qəbiristanlıq

| sosial
2,635 | 5 | 46

əjdahalar googlla

qəbirstanlıqda gəzməkdən həzz alan insan - azərbaycan - molla - edgar allan poe - ölüm - nardaran - maria callas - neftçala - alternativ seks məkanları - keçən ayın ən bəyənilənləri

Yalnız deyilsən!

Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.

Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.

1. ölən şəxslərin dəfn edildiyi müəyyən bir ərazi.

zamanın necə tez keçdiyinin və yaşamlarımızın nə qədər önəmsiz olduğunun hiss edildiyi yerdir. o qəbrin altında yatan insanlar doğularkən valideynləri sevinib, vaxtilə onlar da əylənib, kədərlənib, sevib, sevdiklərini itirib, ölüb, ölümünə kimlərsə təəssüflənib. amma ölümdən bir müddət sonra önəmsizləşirlər, istər-istəməz. vaxt keçdikcə də tamam unudulurlar. ona görə, qəbirstanlıq gəzmək və yaşamı sorğulamaq üçün gözəl yerdir. parkda gəzməkdən daha yaxşıdır, çünki ətrafında dirilər yox, ölülər olur ancaq. parkdakı canlı insanlara baxanda ya kimlərəsə qibtə edirsən, ya da kimlərəsə acıyırsan. amma ölülərin məkanında hamısı bərabərdir. tək fərqləri məzarlarının, baş daşlarının dəbdəbəsidir, o da zatən önəmsizdir.
keçən dəfə 1945-ci ildə şəhid olan rus əsgərlərin məzarlarına baxırdım. çoxunun ölüm yaşını hesabladım, ən gənci 17, ən yaşlısı 43 yaşında idi. hərəsinin öz həyatı olub, amma heç birindən xəbərim yox. bir də lap köhnə qəbirlər var idi, ya baş daşı çöküb, ya da qəbir özü. ən maraqlısı isə yanaşı olan ailə, yaxud cütlük qəbirləridir. ölüm yaşlarını hesablayaraq kimin daha çox yas tutduğunu, özündən əvvəl itirdiyi yaxınlarının sayını bilmək olur. ən axırda hamısı keçir.

ha bir də, rahat öpüşmək üçün əvəzolunmaz yerdir. hansısa cütlüyün məzarı önündə oturub öpüşmək başqa bir maraqlıdır. onlar ölüblər, biz isə yaşayırıq, sevirik, xoşbəxtik! insan yaşadığını dərk edir. *dorian grayin portreti*ndə deyilsiyi kimi:
"tarixin ölmüş aşiqləri bizim gülüşlərimizi eşidib hüzünlənsinlər istəyirəm. bizim alovumuzdan bir nəfəs onların soyuq torpağına can versin, küllərini oyandırıb əzab çəkdirsin istəyirəm".
Təbii ki, mən belə olsun istəmirəm. amma insanın yaşadığını hiss etməsi gözəl duyğudur.
qəbirstanlığın qapısından çıxanda isə yenə maşınlar şütüyən, insanlar tələsən küçəyə atılırsan. anlayırsan ki, mübarizə aparmaq və yaşamaq lazımdır! Amma önəmsizdir bütün bunlar.

6 əjdaha!

22.07.2021 11:17, Nellie Crain

#332564

Yalnız deyilsən!

Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.

2. bir müəllimimiz var idi deyirdi ki, qəbirstanlıqda gəzməyi çox sevir. səbəbini isə belə izah edirdi ki, qəbir daşlarındakı şəkillər vəfat edən şəxslərin adi, ölümü düşünmədiyi, xoşbəxt vaxtlarına aiddir. hər hansısa bir məclisdə şəkil falan çəkdirirsiniz, xoşbəxtsiniz, ölüm heç yada gəlmir. amma o şəkil sonra sizin qəbir daşınızın üzünə çəkilir. doğrudan da qəribədir. bu sözlərdən sonra həmişə qəbirstanlıqda şəkillərə fikir verirdim.

6 əjdaha!

