kiprdə 300 azərbaycanlı tələbənin teatra hücumu

başqasının ölkəsində lotuluq etməyə çalışıb, etdikləri aksiyadan -mən buna aksiya yox, sadəcə olaraq xuliqanlıq deyərdim- bir nəticə əldə edə bilməyən həmvətənlərimizin uğursuz, eyni zamanda da mənasız cəhdləri. öz millətim adına utandım əməlli başlı. görün bizi kimlər təmsil edir. özü də bunlar tələbədir, guya bir az olsun ağılları, savadları var. oyun çıxardırlar boş, mənasız, axmaq bir şeyə görə: tamaşadakı aktyorun adının "yan" ilə bitməsinə, yəni erməni ola biləcəyi ehtimalına görə. lap tutaq ki ermənidir, özü də nəyi var, qarışımsız, xalis bir erməni. bundan sizə nə? insan erməni ola bilməz? qadağandır? siz kimsiz axı, faktı belə yox, bir ehtimalı bəhanə edərək lotuluq edirsiniz, öz iyrənc iç üzünüzü, illər boyunca yığılmış əzikliyinizi saxta vətənpərvərlik maskanız ilə nümayiş etdirirsiniz? kim olursuz olun, birincisi, bu dövlətin vətəndaşı deyilsiz. ikincisi də ki bu teatr tamaşasıdır, siyasi bir şey deyil. siyasi nəsə olsaydı, onda sizə -elədiyiniz hər nə qədər düşüncəsiz, axmaq və cahil bir davranış olsa da- bir balaca bəlkə haqq vermək olardı. ona görə də öncə bir az fikirləşin, sonra addım atın

sevdiyin qızın pornostar çıxması

həmyerlilərimizin bütün fantaziyaları, pozisiyaları üstündə * və ya altında * və ya arxasında həyata keçirtdikdən sonra kruqa buraxacağı və kruqdakılara da "bu qızı mən açmışam" * belə deməyəcəklərsə, mənim də adım bundan sonra macguffin olmasın deyəcəyi situasiya. yazıq pornostar, indi gəlib bunlara başa salsın ki məni bu yox, nəblim telman ismayılov zad ilk dəfə qayırıb, ıhım ıhım, yəni açıb...
xaricilərin isə "zordu da, kakraz təcrübəlidir" düşünərək, normal baxa biləcəyi vəziyyətdir. hə, sevməyə davam edəcək qədər normal baxarlarmı, onu artıq bilə bilmərəm...

i origins

science fiction janrında olması bir növ yanıldıcı olan film. əslində isə filmdə elmin bəzi məsələlər qarşısında necə də aciz vəziyyətdə qaldığına şahid oluruq. bunların nələr olduğunu görmək üçün də filmi izləməlisiniz.
bundan əlavə, rejissorun " another earth" adlı filminə də baxmağınızı tövsiyyə edirəm. qeyd edim ki, o filmdə də rejissor eyni qadın aktrisa ilə işləyib. brit marling adlı bu qadın, aktrisalıqdan əlavə, rejissorla filmlərinin ssenarilərini də birlikdə yazır. özü də bir reportajında deyib: "ssenarisini özümün yazdığım filmdə öz yaratdığım personajı canlandırmağın verdiyi zövq başqadır."

azərbaycanda ateizm

ictimai sektordur nədir, daha çox o təşkilat sayəsində bakıda (azərbaycanda yox) gənclər arasında yayılmış düşüncədir. sovetin vaxtında dövlət rəsmi olaraq dini qadağan etmiş olduğu üçün millətimiz sözdə ateist idi, amma gizlicə ibadət edənlər də var idi. sovet dağıldıqdan sonra isə dindarlaşma prosesi artdı və 2000-ci illərin əvvəllərində facebookun azərbaycanda gənclər tərəfindən başda "qız tutma" saytı olaraq kəşf edilməsi və sonrasında ünsiyyət və məlumat mənbəyi olaraq da istifadəsinin inkişaf etməsi nəticəsində ateist düşüncə bir daha ortaya çıxdı. amma bu təəssüf ki "savadsız" ateizm idi. mənə görə ateizm, elmlə yaxından maraqlanan və yaxud birbaşa elmlə məşqul olan bir insanın bilik vasitəsilə tabuları dağıdaraq, nail olduğu düşüncədir.

eybəcər qız yaraşıqlı oğlan cütlüyü

sevgilisinə başqa gədələrin girişməməyini qarantiya altına almış oğlandan və sevdiyi qızdan ibarət cütlükdür. belə bir şey də var ki, sevdikdən sonra lap qız başqasına eybəcər görünsə də, sevənə gözəl görünür. hansısa atalar sözündə deyildiyi kimi "beauty is in the eye of the beholder" ("gözəllik, ona baxanın gözündədir"). ona görə də oğlanlar mümkün səviyyədə sevdikləri, lakin başqa oğlanlara eybəcər gələn qızlarla münasibət qurmalıdırlar ki, yuxarıda qeyd etdiyim problemlə üzləşməsinlər * glş

surpriz evlənmə təklifi etmək

mənasız olduğunu düşündüyüm hərəkət və yaxud jest. ən zəhləm gedəni də cəmiyyət içində edilənidir. mənasız olan təklifin özü yox, sürpriz olmasıdır. əgər bir kişi və qadın, münasibətlərini evlənmək həddinə çatdırıblarsa, o zaman kişinin edəcəyi bu təklif, qadın üçün sürpriz olmamalıdır. əgər qadın bunu sürpriz olaraq qəbul etsə, yəni əməlli başlı təəccüblənsə, deməli o qadın kişini sevməyib və hisslər bir tərəfli olub. belə bir sürprizin gözəl və mənalı olacağı istisnai halların da olduğunu fikirləşirəm. məsələn, çox çətin bir ictimai və psixoloji vəziyyətdə, misal üçün nəsə müharibənin və ya ağır bir hadisənin yaşandığı lakin ümidlərin sonuna qədər tükənməmiş olduğu bir vaxtda (ki gənclər üçün ümidlər gec bitir), sürpriz evlənmə təklifi kimi bir jest etmək, qadına mənalı və romantik bir hərəkət kimi gələ bilər.

