deməli toy-toy-toyun tamadası olaraq bendeniz shlyl bütün yazar, umbay, kənardan gələn qonaqları salamlay-layır.
mikrafonun enerjisi tükənmədən keçim yazarları ee qonaqları təqdim etməyə.
derek - bayaqdan istədiyim bütün tuşları yerli yerində təşkil eliyən qrupun baş muzıkantıdır.
aşmış kamazın şoferi - toyda hamının imdadına yetişməyə çalışıb yarı yolda kal qalan ofisiantdır. toy yiyəsini hələ toy başlamazdan əvvəl 300azn ziyana salıb
zazoza - toyun nömrə 1 operatorudu. kim harda nə töhvə verdi, üzr istəyirəm nə elədi kadıra alır.
umbrella - yeyib içən dayday. hər zazoza onu çəkəndə tikə kababa heç barmağının ucu dəyməmiş kimi yerinə qoyub ben bişey yapmadım moduna girirdi. ta ki, onafilankəsdeyirlər ilə ayaqüstə öz havalarında tost deyib 50/50 vurana qədər.
zazoza sonda elə bil gözəl anlarını yaxalayır ki, toydakı hamı əlindəkin qoyur yerə televizorlara baxır. aşmış kamazın şoferi bunu görüb həyəcanlanmazmı. yenə bir çuval inciri bərbad edir(
həmin dəqiqə kafkanın playboy jurnalları çıxır səhnəyə. bir party tonight ifa edir. margarita məclis başlayandan bitənə qədər musiqi hər nə olursa olsun ona uyğun rəqs edir. party tonight gələndə qoşulur metalcı sonanın uşaqlarına onlarla birgə headbang edir.
toyun bir digər müğənni qonağı da larisalisa-dı. gəldi
(youtube: )
oxudu hamını dərdə saldı vaxtıykən yetəri qədər töhvə vermiyiblər deyə. sonra da getdi. ardından mans hyperborean gəldi qırğın deyişmə ilə margaritayla sözləşib kaos yaratdı.
kaos bitdisə mikrafonu gələn qonaqlara uzadım ürək sözlərini desinlər deyəcəkdim ki, bəyimizin sevgilisi bayaqdan ofisiant kimi çalışan aşmış kamazın şoferi gəlib əlimdəki mikrafonu alıb qışqırır ki, bəs sən mən mənimlə evlənəcəkdin, bəy?!. ağız deyəni qulaq eşitmir. gəlin tərəfinin qonaqları əl qatıb özünə.
bertrand zobrist məclisin əvvəlindən hər bir olayı ölümsüzləşdirir. toyun fotosessiyasını bəy bertranda həvalə edib. daha deməyi unudub ki, sevgilim toyu basıb eləsə onu kadrlardan çıxart yoxmuş kimi davran.
bu an alkoqol iyi özündən əvvəl gələn biri alır əlimdən çörək ağacımı ee mikrafonumu qışqırır ki, bəs sevdiyin kız başkasına gitmiş dayana bilirsen dayan ali cabbar. sən demə bu bayaqdan içib dəm olan qonaq talış dili bilməyən talış imiş.
adsızinsan məclisin ən qızğın vaxtında əlində rumka ortada cimi cimi
(youtube: )
mahnısına oynayan daydaylardan biridi. ardından cornelius fudge , pikolo və margarita da ona qoşulur hind kinolarının kütləvi rəqsini andıran səhnə ortaya çıxır.
p.s #359493 part1-i oxuduqdan(məlumatlandıqdan) sonra part2-ni oxumağınız məsləhət görülür.
qəsəbədə aylar ərzində nələr-nələr baş verdi. kimiləri uzaqlaşdırıldı, kimiləri tərk etdi, kimilərinin də varlığı və yoxluğu arasında fərq yoxdur. ancaq düşünürəm ki, prosses çox yavaş da irəliləsə qəsəbə gözəlləşməyə davam edir^^
gəlin elə başlayaq qəsəbənin türkəçarə həkimi bertrand zobrist-dən. kimin nə dərdi olsa hamıya əlacdır, hər kəsi bildiyi qədər düzgün yönləndirəcək. əslində ixtisası həkimlik olmayıb ancaq qəsəbə sakinlərinin əksəriyyətinin dərdinə əlac tapdığını görəndən sonra başladı bu işlərə. deyilənlərə görə özünün qəsəbədən biraz kənarda gizlin bir evi var. bütün düzəltdiyi dəva-dərmanlarını orda gizlədir. elə əsas da buna görə anonimliyini hər zaman qoruyub saxlayır.
qəsəbənin əsl həkimi isə timidusun həkimi-dir. demək günlərin bir günü qəsəbənin cowboy cildinə girmiş çapkını timidus xəstələnir. iş o yerə çatır ki, canının dərdinə əlac tapa bilməyən xatunlarını da evdən qovur. bu zaman təsadüfən qəsəbəyə yenicə köçmüş, həkimlik təhsilini bir neçə ölkədə almış ali savadlı bir həkim bundan xəbər tutur. timidus-un imdadına yetərək onu tezliklə sağaldır. elə o gündən qəsəbədə sayılıb-seçilən, möhtərəm şəxslərdən biri olur.
