kişi

yaradılış əfsanələrindən bugünə iqtidarın, ataerkil cəmiyyətin iqtidar aynası olaraq dəyərləndirilən, amma iqtidarlığı bacarmayan, bacardığı halda xoşbəxt olmayan, xoşbəxt olmadığı halda uğursuzluqlara düçar olan, uğursuzluqlara düçar olduqca təbiətlə rəqabətə girən, rəqabət etdikcə uduzan varlıqdır. kişilik meyarlarını yaradanlar, onların çiyinlərinə daşıyacaqlarından daha ağır yüklər yükləyiblər. kişilər fərz edilənin əksinə dərin deyil, yaşayışları boyu loser mövqeyində qərarlaşan canlılardır. fiziki olaraq güc tanrısı olaraq görülsə belə, gücünü şiddətdən yana istifadə edir. güc, şiddətin rəmzidir. təbiət hər iki varlığa (kişi və qadına) həyatda yaşamaq üçün fərqli konfliktlər verib. sonra qadın və kişi yaşanmış bu konfliktləri təqlid edərək ölümü gözləməyi seçiblər. kişinin konfliktləri onun haqq etmədiyi ölçülərdədi. amma təbiətdən artıq nə gözləmək olardı?
vaxtı vaxtında ağlamağı bacarmayan, lazımsız dəyərlərlə mübarizə aparan, özünün belə istəmədiyi yorğunluqları olan kişilər, biraz başa düşülməyi istəyirlər. sonra hamısı aslan funksiyasından, pişiyə çevirilir. biraz başa düşülmək dərdidi kişilik.

sevgilinin ölməyi

sevgilinin fikir olaraq ölümü, cismi olaraq ölməsindən çox fərqlənir. cismi ölüm daha ağırdır. insan iki halda ölümə yaxınlaşır. bir, ölümlə üzləşdiyi; iki, yaxının ölümü ilə. burada da ikincisi daha ağırdır. o ağrını (sevgilinin ölümünü) təsəvvür edə bilirəm. çünkü vaxtı ilə qarşılaşdığım, amma ölməməsiylə nəticələn ağrıdır. ölümə çox yaxın idi. təsəllinin qeyri səmimi olduğu, ağlamağın heç nəyi düzəltmədiyi, qucaqlamağın keçici olduğunu anladığın vaxtlardır bunlar. təsəlliləri çox vaxt yola vermək üçün istifadə edirdim. çünkü insanın təsəlliyə ehtiyacı yoxdur, hər şey əllərindədir. amma bəzi insanların buna ehtiyacı var. yola vermək adına belə olsa, edirdim. o şəxs təsəllilərimin nə dərəcədə qeyri səmimi olduğunu mənə öyrətdi. halbuki o an, ən səmimi halıma büründüyümü fikirləşirdim. çarəsizlikdən ağlamağın nə olduğunu öyrətdi. onu o halda qucaqladığım vaxt, bütün bunların keçici hisslər olduğunu, anı yaşamaq ritualının dəyərini öyrətdi. vaxt aşırı özümü günahlandırdım. vaxt aşırı bunun mənimlə əlaqəsi yoxdur fikirini dəstəklədim. vaxt aşırı keçmişi xatırladım. vaxt aşırı yox, tez-tez xatırladım. burada açıqlamaq istəmədiyim, ölümdən daha ciddi və ağır nələrləsə qarşılaşmışdım.
ölmədi. ölə bilmədi.
sonraki illər məsuliyyətsizliyimin həddini azaltdım, biraz daha ciddi olmağa çalışdım. sonra fikir olaraq öldü. mazoxistcə olacaq, amma belədir: yaşamaq istəyərdim. o insanda olmasa belə, sevgilimin ölümünü yaşamaq istəyərdim. ağrısını öyrənmək üçün. bunu belə özüm üçün edirəm. sevgilimin ölümünü, ağrılarımın artması üçün istəyirəm. amma o qədər bəsit deyil, yaşamamaq da olar.

krautrock

alman irqinin məhsulu olan janrın yaranışı, ikinci dünya müharibəsindən sonra siyasi səbəblərə görə yaranmağa məcbur olur. darmadağın bir mədəniyyətin fonunda özünü yenidən yaratmağa məhkum olan almanlar, krautrockun vaistəsiylə çatdırmaq istədiklərini formalaşdırırdılar. kraut sözlük mənası olaraq: yabani ot, lazımsız(insan) mənasına gəlir.
ayrıca, can və krautrockun əlaqəsi, faustun varlığı danılmazdır. nə isə.

