1960-cı illərdə San Fransiskoda meydana çıxmış və erkən dönəmlərində əsasən posterlərin dizaynı üçün istifadə edilmiş incəsənət növü. ilk pyschedelic poster nümunəsinin 1966-cı ildə Fillmoreda keçiriləcək şou üçün *Wes Wilson* tərəfindən hazırlandığı güman edilir. Tarixi: 1960-cı illər xüsusilə ABŞ-da önəmli siyasi/sosial dəyişikliklər, hippi hərəkatı, psychedeliclərin kütləvi qəbulu kimi müxtəlif hadisələrlə yanaşı, onların təsiri ilə meydana gəlmiş yeni incəsənət axımları, məsələn *Jefferson Airplane*, *the Grateful Dead* kimi qruplarla başlayan *psychedelic rock* subjanrı ilə yadda qalmışdır.
Psychedelic art incəsənət növünün də bu dövrə təsadüf etməsi təxmin etdiyiniz kimi heç də təsadüfi deyil. Lakin bu axım vizual gözəllik axtarışından daha çox, praktik bir ehtiyac nəticəsində meydana gəlmişdir: Yeni meydana çıxan növbənöv qrupların və saysız-hesabsız konsertlərin arasından sıyrılaraq kütlənin diqqətini çəkmək istəyi. Nəticədə, konsertlər üçün nəzərdə tutulmuş posterlərin dizaynında yeni ilham mənbələrinin axtarışına çıxılmış və bu da öz növbəsində *pop art*, *sürrealizm* və ən önəmlisi *art nouveau* kimi məktəblərin təsirləri altında formalaşmış, daha sonra psychedelic art adı ilə tanınacaq yeni incəsənət növünün yaranmasına gətirib çıxarmışdır.
Bu incəsənət növünə aid əsərlərin bəzi əsas fərqləndirici elementləri:
1. Art nouveau elementləri və mərkəzi qadın fiquru.
2. Rənglər və tovuzquşu fiquru.
3. Formanın və yazı fontlarının distorsiya edilməsi. (kaleydoskopik/əriyən görüntü)
Sayta daxil olaraq xəritə üzərində və ya siyahıdan istədiyiniz dili seçirsiniz və sayt sizə dərhal bu dillə bağlı olan bütün əsas məlumatları və kontentləri təqdim edir: həmin dildə əsas sözlər, ifadələr, mahnılar, filmlər, canlı yayımlar və s.
Həmçinin müstəqil şəkildə hər hansı bir dili öyrənmək istəyir, lakin bunu necə edəcəyinizi bilmirsinizsə, saytda həmin dillə bağlı yerləşdirilən pulsuz dil proqramından istifadə edə bilərsiniz. Proqramlar adətən bir dili öyrənməyə sıfırdan hardan, necə başlamalı olduğunuzu, hər səviyyə üzrə nələr etməli olduğunuzu, hətta bütün bunlara ümumilikdə nə qədər zaman xərcləyəcəyinizi də göstərir.
Saytda olan bəzi başlıqlar:
Azərbaycan dili ilə bağlı səhifənin ümumi görüntüsü:
Kuhn & Mcparland 1954-cü ildə apardıqları araşdırma zamanı müşahidə etmişlər ki, mən kiməm? sualı soruşulduqda insanlar özlərini adətən aid etdikləri qruplarla identifikasiya etməyə meyillidirlər. Bu maraqlı nəticə eyni zamanda insanların hansı tip qruplaşmalara daha meyilli olması, yəni özlərini hansı qrupların hissəsi kimi görmələri sualını da özü ilə bərabər doğurur.
