dan bəhs edir. kitab gözəldi, hacı. vakıf və robota başlamazdan əvvəl oxuyun. hə ayrı-ayrılıqda və ya birlikdə bitirmisinizsə bu kitabları, yenə də qayıdın oxuyun.

--- zaman dışı alan---

qısacası spoilerin başladığı nöqtələr. əvvəlcə zamanda səyahət ilk meydana çıxanda istifadə edilmə məqsədinin ticarət olması, daha əvvəl heç düşünmədiyim, ancaq dibinə qədər məntiqli bir hadisədir. fikirləşin. 30-cu əsrdəsiz. axırıncı dəfə 22-ci əsrdə istehsal olunan nar aromatlı kola istəyirsiniz. və bunu sizə elə istehsal olunduğu nöqtədən gətirən biriləri var. əlbəttə, kitab bu məsələni daha ciddi şəkildə nəzərə alır. təmiz su, təbii ehtiyatlar, az tapılan əşyalar və s.

ticarətdən daha fərqli, daha ciddi şəkildə istifadə oluna biləcəyini kəşf edənlərin sonsuzluğu qurması, gözlemci, teknisyen, bilgisayar rütbələri ilə zamanda insanlığın xeyrinə müdaxilə etmələri isə işi qarışdıran əsas məslədir. bunu izah etməyəcəm, heç çalışmıyacam da, kitabın yarısı çünki budu. ancaq insanlığın yaratdığı sənət əsərləri, maddi və mənəvi varlıqların vacib olub-olmaması, hər bir gerçəklikdəki eyni insanın əslində fərqli insanlar olduğu temasını dəfələrlə vurğulanması çox gözəliydi.

kitabın əvvəlindən etibarən gözlədiyim paradoks məsələsinə gəlib çatdıqda bir az dadımın qaçdığını etiraf edirəm. lakin zaman temalı hər bir istehlak ürününün gəlib bir paradoksla dirənməsi bir az canımı sıxmağa başladı açıqca. lakin yenə yazılan ili nəzərə alsaq, olduqca normal və də böyük bir düşüncədir bu paradoks məsələsi.

məlum hissələrə çatdıqda "ha..." dedim. harlan sonsuzluk alanlarını kəşf edən adam kimi tarixə keçəcək yəqin ki, daha sonra həmin adamın kitabın əvvəlindən bəri gözümdə canlandırıb "tipini sevim" dediyin cooper çıxması azıcıq şaşırtdı (onu unutmuşdum, nağarım). daha sonra noysla harlanın keçmişə qayıtması və əslində noys-un üst insan çıxması dumura uğratdı. həqiqətən. mən daha fərqli bir çıxış yoluya finala çıxarıq deyə düşünərkən, harlanın sonsuzluğu məhv etməsi, əslində, üst-insanın qalib gəlməsidir. harlan bu qədər böyük bir güclə mübarizə edə bilməyəcəyini anlamışdı. onsuzda, üst insanlar onu tamamilə cəzalandırmamış, proqramda gördükləri bir-birilərinə "aşiq olan" cütlüyə həyatlarının sonuna qədər rahat yaşamaq qarantiyası vermişdi.

lakin həmin anda heç kim məni harlan və noys-un bir-birinə aşiq olduğuna inandıra bilməz. noys öz xalqı üçün bunu edərkən (ki, sırf bunun üçün yetişdirildiyini unutmamalıyıq), harlan içindəki intiqam və yorğunluq hissi ilə bunları edib. yəni qarşılıqlı çıxarlar var. eşq isə bu çıxarların dışavurumudur.

üst-insanlardan bir az bəhs etmək istəyirəm. çox-çox az yenə ilk səhifələrdən anlaya biləcəyiniz foundation (vakıf) spoileri verəcəm. üst-insan araşdırması nəticəsində əgər sonsuzluğu kəşf etməsələr və ya bir müddətdən sonra artıq istifadə edə bilməsələr, dünyalar arasında səyahəti araşdırmağa daha çox vaxt ayıracaqlarını, digər "canlılar"dan indiki gerçəklikdəkindən daha güclü olacağını görmüşdülər. ona görə noysu bu paradoksun təkərinə çubuq soxan biri kimi göndərmişdilər. vakıfda da insanların bir çox dünyaya yayıldıqlarını və sivilizasiyalarının çox qüdrətləndiyini anlayırıq. təbii ki, bağdaşdırmaq lazımdırsa, noysun öz əməliyyatından uğurla çıxdığını anlaya bilərik (əgər eyni kainatda olduqlarını təsəvvür etsək).

bir də burda vurğulamaq istədiyim bir məqam sagan-ın contact-ında etdiyinin eynisidir. sadəcə olaraq, bir nümayəndəsi görünərək bir sivilizasiyanın necə qüdrətli və güclü olduğunu anlatmaq, bu hissi oxuyucu-izləyiciyə keçirtmək. baxın dostlar. bu, sənət, bu sənətçi, bu ustalıq, bu dahilik əlamətidir. mənim gözümdə digər hər şeydən, hər bilim-kurgudan daha üstü edir bu.

məsələn doctor who-da da. sadəcə doctoru görərək, "ulan time lordlar nağarar insana" düşündürtməsi əladır. tək fərqi nədir. bu əsər, serialdır. və hər bir serial kimi ilk olaraq reytinq, gəlir əldə etmək məqsədi güdür. və heç vaxt usta bir qələmdən bir şahəsər çıxmasının verdiyi zövqü vermir. yenə də doctor yaradılmış obrazlardan ən sevdiyim ilk 5-likdədir (çox şükür, burda da doctor who təriflədik).

--- zaman dışı alan---

bir az androidler elektrikli koyun düşler mi sevən (ondan heç bəhs etmədim, amma genel havadan anlayacaqsınız), bilim-kurgu, ütopiya-distopya sevən birilərinin oxumaqdan zövq alacağı kitablardan biridir. mənim sənə puanım 7/10 kanka.

the silmarillion

iluvatar bağışlasın, təzəlikcə oxuyub bitirdiyim şahəsər. kitabın təsiri çox-çox-çox böyükdü. lord of the rings-dən, the hobbit-dən daha çox zövqlüdür desəm, yalan olmaz. lord of the rings başladığı tarixə qədər baş verən hadisələrdən bəhs edir. yəni oxumamısınızsa, əvvəlcə heç olmasa lord of the rings külliyatını tamamlamağınızı məsləhət görürəm. çünki kitabda o qədər çox ad, trixi hadisə, məkan var ki, bir müddətdən sonra noluyoz aq səviyyəsinə gəlinir. bundan sonra spoilerdi, ancaq sonda yenə spolersiz sözlərlə bitirəcəm.

