"123456 nömrəli entryni favori seçdim"
blok başlıqlarını gizlət
informasiya müharibəsi
ilqar məmmədov
azəri yox azərbaycan türkü
sun records
the andrews sisters
edward witten
dünyadakı ən gözəl qadın
Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
begemota oxşasa da özünü cazibədar və gözəl hesab edən aktivist. bu cür özünəinamlı olmağı təqdirəlayiqdir, əslində. bütün qadınlar pişiyə, ceyrana oxşayası deyil ki. begemot da bir heyvandır və gözəllik anlayışı nisbidir. bəlkə də 50 il sonra bodyshaming anlayışı təkamül keçirəcək, artıq begemota oxşamaq gözəllik, pişiyə oxşamaq isə çirkinlik hesab olunacaq.
adi mənada deyilən ifadəni kontekstdən çıxararaq, seksual məna yükləmək məqsədilə zarafatyana deyilən cümlə. the office (2005-2013) serialında tez-tez michael scott, bəzən isə digər obrazlar tərəfindən istifadə edilir. amma ilk istifadəsi 70-ci illərə kimi gedib çıxır.
nümunə:
Michael: I want you to think about it long and hard.
Dwight: that's what she said.
Michael: They taste so good in my mouth.
Stanley: that's what she said.
Darryl: You need to get back on top.
Michael: that's what she said.
ilk baxışda azərbaycan dilindəki "türkün məsəli" söhbətinə oxşarlığı olsa da, əslində fərqli şeylərdir. "türkün məsəli" çox vaxt deyilən cümlə kontekstdən çıxarılmasın deyə, mənaya dəqiqlik gətirmək üçün istifadə edilirsə, "that's what she said" sırf zarafat məqsədilə, səhv düzəltmək yox, əksinə kontekstdən çıxarmaq məqsədilə deyilir. amma, bəzən türkün məsəlinin də bu məqsədlə istifadə edildiyini görə bilərik.
Aralarında 2007-ci ildə doğulmuş yazarlar da olacaq, böyük ehtimal. Qəribə səslənir. 2007-ci ildə rihannanın umbrella mahnısını dinləyirdik. O mahnının hit olduğu dövrdə doğulan uşaqların bu il 15 yaşı olacaq. Bəli.
2008-ci ildə isveçrədə yaşayan Xavier Rosset adlı bir şəxsin öz ölkəsini, ailəsini, dostlarını tərk edərək, dünyanın tamamilə başqa nöqtəsindəki tanımadığı bir adaya köçüb 300 gün tək yaşamasından bəhs edən sənədli film. adada tək qaldığı üçün filmin operatoru da elə şəxsin özüdür. sənədli filmləri çox da sevən deyiləm. amma bu filmi gözlərimi ekrandan ayırmadan, böyük maraqla izlədim. 2 gün əvvəl təsadüfən youtubeda qarşıma çıxmışdı.
(youtube: 
)
)qeyd: 31 dildə altyazı arasında ingilis, türk və rus dilləri də var. settingsdən əlavə edə bilərsiniz.
gəlin etiraf edək ki, musiqi və depressiya sözlərini bir arada görmək çox əttökücü bir şeydir. uşaqlıqdan zəhləm gedib depressiv musiqiləri sevən adamlardan. (bax: host)
(bax: emo)gözəl hisslər yaşadan musiqilər qala-qala depressiv musiqilərə niyə qulaq assın ki, bir insan? depressiyadasızsa, niyə daha da depressivləşməyə çalışırsız? kayf tutursuz? yox, depressiyada deyilsizsə niyə depressivləşmək istəyirsiz? gijdıllağsız ala? indi deyəcəksiz ki, sən depressiyada deyilsən deyə depressiv insanları başa düşmürsən. necə o qənaətə gəldiniz ki, depressiyada deyiləm? və yaxud indi deyiləmsə o deməkdir ki, heç vaxt olmamışam? sadəcə olaraq, depressiv olanda musiqi zövqümün səviyyəsi düşmür.
