sevgilini sekslə məşğul olmayacaq qədər sevmək

ilk öncə sevginin nə olduğunu müəyyən etməliyik. Cinsi instiktə sevgi adını vermək yanlışdır, məncə. insanın şəhvətini bürüdüyü instinkti, əsl məqsədi nəsil artırmaq olan dürtü, maddi formasını qarşındakı insanda maddi olaraq rəngləndirəndə ona eşq adı verir. Əslində isə bu eşq yox, insanın daha çox həzz alması üçün təkamülün bizə oynadığı oyundur. Qarşındakını sevirəm deyəndə, əslində özümüzü sevmiş oluruq. Onunla birlikdə olanda xoşbəxt oluruqsa, bu onu yox özümüzü sevdiyimizi bildirir ( Onunla keçən zamanın bizə yaratdığı şirinliyi, şövqü, xoşbəxtliyi sevirik, özümüzün daha çox şövqlənməsini istəyirik, özümüzə xidmət edirik) Onu qucaqlayarkən əslində özümüzü qucaqlayırıq( Qucaqlamanın gətirdiyi şövqü sevirik, qucaqlamanın və ya qucaqlayan şəxsin özünü yox). Onu öpərkən dodağımızdan başlayan və bədənimizi bürüyən gözəl hissi sevirik, öpdüyümüz şəxsin dodağını və ya özünü yox. Maddi sevgidən danışarkən biz yalnız özümüzə xidmət etmiş oluruq. Bunu isə sevgi adlandırmaq yalnız şəhvətə don geyindirməkdi, məncə. Sevgili isə maddilikdən uzaq olana deyilməlidir. Qarşındakını sənə gətirdiyi həzz və xoş hislər olmadan, özünə xidmət etmədən, mənəvi olaraq sevməyi bacaran iki maddi cismə sevgili deyilməlidir. Təəssüf ki, günümüzdə həm sevginin həm də sevgilinin definitionu yanlış bilinir. Seksə gəldikdə isə, seks özünə xidmət etməyin digər üsuludur. Seksdə üç cisim olur- sən, münasibətdə olduğun əks cism, və digər sən. Sən əslində qarşındakı vasitəsilə özünlə sevişirsən. Başlıq özü yanlışdır məncə, çünki sevgilini sevmək deyəndə artıq sekslə məşğul olmayacaq dərəcə onun içində gedir. Yəni sevgilini sekslə məşğul olacaq qədər sevmək deyə bir şey yoxdur.

azərbaycanda ateistlərin islama tolerans göstərməməsi

Ateizm yaradıcı qüvvənin varlığını qəbul etməyən və inanmayan , və müvafiq olaraq da dinlərin Tanrı tərəfindən göndərilən doktrina olduğunu qəbul etməyən və inanmayan bir doktrinadır. Ancaq, Azərbaycanda, təəssüf ki, ateistlərin əksəriyyətinin yaradılış, yaradıcı, spiritualizmlə heçbir birbaşa düşüncəsi yoxdur. Azərbaycandakı ateistlərin əksəriyyəti sırf bizim coğrafiyamızda məskunlaşan bəzi savadsız mollaların, ruhanilərin inandığı, təbliğ etdiyi Allah düşüncəsinə zidd çıxır və özünü Allahıb varlığına inanmayan kimi qələmə verir. Ömründə(təbii ki, hamısına aid deyil) nə Tövratı, nə Zəburu, nə incili, nə Quranı oxumayıb, hansısa youtube kanallarından eşitdikləri arqumentləri, tutulan iradları yadında saxlayıb gəlir söz6-da başlayır ateizmdən dəm vurmağa. Elə düşünürlər ki, əgər Quranda əlamətləri sadalanan Allah düşüncəsi make sense etmirsə, deməli ateist olmalısan. Onlara bəzi kilsə rahiblərinin,isanın, həvarilərin, sineqoq priestlərinin adını çək heç bir reaksiya verməyəcəklər. Amma Hüseyn ibn Əlinin, Muhamməd Mustafanın adını çək o saat qıcıqlanacaqlar. Kitab oxuyanda da ancaq Dokinzi, Turan Dursunu, Celal Şengörü oxuyacaqlar, amma teizm kitablarını oxumayacaqlar. insan gərək təkcə öz əqidəsinin yox, qarşı tərəfin də arqumentlərini *önyargısız şəkildə* oxusun. Bir kitabı oxuyanda onu təkcə doğruluğunu sübut etmək üçün və ya onda səhv tapmaq üçün oxumayın. Həqiqəti tapmaq üçün oxuyun. Onların istədiyi şəhvət azadlığıdır ki, daha sonra gətirib elmlə bağlayırlar. Nəm çox elm adamı ateistdir, nəm Eynşteyn panteistdir. Onların inanmadığı Tanrı personal god-dır. Yoxsa məncə, Stiven Hokinq, Eynşteyn yaradıcıya bizdən çox inanıblar. Və hansısa elm adamının müsəlman olması islamı, xristian olması Məsihiliyi, yəhudi olması Musəviliyi, aqnostik olması Aqnostizmi, deist olması Deizmi, panteist olması Panteizmi, ateist olması Ateizmi haqlı etmir. Öz fikiri olmalıdır insanın. Ondan bundan 1-2 şey öyrənib gəlib burada mollaları söyməklə, məzələnməklə deyil. Fəlsəfi baxış mütləqdir.

