(bax: uncle tom's cabin )
life is coming back to me
blok başlıqlarını gizlət
lights, camera, action!
yazarların ruh halı
qolqota təpəsi
kitsune
sözaltı fotoqrafiya
sözaltı fotoqrafiya
sözaltı fotoqrafiya
sözaltı fotoqrafiya
Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
(bax: tom dayının daxması)
Amerikalı yazıçı *harriet beecher stowe*'nun 1852-ci ildə köləliyə qarşı yazdığı roman.
Kitab çap olunduğu vaxtdan insanlar üzərində təsiri çox böyük oldu, çoxları qul haqlarını müdafiə etməyə başladı.
1854-cü ildə artıq kitab 60-dan çox dilə çevrilmişdi. elə həmin ildə də köləliyə qarşı üsyanlar başladı və cümhuriyyətçi partiya quruldu. 1860-cı ildə *abraham lincoln*un dövründə köləlik tamamilə ləğv edildi.
daha sonra a.lincoln harriet ilə görüşündə "demək o böyük savaşı başladan kitabın yazıçısı sizsiniz" deyə müraciət etmişdi.
"*Fahrenheit 451*" romanında kitab haqda "ağ dərililərin sevmədiyi kitab" deyə adı çəkilir.
Sözü gedən tom sayı yaşlı bir zəncidir, ailəsi ilə birgə sahiblərinin malikanəsində xidmət edirlər. Lakin borclardan dolayı sahibi onu satmağa məcbur olur, beləcə heç də xoş olmayan hadisələr bir-birini izləyir.
Kitabın dili çox sadədir, axıb gedir. 11-ci sinifdə qəbul imtahanına az qalmış kitabxanadan görürüb oxumuşdum 570+ səhifəlik kitabı. indiyə qədər oxuduqlarım arasında mənə ən çox təsir edən romanlardan biridir.
Kitab zənci kölələrin çəkdiyi iztirab və çətinliyi göz önündə tutur. necə yaşamaqlarından asılı olmayaraq bütün kölələrin ortaq cəhəti budur - azadlıqları və gələcəkləri yoxdur. mal olaraq alınıb-satılır, sahiblərinə tabe olmağa məcbur olurlar.
Uşaq ədəbiyyatına daxil olsa da, böyüklərin də mütləq oxumalı olduğu kitablardan biridir. Yazıçı o vaxtdan deyib *black lives matter*.
(bax: harriet beecher stowe)
1973-cü ildə *Eiichi Yamamoto* rejissorluğu ilə çəkilmiş fantastik, psychedelic, qəribə, fərqli bir *art-house anime*. o qədər fərqli tərzdə və dərindir ki, ifadə edə bilmirəm. Fransız yazıçı *Jules Michelet*in *La Sorciere* adlı romanı əsasında çəkilib.
film şiddət və seksuallıq dolu səhnələrdən dolayı uzun müddət yayımlanmayıb. tabuları yıxan və narahat edici görüntüləri heç də xoş qarşılanmayıb çoxları tərəfindən.
Filmdəki hadisələr XIV əsrdə keçir, yenii evlənən Jean və Jeanne evlilik vergisini verə bilmirlər. buna görə qəsəbə baronu Jeanne'yə vəhşicə təcavüz edir. intiqam almaq istəyən Jeanny şeytan ilə müqaviilə qurur.
ilk onu deyim ki, filmin musiqiləri çox gözəldir. şirin və seksi yaponca musiqiləri var ki, adam aşiq olur.
(youtube: 
)
)(youtube: )
)vizuallıq da olduqca fərqlidir. sanki anime sulu boya ilə işlənib. araya qəfil psychedelic görüntülər və brutal sex səhnələri girir, adam qəribə olur.
(youtube: )
)həmçinin *seiyuu* seçimləri də möhtəşəmdir. izləmək istəsəz qulaqlıqla izləyin, gözlənilməz ahlayıb-uflamalar eşidə bilərsiz.
--spoiler--
indi keçim şəxsi rəyimə.