optimal fərqlilik nəzəriyyəsi məhz bu nöqtədə insanlar və qruplar arası münasibətlərin müəyyənləşdirilməsində ortaya atılmış sosial psixologiyanın əsas nəzəriyyələrdindən biridir. bu nəzəriyyəyə əsasən, insanlar sosial mühitlərdə təməl ehtiyacları olan iki əks qütbü- aidiyyat/eyniyyət və individuallığı bir araya gətirən optimal qrupları axtarmağa daha meyillidirlər. bu iki təməl xüsusiyyət arasındakı asılılıq həm qrup, həm də qrup xaricində mütənasibliyini qoruyub saxlamalıdır, biri artıqda/azaldıqda digəri də ona uyğunluq göstərməlidir. nəzəriyyədən irəli gələrək, belə bir nəticə alırıq ki, bir homo sapiens özünü daxilə münasibətdə nə qədər assimilə hiss edəcəksə, xaricə münasibətdə də bir o qədər individual olacağı qruplara yönəlməyi üstün tutacaqdır. nəzəriyyəni ortaya atan *brewer* özü bu sosial kimliyi məqaləsinin adı ilə belə çox yaxşı izah edir: The social self: on being the same and different at the same time.
bu baxımdan hətta insanlar qruplardan öncə özlərini subqruplarla daha çox identifikasiya edirlər, çünki burada assimilə və individuallıq səviyyəsi adətən daha optimal səviyyədə olur: özümüzü digər üzvlərə daha yaxın hiss edəcəyimiz dərəcədə spesifiklik (maksimum assimilyasiya), eyni zamanda bizi qrupun digər üzvlərindən, uyğun olaraq xarici qruplardan da dramatik dərəcədə ayıracaq qədər individuallıq. Məsələn, 《 introvert -- infp --- infp-t 》bölgüsünü götürsək, burada optimallığın uyğun olaraq artdığını görərik. introvertlik bir qrup olaraq bütün introverləri birləşdirsə və digər insanlardan ayırsa da, bu qrup üzvləri arasında fərqlərin meydana çıxma tezliyi infp-t subqrupuna görə daha çox olacaqdır. çünki böyük bir qrup olaraq introvertliyin növləri daha çox və zəngindir. Elə Bu səbəbdən də introvert qrupun tərkibində yeni subqruplar meydana gəlir və bizi digər introvertlərdən fərqləndirən xüsusiyyətlərə uyğun daha spesifik subqruplara bölünürük. Artıq bu bölgüdə olan insanlarla oxşar xüsusiyyətlərimizin daha çox olmasına görə daha yaxın və assimilə hiss edəcəyik, lakin bütün cəmiyyətə münasibətdə həm də daha marjinal və individual olacayıq. Çünki bütün cəmiyyətin 30-40 faizi (rəqəm şərtidir) introvert qrupa daxil idisə, cəmi 4 faizi infp-t qrupuna daxildir. Bu baxımdan assimilyasiyanın/oxşarlığın yüksək olduğu bu subqrupun bütün cəmiyyətə münasibətdə individuallığı/fərqliliyi da eyni dərəcədə çox yüksəkdir və bu nisbət onu daha yüksək dərəcədə optimal edəcəkdir.
optimal fərqlilik nəzəriyyəsi baxımından, bütün insanlığı bir qrup nümunəsi olaraq götürüb nəzərdən keçirsək, ortaq xüsusiyyətimizə görə assimilyasiya faktoru mövcud ola bilsə də, individuallıq baxımdan sıfırda qalan bu qruplaşmanın nəzəriyyə tələblərini ödəmədiyini çox aydın görürük. elə buna görə də insanların bütöv bir kimlik formalaşdırmaq əvəzinə, sosial olaraq kiçik qruplara bölünərək çoxalmağı və digərlərindən fərqli identifikasiya olunmağı tərcih etmələri təəccüb doğurmur. çünki homo sapiens nə qədər praktiki və psixoloji baxımdan aid edilməyə, birliyə möhtac olsa da, bir o qədər də individuallığa, kütlədən fərqlənməyə meyillidir. hər iki tələbatın bir arada olmadığı bir sosial qrup onun diqqətini çəkməyəcəkdir. ona görə də, sən kimsən? sualı verilikdə cavabların mən insanam deyə başlamaması, ümumiyyətlə, bunun bir identifikasiya vasitəsi kimi istifadə edilməməsi çox sıradan və təbiidir.
