19. uşaqlıqdan sıxılaraq böyüdülmək, tanıdığın bütün qohumların (xüsusilə qadınların) hər fürsətdə qız (uşağı) olduğunu xatırlatması, davranışlarına diqqət etmək məcburiyyətində olmaq, qorumalı olduğun bakirəliyə sahib olmaq və bunun ucbatından ailə tərəfindən psixoloji basqı altında saxlanılmaq. evlənənə qədər həyatının hər anında gözlər sənin üstündədir, hərəkətlərin ölçülüb-biçilir. qardaşınla müqayisə olunmursan. o oxumursa, eybi yox, oğlan uşağıdı, atası pul verib diplom alar onun üçün. amma sən mütləq oxumalısan, oxumasan kimsə sənin üçün əziyyət çəkən deyil. hamı səndən qurtulmaq istəyir, çünki sən canlı bomba kimisən. səni ərə verəcəklər, ona görə yox ki sənin xoşbəxtliyini çox istəyirlər. ona görə ki hər şeydən çox öz ad-sanlarını düşünürlər və səni nə qədər tez, gözün açılmamış ərə versələr, o qədər rahat yaşaya biləcəklər. çünki evlənəndən sonra sən artıq onların yox, ərinin malı olursan və hərəkətlərinə ərin cavabdehdir. xüsusilə, azərbaycan, daha doğrusu, müsəlman cəmiyyətlərində qadın böyük problemdir. baxmayaraq ki, yükün çoxunu o daşıyır. o azad deyil, öz düşüncəsi yoxdur, bir müddət atasının, bir müddətdən sonra da həmişəlik ərinin sözünə qulaq asmaq üçün dünyaya gəlir. o da insandır, hiss edir, yaşamaq istəyir, ancaq basqı altında olduğu üçün öz istəklərini ya gerçəkləşdirə bilmir, ya da saman altından iş görür. və bu cür hərəkət edən qadınları qınamağa haqqımız yoxdur, çünki cəmiyyət onları buna məcbur edir.