onafilankəsdeyirlər kimyagərdir. kimya xaricində hər işlə məşğul olur. özünəməxsus əl qabiliyyəti və fantaziyaları var. arada bir bertrand zobrist-in yanında bərabər nəsə müzakirə edərkən görünür. deyəsən bilib işlətmədiyi kimyəvi bilikləri zobristə ötürür ki, o da öz ixtiralarında işlətsin.
umbrella qəsəbədəki hər kəs tərəfindən ziyarət edilən kafenin sahibidir. deyirlər kafedə günlərin xoş keçməsinin səbəbkarı sahibinin tükənməz enerjisi və pozitivliyidir.
neva adlı biri var köhnə sakinlərdən. illər əvvəl məcburiyyət qarşısında qalıb tərk etmişdi qəsəbəni. indi geri qayıdıb. musiqiylə maraqlanır. kafkanın playboy jurnalları-la qoşalaşıb gecə-gündüz musiqi, sözlər yazıb-yazıb silirlər. yazarları kim anlayır ki..
hələ arada kafkanın playboy jurnalları] qapısına gələn qonaqları geri çevirir ki, hər hansı bir şedevr üzərində neva ilə bərabər ciddi iş gedir!
adsızinsan şayiələrə görə düşmüşdü müəyyən müddət əvvəl bir sevgi arxasınca, o da alınmayınca, alkoqolik olub qısaca.
davamlı olaraq şikayətlənir. dərdinin dərmanını özü də axtarmır heç.
4cü böyük, pikolo və lotrdakı zənci elf rock qrup nümayəndələridirlər. hər həftə sonu qəsəbədə balaca da olsa, hər kəsi bir araya gətirməyi bacaran səhnədə rock konsert verirlər. arada lotrdakı zənci elf alır əlinə gitarını 2010-cu il almaniya-da rock am ring rock festivalında joel o'keeffe kimi səhnənin dəmirlərinə çıxıb mahnının ardını orda ifa edir.
heç yazmadan keçməyəcəm bir 3 gün əvvəl (yazması belə çətin olan) sinif yoldaşımın yasına getmişdim. dəqiq desək 40 mərasiminə. ailəsi də özüylə birgə getmişdi geriyə ağlamaqdan göz yaşları quruyan nənəsi qalmışdı.
sözün düzü islam adət ənənələrinə elə də aşina deyiləm yəni çox da bilmirəm düzü nədir 3-7-40 keçirilməlidirmi keçirilməməlidirmi. mənə xəbər edilmişdi keçiriləcəyi getməyə bilməzdim. ən azından onun ruhuna hörmət olaraq. bilmirəm normal idi yoxsa yox 3 mərasimindən daha az adam var idi. kənarda küncdə 15-20 dəqiqə oturub qalxacaqdıq. masada ailənin digər yaxınları da vardı. əvvəlcə hər şey normalmış kimi gəlirdi. molla dualar falan oxuyurdu biraz zaman keçəndən sonra masadakılar yavaş-yavaş danışmağa başladılar. hə həmin səhər hacı şahin də dünyasını dəyişibmiş. biraz ondan danışdılar biraz içərisində sinif yoldaşımın da olduğu ailənin bir anda dünyadan köçməsindən danışdılar sonra da dedilər ki, həyat çox qəribədir sabah nə olacağı bəlli deyil nolar ki, aramızdakı bağı gücləndirək həftədə heç olmasa 1 dəfə görüşək. dedikləri normal ola bilərdi ancaq yeri idimi? mollanın dua oxuduğu əsnada, nənənin hay-harayı bütün mərasim zalından eşidildiyi halda heç nə olmamış kimi edilən söhbətlərin yeriydimi? sözdə az öncə almışdı hərəsi əlinə 1 yaylıq timsah göz yaşlarını silirdilər. elə hərəkətlərindən sonra əlbət ki, inanmayacam səmimiyyətlərinə.
hələ o molla, qadının yarasının közünü qoparmaqdan 1 dəfə də olsun əl çəkmədi. onsuz da bu qocalığın verdiyi ağırlığa güclə tab gətirirdi hələ üstləlik həyat ondan 1 gecədə bu yaşına qədər sahib olduğu ən dəyərli varlıqları əlindən aldı.
həmin gün nə qadınlar yas tutdu nə də kişilər. qarın doyurmağa gəlmişdi hər kəs elə bil. elə bil yoxe elə hamsı 1 stəkan çay 1 boşqab dovğa nəbilim bozbaş üçün gəlmişdi. dua oxunur, fatihə verilir, salavat çevirilir eyni masada oturduğum insanlar qarşımda bəhmənkəsin qızının medtexnikuma girib girə bilməyəcəyi haqqında müzakirə edirlər. hələ söhbətləri şirindi kənarda boş bir stul da saxlamışdılar ki, yaxın tanışı gecikir gəlib otursun. bu azmış kimi 2 nəfər də əlavə gəldi oturduğmuz yerdən də durmaq məcburiyyətində qoydular bizi. nə var nə var söhbətləri bərk getsin. yeməkləri gətirirdilər elə yerinə düşdü biz də qalxıb mərasim zalını tərk etdik. bütün bunların hamsı hətta sözlərə tökə bilmədiyim daha artığı cəmi 20-25 dəqiqə ərzində baş vermişdi.