--- lənətli torpaqlar---
öz kateqoriyasına bənzəyən bir hekayə xətti var əslində kitabın. bütün dini kitabar və mifologiyalarda baş verən hadisələrin bir bənzərini burda da görmək mümkündür. məsələn, yaradılış dastanı, müqəddəs yaradılanlar içərisində bir üsyankar. üsyankarlar ucbatından arada günahsız ilkdoğanların müqəddəs torpaqlardan qovulması. sonda pis güclə, ali gücün qarşı-qarşıya gəlməsi və ali güclərin qalib gəlməsiylə ilkdoğanların aid olduqları torpaqlara qayıtması. yəni bir çox dini motiflə eynidir bunlar. lakin bu kitabı, digər bütün dini motiflərdən ayıran şey, tolkien-in yaratdığı dünyanın daha maraqlı (daha gözəl deyil) bir dünya yaratmasıdır. bizim dünyamızda şeytan, cin, mələk, tanrı, insanlar və insanların arasından çıxan peyğəmbərlər var ikən, tolkien-in dünyasında elf, cücə, ork, əjdəha, müqəddəs varlıqlar, lənətli əşya, məkanlar və s. var. yəni daha fərqli bir dünya, daha fərqli bir alternativ bir dünya vəd edir.

vaların içərisindən digərlərinin bəstələdiyi mahnını bəyənməyən, ara-ara öz tərzini kiçik-kiçik danışdıran melkor, daha sonra digər bütün bəstələrin "bozbaş" olduğu qərarına gəlib öz bəstəsini daha yüksək tonla çalmağa başlayır. bunu görən eru "amaaan, heç uğraşamam bunlarla" deyib, "alın sizə bəstələdiyinz şey" deyib orta dünyanın ucqarına bunları buraxır. arada bir dənəsi erudan xəbərsiz cücələri yaradır, "sən kimsən ki, mənim yaratdıqlarımdan əvvəl canlı yaradırsan, it" sözlərini qaibdən eşitdikdən sonra dağın altına gizlədir və elflər orta dünyada ortaya çıxana qədər, dağların dərinliklərində yatırlar.

noldor xalqı adlanan elflər yarandıqdan sonra feanor 3 gözəl daş düzəldir və bunlara silmaril deyie. "hamı vay amk" deyə daşlara baxarkən, feanor "şabanoğlu şaban"dakı adile naşit kimi daşları bir tərəfə soxaraq gizlədir, ancaq yüceler istədiyində ortaya çıxardır.

melkorun daşları alıb orta dünyaya qaçmasıyla əsl hekayə başlayır. vaları lənətləyən və öz qohumları arasında sevilməyən, ancaq eyni zamanda qorxulan feanor bu daşların ardınca düşür orta dünyanın canına. lotr-dakı ən igid cəngavər olan aragorn-un götüm-götüm qaçdığı balrog-un 4-5 dənəsini parçalara ayırarkən haqqın rəhmətinə qovuşur.

daha sonra nəsillər keçir, yüz illər ötür, melkor ara-ara itlik köpəklik edir. arada bir-iki dəfə "qüdrətli" sauron görünür ancaq noldor xalqından it kimi qorxduğu üçün deşiyindən bir dəfə adam ağıllı çıxmır. melkoru topal qoyan xalqı aq, elə-belə şeydi. melkora bunu eliyən, sauron-a nələr etməz.

kitabın sonunda silmarillərin heç kimə qismət olmaması, biriin havaya, birinin dənizə, birinin də yer altına gömülməsi möh-tə-şəm idi.

daha sonra güc üzükləri haqqında hissəni də oxuduqdan sonra lotr-dakı xarakterlərin ciddi-ciddi tırtlığını qavradım. kitabı oxuyarkən ən çox 4 şeyə hirsləndim.

-feanor-un dənizi keçərkən qardaşlarının gəmilərini yandırmağı.
-feanor oğullarının öz nəsillərinə soyqırım etməsi. 3 dəfə özdə.
-amk elflərinin sauron-a əməl edərək valara müharibə elan etməsi və fironun sonu kimi dənizin dibini görmələri. valara amk. valar. tey allem.
-turin turambar. özü. varlığı belə hirslənməyimə bəs etdi.
--- lənətli torpaqlar---

kitab möhtəşəm. kitab əla. kitab əfsanəvi. insan oğlunun yaza bildiyi, biləcəyi ən möhtəşəm dastan, hekayə, dini kitab. sözün açığı mənim masaüstü kitablarımdan biri oldu. açığı heç obyektiv ola bilməyəcəm, bütün fantastik ədəbiyyatın dini kitabı, xal verməyə belə gərək yoxdu, 10/10.

pirates of the caribbean: dead men tell no tales

ümid edirəm ki, potc serisinin son filmi. abi izləməyin bu filmi. açın 1-2-3-ü təkrar izləyin, sonra o filmlərin xətrinə 4-ü izləyin. bu film qədər boş, mənasız, öz keçmişinə hörməti olmayan başqa film izləməmişəm yəqin ki. əyləndirdi. bəzi səhnələr gözəl idi. johnny deep-i yenə o obrazda görmək gözəliydi. turner- və elizabeth də eynən. elizabeth-in filmdə sözü olmasa da, olması şadlıq vericidi. spoiler-ə keçirəm, onsuzda yazılacaq çox şey yoxdu.

--spoiler--

abi, indi çoxdandı piratlıq eləmirsən, bunalımda ola bilərsən tamam. amma necə deyim, captain jack sparrow bu deyil be hacı. yəni, ilk 3 və hətta 4-cü filmdə də izlədiyimiz o dəli, nə dediyi başa düşülməyən, ancaq həmişə axırda arxadakı öz böyük planının toxuma toxuma işlədiyini və diqqətlə hərəkətlərini vəə trategiyasının olduğunu bildiyimiz və gördüyümüz jack harda, burdakı alkaş, həyatda bir amalı, məqsədi qalmamış, filmin göründüyü anından etibarən bala-götə sağ qalmış captain bozuntusu harda.

filmdə jack-i gördüyümüz tək an cavanlığı idi deyə bilərik, onda da bokdan bir origin yazıblar xarakterə. bütün paltarı, ləqədi, kompası filan bir gündə əldə edib. ala jack bunları əldə etmək üçün ömrünün yarısını qılıncını əlindən yerə qoymamış və yatmaz bir xarakterdi. sən ilk döyüşdə yenə bala-götə qalib gəlmiş bir gəncə hamısını verməzsən axı. bir tərəfdən də, jack-in kompası ikinci filmdəki cadıdan aldığını xatırlayırıq. ee?

filmdəki gənc turner və elizabeth (qızın adı nəyiydi la?) lazımsız, disney gənclik filmindəki ergenlər. gənc abazaları və yanıqları çəksin deyə qoyulduqları aşırı bəllidi. senari dediyim kimi bokdan. ürəkdən oynadıqları bəlli olan tək xarakter lənətli komandirdi ki, onun da sonu çox bokdandı digərlərində olduğu kimi.

--spoiler--

çox uzatmıyacam, sondakı 2 səhnə olmasa, captain jack sparrow-un ilk filmindəki qayıqla gəldiyi ilk səhnənin xətrinə 4/10.

thor ragnarok

(baxma: cıvık afedersin)

bu filmi sadəcə yuxarıdakı 2 sözlə izah edə bilərəm. filmdə o qədər ağır toplar var ki, o qədər xərclənmiş və istifadə edilməmiş potensial var ki. filmdə olan bir neçə şeyi yazım.

