9. bir dəfə məhlədə futbol oynuyurduq. top da ki, məlum top idi. məktəbi qutarıb təshbehlə fırlanan qaqaşlar bir anda oyun meydançamıza daxil oldular və topumuzu alıb makasinləri ilə oynamağa başladılar. biz də uşaq ağlı ilə düşdük bunların dalına ki, bəs topu verin. topu ala bilməyən uşaqlar növbə ilə yorulub kənara çəkildilər. axıra bir-iki uşaq qalmışıq ki, çəkilmirik. nəysə birdən qaqaşın biri topa nətəri zərbə vurdusa, o top mənim sinəmə necə tutdusa yapışdım yerə. gözümü açdım hiss elədim ki, nəfəs ala bilmirəm. qalxdım ayağa istədim ağlıyım amma nəfəs ala bilmirəm deyə ağlıya da bilmədim. anlayacağınız bugda qalmışdım. bir iki dəqiqə marsa ayaq basmış ilk insan kimi o tərəf bu tərəf gəzişdim. qaqaşlar başıma yığıldılar, topu qaytarıb üzr istədilər. yaxşı olduğumu anlayandan sonra da aradan çıxdılar ki, sonra xata olmasın. bəlkə o gün yanına mərmi düşmüş əsgər qədər əzilmişdim amma günün qəhrəmanı idim. topu geri ala bilmişdim.