yazarların həyatdan çıxardığı dərslər

Bəzən lazım olanda heç nə etməməyi bilmək lazımdır. Yəni çox vaxt insan o qədər fikirləşir ki boş şeyləri, bu düşündüyü şeylərin sadəcə bir düşüncə olduğunu və real olmadığını, sadəcə beyninin içində olan bir şey olduğunu unudur. Sadəcə bir fikir, düşüncə üzündən real həyatını da pox gününə qoyur. Yemək rejimi, yuxu rejimi, gün içində hər nə pox yeyirsə onun rejimi sırf bu düşüncələr üzündən korlanır. Mücərrəd bir şey üzərinə real şeylər də təsir görür bir növ* mücərrəd sözü nə ara mənim lüğətimə spawn oldu aq . Gün içində mən məsələn gələcək, keçmiş və indiki zaman barədə düşünməkdən nə yata bilirdim nə yemək yeyə bilirdim nə evdən/otaqdan çıxa bilirdim və gün içində də insanlara qarşı çox aqressiv idim özümdən asılı olmayaraq * normal işlevsel bir Suzuki bunu əylənmək üçün öz hür iradəsi ilə edər. Özündən asılı olmayaraq yox . Axırda təbii ki məndə sistem yandı. Eyni anda bir çox şeyi etmək mənlik bir şey deyilmiş deməli. Ona görə də 2 həftə boyunca heç nə eləmədim və ancaq yatdım* antidepressantsız 3-4 saatdan artıq yata bilmədiyim üçün hər gün dərman atıb 18 saat yatırdım . Evdəkiləri çıxsaq heç kim ilə danışmırdım və internetdən də çox az istifadə edirdim. 2 həftənin sonunda elə düşündüyüm kimi həyat enerjim yerinə gəlmişdi. Mənfi bir şey haqqında düşünmək mənə təsir etmirdi. indi artıq həqiqətən də nəsə etmək istəyirəm aq. Mənə artıq özüm üçün etməli olduğum şeylər "məcburi" hiss etdirmir əvvəlki kimi. Etsəm də etməsəm də qozuma olmayacaqmış kimi hiss edirəm. Blə uzaqdan baxanda belə gülməli görünür aq. Onsuz da etməli olduğun şeyin özünə ağır gəlməsi kimi poxdan vəziyyət yoxdur. Nə isə uzun sözün qısası bilmirəm entrini oxuyan/qozlayan olacaq olmayacaq amma uzun sözün qısası özünə ağırlıq vermə, yetim, get bir az dincəl. Sadəcə çox düşünüb heç nə etməsən belə çox yorulmusan üzündən gözündən bilinir


Sonradan not: bu yazdıqlarım antidepressantın təsirləri deyil çünki yuxu xarici bir işimə yaramır

xatırladıqca insanı kədərləndirən şeylər

Sentyabr ayının başlarında dayanacaqda avtobus gözləyirdim. Gözüm ağaclıq tərəfdə sürünən bir itə dəydi. Arxa ayaqları qırılmışdı deyə ön ayaqları ilə sürünürdü. Belə öz dərdimə ya da başqasının dərdinə belə ağlaya bilmirəm. Gözümün içi qupqurudur amma itlər zəif nöqtəmdi deyə güclə özümü saxlayırdım ki ağlamayım aq. Tələsirdim deyə abtobusa mindim bütün gün pox kimi ruh halı ilə gəzdim. Gələndə də həmin it eyni yerdə idi deyə getdim ona yemək aldım su verdim. Sonrakı günlərim elə dayanacağı ziyarət edib itə yemək verməklə keçirdi. it iri olmasa onu qucağımda evimə daşıyardım hətta. Anama da demişdim iti veterinara aparacaqdıq. O da həmin iti görmüşdü işdən gələndə. Həmin gün mama işdən tez gəlmişdi və getdik dayanacağa ki iti tapaq. it heç yerdə yox idi. Hara baxdıqsa da tapa bilmədik. Orda olan dükan sahiblərindən soruşanda isə itin öldüyünü dedilər. Öz yaxınım ölmüş kimi hiss elədim rəsmən. Bir müddət də elə hiss etməyə davam elədim. Hər dəfə də yadıma düşdükcə boğazım düyünlənir. Ümumiyyətlə insanların itlərə * və digər heyvanlar amma itlərə daha çox qəddar davranılır sanki niyə belə qəddar davrandığını anlamıram ala. Bilmirəm özləri bilərəkmi sındırıblar onun ayaqlarını yoxsa maşınla səhvənmi vurublar. Yenə də heç bir səbəb bir heyvanı o gündə buraxmağa haqq qazandırmır. Mən səhvən hansısa heyvanın ayağını sındırsa idim işimi gücümü atıb o heyvanı həkimə aparardım. Hər dəfə bu barədə düşündükcə daha da insanlara nifrət edirəm aq. Hələ bu davranışlarına görə özünü haqlı görən cındırlar da var. Nə qədər işgəncə eləsən azdır bunlara