(youtube: )

post rock

post rock, a, b, c, d tipi insanların dinlədikcə fərqli analizlər edəcəkləri musiqi cərəyanıdır. işin musiqi fəlsəfəsi məsum "post" ifadəsinin altında gizlənib. minimal politika, minimal tonlamalar, minimal akkordlar, drum, post punk-ın simvolikası halına gəldi. gəl gələk ki, post rock-un insturmental qışqırıqlarından uzun alt kateqoriyaları var. simon reynoldsın yazılarından yola çıxılaraq yaradılan list aşağıdadır. amma bu listin özünə inanmıram:

- ambient-psychedelic
- anti-rock
- art-pop
- avant pop
- avant rock
- blood music
- dream pop
- drone-jazz
- drone rock
- experimental rock
- math rock
- minimal-prog
- modern krautrock
- mope-rock
- neo-krautrock
- neo-spaceout
- new ambient
- new avant-rock
- new kraut
- new psychedelica
- noise rock
- oceanic rock
- out-rock
- post grunge
- post modern
- pre - rock
- progressive-ambient
- space rock
- stratmospheric
- uneasy ambient noise

the sea and cake, trans am, labradford, mogwai, mono, sleep dealer, god is an astronaut , kafabindünya

ata

50 yaşıma gəldiyim vaxt, zənn etdiyim atamın, öz real atam olmadığını eşitmək istəyərdim. bunun mənə kimin etiraf edəcəyinin fərqi yoxdur. bunun atamı sevib, sevməməyimlə əlaqəsi yoxdur. sadəcə həyatda bəzi hallarla, tragedik, dramanın ağır dozajlı hallarıyla qarşılaşmaq istəyi kimi xəstəliyim var. və bu etirafında onlardan biri olmağını istəyərdim. olduğu halda isə heç nə dəyişməyəcəkdi. yaşamaq hissindən başqa pozitiv və ya neqativ heç nə hiss etməzdim.

uzun illər atalarımıza sadəcə spermlərimizi borcluyuq fikirini müdafiə etdim. öz övladlarımızın peydahlanmasıyla bu borclar ödənirdi. onlar yaşlandıqca kiçik xoşbəxtliklərin əsiri halına, biz isə borcunu qaytarmış ata modellərinə çevirilirdik. indi isə o qədər asan olmadığını fikirləşirəm. insan niyə ata olur? irsini davam etdirmək üçün? narsizminin pik həddlərinə çatmağı istədiyi üçün? yaşlanmaq sığortası? başqaları olur deyəmi? ritual olduğu üçünmü? kişiliyini özünə sübut etmək məqsədiyləmi? suallar zəncir halında uzanır. çətin peşədir.
insan seçə bilmədiyinə biraz maraqlıdır. amma seçə bilməmək, seçmək zövqünün yanında sıfırdır. atalar övladlarını, övladlar atalarını seçməlidir.

qasim

şübhəsiz ki qasim fenomendir və mən onu dibini qədər dəstəkləyirəm. şübhəsiz ki qasim burada nə qədər insanı qıcıqlandırır və bəyənilməsə belə onun yazdıqlarının hər sətrini oxumağa çalışanları yaradır. bu insan ciddidir ya deyil, fərq etməz. hər iki halda çay, və ya içkimi içərəm. fikirimə görə ciddi deyil və fenomenal dahidir. amma əksinin olması da heç nəyi dəyişdirmir, sadəcə seçiminə və fikirini müdafiyə etməsi mənasına gəlir.
çünkü azərbaycanda yaşı iyirmi olan bir sıra gənc dəyişilməyi məcbur hiss etdiyi üçün dəyişir. bu insan fikirilərini sevib, müdafiə edə bilirsə, yenə möhtəşəmdir.