--spoiler--

1. odinin, yəni əməlli-başlı tanrının ölməsi.
2. thor-un çəkicinin qırılması.
3. qıranın onun xəbərinin olmadığı böyük bacısının olması.
4. bu böyük bacının ölüm ilahəsi hela olması.
5. ragnarok kimi dramatik bir hadisəni yaşadan, marvel aləminin ən güclü və xarizmatik villainlərindən biri surtur.
6. qalaktikanın dərinliklərində 2 il ərzində hulk olmuş banner.
7. hamısı helayla ölmüş valkry-lər.

yəni öh də. həqiqətən. hönkür-hönkür ağlıyıb, sonra göz yaşımızı silib əlimizə silah alıb o rage-lə qarşımıza çıxanı yox edə biləcək bir potensialda hekayə parçacıqları olmasına baxmayaraq əlimizdə nə var?

1. boynuna taxılan mikroçipə tok veriləndə ürəyi gedən ildırım tanrısı.
2. həə, mən gedim, müqaviləm bitdi, sizin bokdan filminizdə bir saniyədə durmaram havasında odin aktyoru.
3. "bax tony oldum, tony oldum" deyib, şalvarını çəkişdirən ergen banner.
4. həmişə nifrət etdiyim ən ciddi andakı marvel cıvıklığı bu filmdə zirvələrdədir.

ulan bir lokini poza bilməmisiniz. canım mənim e. senari tırt. filmin yarısı thor bokdan planetdən qaçmağa çalışır. lokinin planı nədi anlaşılmır. gah elədi, gah belə. hulk desən, potensialı xərclənmiş bir parçadı filmdə. korg deyilən, rejissor boku da var filmdə. asgard-da qırılan-qırılana, yumşaq səsiylə, "salam, necəsən, aa öldü :s". la bi siktir git amk.

filmin mcu-ya təsiri barəsində bir şey deyə bilmərəm, amma hela potensialdı. ölüm tanrıçası tək bir filmlə xərclənməməlidir, hətta iddia edirəm, ya gələn thor, ya da avenger filmində görə bilərik. hətta infinity war-da belə görə bilərik.

--spoiler--

adətim kimi bu filmə də xal verəsi olsam. 5/10. başı var, amma oxumurun film versiyası. izləyərkən lan lan lan deyə sayıqladım. əfsanə olacaqkən, kestanə oldu.

avengers: infinity war

son trailer- gəlmişdir.

.

leon

yazmağı sevən, oxumağı daha çox sevən yazar. oxucu. bu günə qədər fikir bildirdiyim kitabları bir entry-də toplamaq və özüm üçün bir baza yaratmaq məqsədilə bu entry-ni girirəm. tapdığım qədərilə hələ ki, aşağıdakı kitablar haqqında fikirlərimi bildirmişəm. mənim üçün xəyal qırıqlığı oldu desəm, yeridir. 700 küsür entry içərisində bu qədər az kitab barəsində entry girmək. nə bilim.* kefsiz smaylik

animal farm - #186517
the hitchhiker's guide to the galaxy - #229206
the hobbit - #249467
les chants de maldoror - #262518
survivor - #266456
choke - #268686
the silmarillion - #272295
the end of eternity - #272447
foundation - #272703
foundation and empire - #280103
second foundation - #280111

qeyd: bu entry daim yenilənəcək.

choke

oxuduğum ən yaxşı chuk palaniuk kitabı deyil, lakin ilk ağla gələnidir. survivor'u oxuduqdan 1 gün sonra oxumağa başladım kitabı və onu da iki günə bitirdim. lakin iş-güc və mənim də tənbəlliyim buna əlavə olunduqda, kitab haqqında fikir bildirmək bir xeyli gecikdi. əvvəlcə onu deyim ki, chuk, sen koca bir çılgınsın. adam beynindəki fantaziyaları yazıb, arasına da hekayə sıxışdırıb. vala, oldu sənə "kitab". əslində pisləmək məqsədilə demirəm. hekayəsi olduqca maraqlıdır. insanı özünə çəkən bir tərzi var hər palaniuk kitabı kimi. lakin bu kitabda izah edə bilmədiyim bir çatışmazlıq var. hekayəmi, tərzmi, lazımsız detaylarmı. bilmirəm nə çatmır. ancaq bu bir gerçəkdir ki, bu kitabı gösteri peygamberi, a.k.a. survivor'dan daha çox sevdim. içindəki vurğular, təsbitlər tam olaraq hər kəsin bilib də ifadə edəmmədiyi, "hə lan, mən də elə düşünürdüm, amma bilmirdim necə deyim" tərzində şeylərdir. ayrıca, bu kitabda chuck palaniukun güzide bir sözlük yazarı olduğunu da anlayırıq.* glş * see also * bkz

kitabı bu qədər tərifləyib, tərifləmədiyimi heç özüm də anlamadan spoilerlərə keçmək istəyirəm, bəlkə bundan sonra nəsə alındıra bilərəm. (baxma: silah zoruyla yazmış kimi entry girmək)
--spoiler--

əvvəla gösteri peygamberindəki baş qəhrəmanı al, ətraf mühiti, fight club'dakı tesbitləri içinə qoy, xarakteri də seks dəlisi et. təxminən aşağı-yuxarı belə bir kitabdır. yenə baş rolda travmatik bir xarakter var. anası problemli biridir. hansında ətrafında problemli olmayan bir qəhrəman gördük ki? ürəyi sıxıldıqca qaçırdır bu uşağı manyak karı. hər dəfə də polis tərəfindən tutularaq uşaq əlindən alınır bir ailəyə verilir. əslində o manyak əl çəksə uşaqdan, uşağın nə travması olacaq, nə də kitabın özülünü əmələ gətirən hekayəsi.

seksdən əl çəkmək üçün seksdən azad olma qrupuna daxil olan və qrupdakı hardasa hər qadınla yatmış, yatmaqda olan victor mancini özündə hüzünlü, oxuduqda güldürən və gülümsədən hekayəsinə şahid oluruq. uşaqlıqda anası tərəfindən dəfələrlə qaçırılmış və böyüdükdə anası həddindən artıq xəstələndiyi vaxt onun xəstəxana xərcini ödəmək üçün tibb təhsilini yarıda buraxaraq dostu danny ilə birlikdə 18-ci əsr ingiltərəsi temalı bir parkda aktyorluq(?) etməyə başlamışdır. anası hafizəsini itirməyə başladığından hər dəfə başqa biri zənn etdiyi üçün victor da anasını xoşbəxt etmək üçün onun bənzətdiyi insanlar kimi özünü aparmağa başlamışdır. əlbəttə, victorun aktyorluqla qazandığı pullar bəs etmədiyi üçün saxtakarlığa, əslində məsum və heç bir zərəri olmayan bir oyuna əl atır. ilk baxışda bir-birindən əlaqəsiz onlarla şey görə bilərik bu başlanğıcda.