şeytan Jeanne ilə ilk görüşdə ona "mən sənəm, həmişə qəlbindəydim, məni sən çağırdın" deyir. çox kiçikdi ilk görüşdə, forma olaraq penisə oxşaması da gözümdən qaçmadı. Jeanne onu rədd edərkən qızı seksual olaraq məmnun edib onu güldürür, əhvalını yüksəldir. ona görə Jeanne onunla anlaşmaya girir. fikrimcə, şeytan həmçinin qadının şəhvətini, ehtirasını simvolik olaraq göstərir. çünki orta əsrlərdə qadınların seksual istəkləri şeytani olaraq dəyərləndirilirdi.
həmçinin, təcavüz travması sonra Jeanne'nin masturbasiya və seksual aktivlikdən utandığı, narahat olduğu görünür. amma zamanla bunu aşır, ruhunu şeytana təslim etdikdən sonra orgy təşkil edir hətta. -*
zamanla Jeanne'yə qarşı ətrafda nifrət böyüyür, onda qızın da içindəki intiqam və qorxu hissi böyüyür. beləcə şeytanın da ölçüsü böyüyür. yavaş-yavaş qızın bədınini, sonra ruhunu və qəlbini ələ keçirir.
filmdə feminizmə, qadınların manipulyasiyasına və fransız çevrilişinə referans var.
"Bütün çağlarda kişilər savaşmağı sevirlər. Əsgərlər, ovçular və əkinçilər birlikdə uzaqlara gedirlər. Geridə qadınlar kədərli xatirələrlə qalır".
heyvancasına spoiler:
Jeanne yandırılan zaman sonda bütün qadınların üzü onun üzünün şəklini alır. burada mübarizə aparan qadınlara referans olaraq feminizm jesti var deyə düşünürəm.
Filmin sonunda da fransız çevrilişi və qadınların idarəçiliyi haqda danışılır.
Düşünürəm ki, Jeanne güc yox, sevgi və qayğı axtarırdı. bir də təcavüz sonrası özündən utanırdı və özünü ərinə layiq bilmirdi. növbəti mərhələlərdə Jan ona xəyanət edir, pis vəziyyətə düşürür. amma Jeanne hər dəfə onu bağışlayır, onun üçün ən yaxşısını etməyə çalışır.
--spoiler--
Filmdə Jeannenin istifadə etdiyi *belladonna* çiçəyi təhlükə, qorxunun simvoludur. orta əsrlərdə çiçək anesteziya üçün, yaxud ağrıkəsici kimi istifadə edilib.
çox çılğın animedir, özündə çox şey saxlayır. kiməsə tövsiyyə ediləcək tərzdə deyil. normalda anime izləməyən və belə səhnələrə öyrəşik olmayan adamlar üçün narahat edici ola bilər.
.
bu çıxışı ilə bir daha sübut etmişdir ki, elmlə hər şey olmur, gərək adamın qabında olsun düşüncə. 3d max-ı super bilsə də, tipik mentalitetçi qaqa qəlibindən çıxa bilməyib hələ.
əclaf, sənə girib-çıxanı yoxdur kim nə geyinir. təhrik olursansa, nəfsini tərbiyə eləməyi öyrən. "təbiətim gərəyi" deyib heyvani instiktlərini əlində bayraq etməklə deyil, adamın gərək düşüncəsi olsun. təbiəti ortaya soxursansa onda açıq geyinənlər də təbiəti gərəyi özünü göstərmək istəyir. əlinə, sikinə, nəfsinə yiyə dura bilməyən belə potensial qatillər var.
potensial təcavüzcü olduğunu konkret göstərmişdir, psixoloji müalicəyə ehtiyacı var əclafın:
şübhəsiz, mentalitet keşikçiləri adama arxa-dayaq durur. hamısının qanına sinib cahillik.
sırf geyiminə görə hansısa gijdıllağın səni əlləməyi, zorlamağı özünə haqq görməsi adamı hər şeydən diksindirir.
bəzən 5 yaşlı uşaq kimi düşüncəsizcə addımlar atıram. içimdəki bir səs deyir ki, "düz eləmirsən, nellie". onu susdurmuram da heç, dinləyərək o səhvi edirəm. səhvimi düzəltmək şansım olur, amma durub baxıram. sanki şüurum itir. ən pisi isə, eyni səhvləri təkrar-təkrar edirəm, laqeydliklə. hər dəfə də özümə əsəbiləşirəm, nifrət edirəm, danlayıram, sonra sakitləşib belə olduğumu qəbullanıram.
bəzən kimlərsə səhvimi üzümə deyir, bu məni çox sevindirir. çünki bir şillə kimi ayıldır məni. onda səhvimi düzəltmək üçün hərəkətə keçirəm.
normalda addım atarkən hərtərəfli düşünüb məntiqli qərar verirəm. amma bəzən də belə olur, sanki əsl mən yox, başqa bir nell edir o səhvləri. artıq yorulmuşam bu xüsusiyyətimdən.
hə, indi bəziləriniz deyəcək ki, bizə nə sən beləsən? heç, sadəcə durumu bir daha üzümə çırpım deyə ürəyimdəkiləri bura tökdüm.
