*lezbiyan* münasibətləri mövzulu *manga*, və ya *anime* janrı. iki qızın sevgisi haqda, əsasən pornoqrafik mətnli olur.
gey versiyası üçün - (bax: bara)
life is coming back to me
blok başlıqlarını gizlət
lights, camera, action!
yazarların ruh halı
qolqota təpəsi
kitsune
sözaltı fotoqrafiya
sözaltı fotoqrafiya
sözaltı fotoqrafiya
sözaltı fotoqrafiya
Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
gey münasibətlərini ön planda tutan *manga* janrı. əsasən pornoqrafik mövzulu olur.
(bax: yaoi)
(bax: yuri)
(bax: hentai)
yazarların təxmin etdiyindən də geniş olan bazadır.
haçansa kimsə depressiya, çarəsizlik, peoblemlərlə bağlı məsləhət açsa görürük ki, kimlərsə deyir yaz mənə, dərdləşək. ya da depressiv bir entry yazırsan, həmişə mesaj qutun yaşıllanır, hal-əhval tutan olur. gördüklərimdən xüsusən *haillucifer*, *mariya kürüsü*, *zazoza*, *diletant*, *haumea*, *babasil* və adı burada olmayan çox yazarımız daim dərdləşib dinləməyə hazırdır.
sevindirici haldır bu, məncə. sözlükdə necə yazar olmağımızdan asılı olmayaraq, hamımız eyni platforma altındayıq, bizi birləşdirən sözlük var. burada əksəriyyət öz şəxsi həyatında problemlərlə boğuşur, amma daim dərdləşməyə hazırdır. ortada ümumi qayğı məsələsi var. mesaj qutusunda dərdləşmələrdən başlayaraq bu gün həyatımda çox önəmli yer kəsb edən insanlar var.
xülasə: sözlükdə sizin dərdiniz qədər dərdləşməyə adam var. yetər ki, yazın kiməsə.
1990-cı il doğumlu britaniyalı musiqiçi, söz yazarı, pianist. həm səsi, həm özü gözəl insan. musiqiləri əsasən indie pop janrındadır.
Tom 13-14 yaşından musiqi sözləri yazıb, lakin gizli saxlayıb bunu. həmin vaxtlar ən çox təsirləndiyi jeff buckleyin "grace" adlı musiqisi olub. ümumiyyətlə, elton john, David Bowie, Jeff Buckley, Arthur Russell, Leonard Cohen, Leon Russel, Tom Waitsdən çox ilham alıb.
əsas ilk musiqisi "another love" ilə məşhurlaşdı. adamın ürəyini parçalayan musiqidir. həm sözlər, həm melodiya, həm klipləri ilə. bir də zwettie edit versiyası var ki, original mahnıdan daha çox dinlənilib.
Tom haqqında çox uzun-uzun entrylər yaza bilərəm, amma çürütməyim mövzunu. bir dönəm bayaa bi fanatı olmuşam, bütün musiqi, intervyularını bir playlistə yığmışdım. şirin aksenti var. seviləsi insandır.
həmçinin gözəl muisiqi və kitab zövqü var. bir dönəm ay ərzində ən çox dinlədiyi musiqilərin siyahısını paylaşırdı insta səhifəsində. *radiohead*i də tom sayəsində kəşf eləmişəm...
Another Love offical video-
(youtube: 
)
)Another Love Zwettie edit-
(youtube: )
)Another Love short film-
(youtube: )
)əlavə olaraq sparrow, can't pretend, wrong crowd, magnetised, son albomundan olan money favorimdir. Grow old me lyricsi isə şipşirin.
(youtube: )
)(youtube: )
)(youtube: )
)(youtube: )
)(youtube: )
)(youtube: )
)
bu sifarişi verən: haumea
*hayao miyazaki*nin oğlu *goro miyazaki*nin rejissoru olduğu anime. 2011-ci ildə *studio ghibli* tərəfindən ekranlara çıxarılıb.
--spoiler--
Umi'nin kapitan atası koreya mühararibəsində vəfat edib, anası isə professordur. Umi bir gün atasının evə qayıdacağı ümidi ilə hər səhər *flama*lar qaldırır.