travmalı bir uşaq? quş.
məsuliyyətində olan biri. valideyn? quş.
qəhrəmanımızla əlaqəsiz və böyük ehtimalla xoşbəxt etməyən bir iş? quş.
problemli dost, ətraf mühit? quş.
özünü başqası kimi aparması ilə başqa şəxsiyyətlərin də həyatını yaşamağa başlaması? quş.
qəhrəmanın haqlı bir saxtakarlıq etməsi və həyatını bu qəribə yolla düzənə soxmağa çalışması? quş.

bu qədər əlaqəsiz və oxuduğum digər 2 kitabdan alınma kimi görünən ünsür necə bir araya gəldi? əlbəttə palaniukun əl ustalığı nəticəsində. mahiyyət etibarilə hər bir cümləsi oxumağa və düşünməyə dəyər olmasa da, məni ən çox düşündürən kitabı da bu oldu desəm, çox şişirtmiş olmaram yəqin ki.

victor əlavə pulu bahalı restoranlarda yemək yeyərkən iri tikələrlə özünü boğaraq və xilas olunaraq (xilas olunduğu şəxsdən də hədiyyə kimi pul almasıyla) qazanır. haqlı bir düşüncə sistemi də var. o qəhrəmanlar yaradır həmin an. kimisə birdən herkül, superman, xilasedici edir və bunu edərkən heç kimə də ziyan vermir. qəhrəmanın özünü öldürməyə çalışması, yaxşı boğmağa və xilas etdirməyə çalışması deyək, hamımızın yaşadığı bir vəziyyət deyil? ən azından kim kiminsə həyatındakı 15 dəqiqəliyinə də olsa, ən vacib adam olmaq istəməz? mən bu kitabı oxumazdan əvvəl etdiyim bəzi şeyləri xatırlatmışdı bu sətirlər. mən də məktəbdə oxuyan vaxt bəzən bildiyim sualları soruşurdum uşaqlardan. onlar mənə canla-başla izah etdiklərində üzlərindəki qürur hələ də yadımdadır. və ondan sonra onlar həmişə mənim köməyimə gəlmiş, mən də onlara yardım etmişdim.

"isa nə etməz?" bir müddət sonra qarşımıza çıxan ən düşüncəli suallardan biridir. "isa nə etmirsə, onu etmək pis insan olmaqdırmı?" deyə düşündürmüşdü məni. victorun isanın oğlu olduğunu düşünməsi, daha sonra bu fikirdən iyrənərək isanın tam əksi olmağa çalışması məni ən çox güldürən hissələrdən biri idi. digər kitablardan fərqli olaraq bu kitabın sonu olduqca sakit və əslində mənim üçün xoş bir sonla bitir. qəhrəman özüylə üzləşir və artıq travmalarını arxada qoyur. fight clubda da bir bənzəri yaşansa da, adam az qala öz götünü kəsirdi amk.* glş

--spoiler--

həmişəki kimi bir kitab entrymi kitabın ən sevdiyim hissələrini paylaşaraq bitirmək istəyirəm. (qeyd: kitabın yarısını yazmışam əməlli başlı* glş

/// kitabdan notlar\\\

"tanınmış bir elektrik süpürge üreticisi 1950'lerde süpürgenin dizaynını biraz değiştirmeye çalışmıştı. süpürge hortumunun ucundan iki üç santim içeriye jilet gibi keskin bıçakları olan bir döner pervane yerleştirmişti. içeri emilen hava bıçağı döndürecek, bıçak da hortumu tıkayabilecek kumaş tiftiği, ip veya hayvan kıllrını ince ince kıyacaktı. en azından böyle olması planlanmıştı. fakat olay, penisi parçalanmış bir sürü herifin hastanelerin acil servisine koşmasıyla sonuçlanmıştı."

"gerçek şu ki, dul bir anne tarafından yetiştirilen her erkek çocuk, evli doğmuş sayılır. bilmiyorum, bence annesi ölene dek bir erkeğin hayatındakı diğer kadınların hiçbiri metres olmaktan öteye geçemez. modern oedipus hikayesinde babayı öldürüp oğula kavuşan kişi annedir. ve annenizi boşayamazsınız da. öldürmeniz de söz konusu değildir."

"seks güdümlüsü olarak yaşamak istemediğini söyleyen bu insanlara benim diyeceğim tek şey, hoş verin gitsin olur. yani hayatta seksten daha iyi ne var ki?

hiç şübheniz olmasın; en kötü oral seks bile, mesela en güzel gülü koklamaktan iyidir... en iyi günbatımını izlemekten de. ya da çocukarın kahkalarını duymaktan."

"deja vunun bir de tersi vardır. buna jamais vu denir. sürekli aynı insanlarla karşılaşıp aynı yerlere gidersiniz ama her seferinde ilk kez olmuş gibi hissedersiniz. herkes her zaman yabancıdır. hiçbir şey tanıdık gelmez."

"dünyaları parçalara ayırdık... ama parçalarla ne yapacağımızı bilmiyoruz... benim kuşağım ve her şeyi alaya alışımız dünyayı daha iyi bir yer yapmadı... vaktimizin çoğunu başkalarının yarattığı şeyleri yargılayarak geçirdiğimizden, kendimiz hiç bir şey yaratmadık."

"yani, tanrının olmadığı bir dünyada, anneler yeni tanrı değil midir? kutsal ve tecavvüz edilemez son mertebe. annelik dünyada kalan mükemmel ve büyülü mucizelerin sonuncusu değil midir? ama erkekler için imkansız olan bir mucizedir bu... zaten kadınlar iktidar bakımından daha avantajlı doğarlar. hakların eşitliğinden ancak erkeklerin çoxuk doğurabildiği gün bahsetmeye başlayabiliriz."

"keşfedilmemiş tek alan, elle tutlamayanların dünyasıdır. bunun dışındakı her şey çok sıkı örülmüştür" dedi. çok fazla kanunun içine hapsolmuş durumdayız. elle tutulmayanlar derken interneti, filmleri, müziği, hikayeleri, sanatı, dedikoduları, bilgisayar programlarını, yani gerçek olmayan her şeyi kastediyordu. sanal gerçeklikten bahsediyordu. yalandan inanılan şeylerden. kültürden. gerçekdışı şeyler, gerçeklerden daha güçlüdür. çünkü hiçbir şey sizin hayalinizdeki kadar mükemmel olamaz. çünkü sadece elle tutulmayan fikirler, mefhumlar, inanışlar ve fantaziler kalır. taşlar ufalanır. ağaçlar çürür. insanlar da maalesef ölür. fakat bir düşünce, bir rüya, bir efsane gibi aslında son derece kırılgan şeyler yaşarlar da yaşarar. eğer insanların düşünüş tarzlarını değiştirebilirsen, dedi annecik. kendilerini görmelerinin yolu bu. bunu yaparsan, insanların yaşayış biçimini de değiştirebilirsin. ve yaratabileceğin tek uzun ömürlü şey de bu olur. ayrıca neticede bize kalacak olan şeyler de sadece anılarımız, hikayelerimiz ve maceralamızdır, derdi annecik."