cinayət və cəza

Ədəbiyyat tarixinin, bədii ədəbiyyatın şah əsəri sayılacaq tək-tük əsərlərdəndir. Dostoyevski həm insan oğlunun, həm də rus millətinin prototipini məharətlə əsərə daşıyıb, köçürə bilmişdir. Psixologiya, sosial vəziyyət, bu əsər hər şeydir, həyat dərsidir.

Sonya, təmiz qadın xarakteri olaraq, rus qadının prototipidir. Ailəsinin rahat yaşaması üçün saf ruhunu fahişəliyə atır, onu isə buna məcbur edən saflığıdır. içdən, qəlbən tanrıya inanır, lakin, sevgi elə bir gücdür ki, onu tanrıya inanmayan raskolnikov ilə uzlaşdırdı. Rus qadını həm də sadiqdir, əsl rus qadını sevgisinə xəyanət etmir, onunla katorqaya belə gedir.

Həqiqətən, dahisən, dostoyevski

yazarların tanrıya demək istədikləri

Salam Tanrı. Sənə ehtiyacım var. Mövcudiyyətinə inamsızlıq ruhumda dərin bir boşluq yaradıb. Allah boyda bir boşluq var içimdə. Heçnə doldurmur bu boşluğu. Yalnızca sən, sənin eşqin, sənə təslimiyyətim yoxluğu var edə bilər. Sənsizliyin ağrısı hər bir fani ağrıdan acı gəlir insana. Hər duadan əvvəl ‘Tanrı, əgər varsansa’ sözlərini pıçıldamaq qəlbimə bilirsən nə qədər çətindir? Nə biləsən axı. Bilmək hərəkət tələb etmirmi? Hərəkət zaman tələb etmirmi? Sən zamandan münəzzəhsən axı. Ən azından göndərdiyin insanlar elə deyirdi. Eşq nuru, səndən gələn nura niyə gözümü bağlayıram? Eh Allah, kaş ki mənə düşüncə bəxş etməsəydin. Onda çox rahatlıqla inanardım sənə. Amma mənim ruhum həqiqət istəyir, kor-koranə inam yox. insanlar inandıqları bəzi hekayələrdə səhvlik olduğunu ən başdan anlayırlar. Sadəcə onlara həmin inancla yaşamaq daha rahat gəlir. Ölüm və ölümdən sonrakı həyat qorxusu insanlarda qeyri-şüuri olaraq həmin inancla yaşamağın sənə daha faydalı olduğunu deyir. inandıqları şeyin düzgünlüyünü elmi yolla açıqlaya bilmədikləri üçün buna eşq, sədaqət, məcnun divanəsi kimi adlar verirlər. Mənsə, məni tapmaq istəyirəm. Özümə “ Mən kiməm” sualını verəndə tanımadığım üçün ağrı keçirmək istəmirəm. Mən özümlə tanış olmaq istəyirəm. Hə, Tanrı, tanışdıra bilərsən məni özümlə? Sən çox yaxşı tanıyırsan onu. O ki, sən özünsən elə. Alo? Səsin qırıq-qırıq gəlir Tanrı. Mənim səsim eşidilir? Eşidirsən məni? Aloo.