"Məhəllə" filminin soundtreki (2003)
(youtube: )
)əslində, bu musiqini 18 il əvvəl dinləyəndə də eynilə indiki kimi nostalji hissi insanı bürüyürdü. düşünürəm ki, bəstəkar aytən ismixanovanın məqsədi dinləyicidə məhz elə bu hissi yaratmaq idi.
Kolbasanı tam dairəvi formada kəsməyi heç vaxt tutuzdura bilməməkdir. Alınmır da ala, heç cür alınmır. Arada çox az qalır ki, tutuzdurum, diqqətli formada sonuna yaxınlaşıram, amma 1 sm qalmış həyəcanlanıram, bıçaq sürüşür və yenə yarımçıq kəsirəm.
daim ailə üzvünün intihar edəcəyi qorxusuyla yaşamaqdır. hər davadan sonra evdən çıxıb gedir. zəng edirsən, cavab vermir. mesaj yazırsan, oxumur. ağlından hər şey keçir. "bu dəfə keçən dəfəkindən fərqli olaraq qayıtmaya bilər, özünə nəsə edə bilər" stresiylə dəqiqələrini keçirirsən. bir az keçir, qayıdır. növbəti dəfə yenə eyni şey baş verir, yenə eyni stresi yaşayırsan. Və bu illərlə belə davam edir. bu cəhənnəmdən qurtulmağın, hər şeyi düzəltməyin yolu isə yoxdur. varsa da, bunu bacaracaq gücdə deyilik.
7 illik sözlük tarixçəmdə ilk dəfədir deyəsən bu cür kədərli bir şey yazıram. qəribədir..
70-ci illərin ortalarında yaranan, 80-ci illərdə öz zirvəsinə çatan yaponiyanın möhtəşəm musiqi janrı. əslində tam olaraq janr deyil. bu haqda məlumat verəcəm aşağıda. amma bu mətndə rahat olsun deyə janr sözündən istifadə edəcəm.
təxmini 4 il bundan əvvəl kəşf etsəm də, niyəsə heç sözlükdə başlıq açmaq ağlıma gəlməyib, ya da axot olmayıb deyə açmamışam. hər halda illərdir bezmədən dinlədiyim city pop haqqında yazmasam, ürəyim rahat olmayacaq.
janr əsasən qərbin r&b, funk, jazz, soul, soft rock elementlərini özündə cəmləşdirir. lakin, qərb musiqisindən fərqli olaraq, əksər mahnılar çox işıqlı səslənir və əsl yay abu havasını xatırladır. hətta deyərdim ki, azərbaycanın 80-90-cı illərə aid pop mahnılarıyla da maraqlı oxşarlıqlar tapa bilərsiniz. "city pop"da kişilərə nisbətən qadın ifaçıların üstünlük təşkil etdiyini görə bilərik. demək olar bütün mahnılarda sadə, lakin ləzzətli jazz harmoniyalarını eşitmək mümkündür. funky bass gitara riffləri isə ayrı aləmdir. həmçinin, mahnılar əksər hallarda ingiliscə sözlərdən ibarət olur.
(youtube: )
)maraqlısı budur ki, janr 2010-cu illərdə internetdə məşhurlaşmağa başlayıb. ondan öncə dünyada tanınmamağı bir qırağa, heç yaponiyanın özündə də bu mahnılar demək olar ki, heç vaxt yetəri qədər məşhur olmayıb. məsələn, youtube-da ən çox baxış sayı toplayan mahnı mariya takeuchi adlı ifaçının plastic love mahnısıdır.
(youtube: )
halbuki, bu mahnı yayımlandığı il (1985) yaponiyada ən çox satılanlar siyahısında sadəcə 86-cı pilləyə qədər yüksələ bilmişdi. ümumiyyətlə, yaponların "city pop" sözünün nə mənaya gəldiyindən xəbərləri belə yoxdur. buna səbəb isə city pop ifadəsinin əvvəllər mövcud olmamasıdır. bu söz həmin sözügedən dövrdə avropa musiqisindən təsirlənərək yaranmağa başlayan mahnılara verilmiş ümumi bir addır əslində. bir neçə ay əvvəl yaponiyada bu haqda sorğu da keçirilmişdi. )(youtube: )
)diqqətimi çəkən məqamlardan biri də, vaporwave janrında city pop mahnılarından sample olaraq çox istifadə edilməsidir.