daxllinizdəki ağrı elə də dərin deyilsə, ümumiyyətlə heç hiss etmirsinizsə heç olmasa ölənlərin ruhuna hörmətiniz olsun. o qadının 40 gündür pərişan olmuş halına acıyın heç olmasa. sizin başınıza eynisi gəlsə bəs? heç düşünmürlər görəsən bu sualı. hər şeyi bir kənara qoyuram bir şey olan kimi ilk inanıb sığındığınız allah, din sizə belə mi buyurur? bir müsəlman olaraq vicdanınız rahatdırmı?
hələ dəfn mərasimində mollanın dedikləri adamın ayrı cür bağrını çatdadır. bədbəxt hadisə nəticəsində həyatdan köçmüş ailə haqqında deyir. deyir ki, insanlar bu dünyaya necə gəlirlər elə də kəfənə bürünüb gedirlər. ancaq bunlara heç o da qismət olmadı kəfənə bükməyə bədənləri olmadı. hələ mən bu cümlələri biraz bəzəmişəm. daxilimdəki hiss o qədər kəskindir ki, adını qoya bilmirəm. nifrət, kin yoxsa həzm edə bilmədiyim əsəb,ağrı,acı.
zaman sadəcə ört basdır edir hər şeyi. doğrudur ilk günlər olduğu kimi iliklərimə qədər hiss etmirəm ağrını ancaq ağırdır, sözlük həm də çox. yoxluğu qəbullanmaq asandır, ancaq qəbullandıqdan sonra yaşamaq çətin. o hissə heç vaxt düzəlmir sadəcə üstü köz bağlıyır. tək cızığın gücünə qanayır, qanaması bitir və yenidən közərir. növbəti dəfə yaranın bir daha açılmayacağını ümid edərək.
fikirlərim qarışıqdır, hisslərimsə nataraz.
cinsi münasibət və ya masturbasiya zamanı daha şiddətli həzz almaq üçün tərəflərdən birinin özünü boğaraq orgazm yaxud boşalma həddinə çatdırması. ilk dəfə 19-cu əsrdə məşhurlaşan bu vasitə get-gedə daha da çox can almağa davam edir.
bu cür həzz almağı sevən adamların boğulmaq üçün az da olsa fərqli üsulları var. kimisi iplə, kimisi əliylə kimisi də havasız qalıb boğulması üçün başına klok keçirir. kimilərinə bu insanların elədikləri gülünc səslənə bilər amma onlar ölümlə üz-üzə qaldıqlarına görə də həzz alırlar.
bu səbəbdən ölən milyonlarla insan var. avstraliyanın məşhur inxsrock qrupunun üzvlərindən biri michael hutchencein ölüm səbəblərindən biri də autoerotic asfikasiya olduğu deyilir.
Fransa-nın şimalında britaniya və normandiya-nın ortasında yerləşən kiçik bir adada yerləşən möhtəşəm monastr
əsrlər öncə sadəcə balaca torpaq hissəsindən ibarət olan yer 8-ci əsrdə ibadətgah olaraq ucaldılır.
bu adanı daha da cazibədar edən tərəfi isə qabarma və çəkilmə zonasında olmasıdır. gecəyə doğru su dəniz səviyyəsindən təxmini 14 metr aşağı düşür quru səth üzə çıxır, gündüz su tədricən çoxalır və ada 4 tərəfi su ilə əhatə olunmuş saraya çevrilir.
fransanın inqilabı dövründə kilsə respublika rejiminin ruhani əleyhdarlarını saxlamaq üçün həbsxanaya çevrildi.
1836-cı ildə nüfuzlu şəxslər, memarlar, o cümlədən viktor hüqo bu milli memarlıq abidəsinin qorunub saxlanması üçün kompaniya başladır. 1863-cü ildə həbsxana bağlanır. elə 19-cu əsrdə bu nadidə əsər bərpa edilməyə başlayır.
neoqotika üslubunda olan le mont-saint-michel monastrı üzərində əslərlə memarlıq işləri davam etdiyindən öz daxili və xarici görünüşündə təkcə neoqotika üslubunun hissələrini daşımır.
2-ci dünya müharibəsi-də fransa-nın işğalı zamanı alman əsgərləri monastrı zəbt etdilər və burada müqəddəs auburn kilsəsini gözətçi post kimi istofadə etməyə başladılar. ada 18 iyul 1940-cı ildən fransanın işğalının sonuna qədər təxminən 325 min alman turist və əsgərlər üçün əsl turistik mərkəz idi. ancaq müharibənin sonuna doğru artıq taqətdən düşmüş alman əsgərləri ərazini tərk etmək məcburiyyətində qaldılar və 1944-cü ildə ada yenidən fransanın nəzarəti altına keçdi.
hər il 3 milyondan çox ziyarətçi qəbul edən adanın cəmi 29 nəfərdən ibarət əhalisi var.
sent mişel monastrı 1979-cu ildə unesco tərəfindən dünya mirası siyahısına əlavə edilmişdir.
bir neçə ay əvvələ qədər mənim də aludəçisi olduğum bir şeydir. demək olar ki, hər günün sonunda qulaq asmadan rahatlıq hiss etməyəcək hala gəlmişdim.