"denny kayayı el arabasına koyuyor ve omuz silkiyor. kafasını sallıyor ve bir elini siper edip bana bakıyor. "yardıma ihtiyacım yok" diyor. "ama istersen yardım edebilirsin". boş versene. ben ihtiyaç duyulmak istiyorum. benim birisinin hayatında vazgeçilmez olmaya ihtiyacım var. bütün bş vaktimi, egomu və dikkatimi yiyip bitirecek birine ihtiyacım var. bana bağımlı birine. karşılıklı bağımlılığa."

/// kitabdan notlar\\\

bəs filmi dediyinizi eşidən kimiyəm. sikdir edin filmi. izlədiyim ən bərbad və kitabına yaraşmayan filmdir. mənim bu kitaba verdiyim xal 6/10. hər ergenin və ergen qalanların baxış açısını dəyişdirəcək bir kitabdır. şiddətlə tövsiyyə edilir. yatırım tövsiyyəsidir.* glş

qışda oynaması ayrıca zövq verən oyunlar

qış atmosferi hiss etdiyimiz, oynarkən isti evimizdə otursaq belə üşüdüyümüz oyunlardır. not: linklər oyunların steam səhifəsinə aparır.

1. (baxma: the elder scrolls v skyrim) ilk oyunumuz oynamaqdan bezmədiyim, oynadıqca oynadığım, oynadıqca daha fazla, daha fazla deyə nidalar atdığım the elder scrolls v skyrimdir. hələ ki, greybeardlərin yanına qalxdığımız missiyada çıxdığımız dağda yüksəldikcə havanın daha da pisləşməsi, yolun daha da çətinləşməsi, ayrı zövq verir. oynayın, oynadın. http://store.steampowered.com/app/72850/The_Elder_Scrolls_V_Skyrim/

2. (bax: don't starve)

survivor

yoxlama bir iki üç.
yoxlama bir iki üç.

2 gündə işdən vaxt tapdıqca oxuyum bitirdiyim möhtəşəm bir chuck palaiuk gözəlliyi. əgər kitabın yazıçısını bilməsəm və kitabı oxumağa başlasam, çox böyük ehtimalla "chuck palaniuk kitabıdır" deyərdim. klassik bir chuck tərzi olan məlumat bombardımanı bu kitabda da var. xərçəngi necə yemək lazımdır, güllələnmiş bir pencəyi necə əvvəlki halına gətirmək olar, dırnaqların içinə girmiş qan ləkələri ən asan yolla necə çıxar və s. kitabın giriş, gelişme, bitişinin bir-biri ilə bağlantısı çox zəifdir. hekayə hissələrə bölünüb və hissələr arasındakı bağlantı o qədər də yaxşı qurulmayıb. ilk səhifələrdə kitab irəliləməz ikən, xüsusilə 2-ci hissədən etibarən (2-ci hissənin nə olduğunu spoiler olaraq qeyd edəcəyəm) sürəti hər səhifə daha da artır və bir müddətdən sonra nəyin necə baş verdiyini anlamadan kitabı bitirmiş olursunuz. klassik kapitalizm eleştirisi ilə birlikdə bu kitabda din və şou-biznesə olan tənqidlər günümüz düynasına hələ də uyğun gəlir. kitabın türkçəsinin "gösteri peygamberi" olması da elə kitabın nədən bəhs etdiyini çox gözəl açıqlayır (məncə, kitabın adının türkçə tərcüməsi daha gözəldir. "həyatda qalan" adı bu kitab üçün artıq dərəcədə adidir).

bundan sonrası yer-yer spoilerdən ibarətdir.

creedish məzhəbinin dünyaya və dinə baxışı, tender brandsonun əsl dünyada yaşadığı və xilas olmadığı depresif hava özünü daim hiss etdirir. əslində kitabda digər xarakterlər yox kimidir. ferility xarakterinin gələcəyi görməsinin izah ediliş şəklinin "çünki mən beləyəm" olması çox ucuz bir yoldur və o xarakteri yetərincə tanımamağımız bu hekayəylə bağlantısını zəiflədir. ümumiyyətlə, bu problem fight clubda da var. marla singer əslində son ana qədər heç kimin vecinə deyil. orda olması, narratora qatdığı, tyler durdenin marlayla olan əlaqəsinin narratora təsiri filan yox dərəcəsindədir. olmasa da olmaz deyil iki xarakter də. amma bu xarakterlərdən hansını narrator və ya tenderin 10-da biri qədər tanıdıq və son anda onlar vecimizə oldu?

kitabın ilk hissəsi bu iç sorğulama ilə keçir və gündəlik həyata dair ipucuların ən bol olduğu hissədir. xarakterin aşına nə gələcəyi məlum deyil, ancaq 2-ci və 3-cü hissəyə baxıldıqda hekayənin olduqca əlaqəsiz bir yola sapdığını görə bilərik və əslində bu kitabın ilk 40 səhifəsini oxuduqda finalında qarşılaşacağımız mənzərəni ağlımızdan belə keçirtməzdik. bu hissələr çox ağır irəliləyir, hekayə və xarakterlər ilə bağlı çox az şey öyrənirik.

2-ci hissə peyğəmbərin ortaya çıxması olduqca aceley getirilib. ancaq bundan sonra başlayan şou-biznes və din göndərmələri, pornoqrafiyaya ağır daşlamalar ən zövqlü hissələrdir (mən yenə də fight club havası hiss etdiyim ilk hissəni daha çox sevirəm). psixoloqun ölməsindən sonra başlayan hadisələr çox sürətlə baş verir və hekayə gözlənilməz bir döngəyə dönür. qəhrəmanımız (?) artıq patent sahiblərinin malıdır və televizorlara çıxıb trumpterdəki sözləri oxuyur, yazmadığı kitabları imzalayır, sahib olmadığı keçmişi barədə dəqiqələrcə danışırdı. çox gözəldi lan bu hissələr.

3-cü hissə menecerin ölümüylə başlayan hissə. əslində bir müddət sonra özünüzü ferility kimi hiss edirsiniz. kitabın sonunda nə olacağı menecerin öləcəyini öyrəndiyiniz andan etibarən bilirsiniz. bu hissələrdə hadisələr digər 2 hissədəki hadisələrdən daha tez baş verir. sanki yazarın da ürəyi sıxılmış olacaq ki, təyyarənin 2 motorunu digər 2 motora əsasən daha xarab edir.

kitabın sonu ilə əlaqəli bildiyim tək şey tenderin öldüyüdür. tenderin ölməməsi bu kitabın qüsursuzluğuna xələl gətirər həqiqətən. çünki heç birimiz bu yazardan çiçəkli-böcəkli bir son istəmirik.

indi bir neçə hissəni paylaşaraq bu həddindən artıq uzanmış entry-ə son vermək istəyirəm.

"çünki əslində heç bir fərqi yoxdur, başa düşmürsünüz? zamanın heç bir əhəmiyyəti yoxdur. bunu dəyərli bir təcrübə olaraq düşünün. həyatınızın pis bir zarafat olduğunu düşünün.
işindən nifrət edən və bütün xəstələrini itirən psixoloqa nə deyərlər?
ölü.
onu, zamoklu, böyük plastik torbaya qoymağa çalışan polisə nə deyərlər?
ölü.
bu vaxt qabaq baxçada çəkiliş aparan xəbər bülleteni aparıcısına nə deyərlər?
ölü.
fərqi yoxdur. gülməli olan hamımızın həyatının əsas fikrinin eyni olmasıdır."

