hassiktirogen

Uzun müddət Avropanın altını-üstünə vurub sülənəndən sonra yenidən "vətən"ə qayıtmış yazar. Həyatımın ən xoşbəxt 188 günü pis sonlandı. Ən xoşbəxt günləri həqiqətən xoşbəxt adlandırmaq olarmı bilmirəm, çünki həmin günlərdə belə axşamlar daha pis günlərin gələcəyini bilərək yatırdım. hər şey axır ki, qaydasına oturmuş görünürdü. axır ki, ruhumun tam qarşılığını tapmışdım. ömrümdə heç vaxt heç nədən belə gen-bol danışa bildiyim bir insan görməmişdim. heç bir köməyimə ehtiyacı olmayan, tam azad və məni sadəcə mən olduğuma görə istəyən bir qadın. süni intellektdən başlayıb siyasətəcən danışdığım insan. nəticədə isə yenə mənim impulsiv davranışlarımın içinə pox qoyduğu daha bir bioloji faciə. hassiktirogen axır ki, sikdirdi.

fuad rəsulzadə

Şəxsən zərrə qədər həzz almadığım, şəxsi konfliktim olduğu bir qaqaş. Tamamilə boş biri. Amma bu ona qarşı baş vermiş zorakılıq aktını müdafiə edəcəm demək deyil.

Bəli, fuad trolldur. Space tv-də öz boş-boş şeirlərini deyir, ümumən boş insandır amma bu onun ifadə azadlığını əlindən almaq üçün yetəri qədər səbəb deyil. siz istəsəniz də, istəməsəniz də təhqir ifadə azadlığıdır. qaldı ki, deyilən tvit təhqir belə deyil, sadəcə bir tvitdir. "Məmməd əmin rəsulzadə neçə vaxtdır yeni məqalə yazmır"dan fərqi yoxdur bunun. bildik hər insanın "dəyər"i var amma bu dəyər həqiqətənmi bu qədər önəmlidir? mən dəyər deyəndə bir insanın özüylə olan mənəvi hesablaşmalarını başa düşürəm. həqiqətən yoldan keçən kakoy ta fuadın sözü bu qədər önəmlidirmi səninçün? bəs kommunist inqilabından ötrü canını keçənlər? əli bayramlı, əzizbəyov heç mi sevmirdi öz vətənini, azərbaycanı? hər ideologiya dəyişəndə bu şəhid konsepti dəyişirsə bunun harası dəyərdir, müqəddəsdir? şəxslər gəlib-keçicidir; önəmi olan tək dəyər varsa onlar da prinsiplərdir. qalan hər şey emosionallıq və beynimizdə qurduğumuz konstruksiyalar...

peysərlik

peysər sözündən ilhamlanılıb təsis olunmuş axım. Əsası 2010-ci illərdə ictimai sektor adlanan kultural liberal məkanda qoyulmuşdur. xatırlayan bilər, bu dövr dalbadal layihələr yazılıb səfirliklərdən və fondlardan qrantların su yerinə axdığı bir dövr idi. solçusu, liberalı, millətçisi hamı qrup sekslərdən gangbanglərə axırdı. onilliyin sonlarına doğru isə bu ictimai sektorun qızıl dövrü də bitdi.

solçular amerikaya köçdü, liberallar əslində kultural liberal olduqlarını amma iqtisadiyyatdan zərrə başa düşmədiklərini anladı, bir-ikisi də ortaqlaşıb pub-kafe işlərinə girdilər. bir çoxu da marketoloq və ya data science məsələlərinə baş vurdu. qızlar isə tapbatap evləndi, profillərini sildi və ya qıfılladı. beləliklə əsri səadət də bitdi. lakin onlardan geriyə qalan book-cafe qaynaqlı "azad seks" məfhumu hələ də vardı.

peysərlik axımı sırf bu "azad seks" puristçiləri tərəfindən, 2010-cu illərin ortalarında başladıldı. ingiliscə qarşılığı open relationship olan bu axım başlanğıcda romantik və ya evlilik münasibətində olan cütlüklərin istədiyi vaxt istədiyi şəxs ilə cinsi əlaqədə ola bilməyinə deyilir. yəni, mənim sevgilim mənim razılığımla başqa biri ilə cinsi əlaqədə ola bilər. necə ki, mən də onun razılığı ilə ola bilərəm. beləliklə peysərlik axımı effektiv şəkildə romantika və seksuallığı ayırır, tabu mövzulara yeni bir baxış gətirir.