çoxları gözlərini yumub başını yastığa yaslayıb sadəcə səslərə kökləndiyi halda, digər qisim qulaqcıqla qulaq asmağıyla yanaşı ekrandakı bir növ insanı hipnoz edəcək təsvirlərə də baxır.
bu tip səs dalğaları istifadəçilərdə asılılıq, epilepsiya və ya epilepsiyanın inkişafına təsir edə bilər. ilərləyən aludəçilik nadir hallarda psixi pozğuntulara belə gətirib çıxara bilir. digital drug əsasən 15-20 dəqiqəlik qısa səs dalğalarından ibarət olur. lakin bunun 1-2 saatlıq uzadılmış versiyaları da mövcuddur. ilk 5 dəqiqə insana sıxıcı gəlir elə də bir şey hiss edilmir. daha sonrakı 5 dəqiqə də isə dalğaların fərqli təsiri insan üzərinə hopmuş olur. növbəti dəqiqələr isə insanı sadəcə keyidir. əsas təsir bağışlayan şey isə dinləyicilərə təqdim edilən 1500 hz-dən aşağı tezliklərə malik 2 fərqli saf tonlu sinus dalğasıdır. sine waves
əsl narkotik maddələrdən fərqli olaraq toksik deyil bu səbəbdən təsiri tez keçir. sizdə buraxdığı izlər isə sadəcə bəlli bir zaman çərçivəsində rahatlamanız olur.
yeri gəlmişkən, müxtəlif fərqli təsir edən səs dalğaları az da olsa demək olar ki, bütün musiqi janrlarıda var. bəli, sevdiyiniz musiqini dəfələrlə dinləməyə tətikləyən şeylərdən biri də məhz bu səs dalğalarıdır.
və son olaraq əsas təhlükə burasındadır ki, insanlar bir şeydən həzz aldığı zaman bu şeyin prototiplərinin daima axtarışında olur, ona çatmaq üçün müxtəlif yollara əl atır. özünü asılı vəziyyətə salan kəs digər bir gün daha high hiss etmək üçün başqa növ narkotiklərə əl atacaq. digital drugdan əsl narkotikə keçid isə entrynin əvvəlində qeyd etdiyim kimi nadirən baş verən hallarda ortaya çıxır. hər kəsin iradəsinin idarə etməsi öz əlindədir.
dinləməyi ən çox sevdiklərimdən :
bu da balaca, mavi gözlü gözəl. hələ təzə sahiblənəndə doğru düzgün gəzməyi də bilmirdi. qısa zamanda elə bağladı ki, özünə hər kəsi. ən çox da məni. o zamanlar pis nə hiss etsəm alardım qucağıma sanki bütün dərdimi dinləyib başa düşəcəkmiş kimi danışırdım. o da şıltaqlıqlığından heç vaxt əl çəkmirdi, my honey
sonra da zamanla böyüyür, ancaq hələdə heç vaxt şirinliyini əldən buraxmır
artıq həyatımın əvəzolunmaz hissəsinə çevrilmişdi. yanında qala bilmirdim amma ağlım fikrim həmişə onda idi. tez-tez də yuxularıma gəlirdi. hər nə olur olsun onun rahatlığını düşünürdüm ilk. və bir gün qaldığım yerə yanıma gətirdim. kaş gətirməzdim. gətirməsəm ara-sıra da olsa gedib görə biləcəyim yerdə idi. bilmirəm hara yoxa çıxdın. kaş heç icazə verməsəydim çölə çıxmağına. o gündən sonra uzun müddət axtardım pişiyimi. ağ qara pişik görəndə xaricdən çox oxşayanın patisinə baxırdım mənim pişiyim kimi ləkəsi var idimi deyə. amma yox, heç biri o deyildi. onunla bütün dərdimi unudurdum rahatlıqla, itəndən sonra hər şeyin üstünə birdə heç vaxt onu görə bilməyəcəyim yenidən əvvəlki kimi şıltaqlıq eləməyəcəyini düşünmək belə ağır gəlirdi. çox düşünürdüm deyə yuxularıma da girirdi. oyananda duruxub qalırdım.
artıq 2 il keçir az qala. indiyə qədər sahibləndiyim ilk pişik deyildi amma bu qədər bağlandığım ilk və son idi bəlkədə. yəqin bundan sonra yenidən pişik sahiblənmə düşünsəm qəti şəkildə ağ qara pişik sahiblənmərəm. hər gördüyüm ağ qara pişik mənə onu xatırladır deyə.
nəysə qəmli tonlar bitmir sizə təşəkkür şəkli də qoyacam. hə bir də, barış mançonun ifasını
özdemir asaf lavinianı universitetdə platonik sevgisi üçün yazıb. daha sonra bu şeiri müsabiqəyə göndərir və qalib olur. şayiələrə görə, qız müsabiqə zamanı zalda olur. asaf şeiri səsləndirərkən isə zalı tərk edir. bu hadisədən sonra qəlbi qırıq şair öz hisslərini heç vaxt qıza bildirmir. lavinia 1925-ci ildə doğulan və gözəlliyi ilə əfsanəyə çevrilən sənətçi mevhibe meziyet beyatdır
uzun müddətdir buraları ziyarət etmirəm.
