2016 üçün nəzərdə tutduğum to do listimə baxdım. ilin sonuna 1 gün qalıb. 8 işdən cəmi 1nin qabağına quş qoya bilmişəm. həmin quşa baxıb təsəlli tapıram. ona görə daha çox təəssüf hissi keçirməmək üçün çox şey gözləmirəm 2017dən. belə.
blok başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
böyümək qəribə şeydi, sözlük. cizgi filmlərdə həmişə qorxduğum ifritə küpəgirən qarılara, bizə qələmə verdikləri mənfi qəhrəmanlara haqq qazandırmağa başlayır adam. yazığım gəlir, özümü görürəm artıq onlara baxanda. yaxşı bir şey olacağını gözləyə-gözləyə, heç kimin xətrinə dəyməməyə çalışıb özüm dəfələrlə qırılıram. sonra qırılan yerlər də çapıqlaşıb daha möhkəm birləşəndə ortaya odun, vecsiz, hissiyyatsız bir xarakter çıxır. bir ifritə asan yetişmir. özləri yaratdığı məxluqu axırda bəyənmirlər.
yay axşamlarının əsas atributu olan məhlədəki domino, nərd oynayan dayılar evlərinə yığışmayınca yay davam edir. masaya çırpılan axırıncı domino daşı yayın bitdiyini göstərir.
kimyaterapiya müalicəsi alan doğmamın saçlarını sığallayarkən saçlarının əlimdə qaldığını gördüyüm o an. bu səhnəni daha öncə filmlərdə görmüşdüm.canlı yaşamaq daha da məhvedici hissmiş. hər şeyin yaxşı olacağına nə qədər inansam da,ümid etsəm də bu səhnəni görmək qəhərləndirdi.
bu gün uşaqlarını 1ci sinifə aparmaqla yeni levelə keçmiş tay-tuşlarımdı.
görəsən kenqurunun balası tualet işlərini harda görür? anasının kisəsindəmi? kafamda deli sorular.
edit: ana kenquru dili ilə təmizləyirmiş kisəni. aydınlandım. rahat yata bilərəm.
ata haqda danışanda "ata" sözü yerinə "kişi" demək. necə də itici səslənir. sanki böyüyəndən sonra "ata" demək ayıbdı.
#222929 entrysi ilə hər nə qədər razılaşsam da razı olmadığım fikirlər də var. şəxsən mən həyatımın yaxşı anlarının, kefimin kök vaxtlarının şəklini çəkib paylaşıram. amma bu o demək deyil ki, heç bir dərdim yoxdur, ömrüm xoş keçir həmişə. ağlayan yerdə, əzik, həyatdan bezmiş vaxtlarımın şəklini paylaşası deyiləm ki. çünki insan unutmaq istəmədiyi anların fotosunu çəkir, ən azından şəklə baxmaqla dejavu yaşaya bilir.
çoxdan görməyən tanışlar işləyib işləmədiyimi və "tərpənib tərpənmədiyimi" soruşanda təpəmdən aşağı qaynar su tökülür elə bil. ümumiyyətlə, adamda olmayan şeylər haqda soruşulanda qıcıq gəlirmiş. çünki, "yox" cavabını eşitməklə kifayətlənməyib, "yox"un səbəblərini araşdırmağa başlayırlar ki, bu da zəhlətökən insanlara xas əlamətdi.
həyətdə qışqıra-qışqıra mal satanlar olduqca var olacaq xalalardı. yadıma 1 uşaqlıq xatirəm düşdü. 1 dəfə həyətdə 1 kişi xiyar satırdı binaya baxa-baxa. mən də soyuducudan xiyar çıxardıb əlimdə yelləyə-yelləyə kişiyə göstərdim. yəni, bizdə də xiyar var. -* xiyar sözünü sadəcə tərəvəz kimi tanıyan vaxtlar idi. kişi gülüb barmağıyla hədələmişdi.
mitoz yolla bölünüb, özüm özümü möhkəm qucaqlayıb "şşşş...keçdi, keçdi" demək istədiyim anlardı. yoxsa keçmir ki.