1908-1989-cu illər arasında yaşamış daha çox *Salvador Dali*nin bacısı və modeli olaraq tanınan ispan yazıçı. Anna Marianın ədəbiyyata gəlişi, əslində, qardaşı və şöhrət qazanmaq istəyi ilə deyil, yaşadığı daha böyük travma ilə bağlı olmuşdur. 1936-cı ildə başlayan ispaniya vətəndaş müharibəsinin təsirləri Salvadordan yan keçsə də (rəssam həmin dövrdə artıq Parisdə yaşayırdı), Anna Maria digər ailə üzvləri ilə yanaşı casusluqda şübhəli bilinərək həbs edilmişdir. 17 gün müddətinə həbsdə saxlanılan Annaya tətbiq edilən müxtəlif işgəncələr onda ciddi psixiatrik-nevroloji problemlərin yaranması ilə nəticələnmişdir. Bu problemlərdən qurtulmaq və rahatlıq tapmaq üçün isə dostlarının da təkidi ilə özünü yazıçılığa vermişdir.
Yazıçının qardaşı ilə olan münasibəti də xeyli qarışıq və maraqlıdır. Uşaqlıq dövrlərini birlikdə keçirən və xeyli sıx münasibətdə olan Salvador və Anna Dalinin yaxınlığı onların yaradıcılığına da yansımışdır. Rəssam ilk dövrlərdə bacısından əsas model olaraq istifadə etmiş və tez-tez onun pəncərə önündə portretlərini çəkmişdir. Həmin əsərlərdən biri olan " Figura en una finestra" (young woman/girl at a window/pəncərə önündə gənc qız) rəsmi xüsusilə məşhurlaşmış və 1925-ci ildə rəssamın ilk sərgisində də yer almışdır.
Lakin bu xoş münasibət çox uzun davam etməmişdir. 1942-ci ildə çap etdirdiyi "The secret life of Dali" (Dalinin gizli həyatı) avtobioqrafiyası ilə ailə həyatının qaranlıq tərəflərini təsvir edən Dalinin yazdıqları bacısının qəzəbinə səbəb olmuşdur. Anna bunların həqiqətləri əks etdirmədiyini bildirmiş və buna qarşılıq olaraq intiqam üçün 1949-cu ildə "Salvador Dali as seen by her sister" (Salvador Dali bacısının gözündən) adlı əsərini çap etdirmişdir. Təbii ki, çılğın təbiətli Salvador da öz növbəsində bu addıma qarşı səssiz qala bilmədi. Yaranan bu gərginliyə qarşılıq olaraq rəssam daha öncə bacısını təsvir etdiyi portretə - "Figura en una finestra" əsərinə yeni interpretasiyasını çəkdi. Həmin dövrün pornoqrafik jurnallarının birindən ilhamlanan bu əsəri rəssam "Young Virgin Auto-Sodomized by the Horns of Her Own Chastity" adı altında təqdim etmişdir.
Bu rəsm intiqam məqsədi daşımaqla yanaşı, eyni zamanda Salvador Dalinin bacısına qarşı ola biləcək basdırılmış gizli sevgisi və ikili hissləri haqqında gəzən şayiələri də alovlandırmışdır.
balinaların əcdadının müasir itlərə bənzəyən canavar ölçülərində Pakicetus adlı bir heyvan olması. balina: pakicetus:
Pakicetusların təxminən 50 milyon il öncə əsasən quruda, lakin göl kimi su hövzələrinə yaxın ərazilərdə yaşadıqları və dayaz hissələrdə ovlandıqları güman edilir. Müasir pakistan ərazisinə aid endemik bir heyvan olduqları üçün bu adı almışlar. Fizioloji olaraq bədənlərinin əsasən qaçma və tullanma kimi hərəkətlərə uyğun olduğu bilinir. Su hövzəsinə əsas uyğunlaşmış üzvləri isə dinləmə sistemi (su altında eşidə bilirdilər) və timsaha bənzər bir-birinə yaxın şəkildə yerləşmiş gözləridir.