deyəsən yenə həmişəki kimi hardan necə başlamalı olduğumu bilmirəm. tək bildiyim şey daxilimdəki kədərin necə ağır olduğudur, sözlük.
heç vaxt düşünməzdim məni dibə sürükləyəcək şeylərin yanında bir o qədər də aciz qalacağımı. heç belə deyildim. özümü dərk edəndən bəri hər nə qədər bəzən içimdə fırtınalar belə qopsa bir yerdə mütləq ki, kiçik də olsa xoşbəxtlik tapardım, özümü vəziyyətdən çıxarmağın bir yolunu tapardım. uzun illərdir yanımda olanlar bilir, illəri boş verin yeni tanışlar belə məni həmişə pozitiv biri olaraq tanıyıb. həmişə içimdə nə qədər kədər hiss etsəm belə, psixoloji olaraq çətin durumda olsam da hətta günün sonuna intihar planları qursam belə bunların heç birini ətrafıma yansıtmamışam. ancaq son 30-35 gündür özümə gələ bilmirəm, sözlük. toparlanmağa çalışdığım zaman yenidən vuruluram hər dəfəsində sanki. zaman ən yaxşı dərmandır deyirlər ancaq baş verənlərə hansı zaman çatacaq? hansı zaman hansı ağrıların imdadına yetəcək? yetə biləcək görəsən?
çətindir, günlük.. çiyinlərim qaldırmır, ruhum dözmür, varoluşum qəbullanmaq istəmir.
bu gün anidən öyrəndim uşaqlıqdan bəri bərabər olduğum, yeri gələndə ən əziz, xoşbəxt anları, ən çətin günləri bərabər keçirdiyim insanlardan birinin ölümünü.
vaxtsız ölüm nədir bu gün daha dərindən öyrəndim. kaş axşam yuxudan heç oyanmasaydım. ya da oyanandan sonra eşitdiklərimin hamsı hələdə yuxu olsaydı. içimdə bir tərəfdə geri qayıdar deyə bir hiss var. elə çırpınır ki, ümidsizliyə qapılmamaq üçün..
ölümü ilə hər birimizdən biraz uşaqlıq, gənclik qoparan, gözəl insan. həmişə o xoş xatirələrdə əbədi yaşayacaqsan.
bayaqdan neçə saatdır götür-qoy edirəm. günü dostlarımla bərabər xoşbəxt keçirdiyim axşamlara da intihar planları qururdum . sonradan toparlanmışdım, düzəlmişdim əslində. ancaq son 1 aydır yıxılmaqdan qanayan dizlərimin yarasını keçdim, daim büdrəyən vücudumu düşdüyüm yerdən qaldırma cəsarəti tapsam belə çox əziyyət çəkmişəm. yolun sonunda hər kəsi tərk etmək fikrini ağlıma gətirmək istəyirdim, bir daha heç geri dönməyəcək şəkildə uzaqlaşmaq. yox,yox qaçmaq. ancaq onların bu halını görəndən sonra öyrəndim ki, ən alçaq yolu seçib onlara ürək ağrısı yaşatmağa haqqım yoxdu. onları üz üstə qoymağa, əllərini sonsuza qədər buraxmağa, qəlblərində sonsuz, dərin iz buraxmağa.
öləcəmsə əcəlimlə ölüm, öz seçimimlə yox. mən bir yolunu taparam yenə, yenə usanmadan balaca da olsa ümidlə yoluma davam etməyə başlayaram.
son olaraq, ətrafınızdakı hər kəsdən bacardığınız qədər bərk yapışın. zira sabah başımıza nəyin gələcəyi heç məlum deyil. xoş xatirələr yaradın, ölümsüzləşdirin. bəzən insanın qucaqlaya bildiyi tək şey elə həmin xoş xatirələrdir. fərq etməz o insan həyatdadırmı deyilmi, sizin yanınızdadırmı yoxsa eyni dünyada olsanız belə çətinliklə görə biləcəyiniz yerlərdə yaxud şərtlərdə.
Sağlıqla qalın
başlıqda da göstərilən tarixdə 19 iyun oceangate
şirtkətinin yeraltı gəmisi "ənənəvi olaraq" yeraltı dünyaya içində 5 nəfər sərnişin olmaqla səyahətə çıxır. səyahətlərinin əsas mahiyyəti 5 min metr dərinliyə enib illərdi okeanın dibində qalan titanik-in qalıqlarını görüb, özləri üçün kəşf etmək idi. lakin yola çıxandan təxminən 1 saat 40 dəqiqə sonra gəmidən siqnal kəsilir. siqnallar kəsildiyi andan bu günə qədər hələdə axtarışlar davam edir. gəminin qalıqları tapılıb ancaq içindəki sərnişinlərdən 1 nəfərin belə nə qədər qəribə səslənsə də "qalığına" rast gəlinməyib
yaxşı, bəs bu oceangreat şirkəti nədir 33 nömrəli marşrut kimi adamları bir yerdən alıb dünyanın o biri ucuna aparır?