1970-ci il doğumlu taylandlı rejissor. əsasən *indie film*, *sənədli film* və *qısa film*lər çəkir.
*memoria* adlı yeni filmi bu ilki kann festivalında yayımlanacaq. poster olduqca maraqlı gəldi mənə, izləyən kimi başlıq açacam. üstəgəl baş rolda *tilda swinton* olacaq.
tgtowabot 
Teleqramdakı sticker pack'ı whatsappa köçürməyə kömək edir. /start yazırsız, gerisini bot özü deyəcək. çox rahat və sadədir istifadəsi.
bot sayəsində çox şirin və kreativ hərəkətli whatsapp stickerlərim olub hehe.
mentalitet qanunların tətbiq olunduğu yer.
sevgilimlə sağollaşarkən qucaqlaşanda metrodakı nəzarətçi polis "bura qucaqlaşma yeri deyil, camaat var" deyib sifət eləmişdi. bir neçə gün öncə həmin metrostansiyada ər-arvad arasında ciddi mübahisə var idi. kişinin səsi oraları götürmüşdü, hamı onlara baxırdı. həmin polis isə ortalıqda görünmürdü. yəqin yenə camaat narahat olmasın deyə kiminlərinsə səssiz qucaqlaşmasını ayırmaqla məşğul idi.
(baxma: könlümün sevgili məhbubu mənim)
normal yuxu yatmaq üçün nemətdir. arada 3 gün nənəmgildə qaldım, dərmanı evdə unutmuşdum deyə içə bilmədim. yuxuya gedənə qədər azı 1 saat yerin içində fırlandım, gecə də neçə dəfə oyanmışdım. ikidə-üçdə yatıb səhər 6-dan oyanırdım. gün boyu yuxum gəlirdi amma axşam da yata bilmirdim.
ketilepti saat 12-ə qalmış atıram, artıq 12-ə yuxum gəlib yatıram. Səhər də 8-də oyanıram. əsas məsələ yuxunun keyfiyyətidir, yatmamışdan əvvəl 2 saat yerində qurcalanmaq yoxdur, üstəgəl tez yuxuya gedirsən deyə gələcək qayğısı üzmür adamı. ona görə depressiya müalicəsində istifadə olunur.
bir əmması var ki, içdikdən sonra gec yatsan ya ümumiyyətlə gec içsən səhər oyanmaq olmur. mən hər gün 12-ə qalmış içirəm, axşam dostum mənimlə dərdləşirdi deyə 1-də içdim. yuxudan 1 saat olar ancaq ayılmışam.
bu dərmanı içəcəklərə tövsiyyəm odur ki, çalışın rejimlə için, hər gün eyni saatda. belədə oyanmaq daha asan olur və dərman daha effektiv təsir bağışlayır. və həkim yazan dozadan kənara çıxmayın, norma yarım tabletdir.
"nə zordu ala mən də alım içim" deyənlərə də təəssüflə bildirirəm ki, reseptsiz satılmır.
xüsusən ərgənliyə giriş yaşındadırsa, adamı əsəbdən xərçəng edəcək məxluqdur. eləbil əhilləşdirilməmiş ayıdır, evdə saxlayırıq. yaşından böyük davranmaq istəyib səsinin tonunu qaldırır, söz deyəndə adamın üzünə bozarır, iş buyurursan canı çıxır.
bayaq piroq bişirirdim, gəlib yemək yeməyə. özü də bilir ki, mən mətbəxdə iş görəndə yanımda kimsə olsa əsəbiləşirəm, əlim ayağıma dolaşır. dirəşib yemək yemək istəyir. eləbil 15 dəq gec yesə acından ölər. sırf mən əsəbiləşim deyə ağzını mırçıldadır. az qaldım boşqabı başına çırpam, özümü sakit saxladım. necə hirslənmişəmsə, 3 st əvəzinə 6 st un tökdüm aq xəmirə. piroq xəmiri oldu çörək xəmiri kimi qatı. nəysə ki, praktik zəkam sağ olsun, tez 1 porsiyalıq unsuz xəmir hazırlayıb qatdım buna, qatılığı azaldı. yekunda 3 porsiyalıq piroqa 4 porsiyanın ununu qatdım diqqətsizlikdən.
piroq bişənə qədər sobanın yanından o yan bu yana keçir. mənə göstəriş verir ki, buna bax, yanar. sən hələ uşaqsan, məndən yaxşımı biləcəksən piroq bişirməyi?! nəysə ki, gözlədiyimdən çox əla oldu piroq, palit eləmədim unu çox olub.
indi də deyir ki, üstündəki meyvələr az olub. sən hələ şükür elə bişirib ortaya çıxarmışam, eh.
sözlükdən başqa da hirsimi tökməyə yer yoxdur.