qəribə təsadüflər

Gecə ağlıma gəlib məntiqli açıqlama tapa bilməyib beynimi uçuran təsadüflərdir. Bütün gerçəkliyi, reallığı mənə sorğuladan olaylardır. Nə isə uzatmadan entriyə keçim aq. Ağlıma hansı gəlsə elə onu yazacam ki böyük ehtimalla çoxun içində azlığı təşkil eləyəcək yazdıqlarım. Tw: uzun entri.

Birincisi indiki dostumu hələ tanış olmadan aylar öncə yuxuda illər sonra bir yerdə gedəcəyimiz bir festivalda görməyimdir. Cümlə qarışıq olmuş ola bilər ona görə açacam bunu. Mən dostumla * qrup yoldaşı idik ilk qarşılaşmadan öncə şəhərə heç çıxmazdım. Eyni zamanda o da evindən çox çıxan insan deyildi deyə və çıxanda da ən qısa yolu belə taksi ilə getdiyi üçün onunla yolda ya da başqa yerdə qarşılaşma ehtimalımız yox idi * hardan bilirsən demə. Fikirləşmişəm ki yazıram aq açıqlamağa axot yoxdu . Pandemiya dövründə bütün həyat enerjim sikdirdiyi üçün oxumaq da istəmirdim, qabaqcadan üzlərini görməsəm də qrup yoldaşlarıma söyürdüm (önsöyüş) zad. Bir gün yuxumda bir qızla color festivala getdiyimizi və ikimizin də üzü boyalı gülümsəyərək rəqs elədiyini gördüm * özümü yox onu aq . O vaxt color festivalın nə olduğunu belə bilmirdim. Sadəcə üzümüz boyalı idi onu bilirəm. Yuxuda tez-tez tanımadığım adamlar görürəm deyə boş verdim. Yuxunu unutdum və qızın üzünü də yaddan çıxardım. Birinci kursun ilk 3 həftəsi sadəcə yanımda oturanla danışarkən səhvən elə oldu ki bir gün bu qız qrup yoldaşımın yanında oturası oldum və zarafatlarıma gülür deyə tez bir zamanda dost olduq. Yay gəldiyində color festival barədə danışdı və bilet pulsuz olduğu üçün bir şans vermək qərarına gəldim. Elə o festivalda da onun üzünün yuxumda oıan saniyəsini gördüyümdə bütüm hər şey beynimdən lent kimi keçdi aq. Hoppanıb düşməyin daşını atıb bir müddət donuq bir şəkildə baş verənləri düşünməyə başladım. Qızın özünə deyəndə də ona qəribə gəldi. Dediyim kimi daha əvvəl qarşılaşma şansımız yox idi. Çünki dediyinə görə saçını da həmin rəngə ilk dəfə idi boyayırdı və mən o boyamazdan daha əvvəl o rəngdə saçə ilə yuxuda görmüşəm onu. Nə isə belə indiki vəziyyətə baxanda tanış olduğumuz gündən bu yana ən yaxın dostum odur. Belə insanlara bağlana bilmirəm. Əksinə ətrafımda dostlarım tanışlarım çox olsa da heç birinə qarşı bir bağlılıq hiss etmirəm/etməmişəm amma o qızı ilk görəndən bu yana hələ də güclü bağlılıq hiss edirəm * dost mənasında aq . Çox önəm daşıyır mənim üçün və başına pis bir şey gəlsə üzüləcəyim tək-tük varlıqlardandır* biri anam, biri itim biri telefonum və digəri də kompüterim aq . Ən xırda yaxşı/pis sözünə belə önəm verirəm. Dostluq deyəsən belə bir şey imiş. içinə pox qoyulmasa zor davam eləyir hələ. Edit: ikimizin də adını ailələrimiz uşaqlarına qoymaq istəyirmiş. Yəni onun anası mənim adımı ona, mənim anam onun adını mənə qoymaq istəyirmiş biz doğulmadan öncə