"save me"dən başqa heç 1 mahnısını xatırlamadığım qrup. başlığın adını görüb musiqi səsləndi beynimdə. qəribə bir hiss yaratdı. əslində çox vaxt keçib mahnını eşidən vaxtdan, amma heç keçməyibmiş kimi gəldi. nə tez böyüdük a biz.
587. istədiyim, hansı ki özümü ondan başqa yerdə görə bilmədiyim fakültənin ödənişsizinin keçid balını yığmışdım. o vaxt bunu möcüzə, bəxtimin gətirməsi kimi qəbul edib eyforiya yaşayırdım. patok yoldaşımın eyni balla ödənişlidə oxuması bu fikrimi təsdiqləyirdi. amma indi fikirləşirəm ki, o boyda əziyyət çəkmişdim, haqq edirdim təbii ki. yenə də qəribə şeydi rəqəmlərin indiki və gələcək həyatımıza bu cür təsir etməsi. 1 rəqəminin özü belə çox böyükdür. ona görə ballar boş şey kimi gəlmir mənə. hər rəqəm fərqli bir cığırdı. düşünsəniz 1 rəqəm fərqi ilə indi tamam başqa mühit, başqa insanlar əhatəsində ola bilərdik, tamam başqa sənətlə məşğul olardıq, başqa həyatlar yaşanardı. ya bundan yaxşı, ya da bundan pis.
artıq mələyin kim olduğunu bilmək olur. bu səbəbdən sehrini itirib, amma ən azından mövcuddur. -*
1 canlının başını sığallaya-sığallaya yatızdırmaq. insan, heyvan fərq etmir. xüsusən də gərgin, qorxmuş canlılar favorimdi. həmin anda özümü lazımlı, əllərimi sehirli hiss edirəm. -*
(baxma: kərəhət) dialekt sözdür, mənası eybəcər deməkdir. -*
normal yazma qabiliyyəti olan bir türk tanışım ad gününü təbrik edərkən öz aləmində bizim dildə "tewekkürler" yazması ilə düşündürmüşdür. nəsilləri təəssüf ki, kəsilməyib, hətta sərhədləri də keçib.
obsessiv bir şey olsa da, qrammatik səhvlər məni narahat edir. kitabı karandaşsız oxuya bilməz hala gəlmişəm. əsas da yersiz bitişik və ya ayrı yazılan "-da,-də" görəndə ürəyim sıxılır. insanları da 2 qrupa ayırıram: "-da, -də"ni düzgün yerdə işlədə bilənlər və bilməyənlər.
adı xoşuma gələn facebookda olan maraqlı səhifələrdən biri. məqsədləri bakıdakı dadlı məkanlar haqda məlumat verməkdi. məkanın quruluşundan tutmuş, menyu, qiymətlər, müştəriyə olan münasibət, yeməklərin dadı və keyfiyyəti, servis haqda fikirlər paylaşılır. mənim kimi 99 % hallarda evdə yeyən fağır bəndələr də "millət bu pulu hardan tapır" fikirləşə-fikirləşə, nə vaxtsa lazım olar deyib səhifənin verdiyi məlumatlardan yararlanır. -* səyyahın bakıdan kənarda da qarınqululuq etməsini arzulayıram. atasına da uğurlar. -*
səfərbərlik bir yana, son günlər facebookda müharibə arzusunda olan insanların çoxluğu məni dəhşətə gətirir. başqa vaxtı sülhdən,insan haqlarından dəm vuran insanlar kəsilmiş erməni başı ilə xoşbəxtliyin pik nöqtəsini yaşayırlar. insan həyatının dəyəri uğrunda ölünəcək torpaqdan az olduqca davam edəcək bu zillət.
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1336
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1343