yas mərasimi

heç yazmadan keçməyəcəm bir 3 gün əvvəl (yazması belə çətin olan) sinif yoldaşımın yasına getmişdim. dəqiq desək 40 mərasiminə. ailəsi də özüylə birgə getmişdi geriyə ağlamaqdan göz yaşları quruyan nənəsi qalmışdı.

sözün düzü islam adət ənənələrinə elə də aşina deyiləm yəni çox da bilmirəm düzü nədir 3-7-40 keçirilməlidirmi keçirilməməlidirmi. mənə xəbər edilmişdi keçiriləcəyi getməyə bilməzdim. ən azından onun ruhuna hörmət olaraq. bilmirəm normal idi yoxsa yox 3 mərasimindən daha az adam var idi. kənarda küncdə 15-20 dəqiqə oturub qalxacaqdıq. masada ailənin digər yaxınları da vardı. əvvəlcə hər şey normalmış kimi gəlirdi. molla dualar falan oxuyurdu biraz zaman keçəndən sonra masadakılar yavaş-yavaş danışmağa başladılar. hə həmin səhər hacı şahin də dünyasını dəyişibmiş. biraz ondan danışdılar biraz içərisində sinif yoldaşımın da olduğu ailənin bir anda dünyadan köçməsindən danışdılar sonra da dedilər ki, həyat çox qəribədir sabah nə olacağı bəlli deyil nolar ki, aramızdakı bağı gücləndirək həftədə heç olmasa 1 dəfə görüşək. dedikləri normal ola bilərdi ancaq yeri idimi? mollanın dua oxuduğu əsnada, nənənin hay-harayı bütün mərasim zalından eşidildiyi halda heç nə olmamış kimi edilən söhbətlərin yeriydimi? sözdə az öncə almışdı hərəsi əlinə 1 yaylıq timsah göz yaşlarını silirdilər. elə hərəkətlərindən sonra əlbət ki, inanmayacam səmimiyyətlərinə.

hələ o molla, qadının yarasının közünü qoparmaqdan 1 dəfə də olsun əl çəkmədi. onsuz da bu qocalığın verdiyi ağırlığa güclə tab gətirirdi hələ üstləlik həyat ondan 1 gecədə bu yaşına qədər sahib olduğu ən dəyərli varlıqları əlindən aldı.

həmin gün nə qadınlar yas tutdu nə də kişilər. qarın doyurmağa gəlmişdi hər kəs elə bil. elə bil yoxe elə hamsı 1 stəkan çay 1 boşqab dovğa nəbilim bozbaş üçün gəlmişdi. dua oxunur, fatihə verilir, salavat çevirilir eyni masada oturduğum insanlar qarşımda bəhmənkəsin qızının medtexnikuma girib girə bilməyəcəyi haqqında müzakirə edirlər. hələ söhbətləri şirindi kənarda boş bir stul da saxlamışdılar ki, yaxın tanışı gecikir gəlib otursun. bu azmış kimi 2 nəfər də əlavə gəldi oturduğmuz yerdən də durmaq məcburiyyətində qoydular bizi. nə var nə var söhbətləri bərk getsin. yeməkləri gətirirdilər elə yerinə düşdü biz də qalxıb mərasim zalını tərk etdik. bütün bunların hamsı hətta sözlərə tökə bilmədiyim daha artığı cəmi 20-25 dəqiqə ərzində baş vermişdi.

daxllinizdəki ağrı elə də dərin deyilsə, ümumiyyətlə heç hiss etmirsinizsə heç olmasa ölənlərin ruhuna hörmətiniz olsun. o qadının 40 gündür pərişan olmuş halına acıyın heç olmasa. sizin başınıza eynisi gəlsə bəs? heç düşünmürlər görəsən bu sualı. hər şeyi bir kənara qoyuram bir şey olan kimi ilk inanıb sığındığınız allah, din sizə belə mi buyurur? bir müsəlman olaraq vicdanınız rahatdırmı?

