1. olmak ya da
olmamak işte bütün mesele!
düşüncemizin katlanması mı güzel
zalim kaderin yumruklarına, oklarına,
yoksa diretip bela denizlerine karşı, dur yeter demesi mi?
ölmek, uyumak sadece!
düşününki uyumakla yalnız bitebilir bütün acıları yüreğin,
çektiği bütün kahırları insanoğlunun.
uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü.
çünkü o ölüm uykularında sıyrıldığımız zaman yaşamak
kaygısından,
ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu.
bu düşüncedir felaketleri yaşanır yapan,
yoksa kim dayanabilir zamanın kırbacına?
zorbanın kahrına, gururunun çiğnenmesine,
sevgisinin kepaze edilmesine,
kanunların bu kadar yavaş, yüzsüzlüğün bu kadar çabuk
yürümesine.
kötülere kul olmasına iyi insanın bir bıçak saplayıp göğsüne
kurtulmak varken?
kim ister bütün bunlara katlanmak,
ağır bir hayatın altında inleyip terlemek,
ölümden sonraki şeyden korkmasa,
o kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya ürkütmese bu kadar
yüreğini?
kim dayanabilir.
bilmediğimiz belalara atılmaktansa, çektiklerine razı etmese
insanları?
bilinç böyle korkak ediyor hepimizi,
düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor, yürekten gelenin doğal rengini,
ve nice büyük atılışlar, yollarını değiştirip bu yüzden, bir iş bir eylem
olma gücünü yitiriyorlar.




william shakespeare