Az öncə rektorumuz çıxışında universitetin metaverse versiyasının yaradılacağını və mübadilə proqramlarının artıq burada həyata keçiriləcəyi haqqında danışırdı. Yəni eyni təcrübəni yaşamaq üçün artıq xarici tələbələrin fiziki olaraq ölkə dəyişməsinə və universitetə gəlməsinə ehtiyac qalmayacaq. Olduqları yerdən özlərini universitetdə hiss edəcək, otaqlar arasında, eyni zamanda kampusun yerləşdiyi şəhərdə gəzə biləcəklər. Düzü, bu haqda nə hiss edəcəyimi bilmədim, çünki çatımlılığın nə dərəcədə olacağı haqqında da fikrim yoxdur. Lakin daha ucuza başa gələrək daha geniş kütlənin istədiyi təhsilə çatımlılığını təmin edərsə, avantajlı hesab etmək olar. Digər tərəfdən isə, Görünür, artıq gələcəkdə digər ölkələrə uzunmüddətli viza almaq üçün heç bir səbəbimiz qalmayacaq -* Bəlkə də artıq heç birimiz buna ehtiyac da hiss etməyəcəyik.
Bütün bədəni (və ya bədən üzvünü) əhatə etməsi və adətən bir spesifik (əksərən mifoloji) motivdə çəkilməsi ilə məşhur olan yapon tatu növü. Terminin özü, əslində, yapon dilində tatu sözünün qarşılığı kimi işlədilsə və onun bütün növlərini əhatə etsə də, qlobal olaraq irezumi deyildikdə məhz yapon tatuları nəzərdə tutulur.
Bu tatu növü adətən "horishi" adlı xüsusi ustalar tərəfindən bir neçə fərqli metoddan istifadə edilərək insan bədəninə çəkilir və uzun, eyni zamanda ağrılı proses ilə müşayiət olunur. istifadə olunan vasitələrin arasında "Nara" adlı qara mürəkkəb dəri altına yerləşdikdən bir müddət sonra maraqlı bir şəkildə dəyişərək yaşıl-mavi rəng alması ilə məşhurdur.
irezuminin Yaponiyadakı tarixi də maraqlıdır. Əslində, tatunun burada çox qədim zamanlarda dini-ənənəvi motivlə yarandığı düşünülsə də, tarixdə daha çox kriminallar üçün cəza vasitəsi kimi iz qoymuşdur. Tatunun ölkədə leqallaşması isə *Edo dövrü*nə (1600-1868) gedib çıxır. Belə ki, "*ukiyo-e*" taxtablok rəssamı *Utagawa Kuniyoshi* ilk dəfə *Suiokeden* kitabının yapon versiyasının illustrasiyalarında tatulu qəhrəmanlar təsvir etmiş və bu, ənənə halına gələrək ölkədə böyük maraq doğurmuşdu. Hal-hazırda isə Yaponiyada tatuya qarşı ikili standartlar yeridilir. Hələ də kriminallarla, xüsusilə də, *yakuza* qruplaşması ilə assosiasiya edilən tatu bir çox yerlərdə qadağan olunsa da, qərbin təsiri altında olan gənclər tatuya qarşı xeyli açıqfikirlidirlər.
Qədim romada müxtəlif ənənə və ayinlərlə müşayiət olunan dini qruplaşmalardır.
Başlıca olaraq üç kult növünü fərqləndirmək olar: özəl (ailə), gentile (nəsil) və ictimai (rəsmi). Bu klassifikasiya demək olar ki, bütün dini sistemi əhatə etsə də, bundan kənarda qalan, qapalı üzvlük sisteminə malik mistik kultlar da Romada kifayət qədər geniş yayılmışdı. Bu haqda daha ətraflı danışacayıq. Lakin ilk öncə kultların başlıca üç növünü aydınlaşdıraq:
ictimai kultlar. adından da göründüyü kimi bütün cəmiyyət tərəfindən qəbul edilən və hakimiyyətin önəmli bir dayağı kimi rəsmi qaydada təbliğ edilən kultlar idi. Bu kultlar adətən Romanın ən önəmli tanrılarının adı ilə bağlı olur və onlara sitayişi, tanrıların şərəfinə keçirilən ictimai bayram və ayinləri əhatə edirdi. Bu kutların arasında Yupiter, Venera, Vesta və Mars kultları xüsusilə seçilirdi. Hər kəsin romada din deyiləndə ilk ağlına gələn məhz bu ictimai kultlardır.
