12. Postmodernizm hər kəs tərəfindən qəbul edilmiş milli-mənəvi (həmçinin beynəlmiləl) dəyərləri rədd edən düşüncə tərzidir. Postmodernizmdə həqiqət ünsüründən daha çox xəyalpərəstlik ön plandadır. Yazıçı hər hansı ittifaqa, qrupa üzv olmağa qarşıdır və təşkilatlanmağın əleyhinədir. O, öz fərdiliyini müstəqil qurmaqda maraqlıdır.
Postmodernist romanlarda sonluq ümumiyyətlə naməlumdur. Ənənəvi təhkiyələrdəki sonluğu sonluğu görmək olmur. Hadisələrin yekunu oxucunun beynində bitir. Postmodern əsərlərdə ənənəvi romanlardan fərqli olaraq, süjet kollaj və montaj prinsipləri ilə seçilir. Belə əsərlər bir mövzudan, bir dünyagörüşündən bəhs etmir; çoxyönlü, müxtəlif dinli, fərqli mədəniyyətlər, fərqli baxış bucağı olan obrazlardan ibarət olur.
Postmodernizm üçün bütövlüyün inkarı, xaotikliyin, müxtəlifliyin təzahürü xarakterikdir. Vərdiş edilmiş həqiqətlə mücərrəd həqiqət iç-içə verilir. Hadisələrə qarşı münasibətdə ciddilik əvəzinə lağlağı münasibət önə çıxır. Tənqid edilən məqamlar ironik bir üslubla izah edilir. Yazıçı əsərinin hər yerindədir. O, sərbəstdir. istədiyi zaman həm oxucusu ilə, həm də obrazı ilə söhbət edə bilir. Sanki gözlənilmədən müəllifin peyda olması ədəbi priyomdur. Bütün bunlarla bərabər, müəllif əsərinin içində yorucu deyil. Sadəcə oxucusunun beynində yer almağa qərarlıdır.
Posmodernist yazıçıya görə həyat bir oyundur. Həqiqi həyatda qarşılaşılan şəxslərlə xəyal dünyasında olan və ya nağıl qəhrəmanları əsərin içində yer ala bilir. Mətnin forma sabitliyi olmadığı üçün fərqli ədəbi növlərdən isitfadə edilir. Yəni romanın içərisində gözlənilmədən esse, lətifə və s. kimi janrlardan istifadə olunur. Zaman və məkan anlayışları klassik və modern ədəbiyyatdakı kimi konkret olmur. Klassizmdə və modernizmdə vərdiş etdiyimiz ədəbi növ və janr xüsusiyyətləri burada pozulmuş olur. Başqa dillə desək, postmodernizm sabit ədəbi düsturları inkar edir, sərbəstliyə meyilli olur.
Ədəbiyyatın əsas ifadə vasitəsi olan sözdən postmodernizmdə məqsədli şəkildə ifadəyə məhdudiyyət yoxdur: məhəlli, vulqar sözlərə, jarqonlara istənilən halda yer verilə bilir.Söz oyunundan, dilin ifadə imkanlarından tam sərbəst şəkildə istifadə olunur. istər ədəbi dil, istərsə də məhəlli dildən isitfadə baxımdan postmodernistlər özlərini sərbəst aparırlar.