yatmaq

insanoğlunun edə bildiyi ən yaxşı şeydir bəzən. 24 saatın gecəsini ayrı, günortasını ayrı, axşamtərəfisini* təzə sööbətdi ayrı yatan biri olaraq sonuna qədər müdafiə edə biləcəyim şeydir. varsın clinomania olsun. yatanda özümü xoşbəxt hiss eliyirəm mən. yəni hiss eləmirəm və bu o deməkdiki xoşbəxt hiss eliyirəm. çoh məntiqlidi. tənbəl adamların işidir danmaq lazım deyil bunu. amma görürsən ki, artıq yaşaya bilmirsən bu dəqiqələri məsələn, başını atıb yatırsan, oyananda keçir-* adını da sleepotheraphy qoymuşam. ingiliscəh qoymuşam ki cool olsun.

ortadaqaldı

90ların uşaqlarının oynadığı tarixə qarışmış oyun. 2 nəfərin 1 topla aralarındakı adamı vurması ilə oynanılır. oynanılırdı. 2 növü var idi: birində əgər ortadakı adam topu tuturdusa onda topu uzağa atıb başlayırdı top gələnə kimi saymağa, müəyyən olunmuş saya çatanda udurdular. ola bilər ki bunu ancaq biz uydurmuşmuşuq özümüzdən. ikincisi bildiyimiz adi ortadaqaldı idi. oyuna başlamadan yenə sayılırdı komandaları bəlli etmək üçün:

"ekdi bekdi bilmirəm
laləni dindirmirəm
lalə yaman forsludur
nizaminin dostudur"

və ya

"oku buku
bela ruku
şarik marik buk
bulkunun yarısı
yumurtanın sarısı
neçə kilo istəyirsən
teeez ool dee göö rüm."
və s.

indi iyi insanlar güzel atlarına binip çekip gittiler.

siyasətlə maraqlanmıram deyən insan modeli

mənəm. siyasət çoh gicbəsər şeydi mənə görə. elə bil kimsə orda kukla şousu göstərir mən də burdan deyirəm sən allah qoyun mən də bir iki əl oynadım. və ya oynayım. üstəlik başım da çıxmır. çıxmasına da çalışmıram. çalışmamağımdan da razıyam. heç yerim də heç nədən qorxmur. insanın kimin yanında durmasını göstərməsi, nəyin tərəfində olduğuni bilməsi və müdafiə etməsinin, hər hansı etirazın siyasətlə əlaqəsi yoxdur mənə görə. yox əgər siyasətlə maraqlanmaq budursa onda heç, amma bu deyil. siyasətlə maraqlanmağın bir faydasını da heç kimdə görməmişəm. kimsə demişdi ki siyasət çay olmayan yerdə körpü tikmək üçün verilən vəd kimidir. elə belə, mırta.

güldürən hadisələr

düzdü, şitdiyim tutmasa və birlikdə gülə biləcəyim adam olmasa yanımda heç bir hadisə məni "yarmır", amma bazən oluyoğ iştə. bir dəfə nazir müavini ilə oturmuşuq* yapcıyım üstelik , məndən bir şey soruşublar mən də izah edirəm. elə yerlərdə də gic gülmək tutur axı adamı bilirsiz. indi nəyəsə misal çəkəsiyəm, qayıtdım ki "tutaq ki, ilxam"-* x ilə yəni. dilim öyrəşib də neyniyim. elə bil ki başqa ad yox idi. kimsə dedirtdi mənə onu* şeytan işi asgafd . indi məndə can qalar? adam ürəyində necə qəhqəhə çəkər onda öyrəndim mən. uşaqlardan biri sağolsun başa düşdü hemen müdaxilə elədi mən də o sırada güldüm. indi işsizəm. kariyerim mahvoldu. belə.
bekarçılıqdan gic gic şeylər düşür yadıma. gülməli deyilsə el sallayın.

sözlük yazarlarının arzuları

podezdimizin pilləkənlərini rəngləmək. gerçəkləşməsi asan və yaxın arzudur. hər dəfə qapıdan çıxıb aşağı düşəndə boz boz boz ürəyimi sıxır. divarlara da şeirlərdən misralar zad yazmağı düşünürəm. buna hansısa evlər idarəsimi nəmidən etiraz ediləcəyini və niyə deyə üstümüzə gələcəkləri ehtimalını düşünmürəm. əgər elə bir qayda qanun varsa onda kahrolsun bağzı şeyler. onda daha inadla rəngləyəcəm. bilmirəm sprey boyayla yaxşı olar yoxsa adi boya ilə. cıppılı vaxtımdan istəyirdim rəngli olsun pilləkənlərimiz. indi də alevlənib arzum-* plan qurmalıyam amma. necə edim ki adamlar tapdalamasınlar falan. təklif və iradlarınızı gözləyirəm ashsshsgf. bura yazdım ki, bəlkə daha çox binalarda daha çox pilləkənlər rənglənər. tşk.