həyatda heç bir şeyə həvəsi və istəyi olmayan insan

belə şey yoxdur. varsa da çox az insanda olur bu. bir insan bu vəziyətdədirsə yəqin ki ya depressiyadadır ya da öz fərqindəlik(özfarkındalık)- özünü tanımada sinifdə qalıb. əgər səbəb depressiya deyilsə, o zaman yaxşı bir psixoloqa getməklə özfərqindəlik və özünü tanıma prosesinə start verərək həyatını düzənə sala bilər.

psixoloqa getmədən də öz özünə mən kiməm? mən nələri sevirəm, nələri sevmirəm? bu həyatda nələr etmək istəyərəm? nələri yaşamaq istəyərəm? məni nə xoşbəxt edir? tipli suallar verərək özfərqindəliyə bir addım ata bilərsiz.

teymur rəcəbov

dünən oyundan sonra bu haqda bir başlıq açmaq istiyirdim amma dedim sabah açım ki, bəlkə reklam etmiş olaram oyunu girib baxarsız falan. ama görürəm bugündən başlamısız mən də 1-2 kəlmə deyəcəm bu haqda.

deməli, yarışa 12 nəfər başlamışdılar. yarışda teymurla aronyanın qarşılaşması ilk qarşılaşma deyil. bundan əvvəl də bir neçə gün qabaq qarşılaşmışdılar. oyun heç heçə bitmişdi. özdə belə bir şey oldu ki, teymur aronyanla qarşılaşacağı gün o oyundan əvvəl 3 oyun oynamışdı. və o 3 oyunun 2cisini vaxtından əvvəl bərabərə ilə bitirmişdi. mənə elə bir hiss gəldi ki, sanki aronyanla oyuna özünü hazırlayır, özünü yormur. aronyan da eyni teymurdan qabağ 3 oyun oynamışdı. amma 3cü oyunu o da teymur kimi vaxtından əvvəl bərabərə edib çəkilmişdi sanki hazırlaşırdılar bir biriləri ilə qarşılaşmağa. oyun başlayan kimi aronyan çox sürətli hücuma keçdi sanki, hərşeyi əvvəlcədən hesablayıbmış kimi. gedişləri çox tez gəlirdi. bilmirəm bu iki rəqib həqiqətən bir birinə qarşı mı oynayırdı yoxsa yox. amma onu bilirəm ki, sanki aronyanda bu prinsipiallığ özünü daha çox biruzə verirdi.

ötən əsrdəki soyuq savaş dönəmində rusiya və amerika arasında yaşanan şahmat rəqbətindəki kimi (fischer-spassky) indi də azərbaycan ermənistan soyuq savaşı gedir sanki. özdə necə olursa magnus, nakamura, so kimi rəqiblər uduzur. özüdə heç yarım finala da çıxa bilmirlər. ayrıca magnus kimi bir dahi özəlliklə "oyun sonu canavarı" adı verilən adam oyun sonunda dubova mat olur. mat e ala. master mat olur. normalda masterlər matı görürlər. və oyunu uduzacaqlarını ən az 10 gediş əvvəldən bilirlər və oyundan çəkilirlər. amma bu mat olur. nəbilim. məni qınamıyın belə şeylər çox görülmür şahmatda.

ayrıca teymur bugün dubovu 2-0 udub. vaxtından əvvəl finala çıxıb. mən teymura zəif demirəm. güclü oyunçudur. köhnə vunderkind-dir. 3 yaşından oynuyur bu adam bunu. o dubova zaten qalib gələ biləcək səviyyədədir. lakin, bu sanki, 2 prinsipial rəqibi finala çıxarmaq girişimlərinə oxşadı biraz. ona görə də "ala görəsən bunları qəsdən oynatmırlar?" da demirəm deyil yəni.

ayrıca teymur bu turnir yox bundan əvvəlki turnirdə aronyana qalib gəlmişdi.

