yazarların ən pis pərt olduğu an
![]()
bir dəfə universitetdə razılaşmışıq ki, çıxışda hamımız gedək bir yerə. dərs bitdi çıxdım unidən, gördüm mənə yaxın iki-üç oğlan xaric heç kim yoxdu. soruşdum ki, nə olub? dedilər, beş-altı oğlan heç kimi gözləmədən çıxıb gediblər. görüş alınmıyıb, qızlar da narazılıq edib gediblər. söhbət eliyə-eliyə yönəldik metroya. oğanlardan biri dedi ki, bəs görüşü təşkil eliyən qızın, qrup nümayəndəmizin xətrinə dəyib bu. dedim elə olmaz. o qızın xətri əzizdi. tutdum zəng vurdum qıza görüm hardadı. dedi ki, uninin qabağında kafedə oturmuşam. səsindən hiss elədim ki, inciyib. dedim gəlirəm. dedi gəlmə görüş-filan yoxdu onsuz da. dedim eybi yoxdu. uşaqlara da dedim gəlmək istəyən gəlsin, heç kim gəlmədi. təzdən geri qayıtdım universitetə tərəf, getdim qızın yanına. məqsədim də nəsə qızı tavlamaq filan deyil. dediyim kimi həm xətri əzizdi, həm də hər gün eyni adamlarla görüşürəm onsuz da. bir dəfə də fərqli qrup yoldaşımla görüş keçirim dedim.
gəldim kafeyə girdim. girməz olaydım. -* qrupdan, patokdan, başqa fakultədən tanıdığım-tanımadığım bir 7-8 nəfər qız yığışıblar bura. girmişəm içəri qayıdıb çıxmaq da olmur. gəldim oturdum məcbur. hamısı hırıldıyıllar, baxışlar atıllar mənə. nə düşündüklərini bilirəm. elə bilirlər ki, mən qızın tək olduğunu fikirləşib fürsətdən istifadə gəlmişəm bura. -* məqsədim o deyil. əgər məqsədimin o olduğunu düşünürlərsə də bu malların eləməsi lazım olan durub getməkdi. yəni ikimizi tək buraxmalıdılar. amma yox, bunlar elə hırıldıyıllar. güya gedillər amma çıxa bilmillər kafedən. mən də utanıb yerə girmişəm artıq, bir əlimi üzümə tutmuşam, başımı aşağı salmışam. üzüm də qızarıb.
nəysə bunlar durdular getdilər. biz də çıxdıq çölə. iki qrup yoldaş dondurma filan almışıq dolaşırıq şəhərdə. söhbət, zarafat filan mən də özümə gəlmişəm artıq. elə təzə utancım keçmişdi ki, ikinci zərbə gəldi. o görüşü pozub çıxıb gedən beş-altı oğlanla qarşlaşdıq. yenə hırıltılar, baxşılar-filan. yenə bunlara da qayıdıb nəsə demək olmur. bir təhər yola verdik. biraz da dolaşdıq sonra hərə öz evinə. qrup yoldaşımda gedən də təşəkkür elədi.
sabahısı gün yenə dərsdə şit zarafatlar, "hə momoko, ilk görüş necə idi?" filan belə iyrəncliklər. zar-zor yola verdim bunları. iki-üç gün xatırlamışdım o gülüşləri, baxışları.
hekayədən çıxarılacaq nəticə: burdakı kütlə oxumuş, müasir, dünya görüşlü insanlarsız. eləməzsiz amma yenə də deyim. bir oğlanla qızın görüşməyi sevgili olduqları anlamına gəlmir. öküz kimi hırıldamağa ehtiyac yoxdu. sevgilidilərsə də gülməyə ehtiyac yoxdu. sırtıq kimi hər şeyə gülmək lazım deyil ümumiyyətlə.
. 
)