10 noyabr 2020 azərbaycanın ıı qarabağ müharibəsində qalib gəlməsi

#31021 @timidus
Nəyə görə alınmır sevinmək biraz da izah edim.
Rusun qarışmaması elə bu bir neçə saatda imzalanan qərarların çoxdan atıldığını ve planlandığını gösterir. Ve bununla rusun qucağından düşeceyimizi zənn etdiyimiz vaxt yerimizi biraz da rahatladılar. Əgər bu müharibə xalqın iradesiyle və köçkünlərin torpaqlarına qayıtmaq kimi qərarlı niyyətlərlə başlanmışdısa ən azından verilən bu qərarları referendum yoluyla xalqla bölüşmək olardı. Atasının özəl şirkəti kimi davranmamali idi, heç olmasa bu dəfə. Çünkü müharibə başlayan günlərdən babat xalq yanlısı kimi çıxışlar edib xallar qazanmışdı .hərkəs o imzalanan bəndləri elə oxuyur ki əvvəla guya neyi var başa düşüb sonrası da ki sanki quran ayələridi dəyişdirilə bilməz. Axı bu millət ən böyük tarixi düşməni rus hökumətini sülh göyərçini kimi gijdillag lıq etməyəcəyini bilməlidi, illərlə başına gələnlərdən sonra heç olmasa 2020 ci ildə...Noktaun olan düşməni nokaut vəziyyətə salmaq an meselesi idi amma yene bu dəfə də Girdiyin Xocavənd dən ordunu geri çəkmək elə 90 ci illərin özünü xatırlatdı. 2 ci Qarabağ müharibəsi deyirik buna , daha dəhşətli 3 cünün olmaması üçün artıq final olmalı idi deyirem.Problemi kökündən həll etdikdən sonra müzakirə etmək məntiqli olur. Halbu ki buna da köklənmişdik və yaxın idik.

timidus

#310204
Dostum şəxsən müharibə istememisem ve o torpaqlar heç qozuma olmayıb amma könüllü yazılanlardan idim ve bu sikdiyimin müharibəsində yaxın dostlarımdan, qohumumdan mehlede sözümüz çəp gələn uşaqlardan belə itirdiklerim var. Sen bu ölkədə deyilsen gördüyüm qədər və burdakı poxdan vəziyyəti olduğu kimi yaşaya bilməzsən. Heçkim qan müharibə top tüfəng istəməz ən azından bizim nəsilin bir çoxunun amma Amma sı var ki bu gijdillag "rəis" dedikləri milləti sonuna qədər, her qarış torpağımız azad edeciyik kimi şüarlarla qaza gətirib 19 yaşında uşağa ozunden ağır silahı verib minada partlamağa gönderirse belə bitmemeliydi deyirem. Çünkü ordu qələbə qazandı sözsüz amma siyasi masada uduzduq və yenə rusa. Senin torpağında 3cu öz de rus kimi bir olkənin ordusunda hansı qanuna görə olmalıdır ki? Yəni bunu düşünmək çətindi?! Ve sənin de klişe yazdığın kimi 30 ildir bu millet sesını çıxara bilmir çünkü elə en böyük səbəb bu Qarabağ temasına görə ve görülen o duygu ki hakimiyyət bunun həllini istəmir öz krallığı üçün və uzun müddət də götümüz me girenle oynayıb səsimizin çıxara bilməyəcəyik.Bax buna görə sevinmək olmur, oynamağa bəhanə tapanlara qoşulub şəhərdə qartal götür məni mahnısıyla oynamağa insan olan utanar.

6 mart 1992 ayaz mütəllibovun istefası

"1992-ci ilin fevralında Xocalı faciəsindən sonra Ayaz Mütəllibov Rusiya ordusunu Xocalını geri almaq üçün çağırmışdı. Mütəllibovun Şapoşnikovla * müdafiə naziri yaxşı münasibəti vardı və o razılaşdı. Şapoşnikovun ordusu Ağdamdan hücum edib mart ayında Xocalını və əlavə olaraq da Əsgəranı tutdu. Azərbaycana bu ərazilər təhvil verildiyi anda Bakıda çevriliş oldu, cəbhəçilərin təzyiqi ilə Mütəllibov istefa verdi. Ruslar tutulan əraziləri boşaldaraq ərazini tərk etdilər."

qeyd.
ətraflı məlumat almaq istəyənlər məmməd vəliməmmədovun "qarabağ müharibəsi haqqında oçerklər" (Очерки по Карабахской войне) kitabına müraciət edə bilərlər.

mənbə

anaya demək istədiklərimiz

Məni hönkür- hönkür ağlatdıqdan sonra bu başlığı görməyim nə qəribədir. Sənə çox şey deyərdim, canım anam, amma bu sözlərin ən birinicisi səni çox sevdiyim olardı.