Nə isə keçək digər hekayəyə. Digəri də ki bəzən ağlıma nə gəlirsə o da baş verir. Bəzən adi işləri etdiyim yerdə, çay içdiyim yerdə, yol getdiyim yerdə ya da adicə oturduğum yerdə bəzi şeylər flash işığı kimi canlanır. Məsələn bir dəfə hazırlıqdan gəlirdim 2020-də (deyəsən) və qapını açana yaxın önümüzdəki dükanın sahibi olan 75 yaşlı dayıya gözüm sataşdı. Gözündən əməlliyat olunmuşdu və günəş gözlüyü taxırdı deyə mənəmi baxır yoxsa başqa bir istiqamətəmi baxır belə demək olmurdu. Nə isə, bir müddət ona baxıb içimdən "bu da öləcək yaxında" deyə bir cümlə keçirdim. O an bu necə və hardan gəldi belə çox düşünmədim çünki random düşüncələrim çox olur. iki həftə sonra kişi öldü aq. Nə isə ölüm xəbərini çox qozlamadım çünki bilirdim. Eyni şəkildə nənəm də ölənə yaxın həmin il bilirdim ki onu xilas etmək olmayacaq və ölümü yaxındır. Sadəcə yenə də bəlkə səhv çıxaram ümidi ilə gözləyirdim.
Bu ölümləri çıxsaq məni təəccübləndirən bir şey də var ki o da yenə köhnə bir dostumla aramda keçib. Yenə hazırlıqdan çıxıb gəzirdik üçümüz. O biri dostum hələ də yaxın olduğum biridi. Nə isə mövzu o deyil. Bu ikisi nəsə danışırdı amma mən bu səfər yorğun idim deyə ancaq qulaq asırdım. Deyib-gülməyə həvəs yox idi. Digər ikisi danışarkən mən də fikirləşirdim və bir anda həmin o köhnə dostum mənə səsləndi. Üzünə baxıb gülümsəyəndə birdən beynimdə qəribə şəkillər canlandı aq. Yenə o flash effekti kimi idi. Saniyəlik canlandı amma orda olanlar yadımda qaldı. Tanımadığım bir oğlanla həmin qız haqqında yazışırmışıq və mənə onun mənim haqqımda yalan-yanlış şeylər danışdığını deyirmiş. Bu olaylar sonradan elə həmin cümlə-dialoq ardıcıllığı ilə baş verdi və mən buna vaxtında inanmadığım üçün göt oldum. Əslində yox aq qızla arama sonradan məsafə qoymuşdum amma olmalı olan şeylər nə eləsən də illah ki olacaq yəni. Qarşısını almaq olmurmuş.

Deyəsən elə ağlıma gələnlər bu qədərdi. Geriyə qalanlar xırda şeylərdi. Yenə də nə də olsa göz qabağına gələn şeyləri az da olsa nəzərə alıram. içimdə yaranan hisləri kənara atmayıb gözdən keçirirəm. Əvvəl paranoyak bir tip idim amma indi öyrəşmişəm aq.
Nə isə, pitbull əmi demişkən "Time is not a waste of life, life is not a waste of time. so let's stop wasting time and get wasted, have the time of our lives".

trigun

Həm aksiyon həm dram həm də komediyanı özündə qarışdıran anime seriyası. Həm ekşın həm komediya həm də dramı özündə birləşdirən seriyaları sevirsinizsə izləməyə dəyər olan animedir. 2023'də yeni animasiya stili ilə təzə versiyası olan trigun stampede çıxıb ki orda da obrazların xarakterlərində və hekayə axışında xırda dəyişikliklər ediblər. iki versiyasını da çox sevirəm* çoxun çoxu aq. Çox çox . Stampede versiyası hələ davam edir amma istəyərdim ki daha dəyişilmiş bir son olsun. Vash daha çox əziyyət çəksin istəmirəm aq* bu başlığı niyə daha öncə görməmişəm bilmirəm * axtardığımı düşünürdüm *skull emoji*

