(youtube: 
)
)blok başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
(youtube: )
candy crush rahatladır -* *
bu dəfə düzgün paylaşdım
)
təyyarə uçanda uzaqdan gələn uğultu səsi
at arabasının səsi
darvaza açılanda gələn cırıltı səsi
gavalını təzə-təzə qurudanda gələn qoxu
"odla təhlükəli" olsa idi mənanı daha aydın ifadə edərdi.
bir toy ki dəvətnaməsini görən andan etibarən toy yiyəsi söyülməyə başlayır. sözsüz ki eşşəyinin qurd dayısına da dəvətnamə göndərəndə söyülməyə layiqdi.
hələ həkim olmamışdan təzyiqlərə məruz qalmaqdı, qaniçən tituluna sahiblənməkdi, hər şeyi düz olan ölkədə, bütün peşə sahiblərinin ideal olduğu ölkədə işinə ən məsuliyyətsiz yanaşmaqdı, 100 manat maaşla yaşaya bilmədiyi üçün xalqı talan etməkdi. neçə il əziyyət çəkməsinə rəğmən universitetinin verdiyi ideal təhsilin ucbatından savadsız olmaqdı. qısacası azərbaycanda həkim olmaq ağılsızlıqdı.
uşaqlığının ən gözəl illərini birlikdə keçirdiyin dostları bir yerdə görməmək, onlarla bir yerdə elədiyin axmaqlıqlardan, içdən gülüşlərdən ötrü darıxmaqdı. hansısa sınıq əşya, ağac, daşa baxanda gözündə uzaq keçmiş canlanırsa, həmişə əyləncəli gələn məkan öz dəyərini itirirsə böyümüsən, dostum. bir də vaxtın geri dönməyəcəyini anladığın anlardı.
nəinki sahibsiz iti sahibli iti də döyürlər. nənəmgilin iti var idi, canavar kimi it idi, yazıq iti o qədər bağlı saxlamışdılılar ki istər-istəməz vəhşiləşib kənddə 1-2 nəfəri tutmuşdu. belə elədiyinə görə də iti döymüşdülər və o cürə sağlam, oynaq iti zəif , aciz görmək məni kədərləndirdi. əslində nə itin, nə də onu döyənin günahı var. 1 canlının azadlığını əlindən almaq olmaz. bu gün axırıncı dəfə onun qəmli gözlərinə baxanda kövrəldim, bəlkə də bu son görüşümüz idi. ümumiyyətlə heyvanı necə incitməy olar axı.
uşaq vaxtı baxçadan zəhləm gedirdi. yeməklərindən sonra ən zəhləm gedən şey günorta saatlarında məcburi yatızdırılmağımız idi. sözsüz ki bizim gözümüzə yuxu getmirdi.kravatların üstündə tullanıb məzələnirdik. 1 itsifət "tərbiyəçi" də var idi vaxtaşırı gəlib nəzarət edirdi.kiminsə yatmayıb nadincliy elədiyini görən kimi şapalağı qoyurdu.o gələn kimi qorxumuzdan özümüzü elə göstərirdik ki, guya yatırıq. elə günlərdən birində yenə nəzarətçi gəldi, ama yanındakı səs mamamın səsi idi.gəlmişdi ki, bizi * bacımı və məni tez aparsın evə. bizsə cəsarətsizliydən gözümüzü açmağa qorxduq. yatmışıq deyə mama bizi oyatmağa qıymadı. -* qapını örtüb gedən kimi başladıq ağlamağa. axşama qədər orda qalmalı olduq.indi yadıma düşəndə gülməyim gəlsə o vaxtı yaman pis təsir eləmişdi mənə. ən pis təsir eləyən odu ki cəsarətsizlik hələ də tam canımdan çıxmayıb.
bağçadakı əsas fəaliyyətim bu olub. (bax: acı uşaqlıq xatirələri)
badımcan * 4 yerə doğranmış , pomidor, acı bibər üçlüyünə bir də xırda doğranmış sarımsaq əlavə edib, yağda qızartmaqla hazırlanan dadlı yay yeməyi.
nənəmin xallı bazar sumkası var idi, hər bazardan gələndə o sumkanın içindən çupaçupslar çıxardı. sehirli sumkaydı o . hey gidi günlər -*
indiyəcən yaşadığım ən pis qorxu zəlzələ günü olmuşdu. elə bilmişdim yaponiyanın gününə düçəcəyik.bütün günü listura baxırdım, küləkdən yellənəndə də elə bilirdim zəlzələdi. 1 il eyni yuxunu təkrar-təkrar gördüm,əsə-əsə oyandım yuxudan. hansısa dağdan daş da gətirmişdilər ki suya atıb içsən qorxun keçəcəy, mən də saf-saf inanmışdım -* o günlər getsin qayıtmasın
mənəm o. mühazirə zallarında, avtobuslarda telefonun səsini almaq zamanla vərdişə çevrilmişdir.
iyun, iyulu dəyərləndirə bilməyənlər üçün verilmiş son şans. bitməsiylə adamı kədərləndirən ay. doğulduğum ay.
(baxma: sağlamlıq)
bu 3 əlamət 1 insanda cəmlənmişsə nadir tapıntıdı.yalnızlığından həzz ala bilər.
müvazinət sistemi tam formalaşmadığından əksər uşaqlarda olduğu kimi avtobusa, maşına minmək mənim üçün də ən əzablı şey olub.benzin iyini götürə bilmədiyimdən ağzımla nəfəs alırdım və tüpürcəyi uda bilmirdim, çünki udan kimi qusmağım gəlirdi. * iyrənc olduğumun fərqindəyəm bədbəxtlikdən də getdiyimiz yol 6-7 saatlıq idi. hər saata azı bir qusmaq payı düşürdü. neylon paketin deşilmə təhlükəsi olduğundan balaca qırmızı qusmaq vedrəm var idi. illər keçdi.yenə də universitetə getmək üçün 2 saatlıq yol ölçməli olurdum.hər şey yolunda olsa da, nə vaxt avtobusda kitab oxumaq istəsəm qırmızı vedrə yadıma düşür.
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1336
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1343