Həmçinin Məktəbdə köhnə klublarının uçurulmasına qarşı mübarizə aparırlar. Bu müddət ərzində umi və shun adlı oğlan arasında süvgi qığılcımları olur. Lakin ikisinin arasında yanlış anlaşılmış qohumluq bağı ortaya çıxır və işlər qarışır.
--spoiler--
ilk olaraq, filmin vizuallığı can alır. çox gözəl görüntüləri var. musiqilər və *seiyuu* seçimləri də öz yerində. izləmək insana zövq verir.
fun fact, animedəki üç bacının adı - riku, umi və sora "torpaq", "dəniz" və "səma" mənasındadır.
Uminin hər səhər qaldırdığı flamalar "sizə xoş səyahətlər arzu edirəm" anlamındadır.
əksər studio ghibli animelərindən fərqli olaraq burada fantastikaya heç yer verilməyib, amma belə də gözəldir.
"-gələcəyi arzulayaraq keçmişini unudan insanın gələcəyi ola bilməz."
animenin traileri:
(youtube: )
)bir də belə dinləməyə dəyər musiqiləri var:
(youtube: )
)(youtube: )
)
Fəxri Xiyabanda dəfn olunmuş şair. məzarı üzərində başdaşı yoxdur, "Mən burdayam ilahi..."*
xitabdan sonra vergül qoymayıblar, burada deyil, burda yazılıb
deyə bir yazı var. altdan da belə bir cümlə:
"məzarıma nə başdaşı qoyun, nə heykəl.
bir cüt ayaqqabı qoyun, ayağıyalın geyib getsin..."
və yanında bir cüt ayaqqabı heykəli.
"*mən burdayam, ilahi*" yazıçının son kitabının adı, altdakı misralar isə 24 yaşında yazdığı şeirmiş.
Fəxri Xiyabanda gəzərkən məzarı gördüm, maraqlı gəlmişdi deyə google search elədim. Səməd Vurğunun oğlu imiş yazıçı.
şirin qırmızı lobyalardan hazırlanmış əzmə. yapon mətbəxinə aiddir.
*dorayaki*, *daifuku mochi*, *dango*, *taiyaki*, *manju* *anpan* və s. kimi yapon şirniyyatlarımın içinə doldurulur.
anko əsasən azuki lobyalarından hazırlanır ki, bunlar da balaca, şirin qırmızı lobyalardı.
2 növzu var:
1. Tsubu-an: burada lobyalar nisbətən diri qalır.
(youtube: )
)2. Koshi-an: pasta hazırlanarkən əzilir, ona görə tam püre halında olur.
(youtube: )
)(bax: dorayaki)
1974-cü ildə jacques rivette rejissorluğu ilə çəkilmiş 3 saatlıq fransız yeni dalğası filmi.
3 saat gözünüzü qorxutmasın, film axıb bitir. "nə izlədim mən?" mooduna düşməlik əyləncəli bir filmdir.
kitabxanaçı celine və illüzionist julie təsadüfən parkta qarşılaşıb tanış olurlar. aralarındakı bağı gücləndirib yaxın dost olurlar və fantastik macəraları başlayır. Parisdə Viktoriyan tərzdə bir evdə magic konfetlər yeyirlər və qəribə hadisələr olur. trajikomedik hadisələr bir-birini izləyir. hər dəfə fərqli gedişat, fərqli hekayələr.
film 3 saat olsa da, sürreallığından dolayı qətiyyən sıxılmadım. hekayəsi qatmaqarışıqdır, lakin izləməyə dəyər kült filmdir. hətta bəyəndiyim tək-tük komediya filmlərindən biridir deyərdim. filmi əylənmək üçün izləmişdim, ona görə yazmalıq çox da bir şey yoxdur.
"-sonluğu bilmirik və buna nifrət edirəm."
filmin traileri:
(youtube: )
)
(bax: anhedoniya)
işgəncədir, sözün əsl mənasında. dərdini kimə desən başa düşməyəcək kimi hiss edirsən. etməyin zəruri olduğu işlər var gündəlik rutinində, ancaq heç nəyə taqət və marağın olmur. heç nədən zövq ala bilməmək də adamı mental və fiziki yorğunluğa sürükləyir. nə istədiyi heç özün də bilmirsən.