.
"bizim kişilər nə qədər yanıq olsa da, təcavüzə meyillilik azdr, yox dərəcədə".
buna deyən lazımdı ki, siktir get, onsuz sikilib beynin. bəzi dalbayovların beynində təcavüz təkcə məcburi cinsi əlaqədir. xeyr, marşrutda fürsət tapan kimi adamı əlləməyə çalışan daydaylar, tində adamı gözüylə rentgendən keçirən sülək qaqaşlar, düz yolla getdiyin yerdə arsızca söz atan əclaflar hamısı təcavüzkardılar. sadəcə əllərinə fürsət düşmür cinsi təcavüz eləsinlər.
bilmirəm bu statistikanı haralarından uydurublar. buna inanan varsa, day sözüm yoxdur. belə hallar azı 5 dəfə başıma gəlib, hətta çox.
ilk dəfə 8-ci sinifdə məktəbə gedərkən tində 2 əclaf durmuşdu. belə bir dialoq oldu:
"-nətərdi?
-bomba kimi"
ilk dəfə başıma gəlirdi deyə boğazım düşünləndi, əclafın gözünə baxıb "itoğlu" deməkdən başqa heç nə gəlmədi əlimdən. o da hırıldayırdı iyrənc-iyrənc. özümü öldürmək istəyirdim, özümə nifrət yaranmışdı. lezvayla qıçımı kəsirdim hirsimdən, çünki biləyimi kəssəm evdəkilərə hesabat verərdim gərək. çox çəkmişdi toparlanmağım. ilk travmam oldu təcavüz barədə, oğlanlara nifrət edib iyrənirdim onlardan. hamısından. amma keçdi zamanla, yenidən başıma gələnə qədər.
10-cu sinifdə məşğələyə avtobusla gedirdim. araxa qadın var idi, bir kişiylə qonşu idi deyəsən. "Şeytan bilsə ki sən varsan, heç doğulmazdı" dedi. bunu eşitdim, amma anlamamışdım. təsadüfən o kişinin oturacağının önündəki yer boşaldı, mən oturdum. hiss elədim ki, əli çiynimə, kürəyimə dəyir. dedim yəqin yanlışlıqla olub, biraz qabağa sürüşdüm. yox, yenə çiynimə toxunurdu. sonra... sonra hiss elədim ki, barmaqlarını oturacağın altından salıb məni əlləməyə çalışır. onda dərk elədim məqsədini. qışqırmaq istədim, amma səsim çıxmırdı. həm səsimi çıxara bilməzdim, işin üstü açılsa əclaf atamın əlindən sağ çıxmayacaqdı. üstəgəl kəndin ziyalı ailəsinin övladıyam, hamının dilinə düşərdim axı. hah, dümək qız özü şərait yaradıb! şokdan və hirsdən titrəyirdim, durub lap öndə ayaqüstə dayandım çatana qədər. məşğələdən qayıdanda həmin köynəyimi cırıq-cırıq edib atdım. hamamda bədənimi sürütürdüm, duş gelini bitirdim 2 saat içində. duşun altında diz üstə çökqb ağlamışdım, iyrənirdim özümdən. hamıdan iyrənirdim. hər cürə təmasdan qaçınırdım, kimsə yanlışlıqla toxunsa belə diksinirdim. fikrimi dərsimə verə bilmirdim, qorxu içində gəzirdim. mən hələ uşağ idim e, 40 yaşlarında adam nə qədər yanıq, cındır ola ki, əlinə, sikinə yiyə dura bilməyə. mən də uşaq ağlımla özümü günahlandırırdım ki, mayka geyinmirəm, yəqin altdan geyindiyim paltarın izi görünür, ona görə olub.
