12. tarixin kiçik bir hissəsində qalsın:

normal şərtlər altında, konstitutsiyanın hər hansısa maddəsinin neçəncisə bəndinə əsasən; dövlət əlehinə çevirilişə təşəbbüs, müxtəlif partlayıcı və öldürücü maddələrin aşkarlanması, silahla birlik, bla, bla, bla əsasnamələrinə görə, bugün azı altı maksimum səkkiz il iş alan gənclərin həbsi düzgün qərardır.
lakin tələsməyərək bu hökmün hansı hökümət, hansı rüşvətxor məmurların, hansı iqtidar fahişəsi olmuş məhkəmə və məhkəmə sədrləri vaistəsiylə verildiyini unutmuruq.
azərbaycan adlanan ölkəciyin sosial şəbəkələrdə aktiv siyasi fəaaliyyətə verdiyi cəzanın müddəti səkkiz ildir. əgər biz bu yaşanılan hadisəni tarixə görə mühakimə etsək, incimək lazım deyil, bu heç nədir. sadəcə məsələni coğrafiyaya görə əsaslandırmalıyıq ki, nəticəni əldə edəbilək.

əsaslandıraq: bu səkkiz gənc molotov kokteylinin romantikasına qapıla bilərlər. nəticə olaraq müxalif ruhlu və ölkənin devrilməsi üçün çalışan birisi üçün bu son dərəcə normaldır. lakin realist olmaqda fayda var: bu insanların molotov düzəldiklərinə və onları polisə qarşı istifadə edəcəklərinə inanmıram. istər 68 cərəyanında, istər wall street hadisələrində, istərsə də rafın siyasi təşəbbüslərini araşdırdıqca əslində dövlətə qarşı silahlı mübarizənin "etikası" aşkarlanır. bu insanlar isə pasifistirlər. istər indiyə qədər sosial şəbəkələrdə yaratdıqları eventlər, istərsə də küçədə barrikada qurmadan polislə sözlü münaqişəyə girmələrinə qədər, bunu inkar etməməliyik.
bura qədər real yanaşmışamsa, biraz əsəblərinizlə oynamağın vaxtıdır: deyək ki bu insanlar ciddi ciddi silahlı mübarizəyə inanırdılar (və mən hələ də silahlı mübarizə dəstəkçisiyəm) və bunun müqabilində müxtəlif partlayıcı, öldürücü maddələr hazırlamışdılar. bu qədər hər şeyin hesablamasını etdikləri halda ucuz yolla tutulmaqları hansı məntiqə sığır? aralarında on yeddi yaşlı kiçik castroları çıxmaqla, böyük dirənişçilərimiz məntiqli fikirləşmək gücündədir.
aha, burada kiçik də olsa ayrı seçicilik var. niyə də yox? on yeddi yaşında insan axmaq qərarlar verəcək dövrdədir. bəlkə də yeddi ilə həyatları, fikirlərində köklü dəyişikliklər yaşanacaq. və burada dövlətin fahişəliyi ortaya çıxır: gəncliyin baharını məhv etmək. unutmadan, gerillaya inanan dəstələr vaxtlarını sosial şəbəkələrdə itirməzlər, onların əraziləri yerin altındadır.

nəticə: dövlət bu tip ittihamlarla, aclıq aksiyalarına neqativ vəya pozitiv münasibət göstərmədən bu gəncləri bugün heç nə yaşanmamış kimi evlərinə göndərsəydi, böyük siyasi səhv etmiş olardı. ona görə də sakit fikirləşmək lazımdır.
icazənizlə, bir fikirimi ifadə edim: 93cü ilə bugün ironiyanan yanaşan gənclərdən soruşuram, hardadır müxalifət? bir dəfə üstünə baş sındırın. 2003cü ilin məlum hadisələrində xalqı küçənin ortasında zorlayan polisin qabağında niyə liderlər də yox idi? bilirəm, bu tip suallar daha çox dövlət dəstəkçiləri tərəfindən verilir. lakin bir dəfə məntiqli yanaşın, cəmil həsənli, əli kərimli, isa qəmbər, statusdan başqa nə ifadə edəcəklər? putlarınızı sikməkdən çəkinməyin...
yuxarıda da bildirdiyim kimi, dövlət asanlıqla qərar vermədi. fikirimcə iki il sonra müxtəlif əhv fərmanlarıyla insanlar azad ediləcək. sadəcə ortalığın sakitləşməyini gözləyirlər. yanıla da bilərəm.
sitatı isə bu ifadələrlə bitirmək lazımdır: küçələr həmişə itlərindir, sadəcə inqılab vaxtı insanlarındır!