33. qədim gəmi
vicdan ölmədiyimiz bir dünyanın
cəhənnəmidir
yerini axtarsan, azarsan, itkin düşərsən öz
bədənində
günah ölmədiyimiz bir dünyanın cənnətidir
tikan tək gizlənib güldə, musiqi tək örtünüb
çılpaq simdə!
gül tikanın, səs sükutun azadlığıdır!
öz yalqızlığına keşik çəkən o qoca əsgər,
başqalarını öldürdü başqalarının uğrunda
yarası qasnaqladı, metala, medala döndü sol
çiyninin altında.
məqsədi buralı kimi ölməkdi!
çünki yer üzü öz ölümləri ilə məşhurdur!
ustalar ona şabalıd ağacından tabut əvəzinə
əsa qayırdı.
çünki insan öz ümidlərindən daha
uzunömürlüdür!
əsa ağacın, ağac tabutun azadlığıdır!
və o məmləkətin bir quyusundan su çıxdı, bir
quyusundan neft!
bir məmləkət ki, at kimi kişnədi odla suyun
arasında.
kişnəyəndə and içir at!
qisasının dördayaqlı olduğuna!
su yanğının əsarəti, yanğın odun azadlığıdır!
qaranlıq gecənin yalnız insana aid rəngidi.
pisliyi yalnız insan çevirə bilir çörəyə.
insanın azadlığıdır qabağına çörək atılıb
həyətdə
zəncirlənib bütün fəsillərə, qaranlıqdakı ağ
itdə.
çöldə qara qurdda ulayan itin azadlığıdır!
ölmüş bir kəndlini heç danışmadan torpağa
gömdülər
sanki, günahkarmış və cəzası ölümmüş
yaşamağının.
ölüm budursa, tanrısı bir diktatordur bu
sükutun.
hər sükut bir bütün azadlığıdır!
bu yetim uşaqlar, çətin uşaqlar
səkilərə atılmış quru çörək qırıqlarının
arzularıdır.
atalarını müharibə yeyib, analarını namus!
insan hələ də vətən keşiyi, bədən keşiyi
çəkirsə,
hamının olan və heç kimin olmayan bu qədim
gəmidə,
onun azadlığı…
onun azadlığı… bağışla, ey nuh!
şalvarda gizlənmiş g*tün azadlığıdır!
sifarişi verən: ayın yarısı