hələ dəfn mərasimində mollanın dedikləri adamın ayrı cür bağrını çatdadır. bədbəxt hadisə nəticəsində həyatdan köçmüş ailə haqqında deyir. deyir ki, insanlar bu dünyaya necə gəlirlər elə də kəfənə bürünüb gedirlər. ancaq bunlara heç o da qismət olmadı kəfənə bükməyə bədənləri olmadı. hələ mən bu cümlələri biraz bəzəmişəm. daxilimdəki hiss o qədər kəskindir ki, adını qoya bilmirəm. nifrət, kin yoxsa həzm edə bilmədiyim əsəb,ağrı,acı.


zaman sadəcə ört basdır edir hər şeyi. doğrudur ilk günlər olduğu kimi iliklərimə qədər hiss etmirəm ağrını ancaq ağırdır, sözlük həm də çox. yoxluğu qəbullanmaq asandır, ancaq qəbullandıqdan sonra yaşamaq çətin. o hissə heç vaxt düzəlmir sadəcə üstü köz bağlıyır. tək cızığın gücünə qanayır, qanaması bitir və yenidən közərir. növbəti dəfə yaranın bir daha açılmayacağını ümid edərək.
fikirlərim qarışıqdır, hisslərimsə nataraz.

sözaltı sözlük qəsəbə olsaydı yazarların olacağı peşələr

p.s #359493 part1-i oxuduqdan(məlumatlandıqdan) sonra part2-ni oxumağınız məsləhət görülür.

qəsəbədə aylar ərzində nələr-nələr baş verdi. kimiləri uzaqlaşdırıldı, kimiləri tərk etdi, kimilərinin də varlığı və yoxluğu arasında fərq yoxdur. ancaq düşünürəm ki, prosses çox yavaş da irəliləsə qəsəbə gözəlləşməyə davam edir^^

gəlin elə başlayaq qəsəbənin türkəçarə həkimi bertrand zobrist-dən. kimin nə dərdi olsa hamıya əlacdır, hər kəsi bildiyi qədər düzgün yönləndirəcək. əslində ixtisası həkimlik olmayıb ancaq qəsəbə sakinlərinin əksəriyyətinin dərdinə əlac tapdığını görəndən sonra başladı bu işlərə. deyilənlərə görə özünün qəsəbədən biraz kənarda gizlin bir evi var. bütün düzəltdiyi dəva-dərmanlarını orda gizlədir. elə əsas da buna görə anonimliyini hər zaman qoruyub saxlayır.

qəsəbənin əsl həkimi isə timidusun həkimi-dir. demək günlərin bir günü qəsəbənin cowboy cildinə girmiş çapkını timidus xəstələnir. iş o yerə çatır ki, canının dərdinə əlac tapa bilməyən xatunlarını da evdən qovur. bu zaman təsadüfən qəsəbəyə yenicə köçmüş, həkimlik təhsilini bir neçə ölkədə almış ali savadlı bir həkim bundan xəbər tutur. timidus-un imdadına yetərək onu tezliklə sağaldır. elə o gündən qəsəbədə sayılıb-seçilən, möhtərəm şəxslərdən biri olur.

onafilankəsdeyirlər kimyagərdir. kimya xaricində hər işlə məşğul olur. özünəməxsus əl qabiliyyəti və fantaziyaları var. arada bir bertrand zobrist-in yanında bərabər nəsə müzakirə edərkən görünür. deyəsən bilib işlətmədiyi kimyəvi bilikləri zobristə ötürür ki, o da öz ixtiralarında işlətsin.

umbrella qəsəbədəki hər kəs tərəfindən ziyarət edilən kafenin sahibidir. deyirlər kafedə günlərin xoş keçməsinin səbəbkarı sahibinin tükənməz enerjisi və pozitivliyidir.

neva adlı biri var köhnə sakinlərdən. illər əvvəl məcburiyyət qarşısında qalıb tərk etmişdi qəsəbəni. indi geri qayıdıb. musiqiylə maraqlanır. kafkanın playboy jurnalları-la qoşalaşıb gecə-gündüz musiqi, sözlər yazıb-yazıb silirlər. yazarları kim anlayır ki..
hələ arada kafkanın playboy jurnalları] qapısına gələn qonaqları geri çevirir ki, hər hansı bir şedevr üzərində neva ilə bərabər ciddi iş gedir!

adsızinsan şayiələrə görə düşmüşdü müəyyən müddət əvvəl bir sevgi arxasınca, o da alınmayınca, alkoqolik olub qısaca.
davamlı olaraq şikayətlənir. dərdinin dərmanını özü də axtarmır heç.