"zəng edən oğlan deyir ki, 2 bal alaraq cəbrdən kəsilib. sadəcə olaraq, praktika etmək üçün ona deyirəm ki, öldür özünü.
bir qadın zəng edir və deyir ki, uşaqları döyülmədən özlərini yaxşı aparmadığını deyir. ona deyirəm ki, öldür özünü.
bir nəfər zəng edib avtomobilinin işləmədiyini deyir. öldür özünü.
bir qadın zəng edib axşam filmin neçədə başlayacağını soruşur. öldür özünü.
qadın soruşur ki, "555-1327 deyil ora? moorehouse kinotetrı deyil?" öldür özünü. öldür özünü. öldür özünü."

"insanlar həyatlarının xilas olmasını istəmir. heç kim problemlərinin həll olunmasını istəmir. dramlarının. əhəmiyyətsiz məsələlərinin. hekayələrinin açılmasını, pisliklərin təmizlənməsini istəmirlər. çünki axırda nəyin qalacağını bilirlər. böyük və qorxunc bir sual."

mənim sənə puanım 6/10 kanka.

acca f3

hal-hazırda hazırlaşmaqda (əgər hal-hazırda bura yazıramsa, hazırlaşamamaqda) olduğum acca səviyyəsi. f3 - financial accounting, öz dilimizdə desək, muhasibat və ya maliyyə uçotu adlandıra biləcəyimiz bir mövzudur. muhasibatı bilənlər üçün "vay amk, gavur yapmış", bilməyənlər üçün "belə şeylər də mövcud imiş?", iqtisadi sahədən anlayışı omayanlar üçün "arifin manchester-ə atdığı qolu axtarırdım, hara gəldim aq" dedizdirəcək bir şeydir.

əsası pl, yəni statement of profit and (or) loss, bizim dildə desək mənfəət və (ya) zərər hesabatı və interpretation of financial statement, yəni doğma dildə maliyyə hesabatının bəyanından ibarətdir. təbii ki, bi zorlu yolda bu 2 hesabatın hazırlanmasına qədər türlü-türlü anlayışlarla qarşılaşırıq. ana sistemi debit və creditdən ibarət olan bu hesabatların hazırlanması zamanı əsas vəsaitlər, mal-material ehtiyatları, qabaqcadan və ya sonradan ödəmələr, ehtiyatların yaradılması, depressiya və amortizasiya, control hesabları, ödənilməyən borclar kimi hər birinin min bir incəlikləri və iyrənclikləri olan alt hesabatları öyrənməli və anlamalıyıq.

digər tərəfdən, bu anlayışlarda tətbiq edilən sistemlərdən bəziləri heç doğma vətənimizdə işlədilməzkən, xarici inkişaf etmiş ölkələr tərəfindən takır-takır (sən de potur-potur) işlədilməkdədir. hal belə olduqda 15 il öyrənib, 15 il də öyrəndiklərimizi unutmalıyıq söhbətini təkrarlamamaq üçün f3 sertifikatı əldə edildiyi zaman tezliklə digər sertifikatlar da alınmalı və ölkəni götüm-götüm tərk etmək opsiyonu da təklif edir bu sistem.

bir iki sayt da qoyaraq, hazırlaşanlara uğurlar arzulayır, keçənləri təbrik edirəm. not: saytlar iqtisadi bilikləri olmayanlar üçü ürək bulanması, baş dönməsi, əvvəl eşidilməmiş söyüşlərin dilə gətirilməsinə səbəb ola bilər. yəni iqtisadi biliyi olmayanlar üçün +18. aman deyim.

https://opentuition.com/
http://www.accaglobal.com/gb/en.html

alfa olmağın yolları

(bax: sözlük formatı)

sözaltı etiraf

belə bir adətim var mənim. hər il sonunda bir hesabat çıxardaram özümə. nə yaşadığım, nə yaşamadığım. çətinliklə yazıra bu entry-ni. çünki 1. "k" hərfi işləmir deyə hər dəfə "ctrl v" etməyə məcbur qalıram, silmək düyməsi də işləmir, "delete" ilə yola verirəm. 2. heç həvəsim yoxdu. amma adətdi. başladıqmı, davam etdirməliyik. hə, burda niyə yazırsan deyə soruşa bilərsiniz. bunu bir prova olaraq qəbul edək.

2017 nə bilim. o qədər şey itirdim, o qədər xəyal qırıqlığı yaşadım ki. bir çox şey yolunda getmədi, yolunda gedən şeylər isə mən istədiyim tərəfə getmədi. hardan başlayacağımı bilmirəm. əslində çox yaxşı bilirəm. amma o qədər qorxağam ki, bununla üzləşə bilmirəm. well, time to face the reality, leon. with all pain, they are only things that keep you alive and make you stronger. buraları niyə ingilis dilində yazdım, bilmirəm. cool səslənir deyəsən, ona görədi. nəsə söhbəti çox uzadıram. onsuzda uzun bir entry olacaq, illik çıxarış olduğu üçün bütün iyrənc və çirkinliklərimi, bir az da göy qurşağı qusacam.