bir dəfə də yenə məşğələyə gedəndə qarşıdan 50-li yaşlarında bir kişi gəlirdi. dayandırıb soruşdu ki, aptek hardadır? dedim orada küçənin tinində. sonra şey dedi, "mənim qızım 8-ci sinifdə olub, başına bir iş gəlib. siz qızlara olur, nə deyirsiz? hə, aybaşı. elə olanda onun belini ovxalamaq, yaxınlaşmaq olar?". wtf, bilmirəm deyib qaçdım oradan. yenə heç kimə deməmişdim. iyrənc tünd bir parfüm vurmuşdu. bəzən metroda filan o qoxu yenə burnuma gəlir, istəmsizcə ətrafa boylanıb uzaqlaşmaq istəyirəm oradan. sonra qızlar məşğələdə danışanda eşitmişdim, həmin adam qızları dayandırıb belə gic-gic suallar verirmiş.
zamanla anladım ki, mənim günahım deyil. nə geyinməyimdən asılı olmayaraq, belə təcavüzkarlar hər yerdə doludur. artıq belə şeylərə qarşı əvvəlki kimi utancaq, səssiz deyiləm. anladım ki, utanmalı olan mən yox, onlardır. ən son metroda sürtünməyə çalışan əclafa səsimi qaldırıb "əlinə yiyə dur, evindəkiləri əlləyərsən" deyəndə rəngi atmışdı, səslərini çıxara bilmirlər elə olanda.
və saymadığım daha nə qədəri. bir ayağı məzarda olan, 70 yaşında kişi də gözünü zilləyib adama baxır, üzünə baxmağa iyrəndiyim çeçenka qaqaşlar da, arvadının əlindən tutub gəzən sözdə namuslu kişiciklər də. belə cındırlardan geriyə qalan isə travmalar, hər kiçik təmasdan qaçınmaq olur.
hələ də bu entrydəki kimi #318368 dölbeyinlər var. buna rəğmən ölkədə təcavüzü yox dərəcəsində sayan adam birbaşa şüursuzdur.
indiyə qədər heç bir entrydə bu qədər əzab çəkməmişdim yazarkən. kökləri kəsilsin.
fransız rəssam Alexandre Cabanelin 1847-ci ildə kətan üzərində yağlı boya ilə işlədiyi rəsm əsəri.
tabloda cənnətdən qovulmuş mələk - lucifer təsvir olunub. lucifer çox yerdə boynuzlu, çirkin görüntülü olsa da, rəssam olduqca gözəl təsvir edib. mələyin/şeytanın gözündə kədər, məyusluq, əsəb, üzgün duyğular çox gözəl təsvir olunub.
rəsm özündə akademizm cərəyanını yansıdır.
tablo:
əlavə məlumat üçün videonu izləyə bilərsiz:
(youtube: )
)bu da bonus, şəkli bu videoda görüb araşdırmışdım:
(youtube: )
)(bax: Alexandre Cabanel)
(baxma: akademizm)
https://t.me/kynoaz
neçə vaxtdı səhifələrini twitterdə sevərək izləyirdim, bu yaxınlarda artıq teleqram kanalı da açıblar. film dünyasına aid yeniliklər paylaşılır.
https://t.me/IcebergPDF
burada isə ielts, toefl, sat materialları, ensiklopediyalar, müxtəlif materiallar paylaşılır. yararlı kanaldır.
hər ikisinə qoşulmağa dəyər mütləq.
postlardan anladığım qədərilə, uzun müddətdir fake olmaqla ittiham olunan sözlük yazarı. sizi məyus edərək bildirim ki, fake olmayan yazardır. boşdur teoriyalarınız.
fake sayılmasına "səbəb" nə imiş? umbay takılır, fav seçir, amma entry yazmır. vay amk. düşünmədiz ki, bəlkə vaxtı yoxdur yazmağa? sadəcə oxucu yox, umbay kimi hərlənmək istəyir.
gərəksiz söyləntilər səbəbilə yazarın qəlbini sındırmaq ehtimalını da gözə alın bir.
xülasə: kiminsə fake hesabı olmayan 10-cu nəsil yazar. ədəbiyyata dair entryləri gözəldir, klaviaturana qüvvət.
ispaniyalı *Sergio Caballero*'nun rejissorluğu ilə 2010-cu ildə çəkilmiş film. absurd, sürreal, vizuallığı gözəl bir yol filmidir. iki ruhun səyahətindən bəhs edən bir film. yol filmi demək olarmı, heç ona da əmin deyiləm.