qəribə yuxular

#379870 - yuxular silsiləsi olacaq deyəsən amma hələ bilmirəm. ilk yuxumda görürdüm ki bir qatardı amma hara getdiyi bilinmir. Pəncərəsindən o yana baxanda görünür ki hər yer ağappaq qardı. Qar təpələri və çəmənliyi bürüyüb və ondan başqa heç nə görmək olmur. Ağaclar belə çətinliklə görünür qarın əlindən. Qatarda bir az gəzirəm dəhlizində və öz otağımı (ya da mən hardansa özümə aid olduğunu düşünürəm) tapıram. içəri girirəm və içəridə 3 nəfər var. Batman, Megatron və ilham əliyev Megatron və ilham əliyev nərd oynayır belə intensiv şəkildə, batman isə kofe içir. Mən də gəlib içəri girib başımla hamısına salam verirəm salamımı alırlar zad və mən də otururam batman'in qabağında. Çünki nərd oynaya bilmirəm aq. Mənə də kofe süzür içirik zad. Aradabir danışırıq belə normal həyatımız haqqında ya da nərd oynayan tayfaya baxırıq filan. Həyatımda ilk dəfə idi yuxumda olaylardan çox dialoq var idi aq. Normalda yuxuda çox danışmıram amma yuxunun içində həmişə qəribə şeylər ekşınlar baş verir. Bu isə elə bil casual train ride idi. Elə bil belə də olmalı imiş kimi. Batman çox danışmır deyə fağır qonaq uşağı kimi qalmışdım belə sakit. Megatron da ki heç ala gözünə baxanda adam qorxur. Yolun sonunda qatardan düşəndə məni optimus prime spiderman və geto suguru (profil şəklindəki və jjk'dəki qaqaş) qarşılayırdı. Uzun müddət qarda ayaqla yol getmişdik və məni apardıqları yer sən demə beyblade turnuvası keçirilən yer imiş. Stadion var idi amma oyunçular yox idi amq. Bir müddət gözləyib sonra boş gözləməyək deyə geto ilə atışdırmalıq bir şeylər almağa getmişdik zad. Axırds bir də gördüm evdəkilər üstümə iti atıblar və qulağımın dibində qışqırırlar ki oyanım. 18 saat yatmışam zad. Göt oldum.

Ondan sonrakı bütün yuxularımda gün boyu kim və nə haqqında düşünürdümsə onu görürdüm. Escape hospital oyunum var onu real həyatda və azərbaycanda uçuq-sökük bir xəstəxanada oynayırdım. Uzun müddət nəyisə axtarırdım. Bir də gördüm o biri xəstəxana otağından səs gəlir. Girdim gördüm qaqaşın biri iynəyə eroin doldurubmuş və yıxılıbmış yerə. Ya da başqa yuxularımda da sevdiyim obrazlarla sevgili olurdum zad və çox gerçək hislər yaşayırdım çox zor idi. Bu entri nəsə boş-boş gəvələməkdən və şüursuzca yazmaqdan ibarət oldu deyəsən. Bilmirəm aq sıxıcı gələ bilər çox adama. Hər şey çox yavaş gəlir beynimə hazırda