2019. ildə 4-5 ay heç nədən zövq almayaraq keçirmişəm. sonra necəsə keçib getdi, xatırlamıram. amma həmin vaxtları günlüyümə qeyd etmişəm. oxuyub keçmişdəki mənə baxdıqca özümə yazığım gəldi. qatmaqarışıq duyğularımdan bir neçə abzas:
"5 noyabr 2019, saat 12:56, alt bufetdə oturmuşam, kofeylə bulkamı içdim. çox pis hiss edirəm özümü, daha doğrusu heç nə hiss etmirəm. Sanki bir boşluğun içindəyəm. Ağlamaq istəyirəm, çığırmaq istəyirəm. Ama səsim çıxmır, göz yaşlarım var, ama onları gizlətməyə çalışıram. Öz halımdan başım çıxmır. Niyə axı belə oldum? Yenə nə duyğusallıqdı bu? Özümdən aslı deyil. axı niyə? Niyə? just try to don't give a fuck. Səbəblər var, həmdə çox. Boşuna özümü yıpradıram. Çox emosional və duyğusal, həssas olmuşam. Rahat yata bilmirəm, içimdə nəsə var məni boğur, ürəyim pis olur, gözüm dolur. Kaş səbəbini bilsəmdə yox eləsəm. Həqiqətən özümü çarəsiz hiss edirəm. Özümə etiraf edə bilmədiklərimi bura yazıram. Ruhən çox dağınıq, boşluq içərisində, heçnəyi vecimə almayacaq tərzdə hiss edirəm. Sanki nəsə boğur məni. Səbəbini bilmirəm, ümid edirəm ki tezliklə keçər, bu yazıya güləcəyim günü gözləyirəm. Bilmirəm nədi məni sıxan, ürəyimə yük olan. Sadəcə hər şeyin tezliklə bitməsini istəyirəm. Yoxsa tək çıxış yolum intihar olacaq. Hər gecə yatanda bəlkə sabah hər şey daha yaxşı olar deyirəm, amma olmur. Boşuna ümidlənərək günü-günə calayıram. Sadəcə ruh kimi gəzırək. Baxışlarım donuq və boşdur, görürəm güzgüdə. Heç nədən zövq alıb əylənmədiyim üçün həyat enerjim ölüb. Ağalamağa, sakitləşməyə ehtiyacım var. Kimsə məni anlamırmış kimi hiss edirəm. Dərsləri oxuya bilmirəm, fikrim yayınır. Ama qiymət almalıyam. Zibil! Hər şey qarışıb bir birinə. Gün başlamamış beləyəm. Bilmirəm nədi kefimi pozan. Yuxum çox narahat olur, yata bilmirəm və iki həftədir hər gecə ağlayıram səbəbsizcə. nəsə sıxır məni ama bilmirəm nə.... bu qədər həssas olmamalıyam, lənət olsun. Heç nədən zövq ala bilmirəm, nə serial, nə film, nə kitab, nə dəki musiqi, sadəcə kafamı dağıtmak için. Onlar da yaramır, gərəksiz səs-küy olur beynimin içində. Ancaq yerin içində uzanıb yorğana büküləcək mooddayam. Nəysə, getməliyəm.. i hope everthing gonna be okay..."
günlüyümü itirmək ehtimalını nəzərə alıb bura da atım bu yazını. gələcəkdə yenə gəlib sözülükdən oxuyaram.
təxminən 5-6 yaşım olan olan vaxtlar imkanımız çox zəif idi. atam hələ təzə-təzə banka işə girmişdi. 2 yaş böyük bacım mənə öyrətmişdi ki, atamdan heç nə istəmə alması üçün, pulu çatmır deyə pis olur atam. maaşını alanda özü alacaq*
həqiqətən də alırdı
.
bir dəfə həyətdə oynayanda atam soruşdu ki, nə alım sənə? mən də bacımın sözlərini xatırladım, "heç nə istəmirəm" dedim. amma ağlım kəsmirdi deyə yoqurt sevdamdan keçə bilmədim, "amma maaşını alanda mənə yoqurt alarsan, indi pulunu xərcləmə" dedim.
atamın gözləri dolmuşdu, heç nə demədi, gülümsədi. o baxışı unuda bilmirəm əsla... çarəsizlik, kədər və sevgi dolu idi. axşam işdən gələndə çoxlu yoqurt almışdı.
elə bilirdim maaşını alıb, sevinirdim...
