3. dünyanın ən "xoşbəxt" ölkələrindən biridir.

xoşbəxti dırnaq işarəsi altında yazdım, soruşun niyə? çünki xoşbəxtlik mütləq deyil, nisbi anlayışdır, xoşbəxtliyi ölçmək mümkün deyil, "mən səndən daha xoşbəxtəm, ehehe" demək də mümkün deyil. xoşbəxtlik ölçülməz.

indi isə gəlim əsas məsələyə. bu ölkənin insanları dünyada heç nəyə qoz qoymurlar. adamların siyasi görüşləri, seçimləri, tərəfləri yoxdur. adamın birini küçədə tutub "milli məclisdə* hökümət bilmirəm burda necə adlanır, nəysə filan şeylə bağlı məsələ qaldırılıb, bu barədə necə düşünürsünüz" deyə soruşsanız "qaqa, mən nə bilimee, qoy onlar düşünsünlər, onlar ona görə pul alırlar, mənim nə qozuma" deyə cavab verəcək. bəllidir, onsuz da, qaqanın bu dəqiqə qlobal problemi (!) itinə axşam yeməyi üçün tomatda qızardılmış salmon yoxsa barbekyu souslu steyk konservası almasına qərar verə bilməməsidir. səbəb isə sadədir - yenə də hakimiyyət* indi deyəcəklər ki bu debil avstraliyanın hakimiyyətini tənqid edir

çünki hakimiyyət insanlar üçün hər bir şəraiti yaradıb, elə bir mühit formalaşdırıb ki insanlar avtomatik olaraq robota çevrilirlər. hakimiyyət sənə deyir ki, qaqa sənə nə lazımdırsa təşkil edirəm - aylıq yüksək maaş, ev, maşın, sığorta, rahat iş tapmaq qarantı və s. təki sənin heç nə ilə işin olmasın keyfinə bax. nəticədə nə olur? həftədə 5 gün işləyib, altı bazar içib göt gününə düşən, növbəti həftələrdə də bunu davam edən bir varlıq formalaşır. adam high schoolu bitirir, universitetə apply etməyə tənbəllik edir, orta təhsillə gedib hansısa barda* iş növü dəyişə bilər bokala pivə doldurmağa başlayır. səhər, günorta, həftədə 5 gün pivə doldurur. bu qədər! adamın bütün həyatı həftədə 5 gün pivə doldurub, həftəsonu da həmin bakaldan pivə içməkdən ibarət olur.

bəli, yaza bilərsiz ki, bundan sənə girib çıxan nədir, adam xoşbəxtdi də, qoy həyatını yaşasın da. amma elə deyil axı. adam ölənə qədər bu işlə məşğul ola bilər. əsas problemlərdən biri, hansı ki problemsizliyin və dırnaqarası xoşbəxtliyin səbəbi budur ki, bu adamın həyatda heç bir məqsədi yoxdur. yəni, adam düşünmür ki, mən burda pivə doldururam, bəlkə cəhd eləsəm nə vaxtsa bu barın müdiri ola bilərəm. yox əşşi, kimdi qoz qoyan ala. deyir bu mənə bəsdi, mən belə xoşbəxtəm. və nəticədə nə olur? işləyən, ölkəsinə, hakimiyyətinə sədaqətlə qulluq edən, ətrafında baş verən hadisələrə heç bir reaksiya bildirməyən kütlə formalaşır. və bu kütlə unlimited içkisi, düşük tv showları və backpacker həyatları ilə çox "xoşbəxtdir"

general olmağı düşünməyən əsgərdən əsgər olarmı? olmaz.

mən anarxist, solçu, deyiləm, nidaçı vabşe deyiləm -* amma insan adlanan, öz şüuru ilə heyvandan fərqlənən varlığın belə bir həyata sahib olması və bunu qəbul etməsinə qarşıyam.

edit: səhər-səhər bu ölkənin sonsuz gözəllikləri barədə yazmaq varkən niyə belə bir yazı yazdım, anlaya bilmirəm. hərdən çox sentimental (!) oluram.