pablo picasso

picassonu anası doğduqdan sonra mamaça deyib ki,bu uşaq ölüb və stolun üstünə qoyublar bunu.bir müddət sonra həkim olan dayısı bacısının vəziyyətini öyrənmək üçün otağa girib.həmin an siqar çəkirmiş.bir-iki qüllam alandan sonra tüstünü buraxır uşağın üzünə.uşaq başlayır çığırmağa.beləcə,adi bir tüstü bir dahini dünyaya bəxş edir.
1911-ci ildə dünyaca məşhur mona lisa tablosu luvr muzeyindən oğurlanır.polis picassonun yaxın dostu olan apollinaireni istintaqa çağırır.bu "dostu" da picassonun adını da verir polisə.picasso da polisə çağırılır.dindirildikdən sonra hər ikisi sərbəst buraxılır.
ilk əl işindən qazandığı qonorar 750 dollar olur.
şer yazmaq bacarığı da var idi.300-ə qədər özünün cızma-qara etdiyi şeri var imiş
rəssam olasan,şer yaza biləsən sevgililərin olmaya.10-a yaxın sevgilisi olub
ölüm ayağında olarkən son sözləri belə olub: "mənim sağlığıma da için,bilirsiz ki,mən artıq içə bilmirəm"

ofisiant

1 həftə su sonası şadlıq evində işləmişəm tələbə vaxtlarımda.o da pastavşik.mən çox işlərdə işləmişəm.fəhləçilikdən tutmuş,satıcılığa qədər.amma hələ belə aşağılayıcı iş görməmişəm.toya gələn bir tərəfdən qayırır,administrator o tərəfdən,baş ofisiant bu yandan.hələ hansısa sifarişi kuxnadan gec çıxartdınsa,elə içəridəcə vazelinlə gəl dalıvı.çünki,bir yox bir neçə nəfər sikəcək səni.elə ki,sikdilər doydular küçə fahişəsi kimi 10 manatıvı verirlər,oteldən yarıçılpaq qovulan qəhbələr kimi gecə saat 2-də götündən təpiyi ilişdirilər.avtobus yox,metro işləmir.taksidi ancaq səni evə aparan yeganə nəqliyyat növü. sən də bilmirsən 10 manatı taksiyə verəsən,ya sabahkı xərcliyini edəsən,yoxsa ayın axırı verilməli olan kirayə pulunu düzüb-qoşasan.hamısı bir yana,biz cəhənnəm,orda yaşlı kişilər işləyirdi pastavşik.administrator anası qəhbə bu insanları necə təhqir edirdi,bunu ancaq gözlə görmək lazım idi.qısacası qul bazarının təmtaraqlı forması idi həmin restoran

atasız böyümək

atasızlıq-"kimin oğlusan? sualını sənə verdikləri zaman "mehman" ın dedikdən sonra "hansı mehmanın"? sualına nə cavab verim deyə düşünməkdir.ya da cavab verə bilməməkdir.məktəbdə sinif yoldaşlarının atalarının onlara ad günlərində aldıqları hədiyyələrdən danışdıqları zaman ordan uzaqlaşmaqdır.valideyn iclasına ananın getməsidir.məhlə uşaqlarının ataları ilə gəzməyə getdiklərini görəndə sənin boynunu büküb,dərindən köks ötürüb,onlara həsəd aparmağındır.əsgərlikdə and içmən zamanı gözünün onu axtarmasıdır.yoxluğunu bilə-bilə,bunun mümkün olmayacağını anlaya-anlaya yenə də gəlməyini arzulamaqdır.siqaret çəkərkən heç kimdən qorxmamaqdır,çəkinməməkdir.evə gec gəldiyin zaman döyülməməkdir.qorxma arxandayam ,oğlum, sözünü heç zaman eşitməməkdir.həyatın boyunca örnək ala biləcəyin kimsənin olmamasıdır.kaş sağ olaydı,şikəst olaydı,amma yanımda olaydı,mən ona baxardım dediyin anlardır.içinin həmişə buruğ olmasıdır,sağ qolunun elə bil olmamasıdır.ən nəhayət natamamlıqdır,bütöv olmamaqdır atasızlıq...

keçmişi xatırlamaq

keçən ay illərlə getmədiyim,doğulub,boya başa çatdığım rayona gedəndə yaşadığım hiss.sim-təkər sürdüyümüz o kələ-kötür küçəmiz asfaltlanıb,qapılar rənglənib,hər kəs demək olar ki,öz evini təmir etdirib,əvvəllər bir-yerdən bir yerə getmək üçün saatlarla maşın gözləyərdik,indi o problem yoxdu.marşrutlar hər dəqiqə işləyir,əksər adamların öz şəxsi maşınları var.başımıza qapazı vurub bizi dükana siqaret dalınca göndərən bizdən böyük məhlə uşaqlarımın saçlarına dən düşüb,külfətə qarışıblar,bizim kalyaskada o baş bu başa sürdüyümüz uşaqların yarısı əsgərlikdədi,yarısı instutda oxuyur.qalanı da başını götürüb gedib rusyetə zada fəhləçilik edirlər.məni görən məhlə qadınlarımızın çoxusu kövrəldi.yetimçiliklə böyüdüyümdən həmişə mənə ayrı münasibət göstərirdilər.hec vaxt xətrimə dəymirdilər.nə özləri bunu edir,nə də uşaqlarına bunu etməyə icazə verirdilər.hətta qonşu uşaqlarla dalaşanda anaları həmişə onları danlayırdı.məni haqlı görürdülər.əsas nostalgiya həyətimizə girəndən sonra oldu.mənim hər qarışında xatirələrim olan həyətimizdə müvəqqəti qalmaqları üçün bizim evə yerləşən ailənin uşaqları o yan bu yana qaçırdı. kömürlə yazdığım "25.06.2001-cil il" yazısı hələ də həyətdə köhnə əşyaları yığdığımız anbarın sınıq-sökük qapısında qalırdı.anamız bizə dalaşanda qaçıb gizləndiyimiz padvalın qapısı da olduğu kimi yerindəydi.tək fərq rəngi paslanmışdı vəssalam.evin arxasında öz əlimlə əkdiyim alma ağacı yox idi.soruşdum dedilər ki,qurumuşdu kəsdik.bütün bunlardan daha çox mənə təsir edən bilirsiz ne oldu?nənəmin yay vaxtı həyətdə oturduğu stul.ayağı yox idi,çürümüşdü.atmışdılar ağacın altına.həmişə onda oturar toyuqları yemləyər,hörgü hörər,özünə məşğuliyyət tapardı.indi nə nənəm var..,nə də ki,stuldan əsər-əlamət....həyətdən çıxanda məhlə uşağımla rastlaşdım.ordan-buradan söhbət elədik.onu soruşdum dedi uje ərdədi.kəndə ərə gedib.3 uşağı var.arabir gəlirlər anası gilə qonaq..həmin gün onunla söhbət etdiyimiz yerlərə də baş çəkdim.küçəmizin sonunda balaca çay var idi.həmişə orda görüşərdik.çox şeylər düşündüm.mən həmin gün keçmişi xatırlamadım e,rəsmən yaşadım.uzun müddətdir bakıda yaşamağıma baxmayaraq yuxularımda da oraları görürəm həmişə.həyətimizi,küçəmizi,qonşularımızı..darıxıram cox.ən zəhləm getdiyim qonşularımdan ötrü də darıxıram bəzən.mən keçmişimi sevirəm.onun məndə buraxdığı izləri,ağrı-acıları,yaxşıları və pisləri sevirəm.....o mənim daxilimdədir daima...