2007-ci ildə isveçdə qurulmuş post/indie rock qrupu.
qrupun yaradıcıları *Leif Eliasson*(gitar) və *Jakob Nilsson*(gitar, vokal və piano) orta məktəbdən dost olublar. bir neçə ay sonra jakobun kiçik qardaşı oskar qrupa qatılaraq bassda ifa edir, daha sonra drumsa keçir. 2011-ci ildə *Simon Axelsson* qrupa qatılaraq bassı öhdəsinə götürür.
indiyəcən 3 albomları yayımlanıb:
resistance in futile (2011)
in silence we yearn (2015)
oscillation (2016)
bu da qəşəng mahnılarından bəziləri:
Oh Hiroshima - Ellipse
(youtube: )
)Oh Hiroshima - Moderate Spectre
(youtube: )
)Oh Hiroshima - this is not the end
(youtube: )
)
*show me a dinosaur* qrupunun "show me a dinosaur"(2016) albomlarının üz qapağı.
şəkli ilk görən andan estetikasına heyran olmuşdum. marağımı yenə bilməyib qrupa mail yazaraq əsərin kimə məxsus olduğunu soruşdum.
rəsmi qrupun gitaristi *pavel gorshkov*un atası çəkibmiş.
yazdıqları cavab maili:
" Hey Nellie*
Nellie simvolik olaraq yazdım
,
Thank you for the kind words!
This painting is made by the dad of our guitarist Pavel. We were happy to find it in his workshop and make a photo of it from which we made a cover art later.
Cheers,
Show Me a Dinosaur."
george orwellin "1984" kitabında müharibə haqqında belə yazılıb:
"mahiyyət etibarı ilə müharibə yalnız insan həyatını deyil, insan əməyinin nəticələrini də məhv edir. müharibə - kütlənin yaşayışını yaxşılaşdırmağa, onu inkişafa qovuşdurmağa imkan verən maddi sərvətlərin dağıdılması, puç olması, səmanın əsginliklərində və dənizin dərinliklərində məhv edilməsidir. hətta silah-sursat döyüş meydanlarında sıradan çıxmasa da, onların istehsalı insan əməyini boşa xərcləməyin, əvəzində isə heç nə istehsal etməməyin ən rahat üsuludur."
*vaişnavizm*də *krişna*ya təklif edildikdən sonra maddi haldan spritual hala keçən qida. prasadam *sanskrit* dilində "mərhəmət" deməkdir.
*bhaqavad gita*da krişna belə deyir:
"Siz mənə məhəbbət və sədaqətlə yarpaq, gül, bəhər yaxud su təklif etsəniz mən bunu qəbul edərəm".
Krişna şüuruna görə *fədai*nin krişnaya qida təklif etməsi məhəbbət əlamətidir.
krişnaya ən təmiz qidalar təklif olunduğundan, siyahıya ət, balıq, yumurta *
rüşeym olduğu üçün
salınmır. anlayacağınız üzrə, krişnaya vegeterian qidalar təklif edilir. qida krişnaya təklif edildikdən sonra bir neçə dəqiqə hare krişna *mantra*sı (#151741) oxunmalıdır.