son olaraq, aşağıda bəzi məşhur mahnıların adını və linkini nümunə kimi əlavə edəcəm. adları da yazıram ki, nə vaxtsa link silinsə, axtarıb tapa biləsiniz. bəyənsəniz, artıq həmin ifaçıların albomlarını da dinləyə bilərsiniz. onu da deyim ki, spotify-da bir neçə ifaçını çıxmaq şərtilə demək olar ki, heç nə tapmaq mümkün deyil. ona görə city pop dinləmək üçün ən yaxşı mənbə youtube olacaq. həm də məsləhətim budur ki, albom olaraq dinləyin. belə etsəniz mütləq, yaxşı şeylər tapacaqsınız.
takako mamiya - mayonaka no joke
(youtube: )
)Tatsuro Yamashita - Magic Ways
(youtube: )
)Taeko ohnuki - 4:00A.M.
(youtube: )
(vpn dəyişib dinləyin, ya da spotify-da var))Junko Ohashi - Telephone Number
(youtube: )
)Miki Matsubara - Stay with me
(youtube: )
)Tomoko Aran - I'm In Love
(youtube: )
)Yasuha - Flyday Chinatown
(youtube: )
)Junko Yagami - 1984
(youtube: )
)Kingo Hamada - Dolphin in Town
(youtube: )
)Makoto Matsushita – Love Was Really Gone
(youtube: )
)CINDY - Angel Touch
(youtube: )
)
(baxma: Saturday night fever) 1977
mükəmməl olmasa da, 70-ci illərin disco erasına səyahət etmək istəyənlər mütləq izləsin. Baş rolda da john travolta.
həmişə hiss olunan vəziyyətdir. başlıq uzun olmasın deyə "əksəriyyət" sözünü əlavə etmədim. əsasən, daimi yazan yazarlarda hiss olunur bu. depressiyadan çıxanda da yazmağın başını buraxırlar.
edit: başlığı açandan sonra nə görsəm yaxşıdır? məsləhətxanada "depressiya dözülməz hal alıb" adlı başlıq açılıb.
kollektivist anarxizmin qurucusu. karl marxdan fərqli olaraq dövlətlərin proletariat diktaturasının köməyi ilə yox, bir-başa inqilabla yox edilməsi fikrini müdafiə edən şəxs.
dinsiz bir dövlət olmamışdır və ola bilməz.
(bax: mixail bakunin)
(baxma: tanrı və dövlət)
Güclü aktyorluğ bacarığı sayəsində son günlərdə oynadığı bu ağır rolu ilə xalqın içindəki gizli götəgirənləri ifşa edən şəxs. Çox güclü manipulyasiya bacarığı var. Avam kütləni inandırmaq asandır, o heç. Amma illər boyunca ona qarşı çıxan bəzi şəxslər var idi ki, onları da öz "möcüzəsi" ilə özünə inandıra bildi. Tam peyğəmbər ola biləcək şəxsdir.
dövlətə propaqanda üçün, insanlara isə təsəlli üçün lazım olan, dəyəri dəhşətli dərəcədə şişirdilən anlayış.
hamı ölən əsgərlər haqda elə danışır ki, sanki söhbət dünyanın ən yaxşı insanından gedir. halbuki, ölən şəxs bəlkə də müharibədən qabaq dünyanın ən alçaq, oğraş adamı olub. amma şəhid olduğu üçün onun kimliyi heç kimə maraqlı olmur artıq.
