1. beat generation haqqında qısa ve öz bilgi vermek adına bir neçe setir qaralamaq fikirindeyem.60cı illerin edebiyyat allahları günümüze gelib çatmış illegal sinifin nümayendeleridirler.başlangıc olaraq underground life-literature qavramı köklü ismini bu sinifden almışdır.dövrünün amerikasında püxteleşmiş ve şablon kitab yayın evlerinden,”dahi” kitab basımı editorlarından zeyif qiymet almış ve sinifden keçebilmemişdiler.problemin ana sferası ondan ibaret idi ki;bu neslin ritual xette ehtiyacları yox idi. “yolda” böyüyen bu uşaqların edebiyyata,şeire verdikleri tövhe özleri ile serhedlenirdi.keşf olunmamış amerika,cennetden qovul kitablar idiler onlar.siqaret dumanı,heroin-cocaine dueti,içki,prezervativ ve qadın.kült cemiyyeti özlüyünde qoruyub saxlayan amma,etraf mühite liberal heyat terzi kimi baxış açısı yaratmış amerika xamelyası ise bunu qebul edebilmirdi.normal idi.ele 2012ci ilin bu gününde de qebul etmir ve yaxın 50 ilde de qebul edecek cesaretde olmayacaq. “beat generation” ana anlamı ile ne idi? – pulsuz,loser,sessiz,başıboş,bitkin,vecsiz,duyarsız vs..vs..vs.. bu sifetler normal bir ferdin egosuna qalib gelebilmeyeceyi derecede yüksek rütbeler idi.”beat” ilk defe jack keroauc terefinden “istifadeye” verilmiş kelime idi.kelime.yanlız.bitkin ruhlar,buna etiraz etmemişdi.o an hipodrom pistlerinde 6cı ata oynalınan son 20usd daha maraqlı idi.heyatın anlamlaşdığı bir cereyen.kiçik şeyler. onlar kiçik avtobuslarla,ölkeni dolaşaraq şeir yazır,jazz musiqi dinliyerek,başqalarının heyatlarına müdaxile etmeden narkotik maddelerini qanlarına qovuşdururdular.ideallar kiçik beyinlerin qurduğu böyük xeyallar qeder anlamsız ve uzaq idi.organlarına yapışdırdıqları ucuz anarxiya yazılarına yansımışdı.ezilen tebeqenin aristokratizme ata bileceyi daş kimi.daş hemişe hedeflenmeyen hedefden yan keçe keçe.. yaxşı iş imkanları yox idi.ne de ki isti bir ev.yorğun bir günün ardından ayaqlarını suya yatıracaq heyat yoldaşı.heç biri yox idi.boş günler ve boş saatlar. amerikada heyat durmuşdu.yoxsa donmuşdu? ferq etmirdi.kiçik addımlarla uzun bir yol getdiler onlar.donmuş 60cı il amerikasını güneşli 70e sürütlüyerek. neslin liderleri bu listden ibaret idi.lider anlayışı tebii ki yanlış ifadedir.biraz nefesine sesi calıyıb bağırabilenler.. :jack kerouac, allen ginsberg, gary snyder, william s. burroughs, neal cassady, lawrence ferlinghetti, gregory corso, philip whalen, lew welch, diane di prima, joanne kyger ve peter orlovsky. neslin baş yapıtları tiro halındadır.bu trionu oxuyan onları manifesto ile evezleyede biler. jack keroauc:on the road allen ginsberg:howl william s burroughs:çılpaq şölen jack “on the road” baş yapıtını üç hefteye yazaraq orgazma çatmışdı.eserin başı çox ağrıdı.döyüldü.söyüldü.bitiminden iller sonra basılma haqqı qazanmış eser,bugün beyinlerin içinde özü-özbaşına bir inqılabdır. ginsbergin “howl”u ise poeziya dövrünün – mene göre- yazılmış ve yazılmamış en böyük uğurudur.illerin susqunluqundan sonra içinden tökülen çirkablar yığınıdır.nirvana deye adlandırdığımız zirveye sürtünmekdir.beli.howl bir manifestodur.underground poetix tarixinin şedevri.qısqanılası bir şairlik mektebi.telebesi olmayan.. beat subyektivime sığınaraq altını qalın xetle qaralayabileceyim en böyük nesildir menim üçün.tekce edebiyyat sahesi yox,bütün erazileri qapsayan.beat underground çökekliyinden sıyrılabildi.ha,bu pozitiv bir şey midir? bilmirem.ama yuxarda adını sadaladığım 3 baş yapıtı en azından dünyanın yarısına çatdırılması meni sevindirerdi.çünkü gerçekler heç vaxt bu qeder yaxın olmamışdı…