özəl və ya ailəvi kultlar. ən spesifik kult növüdür. Qədim Romanda demək olar ki, hər bir ailə özlüyündə bir kult idi və kultun rəhbəri ailənin başçısı - ata hesab edilirdi. Kultun ayinləri ev daxilində, əsasən foyedə yerləşən larariumun önündə həyata keçirilirdi. Larariumda evin və ailənin qoruyucu olan bir neçə fiqur təsvir edilirdi.
Məsələn, pompeydə tapılan bu larariumların yuxarı hissəsində ortada təsvir edilən obraz genius adlanır. Geniuslar şəxsi qoruyucular hesab edilirdilər və demək olar ki, hər kəsin bir geniusu olduğuna inanılırdı. Bu məbədlərdə ortada təsvir edilən məhz ailə başçısının geniusudur. Freskanın yuxarı hər iki küncündə isə Lares adlanan fiqurlar dayanıb. Lareslər evin qoruyucuları hesab olunurdular və tanrı Merkurinin övladları idilər. Aşağı hissədə təsvir olunan ilan obrazı ailə evinin üzərində dayandığı torpağın qoruyucusu hesab edilirdi və Romada bolluq-bərəkət rəmzi kimi qəbul edilirdi.
Bundan başqa ailə kultları daxilində daha iki obraza: penates- ailənin qoruyucusu olan olimp tanrıları və manes - əcdadların ruhuna ibadət edilirdi. Sonunculara ölüm günlərinin ildönümlərində ailə üzvləri tərəfindən bəxşişlər edilirdi. Ümumiyyətlə isə, ayin olaraq hər gün yeməyin ilk hissəsi onlara verilir, digər önəmli günlərdə bu fiqurlara şirniyyat və ya bal təklif edilir, güllərlə bəzədilir, önlərində şam və ya insenslər yandırılırdı. Ocaq da həmçinin ailə kultunun çox önəmli bir hissəsi hesab edilirdi və onun sönməsinə heç bir zaman icazə verilmirdi.
gentile və ya gentilice kultları həcminə görə yuxarıdakı iki kulta nisbətdə aralıq mövqe tuturdu. Bu kult ailə kultuna çox yaxın olsa da, ondan daha geniş idi və adətən eyni soyadı daşıyan, yəni eyni nəslə aid hər kəsi əhatə edirdi. Romada belə qruplar gens adlanırdı və kultun adı da məhz buradan gəlir. Nəslin başladığı ortaq əcdad adətən bu nəslin tanrısı, dolayısı ilə kultun ibadət obyekti hesab edilirdi. ən məşhur nəsillər bəzən öz əcdadlarını Romanın önəmli tanrılarına bağlayaraq müqəddəsliyə iddia edirdilər.
Mistik kultlar. ilk başda qeyd etdiyimiz və bu üç kateqoriyadan heç birinə uyğun gəlməyən mistik kultlar həcminə görə gentile kultlarına daha yaxın olsalar da, tamamilə başqa prinsiplər üzərində qurulurdular. Bu kultlara üzvlük gizli və qapalı idi və üzvlük üçün hər hansı bir bağın olması vacib deyildi. Dövlət tərəfindən qəbul edilmiş dinlərə aid olmayan bu kultlar ekstazik ayinlər, ekzotik rituallarla müşayiət edilirdi və ictimaiyyətdən uzaq yerlərdə, habelə yeraltı gizli məkanlarda keçirilirdi. Mithraism, isis kultu və Bacchanalia bu kultların arasında ən məşhurları idi. Adətən xüsusi bir tanrıya ibadət üzərində qurulan bu kutların üzvləri tanrıya çatmaq üçün bir çox illeqal və ya əxlaqi olaraq ümumi kütlə tərəfindən qəbul edilməyən ayinlərin icrasını məcbur görürdülər. Bu ayinlər zamanı homisid və seksual xarakterli cinayətlərin artması səbəbilə bəzi mistik kutlar Roma imperiyası tərəfindən ictimai asayiş və əxlaqi dəyərlərə təhdid hesab edilərək məhdudlaşdırılmışdır. Sonralar xristian dininin gəlişi ilə mistik kultlar daha da azalaraq tarixə qovuşmuşdur.