4cü böyük, pikolo və lotrdakı zənci elf rock qrup nümayəndələridirlər. hər həftə sonu qəsəbədə balaca da olsa, hər kəsi bir araya gətirməyi bacaran səhnədə rock konsert verirlər. arada lotrdakı zənci elf alır əlinə gitarını 2010-cu il almaniya-da rock am ring rock festivalında joel o'keeffe kimi səhnənin dəmirlərinə çıxıb mahnının ardını orda ifa edir.

(youtube: )

sözaltı günlük

uzun müddətdir buraları ziyarət etmirəm.
deyəsən yenə həmişəki kimi hardan necə başlamalı olduğumu bilmirəm. tək bildiyim şey daxilimdəki kədərin necə ağır olduğudur, sözlük.
heç vaxt düşünməzdim məni dibə sürükləyəcək şeylərin yanında bir o qədər də aciz qalacağımı. heç belə deyildim. özümü dərk edəndən bəri hər nə qədər bəzən içimdə fırtınalar belə qopsa bir yerdə mütləq ki, kiçik də olsa xoşbəxtlik tapardım, özümü vəziyyətdən çıxarmağın bir yolunu tapardım. uzun illərdir yanımda olanlar bilir, illəri boş verin yeni tanışlar belə məni həmişə pozitiv biri olaraq tanıyıb. həmişə içimdə nə qədər kədər hiss etsəm belə, psixoloji olaraq çətin durumda olsam da hətta günün sonuna intihar planları qursam belə bunların heç birini ətrafıma yansıtmamışam. ancaq son 30-35 gündür özümə gələ bilmirəm, sözlük. toparlanmağa çalışdığım zaman yenidən vuruluram hər dəfəsində sanki. zaman ən yaxşı dərmandır deyirlər ancaq baş verənlərə hansı zaman çatacaq? hansı zaman hansı ağrıların imdadına yetəcək? yetə biləcək görəsən?
çətindir, günlük.. çiyinlərim qaldırmır, ruhum dözmür, varoluşum qəbullanmaq istəmir.

bu gün anidən öyrəndim uşaqlıqdan bəri bərabər olduğum, yeri gələndə ən əziz, xoşbəxt anları, ən çətin günləri bərabər keçirdiyim insanlardan birinin ölümünü.
vaxtsız ölüm nədir bu gün daha dərindən öyrəndim. kaş axşam yuxudan heç oyanmasaydım. ya da oyanandan sonra eşitdiklərimin hamsı hələdə yuxu olsaydı. içimdə bir tərəfdə geri qayıdar deyə bir hiss var. elə çırpınır ki, ümidsizliyə qapılmamaq üçün..
ölümü ilə hər birimizdən biraz uşaqlıq, gənclik qoparan, gözəl insan. həmişə o xoş xatirələrdə əbədi yaşayacaqsan.

bayaqdan neçə saatdır götür-qoy edirəm. günü dostlarımla bərabər xoşbəxt keçirdiyim axşamlara da intihar planları qururdum . sonradan toparlanmışdım, düzəlmişdim əslində. ancaq son 1 aydır yıxılmaqdan qanayan dizlərimin yarasını keçdim, daim büdrəyən vücudumu düşdüyüm yerdən qaldırma cəsarəti tapsam belə çox əziyyət çəkmişəm. yolun sonunda hər kəsi tərk etmək fikrini ağlıma gətirmək istəyirdim, bir daha heç geri dönməyəcək şəkildə uzaqlaşmaq. yox,yox qaçmaq. ancaq onların bu halını görəndən sonra öyrəndim ki, ən alçaq yolu seçib onlara ürək ağrısı yaşatmağa haqqım yoxdu. onları üz üstə qoymağa, əllərini sonsuza qədər buraxmağa, qəlblərində sonsuz, dərin iz buraxmağa.