şirkət 2021-ci ildən həvəskar milyonçu yaxud milyarderləri titanik-i görmək üçün turist kimi aparır. yeraltı səyahət firması kimi düşünə bilrəsiniz. digər 2 səfəri normal keçmişdi və gedənlər də sağ-salamat geri qayıtmışdılar. bu da 3-cü səfəri idi. hansı ki, uğursuzluqla nəticələndi.
sualtı gəmidəki ümumi sərnişin sayı 5 idi. və onlar bu səyahəti etmək üçün oceangate-ə 250 min dollar vəsait ödəmişdilər. getməzdən əvvəl hər il olduğu kimi bu il də sərnişinlər bir müqavilə imzalamışdılar. hansı ki, şirkət gediş dönüş haqqında qaranti vermirdi və ölümlə üzləşsələr belə bunun məsuliyyətini şirkət daşımırdı.
həmin o 5 nəfər isə:
1. biznesmesn hamish hardinq
2. paul henry (baxma: mr titanic)
3. əslən pakistanlı olan biznesmen şahzadə davud
4. davudun 19 yaşlı oğlu süleyman
5. oceangate şirkətinin ceo-su stockon rush
internetdə meme-lərlə yanaşı gəminin fizika qanunlarına əsaslanaraq parçalanma səbəblərinin izahı və bəzi oxşar eksperimentlər də var.
(youtube: )
videoda da qeyd edilir əslində mühəndislik cəhətdən doğru və məntiqi olmayanı belə deyək, pula görə reallaşdırıblar.
düşünürəm ki, o qədər yüksək təzyiqdən heç bir canlının bədəninin 1 parçasını belə tapıb üzə çıxarmaq mümkün olan bir şey deyil. amma hələki araşdırmalar gedir. sifarişi verən: glabella
CRiSPR CAS9
2020-ci il 7 oktyabr tarixində kimya üzrə nobel mükafatına ilk dəfə 2 qadın və ilk dəfə 10 ildən qısa cəmi 8 illik təcrübə və inkişaf nəticəsində ortaya çıxan necə deyərlər, kəşf layiq görüldü.
açılışı: "clustered regularly interspaced short palindromic repeats"
müntəzəm aralıqlı qısa palindromik təkrarlar.
emmanuelle charpentier fransız əsilli kimyaçıya illər əvvəl soyuq qış aylarının birində isveçin şimalındakı molekulyar və bioloji tədqiqatlar aparılan umeå universitetinin labaratoriyasından dəvət gəlir. açıqlamalarının birində deyir: qarın üzərində gəzib universitetə gedəndə "crisp" "crisp" deyə səslər gəlir. bu da ona crisprı xatırladır. və qərara alır ki, crispr üzrə tədqiqatlarını burda aparsın.
jennifer doudnaemmanuelle charpentier ilə birlikdə nobel mükafatına layiq görülmüş amerikalı biokimyaçı.
onun hekayəsi isə biraz daha fərqlidir. crispr üzrə tədqiqatlara yenicə başladığı zaman qəribə bir yuxu görür. yuxusunda qaranlıq bir otaqda üzü tam görünməyən bir kişi qarşısına gəlir. və ona crispr haqqında suallar verməyə başlayır. daha da yaxınlaşdıqca həmin kişinin hitler olduğunu görür və təşviş halında yuxudan oyanır.
hitler də ikinci dünya müharibəsi dövründə daha mükəmməl insan nümunələri yaratmaq üçün minlərlə bəlkə də onminlərlə insanı sırf tədqiqatlar üçün qurban vermişdi.
bəs nədir bu crispr cas9? bunu bir növ genetik qayçı kimi düşünə bilərsiniz. 8 il bərabər çalışmaların üzərindən ortaya çıxan möhtəşəm ancaq bir o qədər də təhlükəli "silah". onun vasitəsi ilə insan genetikasındakı müəyyən və ya istənilən genləri dəyişmək mümkündür. crisprin kimya üzrə nobel mükafatı qazanmazdan cəmi 1 il öncə çində ilk "klounlaşdırılmış" uşaqlar dünyaya gəlmişdi hansı ki, bir müddət sonra bunu həyata keçirən həkim həbs edilir. crispr cas9 - da bir növ klounlaşdırmaqdır. daxildəki geni idarə etmək. ana bətnindəki uşağın dünyaya xəstə və ya əlil olaraq gəlmə ehtimalını 0.2% ə düşürmək üçün istifadə oluna bilər. ancaq bu gen dəyişmənin 100 il 1000 il sonrasının xəyalı belə absurd gəlir..
deyəsən əsasən psixoloji olaraq dəngəsiz olduğum durumlarda müraciət etdiyim söz6 günlüyə qayıtdım yenə.