çox dadlı olur, dəhşət dadlı. krişna məbədinə gedəndə yemişdim, çörəklərinin dadı hələ də damağımda qalıb...
dostoyevskinin "cinayət və cəza romanında marmeladov içki satıcısına belə deyir:
"-sən elə bilirsən ki, sənin bu yarım şüşə arağın mənə ləzzət verdi? xeyr, mənə ləzzət vermədi, çünki mən o şüşənin dibində kədər axtarırdım, kədər və göz yaşı. bunu tapdım da, daddım da!"
hər insan üçün fərqlidir içki içmək səbəbləri. bir neçə ay bundan əvvəl içkiyə çox bağlanmışdım. içmə səbəbim isə depressiya idi - depressiyadan, məni boğan həqiqətlərdən uzaqlaşmaq istəyirdim. məqsəd reallıqdan qaçmaq idi, lakin içdikcə həqiqətlər daha da üzümə çırpılırdı. bunu bildiyim halda hər dəfə özümü aldadaraq bu dəfə yaxşıyam, içsəm kefim yaxşı olacaq deyirdim. lakin same old same old.
bir dəfə içib pis vəziyyətə düşəndən sonra vodkadan iyrəndim, daha sonra pivədən də. antidepressantlar qəbul etdiyim üçün içmək olmazdı, bu da bir səbəb idi içkidən uzaqlaşmaq üçün.
depressiv fazadan çıxıb ayıq beyinlə düşünəndə fərqinə vardım ki, içki içərkən əslində xoşbəxt olmaq üçün içmirdim. üzləşməyə qorxduğum reallıqları görəcəyimi bilirdim, buna görə özümü o situasiyaya salırdım. qəbul etmək istəmədiyim həqiqətlər içkili olarkən üzümə çırpılırdı və bu dəfə onlardan qaça bilməzdim. özümü içkinin qoynuna atıb həqiqətlərə məruz qoyurdum.
və depressiv faza elə bir bataqlıqdır ki, adam batdıqca batmaq istəyir. "kaş depressiyadan çıxsam" deyirsən, amma kədərdən, acıdan da zövq alırsan. içib reallıqla üzləşəndə daha da kədərlənirdim və bu ağrıdan zövq alırdım qəribə şəkildə. eynən marmeladov kimi...
indi isə ürəyim içmək istəmir. bəlkə də, artıq depressiv fazadan çıxmışam deyə. ya da heç bilmirəm niyə. bəzən səbəb lazım olmur reallığı qəbullanmaq üçün.
"escape 'till the sunset"
"when life give you lemons, just capture it and paint!"
kağız sənayesində istifadə olunan termindir. açılışı "grams per square meter"dir. yəni, 1m² kağızın neçə qram olmasını göstərir.
gsm artdıqca kağızın qalınlığı da artır.
*hinduizm*, *buddizm* və *jainism*də adı keçən, mifologiyaya görə dünyanın mərkəzində dayanan qızıl dağ. bu dağ fiziki, metafiziki və spritual dünyanın mərkəzi hesab olunur. göyə ucaldığı qədər də yerin altına uzanır. ətəyində bir çox tanrılar məskunlaşıb. hətta *brahma*, *şiva*, *vişnu* və *devas*ın bu dağın zirvısində yaşadığı yazılır.
sözügedən inanclarda bir çox dini məbədlərin dizaynı dağın təsvirinə uyğun hazırlanıb.
*jean-luc godard* rejissorluğu ilə 1965-ci ildə çəkilmiş *fransız yeni dalğası*ndan bir film. film *lionel white*ın *obsession* adlı kitabı əsasında çəkilib, baş rollarda *anna karina* və *jean-paul belmando* oynayır.
filmdə gedişat mizah, macəra, ədəbiyyat, siyasət qarışımıdır. rənglər və estetika da öz yerində (buna ayrıca toxunacam). gah güldürüb gah əsəbiləşdirən bir film idi mənim üçün.
Ferdinand ailəsini geridə qoyaraq köhnə sevgilisi Marianne ilə birgə dəbdəbəli *burjua* həyatından qaçır. yol boyunca müxtəlif cinayətlər törədirlər, gangsterlər tərəfindən təqib edilirlər. Mariannenin şıltaqlıqları Ferdinandı özündən çıxarsa da, qızdan vaz keçmir.
filmin musiqiləri möhtəşəmdir. adamı narahat edən bir həyəcan bürüyür dinlədikcə. "görəsən indi nə olacaq?" deyə düşündürür adamı.
rəng estetikası, Mariannenin geyimlərini çox bəyəndim. tam olaraq "fransız zərifliyi"nin göstərgəsi idi. xüsusilə mavi, ağ və qırmızı rənglər gözə çarpırdı.
filmin introsunda ferdinand kitabdan rəssam *velazquez* haqqında oxuyur. ekrandakı yazıların hərfləri əlifba sırası üzrə görünür ki, bunu çox bəyənmişdim izləyəndə.
