172. həyatdan soyutdun uşaqlıqdan o olmaz bu olmaz dedin elə. sıxdın məni hamı rahat danışanda deyib güləndə mən həmişə sıxılıb qaldım kənarda. indidə elə eyni vəziyətdəyəm onsuz ama yenədə əl çəkmirsən bunu eləmə onu eləmə deyirsən. təmiz bezdirirsən soyudursan həyatdan. hələ tez tez etdiyin söz söhbətləri demirəm 1söz deməmiş əsəbləşməyini demirəm. sənin mənə vurduğun şilləni illər keçsədə üzümdə hiss edirəm sən unutmusan hər halda. nə vecivə onsuz nə vaxt düşünmüsənki məni? elə özüvü düşünürsən nəysəe atamsan deyə 1söz demirəm deyəndədə onsuz olmur. dava olur qırğın olur. atasının övladını anlamamağı çox pis hissdi kaş bunu anlasan.