çox məyusam, sözlük. gələcəyimlə bağlı çox ciddi qərar vermişdim. özüdə bu qərarı ilk dəfə düşünəndən bəri neçə gecə, neçə gün,neçəsə də ay hər zehnim açıq olduğu zamanımın boş olduğu vaxtlarda bu məsələni götür qoy edirdim. düşünüb qərarımı vermişdim sonunda.
təzəcə "məzuniyyətə" çıxmışdım işdən. dedim elə nə gözəldir belə beyin boş, fikir yox sadəcə gəzmək-tozmaq, əyləncə var. sözsüz arada bəzi şeyləri fikirləşirəm fikirləşmədən dura da bilmirəm onsuz. amma o qədər dərindən yox. bayaq anidən öyrəndiyim xəbər bütün hər şeyi alt-üst elədi sanki. həyat qarşıma 2 seçim sunur. ya mən akademik təhsil həyatımı seçib yalnız onu tamamlamalıyam. ya da öz gələcəyimə yatırım nəinki yatırım elə yaşamağım üçün iş həyatımı seçməliyəm. təkrar cüzi də olsa ailədən asılı vəziyyətə düşməyi qaldırmaz bünyəm. hər əziyyətimin hədər olduğunu hiss edirəm sanki. daxilimdəki kədəri heç kəs anlamaz deyə düşünürəm. yaxın 1-2 nəfərə danışdım çox da ciddiyə almadılar niyə onları günahlandırım ki, vəziyyət elədir ki, empatiya qurmaqla da mənim hisslərimi hiss etmək və nəyə görə belə hiss etdiyimi başa düşəcək qədər anlaşıqlı yaxud onlara önəmli bir durum deyil bəlkə də.
artıq yenidən qərar verməliyəm. həm də cəmi bir neçə gün ərzində. nə edəcəyimi bilmirəm. öyrəndiyim hələ heç 1 saat deyil mən artıq düşünməkdən baş ağrısına dözə bilmirəm. və çox ciddi yorulduğumun fərqinə varıram. davamlı olaraq qərarlar verməkdən, nə yaşadımsa, nə yaşayıramsa psixoloji durumumu stabil saxlamağa çalışmaqdan, düşməməyə çalışmaqdan və çox düşünməkdən. artıq qaldıra bilmirəm deyə düşünürəm. ya da yox qaldırmaq istəmirəm sadəcə. daxilimdəki hisslərin beynimdəki sözlərə, cümlələrə də sığmadığını görürəm. yazmaq da əvvəlki qədər təsir etmir. hətta uzun müddətdi də öz gündəliyimə heç nə yazmıram. son qeydlərim əsasən bəzi şeylərin başlanğıc və sonlarına aiddi. onlar da bir neçə ay əvvələ qədər davam edirdi.
mən bəzilərinin sonunu görmək istəməzdim, elə indi də görmək istəmədiyim sonluqlar var. ancaq məcburiyyət qarşısındayam, sözlük. hələlik necə toparlayacağıma dair heç bir fikrim yoxdur. sadəcə eyni anda 100dənə şeyi düşündüyümü bilirəm. hansı ki, sonu mənə heç nəyi bəxş etməyəcək.
(youtube: )
bayaqdandı beynimdə səslənir. musiqi ifadə edə bilmədiyimiz sözlərin vücud tapmış halıdır həqiqətən. sözlərim yetmədi izaha ancaq musiqi sanki tamamladı.
Metallicanın əvəzolunmaz möhtəşəmliklərindən sadəcə bir parça. 1ci dünya müharibəsinə ithaf olaraq yazılmış musiqi. 1989 da Ulrich Larsın bir müsahibəsində mahnı sözlərinin 1971 də səhnələşdirilən Johnny got his gun filminin məzmumuyla oxşar olduğunu deyib.
Mahnının özü 8 dəqiqəyə yaxındır. Əsas hissə isə elə 4:56da gəlir. Həmin an gələndə sanki metallica konsertində auditoriyanın ortasında qrup üzvləri ilə bir yerdə one ifa edirəm. O qədər emosional ki, başımı dəlicəsinə tərpətməkdən 3 gün boyun ağrısı çəkirəm.
Biraz da damien ricedan danışım. irlandiyalı dünya şöhrətli deməzdim də böyük güclü kütləyə gözəl musiqiləri ilə sahib olan musiqiçi. Cheers darlin mahnısı bəlkə də çoxumuza məlumdur. Əksəriyyətini içərək keçmiş xatirələri xatırlamağa vadar edən o musiqi.
Musiqinin hekayəsini bildikdə sözləri ayrı təsir edir adama. Yağmurlu günlərin birində damien rice qaçaraq gedəndə yolda qaçan bir qızla toqquşur. Ehtiyatsızlığından irəli gəldiyini düşünür və qıza bir üzr borcu olaraq onu elə toqquşduqları yerin tam da yanındakı bir bara dəvət edir. Zaman keçir ikilinin söhbəti o qədər uzun və gözəl irəliləyir ki, damien qıza ilk görüşdən vurulduğunu düşünür. Söhbət əsna
sında onu da öyrənir ki, bir-birlərinə çox yaxın qalırlar. Saatı tez-tez izləyir düşünür ki, əgər son avtobusu da qaçırsaq onunla bir yerdə daha çox zaman keçirə bilərəm. Və cibindəki bütün pulu şəraba verir. Söhbət uzanır, damienin siqareti bitir qız onunla siqaretini paylaşır və son avtobus saatı keçəndən sonra da damien qıza zamanın keçdiyini artıq avtobusun gəlməyəcəyini bildirir. Qız isə qarşılığında eybi yox sevgilim məni götürməyə gələcək deyir. içkili halda olan damien çox pis olur amma bəlli etməməyə çalışır. Daha sonra tualetə getmək adı ilə masadan ayrılır. Gəldiyində isə masada qızı görmür. Onun üçün stolun üstünə 3 siqaret qoyduğunu görür. Elə o an damien oturur bir pivə butulkasının kağızına mahnının sözlərini yazır. qızın qoyduğu siqaretləri çəkərək...