insanı sevindirən şeylər

Yuxu görə bilmək. Daha doğrusu yuxunu hiss edə bilmək aq. Bilmirəm açıqlaya bildim ya yox amma bir müddət əvvələ qədər ya yuxularımı xatırlamırdım ya da ki yuxularım yuxu hissinu vermirdi sanki. Yuxuda olduğum anda həmin yuxudakı duyğuları hiss etmirdim. 3-cü bir şəxsdən izləyirdim sanki özümü. Belə desək daha məntiqlidi. Belə olanda da nə qədər yatsaydım da * yata da bilmirdim o ayrı amma yatdığımı nəzərdə tutsaq yatmamış kimi hiss edəcəkdim. Bu mövzunu artıq 8783478478. Dəfə psixiatra danışdığım üçün psixiatr antidepressant yazmışdı və onu da keçən həftə aldım. Nə isə, ilk dəfə içəndə dərmanı 4 yerə bölməyimi həm həkim həm də resept desə də mən iki yerə bölüb 18 saat yatdım. Həyatımın ən gözəl yuxusu ola bilərdi aq. Əsl film kimi idi və izlədiyim bütün film/anime/serial/animasiya və oxuduğum mangalardan komikslərdən obrazları gördüm aq. Və ən əsası da filmin içində imiş kimi hiss edirdim. Həyəcanı, sevinci, xoşbəxtliyi dibinə kimi hiss edirdim. Sanki real dünyada qabağıma birdən çıxmışlar kimi hiss edirdim. Təbii ki oyanandan sonra bədənim uyuşmuşdu və ac idim. Amma o xoşbəxtlik hissini hələ də hiss edirdim. Yemək yeyib sonra yenə yatmışdım saat 10'a kimi. ideal həyat aq. Nə evdəki dava-qırğından, nə səs-küydən, nə də ki real həyatdakı məni əsəbləşdirib narahat edən şeylərdən xəbərim olur. Elə bil xəyallar aləminə teleport oluram aq. Uşaqlıqdan həmişə belə şey istəmişəm. Tək problem odu ki zaman anlayışı bir az qəribələşir. Məsələn bazar ertəsi bilirdim bu günü şənbə imiş.

Uzun sözün qısası: insanı xoşbəxt edən şeylər- vivid dreams

Bu arada sadəcə nəyəsə ya da kiməsə danışmaq istəyi ilə yazdım entrini. Heç bilmirəm axırı ilə başı uyğun gəlir ya yox. Yuxum gəlir açığı - #379871

əsəb pozan şeylər

Cahil insanlar ümumiyyətlə. Səbrim çatmır heç birinə. Ümumiyyətlə səbrim çox şeyə çatmır aq. O gün evdə deyirəm bəs psixiatr deyir filan beşməkan pozuntuların var filan şəxsiyyət pozuntun var zad deyirlər boş şeydi götündən şeylər çıxarır. 1-2 gün evdə davamlı qışqır-bağır salıb dava elədim deyə indi də deyirlər evdə cadu var xəbərimiz yoxdu ona görə uşaq belə eləyir. Hər dəfə otaqdan çıxıb ailə ilə oturduqdan sonra leş olub otağıma qayıdıram. Bu qədər əsəb məni yorur həqiqətən aq ona görə də həmişə yatmaq istəyirəm * amma yata bilmirəm * sənin cahilliyin mənim həyatıma narahatlıq gətirir

kfc

Qiymətləri qaldırıb keyfiyyəti düşürərək məni özündən küsdürmüş fast-food zənciri şeysi. Bir ara hər həftə dostlarımla ora gedərdim indi heç içəri girməyi belə istəmirəm. Tələbələrin ucuza alıb yeyə biləcəyi menyuları da yavaş-yavaş yığışdırdılar. Qiyməti baha olan menyuların qiymətini daha da qaldırıb dağın başına çıxardılar və menyuların içindəkiləri də azaltdılar. Yeməklərə də əvvəlki kimi özən göstərmirlər. Əvvəllər heç olmasa yemək yeyərkən arxa fonda gəşəng mahnılar verirdilər indi elə mahnılar seçirlər ki qulaq asa-asa beynim parçalara ayrılırmış kimi hiss edirəm. Ya çox sakit tempdə mahnılar olur ya da ki vopşem beyin sikən pop mahnıları olur. Gərək yeni fast food məkanlarına kəşfiyyata çıxım belə olmaz aq

orqazmdan daha zövqlü anlar

Gülmək. Hər hansı bir gülmək növü yox. O dərəcə gülürsən ki gözlərindən yaş gəlir, ayaq üstə dura bilməyib yerə oturursan, havasız qalırsan, boğula-boğula bir neçə dəqiqə ağlamaqdan fərqlənməyən bir şəkildə gülürsən ha. Bax ondan sonra taqətdən düşüb ya harasa söykənirsən ya da uzanırsan və dərindən bir nəfəs alırsan. Bax o hissi üstələyən heç bir hiss yoxdur məncə. Var deyən varsa da məncə bu hissi yaşamayıb aq. Adamın bütün bədəni sanki o dərəcə gülmək üçün bütün enerjisini sərf edib sovurur. Bir müddət elə uzandığın yerdə qalırsan cəsəd kimi. Mükəmməl hisdir. Yaşanması tövsiyə edilir zart zurt falan filan beşməkan