öləcəmsə əcəlimlə ölüm, öz seçimimlə yox. mən bir yolunu taparam yenə, yenə usanmadan balaca da olsa ümidlə yoluma davam etməyə başlayaram.

son olaraq, ətrafınızdakı hər kəsdən bacardığınız qədər bərk yapışın. zira sabah başımıza nəyin gələcəyi heç məlum deyil. xoş xatirələr yaradın, ölümsüzləşdirin. bəzən insanın qucaqlaya bildiyi tək şey elə həmin xoş xatirələrdir. fərq etməz o insan həyatdadırmı deyilmi, sizin yanınızdadırmı yoxsa eyni dünyada olsanız belə çətinliklə görə biləcəyiniz yerlərdə yaxud şərtlərdə.
Sağlıqla qalın

le mont-saint-michel

Fransa-nın şimalında britaniya və normandiya-nın ortasında yerləşən kiçik bir adada yerləşən möhtəşəm monastr

əsrlər öncə sadəcə balaca torpaq hissəsindən ibarət olan yer 8-ci əsrdə ibadətgah olaraq ucaldılır.
bu adanı daha da cazibədar edən tərəfi isə qabarma və çəkilmə zonasında olmasıdır. gecəyə doğru su dəniz səviyyəsindən təxmini 14 metr aşağı düşür quru səth üzə çıxır, gündüz su tədricən çoxalır və ada 4 tərəfi su ilə əhatə olunmuş saraya çevrilir.


fransanın inqilabı dövründə kilsə respublika rejiminin ruhani əleyhdarlarını saxlamaq üçün həbsxanaya çevrildi.

1836-cı ildə nüfuzlu şəxslər, memarlar, o cümlədən viktor hüqo bu milli memarlıq abidəsinin qorunub saxlanması üçün kompaniya başladır. 1863-cü ildə həbsxana bağlanır. elə 19-cu əsrdə bu nadidə əsər bərpa edilməyə başlayır.

neoqotika üslubunda olan le mont-saint-michel monastrı üzərində əslərlə memarlıq işləri davam etdiyindən öz daxili və xarici görünüşündə təkcə neoqotika üslubunun hissələrini daşımır.

2-ci dünya müharibəsi-də fransa-nın işğalı zamanı alman əsgərləri monastrı zəbt etdilər və burada müqəddəs auburn kilsəsini gözətçi post kimi istofadə etməyə başladılar. ada 18 iyul 1940-cı ildən fransanın işğalının sonuna qədər təxminən 325 min alman turist və əsgərlər üçün əsl turistik mərkəz idi. ancaq müharibənin sonuna doğru artıq taqətdən düşmüş alman əsgərləri ərazini tərk etmək məcburiyyətində qaldılar və 1944-cü ildə ada yenidən fransanın nəzarəti altına keçdi.

hər il 3 milyondan çox ziyarətçi qəbul edən adanın cəmi 29 nəfərdən ibarət əhalisi var.
sent mişel monastrı 1979-cu ildə unesco tərəfindən dünya mirası siyahısına əlavə edilmişdir.