amma, əzizlərim, sizcə də bu idman yarışlarında düşmən ölkə təmsilçilərilə oynayarkən döyüşərkən ya da yarışarkən, mənasız yerə prinsipiallıq etmirik mi? niyə belə deyirəm? ona görə ki, idmançılar bu işə ömrlərini verirlər. erməniyə uduzmaq olan kimi biz o dəyqə o idmançını gömürük həvəsdən salırıq. niyə? o bizim bayrağımızı qaldırmaq üçün çalışır da. ömrünü buna verir. nolsun bəlkə o anda nəsə birşey baş verir və o bunu edə bilmir. nolsun uduzur? oyundu da ala bu. əsas olan həyatda qalib gəlməkdi. indi sabah teymur allah eləməsin uduzsa, biz hamımız durub onu göməciyik? bu adam nepomnyaci kimi güclü rəqibi, dubov kimi magnusa qalib gələn birini məğlub edib gəlib çıxıb finala. bu o demək deyil ki, o uduzsa biz ona nəsə deməliyik. şahmatdan başı çıxmayan həyatda stratejinin düşünmənin nə olduğunu bilməyən insanlar durub "ala uduzmayaydı" kimi şeylər yazacağlar, ki yazmazlar inşallah çünki uduzmasını istəmirəm udsun istiyirəm. keçən instagramda paylaşılıb ki teymur aronyanla bərabərə etdi, yazıblar bəs nahaq yerə zad. ala sən bilirsən şahmat nədi udmaq nədi bərabərə nədi?

bir idmançımız var idi hansısa yarışda erməniyə uduzmuşdu. özdə məşhur idi. o qaqaş o dəfə uduzdu deyə day kim nə gəldi deməyi nə qədər düzdü? ümumiyətlə yarışa bu qədər önəm verməy nə qədər düzdü? prinsipiallığ ola bilər amma bu dərəcədə yeri olmadığını düşünürəm. bəlkə də biz belə etdikdə öz idmançılarımıza stres veririk, əlavə yükləyirik. məncə belə olmamalıdı. hamıvızı öpürəm, inşallah teymur qalib olar.

dilozof

youtube kanalı. mövzusu fəlsəfədir. fəlsəfi mövzuları tək tək incəliyir, haqqındakı fikirləri, əks fikirləri, bənzər olanları toplayır, həm öyrədir həm də fikir üretir.
beyin yorğun olsa da olmasa da dinlənə bilinəcək kanaldır. çünki, videolardakı fəlsəfi mövzuları anlatan qızın səsi çox yorucu deyil, ayrıca maraqlı izah edir.

camaatımıza səslənirəm. fəlsəfədən qaçmayın, maraqlanın. xilasımız ola bilər. düzdü çətin ola bilər, maraqsız ola bilər. amma heç olmasa 1-2 cümlə bu haqda oxuyun dinləyin ya da öyrənin. bu da bir stimul olar.

birdə son olaraq, əgər fəlsəfənin əsas başlanğıcı nədir deyə soruşsaz, "mən kiməm?" sualıdır. bu sual da çətin gəlsə, bu mövzuda ağlıvızda sizə narahatlıq verən hər hansısa suala cavab tapmağa çalışmaqla fəlsəfəyə giriş edə bilərsiz.

vətən

yazmaq istədim bu haqda. ala bu dünyada bizdən əvvəl yaşayan insanlar həryeri bölüb bölüb qoyublar. ora sənin bura mənim. neyniyəy indi? oturağ sizin qoyduğuvuz qayda qanunla hərıəkət eliyəy? düzdü onların zamanlarında bu bölünməyə ehtiyac da var idi. yəni bunu etdiklərinə görə onları qınamaq düzgü deyil. amma ki, hərşey dəyişir. vətən anlayışı da. əvvəllər insanlar birbirilərini qırarağ birbirilərinə təzyiq edərək azadlıq tapırdılar. artıq elə deyil. bütün ölkələr yavaş yavaş ümumibəşər dəyərlərin əsasında formalaşdırır öz dövlətini. yəni bu nədi? bu odu ki biz insanığ. azadığ. və yaşadığımız dünya da bizimdi. hamımızındı. hamımızın. 1-5-15-1000000 adamın yox hamımızın. artıq dünya qloballaşmağa doğru gedir. həm də iri addımlarla. vətən sadəcə içindəə olduğumuz sərhədlər deyil artıq. bütün dünyadı bütün kainatdı. artıq əvvəlki kimi bir birimizdən ayrı qalaraq yaşaya da bilmirik. bir birimizə möhtacıq. bir birimizlə bağlı yaşamalıyıq. təkamülümüz sadəcə biolojik deyil həm də dəyərlərimizlə də olub. bu təkamül olmuş dəyərlərin irimiqyaslı tətbiqinə başlanılmalıdır artıq deyə düşünürəm.