11. küçədə hicablı, qara çadralı görəndə qorxmuşam həmişə,beynimizdəki təsəvvürlərə görə xoş görüntü deyil.qızlar-qadınlar şirnikir, bağlanıllar,zəng edib ərə gedillər. kişi xeylağları "sarışın ya qaraşın fərqi yoxdu, əsas odu namuslu" mottosuynan odnoklassnik də gəlin ovuna çıxırlar, iş elanı görürsən yazılıb hicablı xanım axtarılır, iş yerində işləyirsən müdir dindar, götürdüyü işçilər dindar, hicablı deyilsənsə, hələ bir normal insan kimi geyinib keçinirsənsə səni imana gətirməyi hamısı özünə borc bilir, həmin iş yerində hicablılar səndən daha çox maaş alır (based on a true story)
eşidirdik görürdük, məktəbdə,qonşuda yimədiyi pox qalmıyan qızlar-qadınlar birdəncə başını bağlayır və bütün günahlarından* azad olmuş hesab olunurdular, "filankəs hicabdadı, o cür iş görməz", sanki insan elədiyi səhvdən peşman olanda yox, sırf hicab bağlayanda təmizlənirdi.qızlar tanıyıram, insanın vicdanına zidd hərəkətlər edib, əxlaq və s kimi dəyərlərin canı cəhənnəm, sırf insaniyyətdisə söhbət, "mən namaz qılıram, başımı da bağlayacam" təsəlliləri gətirirlər.gündəlik həyatda atış gələn, avtobusda quyruğumuza basan, gündüz falçılıq, axşam vaxtı yengəlik eləyən, özü kimi hicabda olmayan qadına əxlaqsız gözüylə baxan bu qadınlarla rastlaşa-rastlaşa onlara hörmət eləməz olmuşuq.
təsəvvürümüzdəki hicablı obrazı da budu bizim, halbuki hicab taxan qadının küçədə yeriyəndə mənə heç bir narahatçılıq duymayacağım translardan, gotiklərdən,tatulu, pirsinqli gənclərədn, özünü o cür ifadə eləməyi seçmiş, fərqli hiss edən kütlələrdən fərqi nədi ki mən tumanı başıma çəkim "ay istəmirəm hicablını görmək" deyə, lakin vəziyyət o vəziyyət deyil heç cürə, düzələn pox deyil. hicabın, dini fanatizmin səviyyəsi artdıqca insanların məntiqləri, dəyərləri dəyişir və bu mənim və digər insanların həyat səviyyəsinə, gündəlik rutininə təsir göstərirsə və daha da çox göstərəcəksə istəmirəm görmək hicablı.
bu nömrəyə kontur göndər, aldatmıram, hicablı gəlinəm