ata

bir anda çəkildim kənara sadəcə yaşadıqlarım və ya yaşayacaqlarımla baş-başa qaldım. uzun müddətdir sənə baş çəkmək, içimi tökmək istəyirəm, sözlük. amma görünür uzun müddət ərzində təkcə indi cəsarət edib nələrisə yazacam. entry-ə başlayanda belə "söhbətə necə başlıyım?" deyib 50 dəfə yazıb-yazıb sildim. son günlərdə haqqında düşünməkdən dayana bilmədiyim atam haqqında yazacam.
bəzi səbəblərdən ailəmlə qalmıram. həftələr içində elə də çox vaxtım olmur onları ziyarət eləməyə. həyatımın ən iyrənc gecəsindən cəmi 2 gün sonra evi ziyarət edəcəyimin xəbərdarlığını çoxdan vermişdim. baş verən şeydən sonra ağlımda tək 1 şey vardı ki, uzun müddətdən sonra evə gedəcəksən ailən səni belə, bu halda görməməlidir. evə getdim həyətdə atamın maşınını gördüm və sevindim "nə yaxşı günün bu saatında atam evdədir?" deyə. evə getdim qapını anam açdı və nəsə danışığında durğunluq hiss etdim. nəsə baş verdiyini hiss elədim. çox üstünə getmədim təzə girmişəm evə qapının ağzında söhbətə tutmuyum dedim. qonaq otağından səslər gəlirdi birinci girdim ora ki, bəlkə atam yenə həmişəki kimi işdən vaxt edib gəlib youtube-da siyasətə aid videolara baxır. amma orda deyildi. düşündüm yəqin öz otağındadır uzanıb dincəlir qapını açdım orda da görmədim. qeyri-adi təşvişə düşdüm. mətbəxə getdim və anama dayanmadan suallar verməyə başladım "hardadır ata?" deyə. əvvəlcə dedi gedib 2 gün sonra gələcək. mən çox israr edəndən sonra dedi ki, dünən gecə halı anidən pisləşdi biz də təcili tibbi yardım çağırdıq onu apardılar. bunu deyəndə qarşıma qoyulan yeməkdən ilk dilimimi ağzıma aparmışdım ki, boğazıma dirəndi. gözlərim doldu. görməsinlər deyə durdum o biri otağa keçdim. yaşadıqlarım üst-üstə gəldi sanki dözə bilmədim ağladım. ancaq tez toparlanmağa məcbur idim mənim də pis olduğumun fərqinə varmasınlar deyə. geri qayıdıb boğazım düyünlənərək suallarla hər şeyi yerli yerində öyrəndim. 3 gün sonra həftəsonu işdən vaxt edib atamın yanına ziyarətə getdim. həmin gün evdən çıxmazdan əvvəl dəfələrlə düşünüb ağlamışam. necə yanına gedib özümü saxlayacam deyə çox narahat idim. çox emosional birisiyəm deyəsən bilirdim ki, özümü saxlaya bilməyəcəm amma o məni o halda görsə ürəyinə daha çox güc düşəcəkdi axı.. günün sonunda getdim gördüm danışdıq uzun zamandır görmürmüşəm atamı. ağrı hiss etdiyini boynuna almasa belə mən hiss edirdim axı bunu kənardan. yanında 2 saatın necə keçdiyinin fərqində olmadım. atam 1 həftə hospitalda müalicə alandam sonra 3 gün əvvəl evinə qayıtdı
dünən axşam heç kəsə bir xəbər vermədən sadəcə bir neçə saatlıq gedib yanlarında olmaq üçün evə getdim. atam gəldiyimi görəndə gözləri dolmuşdu. onu bərk-bərk qucaqladım. və tək bir şey istədim onun həqiqətən sağlam olmasını. gecə qoymadı tək gedim. gedəcəyin yerə qədər özüm aparacam dedi hər nə qədər sənə olmaz çox hərəkət etmək özüm gedəcəm desəm də fikrindən dönmədi. anam da gəldi hər ehtimala qarşı. ona maşın sürmək olmazdı əslində. gecə yarsı saat 11də şəhər içinə giriləsi deyildi heç. 1 saat yarım yolda içərişəhərə gəlib çıxa bilmədən yeni il gəldi. deyəsən üçümüzün də həyatı boyu ilk dəfə bayırda şəhərin içində atəşfəşanlığı izləyərək keçirdiyimiz yeni il idi. əsəbiydi yollara görə, mən nə edim axı dirəşən özün idin atacan. birinci onu qucaqladım sonra anamı. bu uzun müddət ərzində ağlımdakı tək arzum onun sağlamlığı idi, başqa heç nə. elə deyəsən indi də elədi. ilk dəfədi yeni ildə özüm aid nəsə demək, arzulamaq ağlımdan belə keçmir. tək 1 şeyi çox istəyirəm ailəmin canının sağ olmasını. əgər tanrı həqiqətən varsa indi tək duam mənim canımdan alıb onların canına verməsidir. mən atamı xəstə halda görməyə heç alışıq deyilmişəm. indiki çətin vaxtımda onu bu halda görmək məni lap taqətdən salır.
bu entryni göz yaşlarının içərisində boğularaq yazıram, sözlük. emosionallığımı idarə edə bilmirəm. hə bəlkə bu da mənfi xüsusiyyətlərimdən biridir. uzun müddətdir yazmıram ürəyim dolu imiş. bura qədər hər şeyi oxudunuzsa nə xoş mənə, sevgilərlə

digital drug

bir neçə ay əvvələ qədər mənim də aludəçisi olduğum bir şeydir. demək olar ki, hər günün sonunda qulaq asmadan rahatlıq hiss etməyəcək hala gəlmişdim.