1. sevdiyim qız varıydı. bir mənada siz də tanıyırsınız onu. zira bu günə qədər yazdığım bütün entry-lər ondan iz daşıyırdı. hekayəyə əvvəldən başlamaq istəmirəm. bir oğlan gəlmişdi universitet qrupumuza. xaricdə oxuyub, buranı donduraraq, daha sonra buranı bitirməyə gəlib. qıraqda dururdu, heç kimə qarışmırdı. mən ona əl uzadaraq dostluq təklif etdim. dedim, gəl qrupumuzun parçası ol. sinifə alışdırdım onu. bir gün məndən soruşdu ki, sənnən o qız arasında nəsə yaşanıb? o qədər bilinirdi bir-birimizin rəftarları. artıq səmimi olduğumuz üçün gizlətmədim, bir az açıqladım. belə-belə. sonra nəsə baş verdi. bu məndən soyudu. zarafatlarıma gülmür, nə bilim, gic-gic rəftar edir mənə qarşı. bir gün qardaşım mənə dedi ki, qızla oğlanı əl-ələ tutuşanda gördüm. dedim olmaz amk elə şey. inanmadım. bundan bir ay sonra, sentyabrın 2-si whatsapp'da bir status paylamışdı. bir ayrılıq şeiri idi hansısa azərbaycanlı şairin yazdığı. ona nazim hikmətin bir ayrılık hikayesi şeirini göndərdim. dedim bu çox daha gözəldi. dedi bu şeiri bir mənası olduğu üçün paylaşmışam. anlamışdım. qorxaraq, dualar edərək, gözlərim dolaraq soruşdum.
- həyatında biri var?
- var idi.
- x idi? (oğlanın adını dedim)
- hə.
ürəyim elə parçalanmışdı ki, elə qəzəblə dolu idi ki, nə edəcəyimi bilmirdim, bütün dünyanı dağıtmaq istəyirdim. hər şeyi yandırmaq. hər kəsi öldürmək. ölmək istəyirdim. onsuzda ölmüşdüm. ağlımı siksinlər. hələ də mədəni mədəni danışırdım. çıx həyatımdan dedim. içini boşalt, ürəyindəkilərinin hamısını de dedi. bir qismini dedim. bir qismi hələ də beynimdə fırlanır. arada gecə yatmağa qoymur. qrupdakı cəmi digər 2 nəfər “dostumun” heç biri mənə bu hadisə barədə bir şey deməmişdi. “sənin inciməyini istəmədim” dedi mənə o. “toy dəvətnaməsi yollayanda xəbərim olasıydı?” dedim. o nə deməkdi dedi izdirabına soxduğum. həyatımda yediyim ən böyük kazık, həyatımdakı ən böyük xəyanət, həyatımın ən mal hiss etdiyim anı idi. aylarla bir şey yaşanmış, məndən gizli və xəbərim olmamışdı. özümü daha təhqir edilmiş hiss etməmişdim. başqa biri olsa anlayardım, lakin tanıdığım biri olması, dostlarımın, canlarım dediyim insanların məndən bunu gizlətməsi bəlkə də nə qədər müddətdir. bilmirəm. hələ də fikrim dəyişmiş deyil. bir dostum, narahat olma, əgər qəzəblisənsə uduzmusan deməkdi. onlara uduzduğunu göstərmə dedi. hər birinin ayrı-ayrılıqda ilk öncə ailə üzvlərini tək-tək itirməsini istəyirəm. daha sonra da əziyyət içərisində ölmələrini. mən kin saxlayan bir insan deyildim. lakin o insanı öldürdülər. boş hiss edirəm ondan bəri.

2. nənəmi itirdim məsələn. atamın nənəsi. amma məni öz uşağı kimi sevirdi. mən də onu öz canım kimi. vəziyyəti yaxşı deyildi zatən son zamanlarda. bir gün gecə zəng gəldi ki, vəziyyəti pisləşib. atam və anam gecə saat 1də getdilər məni evdəkilərin başına qoyub. evdə bir mən oyağam. 2 saat keçdi. 3də zəng elədim, ağzımı aça bilmədən atam “yat dedi, keçdi, bitdi hər şey”. “səhərə çox iş var”. ilk dəfə bu qədər yaxın birini itirdim. o torbanı torpaq çuxurun içinə qoyarkən hələ məni 1 ay əvvəl doyunca öpmüş birinin cansız bədəninin olduğunu düşünəndə gözlərimdəki yaşı saxlaya bilmədim. o boyda kişinin içində ağlayan, ən azından gözləri yaşaran tək mən idim. atama baxdım. atam ağlayan insan sevməz. “hətta kişi ağlamaz” deyə düşünən orta statistik bir azərbaycanlıdı. atam mənə baxırdı. gözündəki şəfqət duyğusunu uzun müddətdi görmürdüm. sonra onun da gözlərini sildiyini gördüm. o məzarın başında ağlayan 2 kişi biz idik. o göz yaşlarını gizlədə bilirdi, mən burnumu çəkməyə məcbur idim.
3. banka praktikaya getdiyimi və işə götürməyəcəklərini demişdim. haqlı çıxdım, götürmədilər. amma onun əvəzinə başqa bir yerdə işə girdim. 1000 azndən yüksək bir maaş alıram. bankda həmin vaxt işə qəbul olmuş məndən 4 yaş böyük o biri praktikant 700 azn alırdı və hər dəfəsində gözümə soxurdu. indi götür o 700ü götünə sox canım. bəli qazandığım maaşla fəxr edirəm. 21 yaşında məndən daha varlıları, daha yaxşıları, daha imkanlıları var. amma ilk işimdən belə bir məbləğ almaq, mənim üçün maaşdan daha dəyərlidi.
4. yeni bir evə köçdük. daha rahatdı. daha şəraitlidi. həm də eyni qiymətə. amma qonşularımız bir pox deyil. alt qonşumuz köhnə polisdi, özünü bir pox zənn edir. amk mənim bildiyimin 70-də birini bil, elə kommunikasiya quraq gicdillah.
5. məndən daha ağıllı, daha varlı, daha genel kültürü çox olan insanlarla tanış oldum. öyrənəcək çox şeyim var, hələ yolun başında olduğumu deyir hamı.
6. ielts aldım, amma cv-yə yazmaqdan başqa bir poxa yaramadı. yaxşı, bəlkə arada qızlara filan deyib, bizde ortam böyle deyirəm, amma yəni o qədər* glş
7. acca-nın f3 kursuna gedirəm. yanvar-fevralda imtahan verəcəm. orda bir qızla tanış olmuşam. tək falsosu 25 yaşında olmasıdı. çox ağıllı, çox zarafatcıl biridi. tam mənim kafamdadı. amma heç bir şəkildə onu beynimə buraxmıram. hələ təzə-təzə yaram qabıq bağlamışkən, ikincisinə ehtiyacım yoxdu.
8. ad günümü tək qeyd etdim bu il. dost yox idi, qohum yox idi. ailəm yox idi məniydim, star wars varıydı. bir ara lord of the rings də izləmişlr ola bilərəm. dəqiq bildiyim tək şey, ürək dolusu hönkürə-hönkürə ağlamağımdı. təbrik edən belə olmamışdı lan. hal-hazırda mən heç kiməm. tamamilə.
9. bir də sonuncu dəfə doctor regeneration edərkən ağladım ciddi-ciddi. capaldi həyatımdakı ən gözəl şeylərdən biri idi. o da getdi. amma bu başqa başlığın mövzusudu.
10. 4 ildən çoxdu ki, evdə yolkamız yoxdu. yəni bakıdakı evimizdə. səbəbini nə siz soruşun, nə də mən deyim.
11. 2018-in mənim ilim olacağı ilə bağlı çox dəyişik düşüncələrim var. axırıncı dəfə belə hiss edəndə 2015 idi. və arada yaşanan gözəl şeyləri saymasaq bokkkkkk kimi keçmişdi. tanrı bu dəfəkindən qorusun.

ey sözlük əhalisi. 2018-ə girdik-girəciyik günümüzdə, hamınızın yeni ilini qabaqcadan təbrik edirəm. ümid edirəm, hamı layiq olduğu həyatı yaşayar. yeni ildən gözləntimmi? sağlam olmaq, ailəmin sağlam olması və varlı olmaq. dünya sülhünün də, ac və kasıb əhalinin də, azınlıkların da, çoxunluqların da götünə qoyum. sağ olun.

contact

kitabını oxumağa başlıyacağım möhtəşəm film. carl sagan sevən, sci-fi sevən biri bu filmi izləməyibsə, bir tərəfi həmişə əksik qalmış deməkdir. star wars kimi bir boka (yanlış anlaşılmasın, mənim üçün 5-ci və 3-cü epizodu çox-çox gözəldir) sci-fi deyən nəsil, bu filmə bok atırsa sikdir edilməlidir həyatından.

izlədiyim ən yavan, ən sadə sci-fi filmidir contact. hadisələr müəyyən bir məntiq əsasında baş verir, sonra məntiq əsasında davam edir və sonda da müəyyən məntiq əsasında seyircini fəlsəfi fikirlərlə yalnız buraxaraq öz missiyasını tamamlayır. əlbəttə, bunların yanı sıra bu film carl-a həsr olunmuşdur (baxma: for carl).