Səni çox zaman başa düşmədim. ana haqlarından, cənnətdən danışarkən və mənə qışqıraraq acı sözlərlə söydüyündə heçmi qəlbimin qırıldığını görmədin? Gözlərinin içinə baxa bilməyib ağladığımda heçmi içindən məni qucaqlamaq gəlmədi? Məndən iyrəndiyində (sırf qızam deyə), mənə "öl" dediyində həqiqətən ölməyimi istədin anam? Həqiqətən, əgər ölsəm məni əsla unutmayan sən olmayacaqsan?
Bilirəm, mənə görə bizə görə çox əziyyət çəkmisən və hələ də çəkirsən. heç vaxt haqqını ödəyə bilmərəm. bağışla ki, mən sənə layiqli övlad olmadım. bu gedişlə də ola bilməyəcəm. Yadımdadır, Uşaq ikən məni döyəndən, hər qəlbimi qırandan sonra pilləkənlərimizə qaçıb gizli ağlayardım və o vaxt pıçıltıyla bilirsən nə deyərdim " əgər böyüyəndə belə olsam öldür məni Allahım" bunun necə dəhşətli bir dilək olduğunu ancaq indi anlaya bilirəm.

çox eqoist olmuşam Deyəsən, elə mən hər zaman ən pis övlad olmuşam. Sən düz deyirdin; səni xəstə edən də mənəm, sənə zülüm verən də. evimizin fahişəsi də. Hə, yadımdadı bunu mənə sən demişdin. Atamın yanında məni danlayaraq "fahişə" deyib qışqırmışdın. O vaxt çox qəlbim qırılmışdı, bilirsən? Səni qucaqlayıb mənə niyə belə davrandığını soruşmaq istəmişdim, özümü iyrənc bir insan kimi hiss eləmişdim, ölüb yerin dibinə girmək istəmişdim. Amma utanmamışdım, qətiyyən çünki sən yenə haqsız idin anam. Sən yenə nifrət dolu idin, yenə sevgisiz baxırdın.

Hətta mən bu bayram günündə belə səni üzdüm, Amma səndən bir şeyi də öyrəndim ki, əgər bir gün bir övladım olsa və o da mənim kimi yaxşı olan hər şeyi bərbad etsə belə ona heç vaxt onun ən pis olduğunu deməyəcəm. Məni çox yorsa da onun ümidlərlə dolu balaca qəlbini qırıb yerinə qaranlıq gətirməyəcəm. Bir gün istəmədən elə olsa da söz verirəm onun gözyaşlarını özüm siləcəm və ondan üzr istəyəcəm. Onu öpəcəm və qucaqlayacam, onu çox sevdiyim üçün həmişə yanında olacam. O qayğını adiyyatsız adamlarda axtarmayacaq, o uşaq qalmayacaq böyüyəcək. Əgər belə eləməsəm, yəqin, Allah məni öldürər. axı, o uşaqların duasını tez eşidir...
sonda, Əgər bir gün sənlə vidalaşmadan bu dünyadan köçsəm, bil ki hər zaman sənə minnətdaram və nə haqqım varsa da halaldır. Lakin bunu da bil ki, bir gün özümə qəsd edərək bu dünyadan köçsəm bunun səbəbi sənsən..

tongue fu

Bu entry-də kitabdan öyrəndiklərimdən birini sizinlə bölüşmək istəyirəm.
Ən çox etdiyimiz səhvlərdən biri bizimlə dərdini bölüşən insanlara daim onların səhv olduqlarını, başqa yolların da olmasını demək və ən pisi həmin an məsləhət verməyə çalışmağımızdır. Kitab isə bizə dərdli birinə məsləhət vermək yerinə, Therapist Methodundan istifadə etməyin daha faydalı olmasını deyir.
Necə işləyir bu metod? Xəstə öz terapistinə "Heç dostum yoxdur" dediyində, terapist "Mütləq ki ən az bir dostun var" deməz. Xəstəni anındaca rahatlatmaq yerinə, onun dediyini sual formasında ona qaytarar. "Özünü heç dostun yoxmuş kimi hiss edirsən?". Qarşınızdakını "azarlamaq" yerinə, ona danışdıqları haqda suallar versəz, daha çox danışmasına şərait yaradacaqsız.
Mən bu yöntəmi depressiv bir dostuma qarşı istifadə etmişdim. Həqiqətən də işə yaramışdı, ona məsləhət verib sözünü, deyəcəklərini kəsmək yerinə, demək olar ki hər cümləsini ona sual olaraq qaytarmışdım. Ard-arda o qədər sualın verilməsinin heç fərqində də deyildi, danışmaq istəyən adama sual vermək yetərlidi.
Təkcə dərdli bir insan yox, sizinlə bir şeyləri bölüşmək, danışmaq istəyən hər kəsə qarşı bu yöntəmi istifadə edə bilərsiz.