yazarların ruh halı

Bləd bundan daha gijdıllağskoy hansı vəziyyətə düşərəm bilmirəm. Əslində yaxşı hiss edirəm. Çox gərəksiz yerə həddən artıq yaxşı hiss edirəm hətta. Ürəyim yerindən çıxıb gedəcəkmiş kimi mükəmməl dərəcədə yaxşı hiss edirəm. Bundan o yana nə dərəcədə yaxşı hiss edərəm bilmirəm hətta. Aq nə qədər yaxşı sözünü işlətdim bir mətndə ala? * səlzaəlsıdlsıdlüı uzun müddətdir belə hiss edirəm. Demək olar ki keçən ay ilk dəfə psixoterapiya seansımdan bu yana beləyəm. Nənəm barədə də demək olar ki düşünmürəm. Əvvəllər 3 il boyunca hər gün düşünüb üzülərdim. indilərdə də yadıma düşür arabir amma unuduram gedir. Psixoterapiya seanslarımdan bir şeyi öyrəndim. Bu öyrəndiyim şeyin kiməsə görə doğru olub-olmaması əslində evə aldığım 1 kilo qozuma da deyil. Nə isə öyrəndiyim şey budur ki məni narahat edən bir çox məsələdə günahkar ya da haqsız tərəf əslində mən deyilmişəm. Anormal və psixoloji dəstəyə ehtiyacı olan ilk sırada mən yox elə ətrafımdakılar imiş. Onlar normal olsa idi indi psixoterpiya seanslarında kresloda oturub kiməsə nəsə danışmırdım. indi isə səhv ya da doğru bir şey etməyim də vecimə deyil. Kiməsə qarşı səhv etmişəm? Vecimə deyil. Kimisə incitmişəm yaxud da həyatı boyu unutmayacağı bir şey etmişəm? Vecimə deyil. insanlara qarşı etdiyim mənfi ya da müsbət heç bir hərəkət vecimə deyil. Eyni zamanda kiminsə mən barədə olan müsbət ya da mənfi fikirləri də vecimə deyil. Kimsə mənə nifrət belə etsə sifətinə qarşı sadəcə gülməyəcəm ekstra səsli bir Şəkildə güləcəm o dərəcə vecsizləşmişəm. içimdən gəlmədiyi müddətcə yaxud da işimə gəlmədiyi müddətcə heç kimə yardım etmə məcburiyyətində hiss etmirəm. Cındır adam olmuşam deyəsən. Bilmirəm vecimə deyil aq. Gün boyu nə qədər anormal səviyyədə gülürəm o da vecimə deyil. Yox bu bir növ vecimədi. Keçici olmasını istəmirəm. Yorulana qədər gülmək istəyirəm. Bir daha pis hiss etmək istəmirəm. O düşdüyüm pox çuxurundan güc-bəla ilə çıxmışam yenə ora qayıdan deyiləm. indilərdə insanlara qarşı nifrətimi də gizlətmək vecimə deyil. Qoy onlar mənim varlığımdan narahat olsunlar aq. Bütöv avtobus boş olanda ikili oturacaqlardan birində tək oturmuş həmin insanın yanına otururam ki içində söysün. Avtobusda, metroda, yolda diqqətimi çəkən insanlarla danışmaq da artıq problem deyil. Fikirlərimin insanları narahat etməsi də məni sıxmır. Əksinə narahat edən fikrimi deyirəm ki bəlkə dava çıxdı və qarşımdakının gününü bərbad etdim. Evə gedənə qədər söydü zad. Baku book center'ə girəndə yalnızca rusca kitablara göz gəzdirib rus dilinə necə nifrət etdiyimi öz-özümə deyirəm ki bəlkə eşidən oldu * bir dəfə eşitmişdilər amma gülüb-keçdik olay çıxmadı heyif və necə rus köləsi olduqları barədə onlarla dava etdim. Hamısı sırf əyləncəsinə. Həmişə mən narahat olmayacam ki aq. Həddən artıq narahat olub içimə atıb ölmək istəmirəm. Qoy bir az da başqaları narahat olsunlar. Nə isə aq. Bu gülmə krizləri məni lap birtəhər etdi. Gün içində məni yoran tək şey elə budur deyə bilərəm. Artıq bu saatda sırf gülməkdən yuxum gəlir ala

