2. ilk beşlərinə girəcək qədər ən əla əsərlərindən biri olduğunu hesab etdiyim queen mahnısıdır. bir neçə hissəyə ayrılıb və ilk verse "back chat" ya da "don't stop me now" kimi möhtəşəmliyinə baxmayaraq mövzu etibarilə bir növ "yüngül" olan mahnılarının ardından dinlədikdə çox qaranlıq, qorxu saçan bir şey kimi gəlir. onsuz da freddie-nin son illərindəki bir çox hallarının freddie olduğunu qəbul etmirəm. niyəsə, ondan daha əvvəl öldüyünü zənn edirəm. amma innuendo həqiqətən, yenə olduqca fərqli olsa da, bir istisnadır. tamamilə queen, tamamilə freddie olduğunu hiss etdirir. elə gözəl və ilahi bir möhtəşəmlikdədir ki, kimsə üstümə qışqırıbmış kimi bir əhval-ruhiyyədə qoyur məni, həqiqətən ən təsirli mahnıları ola bilər. (yaxşı mood-da olanda playlist-də çalınmağa başlamasına icazə vermədən dəyişəcək qədər.) 3:00-dan başlayaraq çox incidir, motivasiya verir, toxunur.

dinlədikcə, "ah, necə də özünlə barışıq, necə qorxusuz idin." deyirəm, sonra da o öldükdən sonra nə şəkidə xatırlanmaq istədiyi soruşulanda "oh, i never thought about that. dead and gone?" deməyini xatırlayıram. ümumiyyətlə, bu mahnını listdə görəndə topuğuma tüpürüb, qaçıram. it övladının əclaf mahnısı sarsıdır məni, haqqında nahaq yazdım, ürəyimin hiss edən tərəflərini xarab eləməyə yaxınlaşdım yenə.
oralarda bir yerdə rahat yatmayıb, cənnətdə də deyil deyə ümid edirəm. nəsə ortabab, əyləncəli, maraqlı insanlarla, macəra və sevgi, sevgi, sevgi və sevgi dolu bir yerdə olsun, xahiş edirəm.