cinayət işlənilən vaxt dinlənilən musiqilər

bunu qurbanlarınızın yaşına, irqinə, cinsiyətinə görə formalaşdırmaq olar. əsasən birini öldürdüyüm vaxt klassik musiqiyə üstünlük verirəm. bütün o işgəncələr vaxtı richard wagnerin varlığı özümü yaxşı hiss etdirir. orta yaşlı qadının qorxudan sızlaması wagnerlə ahəngləşdikcə, cinayətdən zövq almağa başlayırsınız. öz günahının ağrısıyla ölən kişilər üçün isə handelin lascia ch'io piangası bütün vaxtlar üçün keçərlidir. əgər öldürməmişdən qabaq günahkara, günahlarını etiraf etdirmək istəyirəmsə mozartın requiemi məni cinayətə biraz daha yaxınlaşdırır.
bəzi qurbanlar üçün isə klassik musiqidən savayı black metalı seçirəm.
(baxma: jesus' tod - burzum)
bəzəndə dead kennedys
(baxma: back in the u.s.s.r)
list uzanacaq.

taksim gezi parkı hadisələri

bu yaşanan tarixi idi və mən onu qaçırtmışam. həyatda bir 68 parisini ikinci də gezi parkı hadisələrini qaçırdığıma heyfslənirəm. çünkü bu hadisələr mənim məzun olduğumdan iki il sonra oldu, orada olmadan, haqqında nə qədər danışsam az ola bilər, amma fikirlərim var.

gezi parkı xalqın yığılıb, yığıldıqca boşalmağa ehtiyacı olan nifrəti idi. nifrət orada yaşanan ruh üçün şişirdilmiş ifadə ola bilər, amma tarix olaraq nifrət idi. haqqlı nifrət.
bu insanlar 77 taksim hadisələrini, 80 darbesini bilən, görən xalq idi. 77-də küçədə güllənənlər, 80 darbesində küçələrdə, həbsxana zirzəmilərində yaşanan faşizanlıqlar, cumartesi anneleri unudulmamışdı.
90 nəsili apolitik sayılırdı. ciddi hesab edilmirdilər. amma o 90 nəsili bütün küçəni süpürdü, polisin qarşısında barikada qurdu, küçədə qazın təsirindən əziyyət çəkən heyvanları qucağına götürüb qaçırtdı, səhərə qədər mübarizələrini davam etdirdilər. bunlar bilinən, görünən reallıqlardır. hamının bildiyini o qədər yazmaq istəmirəm.
təzədən təkrarlanmasını, xaosun aid olduğu yerə -küçələrə- qayıtmasını istəyirəm. təzədən təkrarlanması üçün bəlli müddət lazımdır. uzun ola bilər bu müddət. bu müddətlər boyu yenidən yığılmalıdır o nifrətlər. sonra taksim meydanı yenidən xalqın olacaq.
gezi parkı vicdan və insanlıq iyi veriridi. bugün asanlıqla tapılmayan iki fərqli nöqtələr.

sözlük yazarlığının anonimliyi

dünən bu mövzuyla əlaqədar altı saat ərzində 13(!) mesaj almışam. mesajların hamısı eyni minvalda, iddialarla doludur. bütün mesajlara tək tək cavab vermək həvəsim olmadığına görə, bəzilərini buradan analiz edəcəm.
- biri açıq açıq kimliyimi, harada qaldığımı, nələrlə məşğul olduğumu soruşur.
maraqlanmaq hissi normaldır, amma anonimlik (əlxüsus sözlüktə) itdiyi vaxt, ortalığa başqa fikirlər çıxmağa başlayır. önyarqı dediyimiz və sözlüyün 80%-dən çoxunun hələ də əsiri olduğu önyarqılar yaranır. fikirlərimi bəyənməyiniz normaldır, bunun fonunda mənimlə əlaqədə olmağınız da maraqlıdır. amma belə suallar yerinə daha düşündürücü suallar verməyi özünüzə təlkin edin.