Adətən bazar günü axşam saatlarına doğru yaşanan və bir çox insanın normal həyat axarında tez-tez təcrübə etdiyi narahatlıq (anxiety) və stress halını bildirən termin, yayğın psixoloji durum. 1910-cu ildə macar psixoterapevt Sandor Ferenczi tərəfindən elmə gətirilmişdir.
Həftəiçi müəyyən bir qrafikə bağlı işlədikdən və ya dərslərlə məşğul olduqdan sonra başlayan həftəsonu tətili bir çox insana ilk başda rahatlıq və hər şeyi buraxma, qurtulma istəyi gətirir. Bu hiss ilə ilk başda əlimizdə olan bütün işləri bir kənara atır, yeni həftə haqqında heç nə düşünmədən xaotik bir şəkildə istirahət edirik. Lakin bazar günü axşam saatlarının, dolayısı ilə bazar ertəsinin yaxınlaşması ilə şüuraltımız bu xaotiklikdən dolayı günahkarlıq hissi keçirir və qarşımızda dayanan bütöv bir həftənin çətinlikləri bizdə izah oluna bilməyən bir narahatlıq hissi yaradır. Bu səbəbdəndir ki, həftənin ən sevdiyimiz günü soruşulduqda bir çoxumuz cümə və ya şənbə günlərini bazar gününə tərcih edir və bazar gününü sevmək yerinə, əslində, bu günə qarşı ambivalent duyğular keçiririk. (internet üzərində tapa biləcəyiniz "həftənin ən yaxşı günü" tipli sorğuların bir çoxunda da respondentlər bazar gününü adətən siyahıda yalnız 1 və 2-ci günlərdən irəliyə qoyurlar. )
"Sunday neurosis" zamanı görülən eyni psixoloji simptomlar yalnız həftəsonlarında deyil, digər tətil günlərində və uzun bir istirahətdən qayıtmaq üzrə olduğumuz anlarda da müşahidə oluna bilər. Bəzi psixoloqlar bunu insanın bir qrafikə bağlı qalma ehtiyacı və bilinməyəndən, xaotik olandan qorxma hissi ilə də izah edirlər. Daim bir işlə məşğul olaraq özümüzdən, düşüncələrimizdən qaçdığımız həftə içindən və əyləncə, istirahət ilə gerçəklikdən yayına bildiyimiz ilk istirahət günlərindən fərqli olaraq, bazar günü axşamları daha çox öz daxili aləmimizlə və məsuliyyətlərimizlə baş-başa qalmaq məcburiyyətimiz isə bunun digər bir səbəbi kimi görünür.
Sunday neurosis, that kind of depression which afflicts people who become aware of the lack of content in their lives when the rush of the busy week is over and the void within themselves becomes manifest. (Victor E.Frankl)
Parisə yolu düşən incəsənət sevərlərin mütləq baş çəkməli olduğu *Haussmann* stili ənənəvi Paris binalarından birində yerləşən qalereya. Adını elə yerləşdiyi 59 rue de Rivolidən alır. Əslində, məkan rəssamların aktiv çalışma yeridir, lakin həftə içi ictimaiyyət üçün də açıqdır.