"tell me what can i do
i just gonna taste of you
you are mine biscolata
my sweet biscolata"
əksər şirkətlərin qadınları obyekt olaraq seçdiyi halda biscolata reklamında kişilərdən istifadə etdi və alışılanlardan az daha fərqli olduğundan diqqət bəlkə də 2 qat artdı
deməli ailəm uzun zaman sonra məni görməyə gəlib (sözün düzü gəlmələrinin əsas səbəbi başqaydı lol). hələ üstəlik türkiyədəki xalamgilə də zəng ediblər. onun da yoldaşı türkdü. papamla babam burda ərdoğanı dəstəkləyir tərifləyir bla bla. o biri kürəkən də ordan ərdoğanı pisləyib kılıçtaroğlunun tərəfini tutur. birdən babam əsəbləşib qayıdıb deyir ki, "ərdoğan ərdoğan, long live ərdoğan!" kürəkən qayıdır "baba bu ne ya, haha, short live, ərdoğan!"
axırda atamla xalamın yoldaşı sözləşdilər ərdoğan qalib gəlsə ata qonaqlıq verəcək, kılıçtaroğlu qalib gəlsə o.
bunu cavan nəsil eləsə, elə də gülməli olmaz yaşlı nəsildə neyin kafası bu ahahahahh
başlamazdan əvvəl sözlərinə qüvvət verəcəyim entryləri qeyd edim. #253621#310886
sözün düzü bilmədim hansı başlığa yazmağım daha düzgün olar. həyat haqqında şablon fərziyyələri, fəlsəfələri də irəli sürmək istəmirəm. fərqlidir çox şey, hər şey. həyatımın hansı nöqtəsindəyəm bilmirəm amma durmadan istəmədən olsa belə yaşamım nələrisə mənə qatır, aşılayır.
1 il əvvəl soruşsanız ən çox istədiyim şey maddi mənəvi azad olmağım idi. gələcəklə bağlı çox xəyallar qururdum. bəzən elə olur günlərlə hətta aylarla fikir edirdim. gələcək qayğısı o qədər ağır idi ki, çiyinlərimi qaldırmağa taqətim də yox idi. mən istədiyimə nail oldum maddi və mənəvi azadlığımı əldə etdim. bu zaman çərçivəsində birdən oyanmışdım ki, mən heç gələcəyi düşünməyə zaman belə tapmıram. ancaq vaxtım olan kimi keçmişə sarılıb özümü incitməyi çox yaxşı bacarıram.
həyat mənə uzun zaman müddətində çox dərs verdi. qəbullanmaq istəmirdim yaşadıqlarımı, öyrənmək istəmirdim öyrətmək istədiklərini, fərqli çıxış yolu axtarırdım. heç rahatlıq hiss etmirdim. heç günümü xoş yola vermək içimdən gəlmirdi. başıma gələnlər azmış kimi biraz da özüm qoparırdım közlərimi.
dərsimi aldım, məgər ətrafımdakı çox insandan uzaq olmalıymışam. nəyə görə həyatıma girdiyini sorğuladığım insanlar vardı. hər birindən az da olsa nələrisə öyrəndiyimin fərqinə vardım.
həyat mənə yekdilliklə, incidərək, acımayaraq öyrətdi içimdə başqalarına qarşı hiss etdiklərimin mənə necə təsir etdiyini. mənə bu yaşıma qədər yaşadığım ən ağrılı, ən çirkin və heç xatırlamaq istəmədiyim anını yaşadan biriylə həyat, az qala hər gün üz-üzə gətirir məni. içimdəki nifrət daha çox incidirmiş məni. anladığım ilk andan etibarən ilk ondan xilas oldum. içimdəki neqativ hisslərdən hər şeyə, hər kəsə qarşı. pisi də sevməyə çalışdım mənə bir tərəzidə yaxşını ondan ayırd edə bilməyimdə kömək edəcək deyə.
bilmirəm sabah bəlkə də elə dünənə qədər sağlamlığıma şüurlu şəkildə vurduğum zərərlərə görə çox pis olacam. peşman ola biləcək qədər. gözümə də yuxu getmir. anidən yatıb qalacam it də gedəcək, ip də.içim ayrı cür narahatdır. eyni anda həm çox sakit həm də çox təşviş içərisində hiss edirəm özümü.
düşünürəm ki, hər nə olur olsun situasiyanı idarə etmək, ən azından buna cəhd etmək fərdin özündən aslıdır. həyat alçaqdır həmişə ən zəif boşluğunuzdan sizi incidəcək. incitsə belə onun dominantlığı ələ almasına icazə verməyin.
)