do you mind

davamına nəsə əlavə edilməyəndə, kobud formada "vecinədir?!" mənasına gələn ifadə. məsələn, kimsə avtobusda səni və digər sərnişinləri narahat edən nəsə səs salır. sən də ona ilk başda nəzakətlə deyirsən: "can you please stop making that noise?" (zəhmət olmasa, səs salmaya bilərsiniz?) * bu biraz həddindən artıq nəzakətli oldu amma nəysə * glş . o isə sənə qulaq asmayaraq, səs salmağa davam edir. sən də əvəzində deyirsən: "hey, do you mind?!" (a kişi, vecinədir?!)

cool görsənmək üçün erməni aşiqi olanlar

səhv olduğunu düşündüyüm başlıqdır. əgər hansısa azərbaycanlı bir adam erməni kimisə sevirsə və bunu başqalarına bildirirsə, ona cəmiyyət tərəfindən gələcək təhqirlərlə tənqidlərin və bunlara məruz qalacağının əvvəlcədən fərqində olduğunu nəzərə alsaq, onun bunları cool görsənmək üçün elədiyini fikirləşmək absürd olar. çünki o adamı millətçilər hər an tutub göt-baş edə bilərlər. ona görə də buna cool görsənmək cəhdi demək düzgün deyil. insan cool görsənmək üçün bu qədər riskə girməz.
bundan əlavə, deyə bilərsiniz ki, o bəlkə ətrafındakılara, yəni millətçi olmayan dostlarına cool görsənmək istəyir. o zaman mən də onu deyə bilərəm ki, azərbaycan cəmiyyətində erməni məsələsi o qədər həssas bir mövzudur ki, buna aqressiv reaksiya vermək üçün illa da millətçi olmağa ehtiyyac yoxdur. həm də ki, lap millətçi olmadığını fikirləşdiyimiz azərbaycanlı həmvətənlərimizin nə vaxt millətçi damarının tutacağını əvvəlcədən bilmək bir az çətin məsələdir.

leviathan

andrey zvyagintsevin son filmidir. kann film festivalında ən yaxşı ssenari mükafatı qazanmışdır. film, rusiyada dəniz kənarında yerləşən bir şəhərdə həyat yoldaşı və oğlu ilə yaşayan maşın təmirçisi kolya adlı adamın, evinin şəhərin rüşvətxor meri tərəfindən əlindən zorla alınmasına qarşı verdiyi mübarizədən bəhs edir. vəkil dostu dmitri, kolyaya evini əlində saxlamasına kömək etmək üçün moskvadan onun yanına gəlir. dmitri, güclü argumentləriylə dostunu müdafiə etməyə çalışsa da, işlər qarışır. axı avtoritar hökümətin idarə etdiyi, rüşvət və yolsuzluqların baş alıb götürdüyü bir şərait içindəki ölkədə hüququn nə qədər təsiri ola bilər? bu və kolyanın filmdə yaşadığı digər hadisələr baxımından film eqzistensial mesajlar da verir. qazanma ehtimalın əgər bir faizdirsə, o bircə faizə görə mübarizəyə davam etməyə dəyərmi?
leviathan, eyni zamanda zvyagintsevin indiyə qədər çəkdiyi ən siyasi filmdir. filmdə bürokratlardan, dövlət adamlarından ziyadə din adamlarına, daha çox kilsə xristiyanlığına qarşı da tənqidlərə yer verilib. çəkiliş tərzi və kamera işi isə zvyagintsevin əvvəlki filmlərindəkindən daha sadədir. ən çox dəniz kənarı təsvirləri, qəzəbli dalğaların sahilə vurduğu geniş planlar vizual baxımdan incəliklə işlənilib. filmin mənə görə ən təsirli səhnəsi isə kolya kimi cəsur, qürurlu bir insanın polis sorğusu zamanı hekayənin gedişatı boyunca müxtəlif travmalara məruz qalmış ruh halının bir anda özünü ən çılpaq halı ilə biruzə verdiyi səhnədir.
filmin əvvəlindən sonuna qədər personajlar vodkanı su əvəzi içirlər. o qədər ki, adamın filmə baxanda, iştahla araq içəsi gəlir. bu məqamı kann festivalında filmin göstərimindən sonrakı mətbuat konfransında da bir jurnalist dilə gətirmişdi. qərb ölkələrinin məşhur klişesidir ruslar deyəndə ağla vodka gəlməyi. görünür, zvyagintsev bunun klişedən ziyadə çox ciddi bir problem, eyni zamanda da rus kültürünün ayrılmaz parçası olduğunu göstərərək üstünə daha da basmağı uyğun görüb.
film, rusiyaya olan oxşarlığı və yaxınlığı ilə, bir post-sovet respublikası olan azərbaycanın da siyasi vəziyyətini qeyri-ixtiyari olaraq gözlər önünə qoyur. kim bilir, bəlkə də zvyagintsev yalnız rusiyanın yox, bütün dünyadakı avtoritar rejimlərlə idarə olunan ölkələrin və onların qurbanlarının vəziyyətini göstərən, universal bir film ortaya qoymaq niyyətində olub.