22.07.2021 12:26, pikolo

#332569

Yalnız deyilsən!

Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.

3. bugün bir qrup yoldaşımla taksidə qəbirstanlığın yanından keçdik. həmin yer mənim yaşadığım yerə yaxın olduğundan bilirəm ki,təxmini 2-3 km2 ərazidə 4 qəbirstanlıq var orda. bunu ona deyəndə dedi ki,məncə qəbirstanlıqların yaşayış yerlərinə yaxın salınması düzgün deyil yəni orda yaşayan insanlar üçün narahat edici ola bilər. başımla razılaşdığımı bildirsəm də sonra fikirləşdim ki,doğurdan narahatlıq vericidirmi.bəlkə də biz onların təbiətlə bütünlüyünü pozub onları narahat edirik. balaca olanda mən də çox qorxurdum qəbirstanlıqlardan. sanki daşlardakı insan şəkillərinin bir ruhu var imiş,onlar da mənə baxırmış kimi gəlirdi. hələ bizim evə yaxın təpənin üstündə bir qəbir var. 90cı illərdə ölmüş bir kişi qəbri. gecə vaxtı ordan keçəndə ən çox ondan qorxurdum. babam öləndən sonra isə bir neçə dəfə getdim qəbirstanlığa. daha əvvəl heç vaxt bir qəbirstanlığın içində gəzməmişdim. amma qəribə şəkildə orda başqa heç yerdə olmayan bir sakitlik,rahatlıq hiss elədim. ordakı hamının bir vaxtlar hiss eləmiş olduğu hisləri. haradasa belə bir söz eşitmişdim;"qəbirstanlıqlar dünyada ən zəngin yerlərdir,çünki kəşf edilməmiş icadlar,düşünülməmiş fikirlər,ifadə edilməmiş hislərlə doludur". ən qəribəsi odur ki,başqa insanların yoxluğu varlığından daha çox yaşamağa təşviş yarada bilir insanda. orda basırılan hamı özündən asılı olmadan sabah bir şansı olacağını düşünürdü. hamlet kimi tirad atmaq istəmirəm amma bəlkə də ölməzdən 1 həftə əvvəl o da qəbirstanlıqda qəbirlərə baxıb bizim kimi sahibinin neçə yaşında öldüyünü hesablayırdı illər əvvəl ölən bir yaxınının üstündəki alaq otlarını təmizləməyə gələndə. boş- boş dərdlərimdən şikayətləndiyim günlərdə yolun üstündəki qəbirstanlıq dəyir gözümə bəzən və 2 gün sonra bütün dərdlərimin üstünün mərmərlə örtülə biləcəyini fikirləşib “sktir et nə əhəmiyyəti qalacaq ki” deyirəm. heç nəyi fikirləşmədən əbədi sakitliyin içində olanların daha şanslı olduğunu da fikirləşirəm bəzən. amma yenə də həyat artıq həyəcanlandırmayanda yaxşı olur qəbirstanlıqda gəzib hələ də səni gözləyən bir çox şansların olduğunu bilmək. yaşamaq çox da matah bir şey deyil amma ölmək üçün də tələsmək lazım olmadığını hiss elətdirir qəbirstanlıqlar. anadan olanda default yüklənən ölüm qorxusu və sakitlik axtarışını bir anda hiss etmək düşüncələrini yeniləyir insanın. balkonu həmin təpədəki qəbirstanlığa baxan ev tikdirən mollanı daha yaxşı başa düşürəm. ya da bəlkə işini yaxşı görmək üçün motivasiya qaynağı tapıb bilmirəm. bildiyim odur ki,qəbirstanlıqlar ölü insanlar qədər canlı insanlara da lazım olur. əksər hallarda darıxanlara və ya tək hiss edənlərə,bəzən narkomanlara,bəzən küçədə yatan birinə,bəzən də mənim kimi melanxolika tutması keçirənlərə.

17 əjdaha!

02.05.2023 23:14, nonexistent

#371615

üzv ol

Modalı bağla