(youtube: )
)filmdə mariannenin şıltaqlıqları məni biraz əsəbiləşdirdi. amma gülümsədən səhnələr də çox idi. ümumiyyətlə, *art house film* sevənlər üçün izləməyə dəyər filmdir. çox adama sıxıcı gələ bilər amma.
-"kitablar, videoyazılar, yaxud başqa şeylər vecimə deyil. hətta pul belə. sadəcə, yaşamaq istəyirəm."
filmin belə bir qəşəng editi var:
(youtube: )
)bu da soundtracks
"biraz açıq yerlərdə öpüşəndə camaatın anası-bacısının narahat olduğunu nəzərə alsaq, faydalı bir neçə məkan qeyd edəcəm.
ümumiyyətlə, göz önündə öpüşməyin tərəfdarı deyiləm, gözdən uzaq rahatçılıq daha yaxşıdır.. -*
"gedin saatlıq evdə ya oteldə öpüşün aq" deyənlərə indidən deyim ki, virus təhlükəli saatlıq evlər, yaxud nikah şəhadətnaməsiz buraxılmayan otellər sevişməyə lazım olar, öpüşməyə sərf eləmir.
nəysə, sözü çox uzatmadan keçim entryə.
1. içərişəhərdə Əzim Əzimzadə parkı.
parkda "Old Garden" restoranı var, onun arxa(yaxud yan, not sure) tərəfində düz barının dibində skamya var. qısa müddətli öpüşlər üçün işə yarayar. amma restoran işçiləri hər an polisə zəng edə bilər, ayıq olun.
2. içərişəhərin kimsəsiz küçələri.
mərkəzdən uzaqlaşdıqca dar küçələr var, orada ayaqüstü öpüşə bilərsiz. çox da rahat sayılmaz əslində.
3. dağüstü park.
yağışlı, tufanlı havada tam rahatlıqla, uzun-uzun öpüşməlik yerdi. məzarlar olmayan tərəf ağacların arasında skamlayalarda oturub rahat ola bilərsiz. onsuz soyuq təsir etməyəcək. -* amma hava yaxşı olanda polis çox olur, tutulsaz zibilə düşəcəksiz. işçilərin polislə əlbir olma ehtimalı böyükdü.
4. dərnəgüldə dəmiryolunun kənarı.
öpüşmək üçün rahat, amma oturmaq üçün narahat yerdi. otlar paltarınıza yapışsa da, öpüşməyinizə kimsə qarışmayacaq. sadəcə arabir adamlar keçir, ayıq olun.
5. BDU'nun yanındakı park.
öpüşmək olar, amma rahat öpüşmək mümkün deyil. çünki adam çox olur, + uşaqlarıyla gələn xeyli valideynlər. qısa öpüşlər olar, amma rahat olmayacaqsız.
6. Cyrstall Hall ətrafındakı skamyalar və bayıl burnu adlanan ərazi.
velosipedlə gedə bilərsiz, o tərəflərdə adam az olur. xüsusilə qaranlıq düşəndə rahat-rahat öpüşə bilərsiz.
7. qəbirstanlıq.
öpüşmə istəyinizi tam doyura biləcəyiniz əvəzsiz məkan. inandırıcı olmaq üçün girişdə qərənfil ala bilərsiz. ölülərdən başqa kimsə görməz öpüşdüyünüzü. bəlkə arabir mollanı görərsiz, ya da qəbirlərə cadu basdıran xalaları. birazca ayıq-sayıq olsaz 0 xətayla doyunca öpüşərsiz. sizə hansı qəbirstanlıq rahat olsa onu da seçin.
hələ ki, ağlıma bunlar gəldi. yadıma düşdükcə editləyərəm.
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1336
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1343