- dünən bir xarakter iki saat boyu məni kiminləsə səhv saldı. əvvəlcə bunun səhv olduğunu, qarışdırmağın insani keyfiyyətlərdən biri olduğunu başa salsam da, nəticə vermədi. oyuncağı əlindən alınmış uşaq kimi mənimlə mübahisə etdi. ona anonimliyimi ifşa edəcək iki detal verdim. ondan sonra biraz fikirləşməyə başladı. o insanı tanıdığımı fikirləşmirəm. bu tanımaq mövzusuna gələcəm.

- metamarfoz, evrim, inqılab temalı mesajlar gəlməyə başladı.
mən bütün bunların van den budenmayer xarakterinə yazdığım entry ilə əlaqədar olduğunu fikirləşirdim. amma daha sonra nickaltıma yazılan bir entry mənə mesaj olaraq gəldi və təəccübləndim. orada qiyaslanma var və ön yarqısız, qiyaslandığım entrylərin bir qismini oxudum. hekayə üslubu oxşar olsa da, yazı üslubu ciddi formada fərqlənirdi. əlaqəmin olmamasını o mesaj göndərən insana dedim, inanıb inanmaması maraqlı olmadı. ayrıca, birinə oxşatmaq, birininin anonimliyini ifşa etmək, bütün bunlar normaldır, amma üstündə saatlarla baş sındırmaq (ən azından mesajların gəlməsindən) normal deyil.

bəzi mövzulara fransız qalıram. bu həqiqətən o mövzuya yazılacaq, deyiləcək heç nəyimin olmaması və onlarla əlaqədə olmadığım mənasına gəlir. qısaca, ayrı ölkə, fərqli mədəniyyət və başqa insanlarla əlaqədə olduğuma görə fransız qalmağım mümkündür. *

son olaraq; yazmağıma mənfi təsir göstərən bu məntiqsiz arqumentləri istəmirəm. razılaşın ki, sözlüyün bu dəqiqə tək fenomeni var və o adam fenomen olmaq istəmir. zövq alın, aristo metafizikasını müzakirə edək, qlobal iqtisadiyyatdan danışaq. qısaca, bu minvalda iki-üç mesaj daha alsam, sağollaşmalı olacağıq. sözaltı sözlüyə yazdığım entry-ni oxuyaraq, nə çatdırmaq istədiyimi anlamaq olar.
təşəkkürlər. məncə hər şey açıq açıq ifadə edildi.

ədəbiyyat və realizm

romantizmə* ədəbiyyat və romantizm qarşı olaraq yaranan ədəbi realizm 19. əsrə aiddir. klassik və romantizm nə qədər üslub olaraq teatral olaraq daha iddialı oldularsa, realizm qısa, uzun hekayə, romanlarda daha effektiv ola bildi. ədəbi realizmdə baxış prizmları vacibdir, hadisələr realistik olaraq dəyərləndirilir. realizm yazıçısının dərdi oxuyucusunu məlumatlandırmaq deyil, olmamalıdır. yazıçı özünün yaratdığı dünyada hekayəni mümkün mərtəbə real, yaşanmış olaraq oxuyucusuna ötürməlidir. biz artıq ədəbi realizmdə özümüzlə, atalarımızla, qonşularımızla, küçələrimizlə qarşılaşmağa başlayırıq. şablonlaşmış, sənət, sənət üçündür ifadəsi, realizmə aiddir. ədəbi realizm və klassik ədəbi üslub bir birinə qarışdırıla bilər, amma fərqli qaydaları olan, fərqli mətn üslublarıyla seçilən, iki fərqli, amma oxşar ədəbi cərəyanlardır.
ədəbi realizmin fikir ataları balzac, stendhal, gustabe flaubert, dostoyevski, tolstoy, anton çexov, gogol, maksim gorki, turgenyev, charles dickens, daniel defoe, mark twain, jack london, ernest hemingway sayılır. yenə də list şərtidir, xatırladıqlarımdır, uzadıla bilər.

