97. 90-larda uşaq olmaq savaşanda qışqıraraq “iaaaaa van daaaaaaaaam” deyib yumruq vurmaqdır, internetin nə olduğunu bilməməkdir, uşaqlıq dostlarının nə olduğunu bilməkdir, məhəllə davalarının nə olduğunu bilməkdir, “pokemon” kartlarını yığıb oyun oynamaqdır. hər axşam “11 tuş oynamaqdır”, məhlələr arası davalara getməkdir, səndə olmadığı üçün qonşu uşağının velosipedinə ağlaya-ağlaya baxmaqdır, qonaq gedəndə qonaq ailənin uşağının “tetrisi” ya da “sega”sı ilə bir az daha çox oynamaq üçün evə gec getmək istəməkdir, son olaraq 90-larda uşaq olmaq “pes 99-da” braziliyanı götürüb üç pasla qol vurmaqdır.məhəllədə futbol oynayarkən yıxılıb dizləri qan olan, amma oynamağa davam edən, səhər tezdən isti çörək almaq üçün, 2 məhəllə aşağıya göndərilən, telefonun, internetin nə olduğunu bilməyən, qıza sevgisini onun partasının üstünə yazmaqla bildirməkdi, kirayəyə kaset götürməkdir. radiodan kasetə mahnı yazmaqdır. uşaqlığı facebookda yox, “gizlənqaç”, “11 tuş”, “yeddişüşə”, “parol-parol”, “rezinka” oynamaqla keçirməkdi. “məhlə-məhlə” futbolda məhəllə uşaqlarının adını plakata yazıb qışqırmaqdır. bir futbolçu seçib bütün oyunlarda onun adı ilə çağırılmaqdır. xatirə dəftərlərinin modda olduğu ən pik nöqtədir. atanın çəkdiyi “astra”nın iyin hələ də xatırlamaqdır. uzun, plastmas qabı olan, rəngli, 250 manatlıq soklarla, 250 manatlıq dondurmayla böyümək, 1 “şirvanla” bir ay kef etməkdi. “pokemon”lar yığmaq, “sega” oynamaq, “tetris”i ən gözəl hədiyyə kimi qəbul etməkdir. “kukruz”dan çıxan üzüyü xoşun gələn qıza hədiyyə verməkdir."love is" saqqızları ilə böyümək, "polboks" saç stilinin suyunu çıxarmaq, ya hüseyn dərya ya da elşad xose fanatı olmaq.axşam aztv-də yayımlanan “sehrli güzgü” verilişini səbirsizliklə gözləyib, veriliş qurtarandan sonra da atamız tərəfindən zorla yatmağa göndərilməyimiz deməkdir.