filmdə həddindən çox az dialoq var və rus dilindədir səsləndirmə. vizuallığa heyran olub absurdluğuna *wtf* dediyim film oldu. özüm izləyib bəyəndim, amma heç kimə tövsiyyə etmərəm. niyəmi? adamdan soruşarlar ki, indi bu filmdən nə çıxardın özünə? heç nə. amma izləməkdən zövq aldım. üstəlik dialoq azlığı ilə çox adam sıxılar izləməkdən. hər şey çox slow gedir. mən amma sıxılmadım niyəsə.
rejissorun amateur olduğu bəlli olur. amma aesthetic səhnələr zəif nöqtəmdir, lənət olsun. editdə görüb həmin dəqiqə izləmə qərarı aldım.
film, iki ruhun ruh olmaqdan sıxılıb insanların dünyasına keçmə çabalarından bəhs edir. *a ghost story* filmindəki kimi, burada da ruhlar ağ çarşaf altında ruhlardır. *camine de santiago* yolu ilə dünyanın sonuna, yəni finisterraeyə getməyə çalışırlar. depressiv, varoluş ağrısında 2 ruh. başda qəribə gəlir, amma sonra gülümsədir adamı. səhnələr arasında heç bir bağ yoxdur, absurdluqla doludur. yanlarında olan at gah canlı, gah süpürgədən, gah taxtadan olur. qəribə və gözəl film idi mənim üçün. ha, bir də möhtəşəm musiqisi var.
musiqili traileri:
(youtube: )
)bu da filmi izləməyimə vəsilə olan o edit:
(youtube: )
)
nə qədər yaxşı insan olsaq da, mütləq qarşımıza əclaf və istifadəçi adamlar çıxacaq. etdiyin bütün yaxşılıqları tapdayıb öz mənfəətləri üçün səndən istifadə etməyə çalışan həmin adamlar. elələri heç bir mərhəmət və güzəştə layiq deyillər, bir zərrə də. işləri düşəndə yenə yaltaqlana bilirlər, amma ilk fürsətdə adama yenə quyu qazırlar. ona görə həmişə gözüaçıq olmaq lazımdır. heç kimə asanlıqla güvənmək olmaz. xüsusən yeni qrup yoldaşı, iş yoldaşı, otaq yoldaşı və s. O tip insanlara sərt üzünü göstərməsən səni saf bilib başına çıxmağa çalışacaqlar. zira, artıq insaflı və güzşətkar olmaq lox olmaq sayılır.
kiməsə nəsə sirrini, yaxud kiminsə haqqında nəsə deyərkən gələcəkdə o insanla münasibətinin korlanma ehtimalını gözə alasan gərək. 1 il sonra bununla sözümüz çəp gəlsə dediklərimi hamıya çatdırar ya insaflı adamdır? bütün bunları nəzərə alıb söz danışasan gərək. qısacası, gərək kimsəyə asanlıqla güvənməyəsən. *güvənsizlik* xarakterimə görə şanslıyam bu barədə.
digər adıyla desək Kari-gurashi no Arietti.
Hiromasa Yonebayashinin rejissorluğu ilə çəkilmiş, 2010-cu ildə studio ghibli tərəfindən yayımlanmış möhtəşəm anime.
anime rejissorun ilk uzunmetrajlı filmi olmasına baxmayaraq çox gözəldir. ssenari, rənglər, mənəzərə, obrazların qəşəngliyi, musiqi seçimləri və s. insanı heyran edir. izləyərkən axıb gedir anime.
anime Mary Nortonun " the borrowers" romanı əsasında çəkilib. Arrietty ata və anasıyla yaşayan 14 yaşlı qızdır. liliputlar kimi bap-balaca insanlardı, insanların gözündən iraq yaşayırlar. qida məmulatlarını isə insanların evlərindən daşıyırlar. insanların gözünə görünməkdən çəkinirlər, amma arrietty evlərinin üstündə yaşayan shu adlı 12 yaşlı, ürək xəstəliyindən əziyyət çəkən oğlanla tanış olur. hadisələr çox maraqlı yöndə axır.
fun fact, sho obrazını səsləndirən seiyuu sprited away filmindəki toppuş uşaq bo'nu canlandıran şəxsdir.
emosionallıq edib biraz ağladım da film boyunca. amma, ümumən çox qəşəng animedir. yəqin ki, uşaq vaxtı izləsəm evimizin altında balaca adamlar axtarardım. -*
animenin traileri:
(youtube: )
)Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1336
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1343