Digər bir çox "donuq" muzey və qalereyalardan çox fərqli bir ab-havası var və bunu binaya daxil olduğunuz zaman dərhal hiss edirsiniz. Binanın hər bir tərəfi "sənət əsərləri" ilə örtülüdür, divarları, pillələri, küncləri... Azad ruhlu rəssamları və əsərləri ilə insanın eynini açır. Hərəkətli, daim dəyişən ekspozisiyaları, kiçik detalları və ilhamverici ab-havası ilə də. Əgər fransız dilini bilirsinizsə və hər tərəfdə rasta çıxan irili-xırdalı yazıları, rəssamların interpretasiyalarını başa düşürsünüzsə, bu yer sizdə daha xoş hisslər yaradacaq. Klassik bir rəsm qalereyası gözləməyin, çünki çox şey sizə ilk baxışdan "sənət" kimi görünməyə də bilər. Lakin daha çox diqqət etsəniz və perskpektivinizi bir balaca dəyişsəniz, daha çox gözəlliyin fərqinə varacaqsınız. Eyni zamanda, qalareya ziyarətçilər üçün də buraya öz "sənət əsərlərini" qata bilmək imkanı yaradıb. Əlinizdə Paris metrosunun artıq istifadə edilmiş bir bileti qalıbsa, yaxud bir vərəqə və qələminiz varsa, həmin an ağlınızdan keçən hər hansı bir cümləni yaza və ya xüsusilə seçilmiş əsərin, obyektin sizə "nə dediyini" qısaca şərh edərək yerləşdirə bilərsiniz. Elə qalereyadakı təcrübənin ən maraqlı hissələrindən biri də, sözsüz, müxtəlif insanların yazdığı həmin bu cümlələri oxumaq olur. 59 Rivolinin bir başqa maraqlı yanı isə rəssamlarının rəngarəngliyidir. Binada çox fərqli ölkələrdən olan, söhbətlərindən doya bilməyəcəyiniz incəsənət adamları toplaşıb. Yolunuz düşərsə, daha maraqlı bir təcrübə üçün mütləq onlarla da ünsiyyətə girməyi unutmayın.
Bir gün mənim də aralarında yer almaq istədiyim, 1000 nəfərdən çox musiqiçisi ilə stadionları canlı ifaya doyduran rok-qrup. Özlərini dünyanın ən böyük qrupu elan etmişdirlər.*
haqsız olduqlarını demək çətindir
Fabio Zaffagnini tərəfindən toplanan qrup ilk canlı performansını 2015-ci ildə italiyada *Foo Fighters* qrupunu Çezena şəhərinə dəvət etmək ümidi ilə təşkil etmişdir.*
FYI: istəklərinə nail olmuşdular
Daha sonra fərqli ölkə və stadionlarda çıxış etsələr də, pandemiya səbəbilə Parisdəki son konsertlərini 2022-ci ilin may ayına təxirə salmışdırlar.
Həqiqətən də, bu qədər musiqi alətinin və vokalın bir-birilə sinxron ola bilməsi və ortaya çox gözəl harmonik ifa çıxarması heyranvericidir. Qrupla birlikdə çıxış etmək istəyirsinizsə, sadəcə rəsmi veb-saytlarındakı formu dolduraraq öz ifanızın qısa bir videosunu göndərməyiniz kifayətdir. Uğurlu olsanız, növbəti konsertlərdən birində həmin 1000 nəfərin arasında siz də ola bilərsiniz. Rok musiqini sevənlər üçün ölmədən öncə mütləq yaşanılmalı olan təcrübələrdəndir, fikrimcə -*
ilk dəfə 1795-ci il 14 iyul tarixində rəsmi olaraq qəbul edilmiş Fransa dövlət himni. Adı "Marselyoza"("La Marseillaise") olsa da, bu himn, əslində, bilinənin əksinə Marseldə deyil, Strazburqda *Ruje de Lil* (Rouget de Lisle) tərəfindən Böyük inqilab zamanı Avstriyaya müharibə elan edilməsindən sonra döyüşçüləri həvəsləndirmək məqsədilə yazılmış (6 bənd) və bəstələnmişdir. (Himnin sözlərində də xarici işğala və tiranlara qarşı mübarizəyə çağırışı eşitmək olar.) Bəstəkar özü ifasını "Reyn ordusu üçün hərbi marş"(chant de guerre pour l'armée du Rhin) adlandırmışdır. Himn ilk dəfə Strazburqda mayor Dietrichin evində səslənmiş və bəyənilmişdir.
Yaranma tarixinin Strazburq şəhəri ilə bağlı olmasına baxmayaraq, himnin "Marselyoza" adlanmasının səbəbi isə onun Parisdə ilk dəfə məhz Marsel şəhərindən olan könüllü dəstə tərəfindən ifa edilməsidir. Himni ilk dəfə 1792-ci ildə paytaxta doğru zəfər yürüyüşü edən bu qrupdan eşidən Paris əhalisi dərhal ifaya "La Marseillaise" adını verərək onu bu ad altında əbədiləşdirmişdir. Tarix boyu müxtəlif hökumətlər tərəfindən bir neçə dəfə qadağan olunan və ya əvəzlənən bu marş sonuncu dəfə 1958-ci ildə V Respublika tərəfindən rəsmi olaraq dövlət himni elan edilmişdir.