təsəvvür edin ki, şəhid olan adam müharibədən qabaq pedofil idi, amma tanışlarının xəbəri olmayıb bundan. adam müharibədə öləndən sonra kimsə çıxıb desə ki, "illər əvvəl, balaca olan vaxt bu şəhid deyib fəxr etdiyiniz adam tərəfindən zorlanmışam", heç kimin qozuna olmayacaq bu məlumat. əksinə bunu deyən adamı susduracaqlar ki, şəhidimizin adını batırma, şər atma filan. çünki adamı bütləşdiriblər artıq. onun haqda hər hansı bir mənfi fikrə inanmaq avtomatik mümkünsüzə çevrilir. yaxud da ölən əsgərin valideynlərini peyğəmbər səviyyəsinə qaldırırlar. əsgərin kədərli, lakin məğrur valideynlərinin fotosu altında yazılan "ayaqlarından öpüm ay ana", "qurban olum sənə ata" cümlələri çox absurddur. eyni dərəcədə, onların da kimliyi heç kimə maraqlı olmur. ala bəlkə kişi hər gün içib oğlunu döyən qəhbə atalardan olub? bəlkə elə ölən əsgərin özünün zəhləsi gedib ata-anasından? niyə bu ehtimallar sorğulanmadan, qeyd şərtsiz valideynlər bu cür bütləşdirilir? lap tutalım sorğulandı, ortaya çıxdı ki bomba adamlar olublar. yenə də bu adamların nə üstünlüyü var ki? oğulları qurban olub deyə niyə valideynlərinin dəyəri yüksəlməlidir?
Ölən sivil uşaqların valideynləri niyə müqəddəsləşdirilmir, məsələn? axı onların da uşaqları o əsgərlər kimi müharibə qurbanı olub. Səbəbi budur ki, onların müqəddəsləşdirilməsi dövlətə maraqlı deyil. çünki onların ölümü dövlətin günahı deyil, düşmənin günahıdır (xuy. hər ikisi də günahkardır). əsgərlər isə məcbur döyüşdürüldüyünə görə dövlət bir-başa günahkar sayılır. deyə bilərsiz ki, əsgərlər özləri istəyərək, vətən eşqi ilə döyüşürlər filan. amma mən əminəm ki, döyüşən əsgərlərin 90 faizinin seçim şansı olsaydı, döyüşmək istəməyəcəkdilər. sadəcə olaraq məcbur olduqları üçün, sağ qalmaq və ruhdan düşməmək üçün "şəhid olacam, hamı məndən danışacaq, tarixə düşəcəm" ideyası ilə motivasiya edirlər özlərini.
şəhidlik anlayışını müqəddəsləşdirməkdənsə, müharibəyə, insanları ölümə göndərən dövlətlərə qarşı çıxmaq lazımdır. müharibədən ölüm xəbəri gələndə fəxr etmək, sevinmək, süni formada kədərlənmək yox, üsyan etmək lazımdır. çıxış yolu budur. nə ölən əsgər, nə də onun valideynləri ali varlıq deyil. hər biri sıradan insanlardır. pis insan da ola bilərlər, yaxşı da. amma dəyərləri əvvəl necə idisə, sonra da eyni qalmalıdır. siz bu anlayışı müqəddəsləşdirdikcə dövlətin müharibə çarxı daim hərəkət edəcək.
edit: yazarların birindən mesaj gəldi ki, "niyə şəhidlərin adına pox yaxırsan? mübarizin, poladın ruhundan utan". əgər sizin də reaksiyanız belə oldusa, deməli yazdıqlarımı başa düşməmisiniz, bir də daha diqqətli oxuyun.
Zayob edən başlıq. Facebooka girirsən müharibə. Tvitterə girirsən müharibə. instagrama girirsən müharibə. Televizoru yandırırsan müharibə. Sözaltıda da müharibə. Soxasan belə yaşayışa. Bircə tualet qalıb. O da qorxuram ki, kimsə unitazın deşiyindən başını çıxarıb müharibədən danışsın.
səmimi və qorxmaz oğlandır. bu xüsusiyyəti ilə diqqətimi cəlb edib həmişə. sözün düzünü istənilən yerdə deməyi bacarıb. 8 il əvvəl bakıda, səhnədə mikrofonla ilhamın nəslini söyən adamdır. özümdə o göt yoxdur deyə həsəd aparmışam onun gücünə. deyəcəksiz ki, "söyüş söymək guya zor hərəkətdir"? yox, söhbət bundan getmir ki, düz edib ya səhv. söhbət bunu etmək üçün var olan cəsarətdən gedir. hər darıxanda girib baxıram o videoya, kefim açılır.
(youtube: )
)
anton chigurh - No Country for Old Men
travis bickle - taxi driver
jeffrey lebowski - the big lebowski
Ben Sanderson - leaving las vegas
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1336
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1343