ədəbiyyat və romantizm

fikir - qarşı fikir (konflikt=drama) prinsipinə əsasən, klassik ədəbiyyatın qatı qaydalarına qarşı romantizm doğulmuşdu. 18.əsrdə yaranmasına baxmayaraq, cərəyanın prinsiplərini ilk dəfə victor hugonun cromwell oyununda oxuyuruq.
romantizmdə hisslərə və hisslərin hansı formada yansıdılacağına diqqət yetirilir. romantizm üçün millət qavramı vacibdir, ona görə də mövzular ağırlıqlı olaraq din, kültür və tarixdən seçilir. klassik teatr mətnlərinin əksinə, teatr pərdələrində insan ölümünə romantizm pozitiv reaksiya verir və şiddətin yanıdılmasında problem axtarmır. romantizmdə təsadüflərlə tez-tez qarşılaşmaq ehtimalımız var. bu daha çox hekayələrin mistik və davam edici hala gəlməsi üçün, yazıçısı tərəfindən yaradılır. shakespeare romantizmin ilk memarlarından* yazıçılarından biridir, hətta mənə görə birincisi.
digər yazıçıları isə: montesquie, jean jacques rousseau, voltaire, victor hugo, lamartine, alexandre dumas pere, françois rene, (gbkz: goethe" class="bbcodeout gbkz" title="" class="bbcodeout" title="(gbkz: - boş başlıq - bu barədə ilk sən yaz!" rel="nofollow">(gbkz: goethe">" class="bbcodeout" title="(gbkz: - boş başlıq - bu barədə ilk sən yaz!" rel="nofollow">(gbkz: goethe, musset, schiller, lord byron.
nə qədər bugün montesquie, rousseau, goethe popsta ikonları olsalar da, musset, rene və schiller mütləq vərəqlənməlidir.

klassik ədəbiyyat

klassika çox estetik ifadədir və kökü estetikanın güzgüsü olan latıncadan gəlir. “classicus” yunan və latın birləşməsindən yaranan, ədəbiyyatın təməl daşıdır. klassik ədəbiyyatın fəlsəfəsi ağıla, ağıldan məntiqə qədər davam edir. klassik ədəbiyyatın silahları insan, dil və pozulmayan üslubdur. ədəbiyyatda tematika dediyimiz, mövzunun özündən savayı, o mövzunun necə işlənəcəyinə bağlıdır. xarakter analizləri, hekayənin, romanların məntiqi bəlli çərçivələrdən çıxmamalıdır.

klassik ədəbiyyatın pozitiv hissəsi onun bütün zamanlar üçün keçərli olduğudur. mənfi cəhədi isə ən çətin ifadə üslubu olması və qatı prinsiplərinə sadiq qalmasıdır. mənfi cəhədin üstünə düşsəm, bu cərəyanın çətinliyi yeniliyə açıq qalır. yenilik isə öyrəşilənin əksidir. biraz daha açıq ifadə etsəm təməl olan öyrənilmədən, yenilikçilik çox vaxt yadda qalıcı olmayacaq. ona görə də ədəbiyyatın klassika ilə əlaqəsi və yaranışı vacibliyini qoruyur.
qərb tərəfindən yüz illərdir inkişaf etdirilən classicus, ədəbiyyatın atasıdır. bu atalara ad qoysaq, jean de la fontaine, jean racine, pierre corneille, françois de malharbe, moliere, blaise pascal, bossuet, nicolas boileau, francois de la mothe fenelon olaraq sıralamaq, saqqız kimi uzatmaq olar. bu klassiklərin çoxu bəzi ölkələrdə demək olar ki artıq nəşr edilmir. pdf və ya slayt halında internetdən ingilis dilində oxumaq şansınız var.