7. Stanislaw lemin 1961-ci il tarixli şahəsərlərindən biri.

"Qaranlıq qapılarla barrikada qurmuş, öz şəxsi gizlinlərini, künc-bucaqlarını, dərinliklərini axıra qədər dərk etməyən insan başqa dünyaları, başqa sivilizasiyaları öyrənməyə göndərilir. Onu onlara verim... Xəcalət çəkdiyim üçün? Ona görə verim ki, verməməyə cəsarətim çatmır?

- kris..- hari bundan əvvəl çağırdığından da yavaş çağırdı.

Eşitməkdən daha çox onun mənə necə səssizcə yaxınlaşdığını hiss etdim və özümü elə apardım ki, heç nə hiss eləmədim. Bu an mən tək olmaq istəyirdim. Heç bir nəticəyə gəlməmişdim. Tutqunlaşan göyə, yer ulduzlarının yalnız xəyali kölgəsi olan ulduzlara baxaraq hərəkətsiz halda dayanmışdım, boşluqda, növbəylə gələn quduz fikirlər axınında isə sözsüz ölü, etinasız bir əminlik artırdı ki, orada, mənim üçün əlçatmaz olan şüurumun dərinliklərində mən artıq seçim eləmişəm və özümü yalandan elə göstərirəm, güya, heç nə baş verməyib, hətta bundan ötrü özümə nifrət eləməyə belə güc tapa bilmirəm".

Əsər 1-ci dəfə 1971-ci ildə andrey tarkovski tərəfindən, 2002-ci ildə isə steven soderbergh tərəfindən ekranlaşdırılıb. Açığı hələ Məğlubedilməzi oxuyanda belə, yazarın yazı tərzini, əsərdəki fəlsəfənin fərqliliyi və dərinliyini nəzərə aldıqda düşünmüşdüm ki, lem əsərini ekranlaşdırmaq böyük cəsarət tələb edir və əsərin mahiyyətini, yazarın çatdırmaq istədiyini səhnələşdirmək mümkünsüz kimi bir şeydir. Ki, lem özü belə solarisə çəkilən heç bir filmi bəyənməyib. 2 il öncə Tarkovskinin solarisinin ilk 1 saatını izləmişdim, hansısa səbəbdən yarımçıq qalmışdı. Sonra araşdıranda bir əsər əsasında çəkildiyini öyrənib, əsərin özünü oxumağımın daha yaxşı olacağına qərar vermişdim. Düzü, kitabdan aldığım zövqdən sonra, filmi tam izləyib xəyal qırıqlığına uğramaq istəmirəm. Amma kitabı şiddətlə tövsiyə edirəm, "şərq-qərb" nəşriyyatının bizim dilə tərcüməsi də çox möhtəşəm alınıb.