güldürən hadisələr

Bilmirəm bəlkə də güldürmür amma ağlıma gəlmiş ikən və yazmaq həvəsim var ikən yazım dedim.
Deməli məni yaxından tanıyan hamı bilir ki 1 il olar ki ailəmin məni psixoloq/psixiatr qəbuluna yazdırması üçün dəridən-qabıqdan çıxıram. Nə qədər vəziyyətin bərbad olduğunu desəm də "ana təhsil həyatımı pox gününə qoydum", "ana gecələr yata bilmirəm qəribə səslər eşidirəm", "ana artıq insanlarla əlaqələrimi də pox gününə qoyuram yavaş-yavaş", "ana mən çökmüşəm yoxam artıq", "ana özümü öldürsəm çox da zad eləmə" desəm də çox vaxt cavab "aha" ya da "biz də eləyik də gör nəsə deyirik?" kimisindən cavablar olurdu. Son 2-3 ayda daha da dibə girdiyim üçün bu zamanlar psixoloji dəstəyə daha da çox ehtiyacım var idi. Sürünmək belə o halımdan daha yaxşı idi deyə bilərəm yəni. Yenə də məni veclərinə almırdılar və mən də bu işin başını buraxıb nə otaqdan nə də yorğanın * hə yayda da yorğanla yatıram aq içindən çıxırdım. Belə günlərin birində yenə otağımda telefonla qurcalanarkən evdəkilər o biri otaqda içməklə məşğul idilər. içki içəndə istilik təsir etməsin deyə ventilyator da qoşmuşdular aq nə isə. Mənim də bir qulağım bunların söhbətindədi. Mama başladı ki bəs öləndə insanın ruhu cənnətlə cəhənnəmə getmir. Başqa bədənə girir ruh zart-zurt. Xala da bu yandan başına rumkanı çəkib "az ateist-ateist söhbətlər eləmə o sözləri ateistlər deyir" dedi. Bu tərəfdə də mən "ateizm bu deyil aq cahili" deyirəm içimdən. Sonra mama bir qədər yenə bu söhbətlərdən danışdı və keçdi mənim əsəbimi toxunduram həmin o cümləyə. Başladı deməyə ki nasa bizdən yerin düz olmağını gizlədir. Yer kürə deyil əslində düzdür nə bilim nə. Başladı gic-gic düz dünyacı səfsətələrindən danışmağa. Bu yanda məndə daha səbr qalar? Durdum ayağa gəldim masanın başında dayandım. Başladım əlimlə xalamı göstərib danışmağa. "birincisi dünya düz deyil ala dünya kürədir blət* dünya geoitdir amma onlar geoit nədir bilmir . Kim düzdü deyibsə sikmək lazımdır onu. Mama inanma elə şeyə." - dedim. Mama cavab vermək istəyəndə sözünü kəsdim ki xalama da cavab verim. "ikincisi də ki ateist allaha inanmayandı ala. Onlar ruha da inanmır. Mamanın dediyi şey ateistlik deyil" - dedim xalaya. Xalam ağzında tikə ola-ola "yo suzuki quranda belə yazılıb ki "hədislərdən nəsə danışar" - dedi. Mən də qabaqcadan əlimi masada olan bütöv və kəsilməmiş saçaqlı pendiri atıb hamısını götürdüm və geri çəkilərək qışqıraraq cavab verdim. əlimlə saçaqlı pendiri geriyə və yuxarıya tutub arxa-arxaya yavaş-yavaş addımlayaraq "allah yoxdur! islam yalandır! Məhəmməd yalan deyib!" deyə qışqırdım. Mama bir yandan "suzuki bax gözümdə düşürsən ha! Saçaqlı pendiri bura qoy!" deyə qışqırırdı. Xalam da ağzı dolu bir şəkildə nəsə dedi amma başa düşmədim. Mitinq edərmişcəsinə bir əlimdə saçaqlı pendiri özümdən arxada tutaraq, o biri əlimi də cümlələrimi təkrarlayarkən söyərmişcəsinə sallayaraq otağıma qaçdım və saçaqlı pendiri itim və 2 xalam oğlu ilə otağımda paylaşaraq yedim. Sonra xalamın anama "ay qız əsəbləşmə ona. O qız həqiqətən də psixdi. Psixiatra aparmaq lazımdır" dediyini eşitdim. Həmin gün də psixiatr qəbuluna yazıldım. Xoşbəxt son

