davamlı dava edən ailədə böyümək

2 nəfərin məcburiyyət qarşısında qalıb sevgidən çox uzaq rəsmi bir əlaqəyə girdiyi azərbaycan "ailələrində" normal olaraq qarşılanan amma əslində normallıqdan çox uzaq, məruz qalan insana travma yaşada biləcək hadisədir. gözünü açandan bəri valideynlərinin davasını görüb, gecə qorxudan "görəsən sakitləşdilər", "bir-birlərinə xətər yetirməzlər ki?" deyə gözünə yuxu getmədiyi günlər olubsa böyük ehtimalla filmlərdə belə eşitdiyin qıy-qışır səslərində tədirgin olursan. birdən gələn zəif çıtırtı səsi belə ürəyinin ağzına gəlməsinə səbəb ola bilir. bununla bərabər əsəb, həyəcan təşviş pozuntusu, npd və geri qalanını unutduğum problemlərlə üz-üzə qalırsan.
deyirəm də, prezervatiflər pulsuz paylanmalıdır mənə qulaq asan yoxdu

yazarların həyatdan çıxardığı dərslər

sənə dəyər verməyən insanlar üçün məyus olub, depressiyaya girib həyatını sikməyə dəyməz. hamı onları tanıdığımız günkü kimi olmur, ola da bilməz onsuz. hamımız dəyişirik. yaşın heç bir fərqi yoxdur. əgər insan özünü inkşaf etdirirsə o hər türlü dəyişəcək. sadəcə yaş ilərilədikcə daha çox təcrübə olduğu üçün bu dəyişimlər azalır.
deftones - change bu mahnı yadıma düşdü bunu yazanda

bir də eşq ağrısı qədər məntqisiz və absurd başqa bir şey yoxdu da. fikirləşin, dünyada nə qədər insan aclıq üzündən ölür, normal yaşayış şəraiti yoxdur, kasıbçılıq, xəstəlik baş alıb gedir, sən gəl hormonların tullanır deyə sənə qoz qoymayan biri üçün aylarla, bəlkə də illərlə dərd çək.
eşqə, başqa bir insana bağlanmağa həyatdakı ən önəmli şeymiş kimi baxmaq çox məntiqsizdir məncə.
nə yaxşı ki belə bir düşüncə tərzinə gənc yaşda yiyələndim, bunun üçün özümlə fəxr edirəm

yazarların yaşadığı varoluşsal sancılar

heç nə zövq vermir artıq. əvvəllər vaxt keçirməyi sevdiyim yerlər, insanlar, əşyalar indi mənim üçün heçbir şey ifadə etmir. bəlkə depressiyadayam deyə psixoloqa getdim, depressiyadan başqa 7 psixoloji problem və davranış pozuntusu çıxdı amk hər nəysə o da başka bir videonun konusu. heç nə zövq vermədiyi üçün duyğuları da hiss etmirəm. istər sevgi kimi pozitiv, istərsə də nifrət kimi neqativ duyğular olsun. keyimiş kimi hiss edirəm hər baxımda. bir də bütün gün yeyib yatmağıma baxmayaraq çox yorğunam, fiziki olaraq. sadəcə yatmaq istəyirəm, amma yenə də gözümə yuxu getmir. nə vaxt yatmaq üçün uzansam 2 saat eşələnirəm yerimdə.
indi dərdini çəkməli olduğum çox məsələ və etməli olduğum çox iş var amma ciddiyət hissini də itirmişəm amk. keçən dəfə ayağıma qaynar su töküldü, onu belə çox sonra hiss etdim. arada oturub gələcəyim haqqında düşünürəm. olsun bir formada hər şeyi yoluna qoyaram deyib, yenidən yerimdə heç nə etmədən uzanıram. bu hal xarici görünüşümə və sağlamlığıma da pis təsir edib. ancaq yemək istəyirəm, amma sadəcə yağlı və ya şəkərli şeylər. vitamin də almıram, yeriyən ölüyə oxşayıram. bəzən güzgüyə baxanda özümdən qorxuram. və bunların hamısı da heç nəyi ciddiyə ala bilməməyim üzündən olur

içimi boşaltdım bura. psixoloqa ehtiyacım var həqiqətən, gərək təzədən başlayım nə vaxtsa

durduq yerdə yada düşən dəxlisiz xatirələr

6-cı sinfidə oxuyanda ətrafımda gördüyüm bütün yaşıdlarıma gecə bir ruhun məni oyadıb mənə güldükdən sonra oradan uzaqlaşdığını bəzənsə da otağımı yığışdırdığını və s. deyirdim. bir gün riyaziyyat dərsində müəllim məni qalxızıb dedi ki bəs bu nə söhbətdi, şizofren olmusan, hər şey qaydasındadı zad demişdi sonra da uydurduğum ruhlu hekayəni danışmağa başlamışdı. sən demə bunu danışdığım uşaqlardan biri bu müəllimin yanına hazırlığa gedirmiş. mən də məsələni toparlamağa çalışıram amma bir yandan da səsim titrəyir utancımcan normal danışa bilmirəm. nə isə sonra bütün sinif mənə güldü. bu da belə travma olaraq qaldı ondan sonra heç kimə güvənmədim

qeyd: əziz böyüklər sizdən artıq dərəcədə xahiş edirəm azyaşlıları utandıracaq şeylər danışmayın sonra həyəcan-təşviş pozuntuları panik atak zad əmələ gəlir camaatın balasının həyatını sikməyin