Kiçik qeyd: Nə vaxtsa Strazburq şəhərinə yolunuz düşərsə, Homme de Fer və Broqli meydanları arasında Mésange küçəsində yerləşən və himnin "doğulduğu" ev hesab edilən tarixi məkanı da ziyarət edə bilərsiniz.
Və ya ingiliscə bilinən adı ilə *horn of plenty* - adətən tək təsvir edilən və daimi bolluq, qida gətirdiyi düşünülən buynuz simvolikası.
Yunan mifologiyasına görə ida dağında balaca Zevsə baxan personajlar arasında yer alan dişi keçi Amalfeya onun ehtiyatsızlığı ucbatından bir buynuzunu itirir və bu buynuz Zevsin təsiri sayəsində sonsuz bir şəkildə bolluq gətirməyə başlayır. Digər mənbələrə görə anlayışın yaranmasına Herakl və Axeloyun mübarizəsi zamanı çaylar tanrısı öküz görünümlü Axeloyun qırılan buynuzunun başlanğıc verdiyi düşünülür.
Roma mifologiyasında isə bu termin təbii olaraq *Fortuna*, yəni bəxt ilahəsi ilə əlaqələndirilir.
Əlavə: Amalfeyin adı Capellanı əhatə edən Capra bürcünün bir ulduzuna verilmişdir. Bunun isə bilinənin əksinə oğlaq bürcü *
Capricorn
ilə heç bir əlaqəsi yoxdur.
Və ya digər bir adı ilə Scandinavian noir. Məşhur "*Bridge*" serialının və *Jo Nesbo*nun əsərlərinin də daxil olduğu bu detektiv/kriminal dram janrında hadisələr adətən polislərin perspektivindən danışılır və Skandinaviya ölkələrinə xas qaranlıq, mistik təbiətli bölgələrdən birində baş tutur.
ingilis tərzi olaraq bilinən və əsas məqsədi cinayətin kimin tərəfindən törədildiyini izləyiciyə puzzle tipli süjet xətti təqdim edərək tapmaq olan əyləncəli detektiv janrı "*Whodunit*"dən (bunu kim edib?) fərqli olaraq bu janr daha çox diqqəti cinayətlərin sosial səbəblərinə, qaranlıq və kompleks tərəflərinə yönəldir. Skandinav soyuqluğu və ciddiliyinin ahəngi bir sözlə.
Avropa ölkələrinin bir çoxunda əsasən akademik mühitdə tətbiq olunan 15 dəqiqəlik vaxt koridorudur. Cədvəllərdə c.t. olaraq göstərilir və dərslərin qeyd edilən vaxtdan 15 dəqiqə sonra başlayacağını bildirir. Bu ənənənin tarixi kilsə zənginin vaxtı təyin etmək üçün əsas referans olduğu zamanlara uzanır və zəng çalındıqdan sonra insanların görüş yerinə çatmasına imkan yaratmaq məqsədilə tətbiq olunmuşdur. Ənənə bəzi ölkələrdə akademik mühitlə məhdudlaşmayaraq insanların gündəlik həyatlarına da inteqrasiya olunmuşdur. Məsələn, isveçdə hər hansı bir şəxslə və ya professional mühitdə görüş vaxtı təyin edərkən tam saat əvəzinə, 9:15, 12:15 kimi vaxtlar eşitməyiniz daha yüksək bir ehtimaldır.
"Rats" adlı mahnıları ilə tanıdığım qrup. Mahnının sözləri xüsusilə pandemiya dövründə daha çox məna kəsb etməyə və dəyər qazanmağa başladı. Maraqlı və epik tərzləri var. Fəaliyyətdə olan azsaylı yaxşı qruplardan biridir, fikrimcə.
)