Not: tanrıya inanıram sadəcə onları əsəbləşdirmək və incitmək üçün dedim bunları. Ateist olsa idilər tanrı var kimisindən bir cümlə deyərdim hərhalda

cat person vs dog person

Poxdan ümumiləşdirmələrdə bu gün. Bu tip mövzulara qarışanların bürc mövzularına baş yoran tiplərdən qram fərqi yoxdur. Pişik insanı olub ya da it insanı olub stereotiplərdən qıraq çox adam görmüşəm. Ən yaxşısı ya hər iki heyvanı da eyni dərəcədə sevin ya da özünüzə heyvansevər deməyin. Heyvanların şüuru yoxdur. Onlara stereotipləri bizlər yükləyirik. itlər kimi canayaxın və oyunsevər pişiklər də var ya da pişiklər kimi "azadruhlu" və "məsafəli" itlər də var. Hər heyvanın özünəməxsus xarakteri var. insanlara etdiyimiz kimi onları da ümumiləşdirmələrə soxmayaq bir zəhmət. Ən nifrət etdiyim şey heyvanlar arasında ayrım edən insanlardır. Əgər hüzurlu və xoşbəxt həyat istəyirsinizsə evinizə 1 it 1 pişik alıb ümumiləşdirmələrdən uzaqlaşıb elə yaşayın. Sözsüz ki insan dostlarınızdan daha çox faydası toxunacaq. Hər iki heyvandan zaman-zaman evimdə saxlamışam deyə əminliklə bunları deyə bilərəm

öyrənildiyində təəccübləndirən məlumatlar

21 yaşından gənc olub da gündəlik həyatınıza ciddi şəkildə təsir edən psixoloji probleminiz* depressiya, anksiyete və s. Tut daha da ciddi psixi problemlərə qədər. Gündəlik həyatda böyük narahatlıqlara yol açan psixoloji narahatlıqlardan söhbət gedir varsa, bu o deməkdir ki siz doğum anında ölməli idiniz. Məlumatı oxuyanda gic gülmək tutdu çünki vaxtilə həm oğlan olaraq dünyaya gəlməyim, həm də fiziki cəhətdən əlil olaraq dünyaya gəlməyim gözlənilirdi amma heç biri olmadı. Axırda 5-6 yaşlarımda nevroz olduğumu öyrəndik zad. 13 yaşımda da ağır depressiyamın olduğunu öyrəndim* indi ortalıqda homeless man kimi gəzirəm . Düzəlib düzəlmədiyini bilmirəm amma. Nə isə yəni doğruluq payı olan bir məlumatdır məncə

sevilən insan tipi

Danışarkən əlaqəsiz və random mövzulardan danışa biləcəyim insan tipləri. Adətən 1 saat içində müxtəlif şeylərdən danışırlar və hamısı da bir-birindən əlaqəsiz. O gün qız dostumla yolda dönər alıb yolun aşağısı ilə evə doğru gedirik. Aramızda keçən dialoqvari şey:
-*yolda hicablı və botokslu qadın görər və din barədə danışmağa başlayar* hə də brat yəni ki qiyamət günündə dəccal belə gələcək. Yerin dibindən dabbe çıxacaq falan. Ona görə də dindar olmaq lazımdır ki qiyamət günündə bu şeylərə hazır olasan* dindarlıqdan uzaq adamıq ikimiz də
*5 dəqiqəlik səssizlikdən sonra*
-penis sözünün etimologiyasını bilirsən?
Wtf?? Çox mənasız dialoq idi amma bu söhbətə qulaq asmağa bilgi dolu söhbətə qulaq asmaqdan daha çox üstünlük verirəm* söhbət sonra kosmosa, müharibəyə, makiyaja və instagram reelslərə getdi çıxdı

səhər yuxudan oyanan kimi ilk edilən hərəkət

Güzgünün qabağında dayanıb "sən haqlısan, digərləri səhvdir" deyib özgüvən boost etmək* nobadi bılivs in yu. Yu lost egen en egen en egen. Dı layts ar kat of bat yur stil lukin et yor drim. Revyuvinq it evridey end seyinq tu yorself *böyük hərflərlə* "its nat ovır antil aa vin!"