--spoiler--

keçək əsas məsələyə. yavan dedim bu film üçün. amma bu yaxşı mənadadır. indiki hollywood filmlərini izləyirsən, bir şaşırtmağa çalışması, mənasız son an aldatmacası, gözlənilməyən hadisələr və s. lakin bu film elə deyil, hə, təəccüblənirsən, düşünürsən, bəzi səhnələrdə heyrətini, simpatiyanı gizlədə bilmirsən, ancaq heç bir şəkildə hekayə davam etdiyi sırada "ehe, əslində elə deyil o" dedizdirmir sənə. səni alır başlanğıc nöqtədən daim yüksələrək ən zirvədə buraxır. filmin sonunu naməlum da buraxa bilərdilər. seyircilər 2-yə də bölünə bilərdi: "hacı, hamısı xəyalıydı jodie-nin, elə bir şey baş verməyib əslində" vs. "öz gözlərimizlə gördük, ellie də öz hislərindən əmindir, elmi olaraq yadplanetlilərin əsəridir, necə uğursuz ola bilər ki?". və əslində ən düzgün addım, izləyiciyə bir səhnə ilə, 18 saat qeydi davam etmiş xışıltıyla filmin sonunun cavabını verir, bununla da başqa şeyləri, daha vacib şeyləri düşündürtməyə vadar edir. film səni boş yerə yormur, düşündürtmür, yönləndirmir. bəzi hadisələr baş verir və sən onları izləyirsən.

filmin əvvəlində ellie-nin tanıdılmasıyla, onun necə böyüdüyünə şahid oluruq. əfsanə ayna səhnəsi də məhz bu filmdə qeyri-adi bir şeylər baş verəcəyindən xəbər verir. indi mən burda daha fərqli mövzulardan yaza bilərdim, ancaq film sanki sadəcə, bir məqsəd üçün çəkilmiş kimi gəlir mənə: inanc nədir? inanc hər hansı üstün bir varlığa inanmaqdırmı, öz ideyan uğrunda, öz doğruların uğrunda sonuna qədər mübarizə aparmaqdırmı, yoxsa məhz öz ideyalarından ötrü hər şeyi edə bilmə qabiliyyətidirmi?

filmdə ən gözəl səhnələrdən biri (ayna səhnəsi və ellie-nin şairə ehtiyac duyduğu qalaktika səhnəsi istisna olmaqla) ellie-nin konsul qabağında inancının sorğulanmasıdır. bax, hacı, səndən üstün bir varlıq var, adamlar o qədər aşıb ki, bizim kimi "qarışqalar"a bir şeylər öyrədərək təmasa keçməyə çalışırlar, sənsə, ümumi bir inancı sorğulayırsan. inan, əgər yadplanetlilər doğurdan bizlə əlaqəyə keçəsi olsaydı, onları maraqlandıracaq sonuncu şeylərdən biri inancımız olardı. lakin david drumlin-in dediyi kimi, ədalətli bir dünyada yaşamırıq.

digər bir gözəl səhnə isə, (ki məncə, bir fikir kinoteatra necə əks etdirilməlidir sualının ən gözəl cavablarından biridir) yadplanetliləri heç bir şəkildə göstərməyərək, onlar haqqında ən kiçik məlumat belə verməyərək, yadplanetlilər haqqında bizdə ümumi bir forma beynimizə həkk etməsidir. inanıram ki, 2017 amerikasında çəkilsəydi bu film, ellie ağzını ayıraraq vega səmalarında gəzərək gic-gic məxluqlarla söhbət edərdi və ya onların super texlonojik alətlərindən necə istifadə edərək ellie-nin beyninə girdiyini izləyərdik. lakin film burda radikal bir qərar alır. ellie yadplanetlilərlə atası və uşaqkən çəkdiyi şəkilin keçdiyi yerdə əlaqə qurur. izləyici yadplanetlilərin nə dərəcədə güclü olduğu, texnologiyalarının nə qədər irəli səviyyədə olduğunu izləyicinin xəyal gücünə buraxır. film xəyal etməyimizi istəyir. ona görə kitab kimi bir filmdir deyirəm bu film üçün. daha çox şey yazaram bu film barədə, ancaq sözlüyün serveri köçər* glş

--spoiler--

son bir sözlə bitirmək istəyirəm bu entry-ni. əgər kainatda təkiksə, bu çox böyük bir israf olduğu mənasına gəlir. tanrı israfı sevməz. hadi müsülmanlar, şimdi de siz açıklayın.* glş

doctor who

yeni bir sneak peek yayımlanmışdır. hekayənin nə olacağını bilmirəm və ya moffatın sənələrin içinə necə sıcağını. bildiyim tək şey, bu bölümü yalnız 1 və 12 arasındakı dialoqlar və sondakı regeneration səhnəsi üçün izləyəcəyimdir.

(youtube: )

les chants de maldoror

bu günə qədər oxuduğum ən qeyri-adi kitab. pisliyin saf halının mükəmməl ifadə edilişi. o qədər gözəl başlayır, o qədər gözəl davam edir, o qədər gözəl bir şəkildə sonlanır ki, kitab bitdiyində boşluğa düşürsünüz. kitab maldoror adlı bir adamın başından keçənlərin danışıldığı 6 "mahnı"dan ibarətdir. bu mahnıda bəzən maldoror tanrıya qarşı saf nifrətini dilə gətirir, bəzən bakirə bir qızı necə zövqlə öldürdüyünü danışır, bəzən isə öz fantaziya dünyasında digər canlılara olan qatqısını ən çirkin və iyrənc üsulla təsvir edir.

kitabda o qədər gözəl məqamlar var ki, oxuduqca yaxşı ki, bu kitab hal-hazırda əlimdədir, yaxşı ki bu xoşbəxtliyə çatdım deyə düşünürdüm. inanın yaşadığım ən böyük zövqlərdən biri bu kitabı yavaş-yavaş həzm edə-edə, maldororun bütün alçaqlığını, şərəfsizliyini izləyə-izləyə bitirmək idi. maldoror bu şərəfsizliyini inkar etmirdi, hətta təbliğ edirdi. çünki deyirdi maldoror, "həyatı bir yara kimi qarşıladım və intiharın yaranı yaxşılaşdırmasını qadağan etdim. istəyərəm ki, sonsuzluğun hər anında bu açıq çatlağı görsün yaradıcı. ona verdiyim cəzadır bu."

oxuyun, oxutdurun. qanınızın çəkilməsinə və bu həzz dolu iyrənc səyahətə hazır olun.