çoxları gözlərini yumub başını yastığa yaslayıb sadəcə səslərə kökləndiyi halda, digər qisim qulaqcıqla qulaq asmağıyla yanaşı ekrandakı bir növ insanı hipnoz edəcək təsvirlərə də baxır.

bu tip səs dalğaları istifadəçilərdə asılılıq, epilepsiya və ya epilepsiyanın inkişafına təsir edə bilər. ilərləyən aludəçilik nadir hallarda psixi pozğuntulara belə gətirib çıxara bilir.
digital drug əsasən 15-20 dəqiqəlik qısa səs dalğalarından ibarət olur. lakin bunun 1-2 saatlıq uzadılmış versiyaları da mövcuddur. ilk 5 dəqiqə insana sıxıcı gəlir elə də bir şey hiss edilmir. daha sonrakı 5 dəqiqə də isə dalğaların fərqli təsiri insan üzərinə hopmuş olur. növbəti dəqiqələr isə insanı sadəcə keyidir. əsas təsir bağışlayan şey isə dinləyicilərə təqdim edilən 1500 hz-dən aşağı tezliklərə malik 2 fərqli saf tonlu sinus dalğasıdır. sine waves

əsl narkotik maddələrdən fərqli olaraq toksik deyil bu səbəbdən təsiri tez keçir. sizdə buraxdığı izlər isə sadəcə bəlli bir zaman çərçivəsində rahatlamanız olur.
yeri gəlmişkən, müxtəlif fərqli təsir edən səs dalğaları az da olsa demək olar ki, bütün musiqi janrlarıda var. bəli, sevdiyiniz musiqini dəfələrlə dinləməyə tətikləyən şeylərdən biri də məhz bu səs dalğalarıdır.

və son olaraq əsas təhlükə burasındadır ki, insanlar bir şeydən həzz aldığı zaman bu şeyin prototiplərinin daima axtarışında olur, ona çatmaq üçün müxtəlif yollara əl atır. özünü asılı vəziyyətə salan kəs digər bir gün daha high hiss etmək üçün başqa növ narkotiklərə əl atacaq. digital drugdan əsl narkotikə keçid isə entrynin əvvəlində qeyd etdiyim kimi nadirən baş verən hallarda ortaya çıxır. hər kəsin iradəsinin idarə etməsi öz əlindədir.
dinləməyi ən çox sevdiklərimdən :

(youtube: )

sözaltı sözlük qəsəbə olsaydı yazarların olacağı peşələr

deməli biraz hekayə formasında yazacam.
qəsəbənin dəqiq yerini kim hara istəsə düşünə bilər. hə onu da deyimki yazılanların hamsı tamamən xəyal məhsuludur.
şəhərdən kənar insanların çox az məskunlaşdığı yerdə bir sözlük qəsəbəsi var. sakinlər az olduğundan qəsəbədəki hər kəsin bir biri ilə yaxın əlaqəsinin olduğu kimi düşünün.

timidus adlı biri var qəsəbədə yaşayan digərlərinə nisbətən çox malqarası, əkin sahəsinə sahib biridi . başında cowboy papağı dişində də saman çöpüylə görülür tez-tez. evində gözəl xatunları yanından heç vaxt əskik olmur.

derek var saçı uzun suray xanımdı elə bilirlər uzaqdan amma elə deyil. nə eliyir eləsin özünü sevə bilməyən gəncdir uzun saçlı olmanın xarizmasının ayrı olduğunu bilən qızların gözünə girib timidusun köməkçisi amma özünün bundan xəbəri yoxdur.
qəsəbədə axşamlar kiçikçaplı "konsert"lər olur
qəsəbə sakinlərinin hər biri canla-başla iştirak edir.

pufpuf xəbərçidir. qəsəbə daxili vəya xarici nə olsa axşam konsert zamanı ondan xəbər ala bilərsiniz.