Təbii ki, peysərlik də yerində dayanmadı və 2010-cu ilin sonlarına doğru daha geniş bir tərif almağa başlandı. "peysərlik yaxud ailə dəyərləri" devizi ilə fəlsəfi olaraq inkişaf etdirilən bu yeni tərifə görə peysərlər həmçinin söyüşlərin normalizasiyasını da qəbul etməlidirlər. əsasən individualist bir baxışın tərənnümü olan bu ideyaya görə onsuz da dəyər vermədiyin, sənə tamamilə yad birinin sözləri (söyüş və ya təhqir) səni heç vaxt alçalda bilməz. bundan əlavə söyüş və təhqirlərə fikir vermək peysərçi inqilabdan yayındırır.
xülasə olaraq, peysərlik öz kökünü individual anarxizm, libertarianizm, feminizm ideologiyalardan alır. əgər siz özünüzü "peysər" sayırsınızsa həyat yoldaşınızın və ya sevgilinizin seçimlərinə hörmət edir, qaqaların söyüşlərini vecinə almayaraq həyatın kayfını yaşayır və ifrat individualist kimi digər insanların şəxsi həyatlarını vecinə almırsınız. bu baxımdan oksimoron şeylər mümkün deyil, məsələn homofob peysərlik peysərliyin fundamental dəyərlərinə əksdir.

intihar

haqqında uzun müddətdir düşündüyüm mövzudur. içindən çıxılmaz bir fenomenə çevrilib. söhbət özümdən getmir. bu fikrim yoxdur. çox güman məndə həmin göt də yoxdur. indiyəcən 5-ə yaxın dost-tanışım intihar edib. həmişə onların intihar hüquqlarını müdafiə etmişəm ki, bəs sizin sevginiz yaşamaq üçün yeganə səbəb deyil. çox rahat idim bu mövzuda. nəticədə sevdiyim heç kəs intihar etməmişdi.

bu yaxınlaracan. yəni, intihar etmədi. amma birdən birə məndən ən rahat intihar məsləhətini soruşdu. sualın ciddiliyini ilk baxışda anlamışdım. bir adamla 3 il dayanmadan kontaktdasınızsa nəyi ciddi, nəyi mırta soruşduğunu bilirsiniz. o, ciddi idi. mən isə çaşqın. əlim avtomatik təsəlliyə getdi, klaviaturadan tökülən yazıları görsən elə bilərsən ümidsiz olan mənəm, son anlaracan çırpınmaq istəyən mənəm, o deyil. nəticədə həyatının geri qalanını keçirmək istədiyin insan bu gün həyatdan getmək istəyirdi. öz prinsiplərimə bir saniyədə xəyanət elədim, oldum "həyat gözəldir" muzası. narsizmin ağır basdı. onu başa düşməli, anlamalı olduğum yerdə öz hormonlarımın fısıltılarını daha çox dinlədim. şizotipik bir adam sevgi nədir hardan bilsin axı? əlbəttə özündən başqa heç kimi düşünməyən bir narsist sevə bilməz. sosyopatlar kimi imitasiya edə bilərdi.

hekayə pis sonlanmadı. o hələ də intihar etməyib. mən isə onunla əlaqələri kəsmişəm. sırf onun xeyrinə. bir həyatı daha poxa boğmamaq üçün.

intihar çox eqoist hərəkətdir. yaşatmaq isə narsizm.