bayerlik, allenginsberg, hyperborean, hydra1917, qaçaraddımdanenənanənan və pikolo ayrı qrup üzvüdür. hərəsi fərqli sahəylə maraqlanan kəslər yığışıb bir-birləriylə hər şeydən söhbət edərkən görünürlər. içkiləri heç vaxt əskik olmaz. arada timidus özü də qoşular. bayerlik siyasətdən, allenginsberg elmdən, hyper ordan burdan, pikolo ədalətdən, hydra başına gələn əhvalatlardan, qaçaraddımdanenənanənan isə futbol, siyasət nədən olsa qoşular.

kafkanın playboy jurnalları qəsəbənin yazarıdır. gözəl əlyazmaları var evinə gələn qonaqlara göstərir. əli dolu gələnə rock guitar da çalır hələ

juzou oxumuş hüquqşunas adamdır. qəsəbənin bütün dərdəsərinin dərmanı. tez-tez xarici ölkələrə ziyarət edir. ancaq yenə də özünün vidi fasonu olsa da yevropeyski üreyinde yaşıyır öz qəsəbəsi.

bakirfikir hakimdir. o yan bu yan 1 daş altda 1 daş üstdə nəsə ne to oldu başın vurur əzir. tanımayanlar ona qarşı önyarğılı olsa da baxmayın belə soyuqqanlı görünməyinə qəsəbə sakinlərinin əksəriyyəti tərəfindən sevilir.

arka vaxtıykən birini sevib atası razı olmayıb həmin adamla evlənməyinə illərdi dərd-qəm içindədi heç özü də kimi necə sevdiyini ümumiyyətlə nə istədiyini belə bilmir.

antoine roquentin gözəl professor həmçinin tanınmış yazar. şəxsi həyatından qəsəbə sakinləri xəbərdar deyil. deyilənə görə qəsəbədə də yenidir. ancaq ad-sanı ilə hörməti özündən qabaq gəlib.

agabalaeev varlı ailənin ilk övladıdı qaymaq balla böyüyüb. qəsəbədə mollalıq eliyir arada. belədəki sosyal həyatını ayrı yerlərdə yaşayır. çox da qəsəbəylə arası yoxdu

sinəsi tüklü şair qəsəbənin çapkını gəncliyindən bəri belədi dəyişən yaşı xarici heç nə yoxdur. gözü elə xatun axtarır. timidusu da ayrı qısqanır bu mövzuda. -*
daha çox yazar var yazmadığım çox uzun sıxıcı olar deyə düşündüm. istəsəniz part 2 da

sözaltı günlük

o soyuq, buludlu, küləkli havalardan sonra bu günəşli isti hava nədi belə. pəncərədən gördüyüm mənzərəyə aldanıb çullanmışam çıxmışam çölə.
bayıra çıxanda günəş üzümə bir vurdu ki, 10ildi günəş görmürəm elə bil qaranlıq otaqlardan ilk dəfədi bayıra çıxmışam. hələ 28-ə gələndəə ilahi bilmədim nəyin əsəbini çəkim. qoyun sürüsü kimi 2 eskalator işləməyinə baxmayaraq bu adamlar hələdə sağ solu ayırd edə bilmir hər iki tərəfdə dayanıb adamı xərçəng xəstəsi edirlər. 28 may da artıq başını buraxıb da keçid üçün sol tərəfi boş buraxın falan anonslarını da vermir. çəkiclə başlarına nə qədər döyəsənki??
nəysə çıxdım gəldim həkimə. bura da dərdimdən çox günəş gözümen içinə girməyəcək deyə girdim. hələ hansı zəhrimar sifətimlə gəldiyim bəlli deyil.
həkim danışdı qanım qaraldı. garibanın yüzü güler mi bu gün

lavinia

özdemir asaf lavinianı universitetdə platonik sevgisi üçün yazıb. daha sonra bu şeiri müsabiqəyə göndərir və qalib olur. şayiələrə görə, qız müsabiqə zamanı zalda olur. asaf şeiri səsləndirərkən isə zalı tərk edir. bu hadisədən sonra qəlbi qırıq şair öz hisslərini heç vaxt qıza bildirmir. lavinia 1925-ci ildə doğulan və gözəlliyi ilə əfsanəyə çevrilən sənətçi mevhibe meziyet beyatdır