184. Tanrıya verə biləcəyim tək bir sual var - "sən bacararsanmı?".
Uşağına 1 velosiped belə ala bilmədiyi üçün "mən nəyə lazımam onda?" deyib intihar edən atanın qəhrini çəkə bilərsənmi? Səngərdə gözlərinin önündə öldürülən əsgər yoldaşının qisasını almaq üçün düşmənə atəş açan, sonra isə prikaz verilmədən atəş açdığı üçün eşşək balası kimi döyülən, şərəfi, namusu ayaqlar altına alınan əsgərin çəkdiyi əzabı sən çəkə bilərsənmi? 3 uşağına baxmaq üçün gecə gündüz işləyən, işlədiyi yerdə də alçaldılan, xor görülən ananın göz yaşlarına cavab verə bilərsənmi? Böyük dövlətlər silahlarını sata bilsinlər deyə çıxan müharibələrin, öldürülən minlərlə insanın, başsız qalmış ailələrin cavabını verə bilərsənmi? Kimi günahlandıraq indi, mükəmməl bir dünya yaratdığını iddia edən tanrını mı? Və yaxud yaratdığı "ən mükəmməl varlıq" olan insanı mı? Günahkar kimdir?

Hakan gündayın çox sevdiyim bir sözü var : bizlər yaxşı insanlar deyilik, yaxşı insanlar çoxdan öldülər, müharibələrdə şəhid oldular, azadlıqları üçün öldürüldülər. Bizlər namussuzların, təcavüzkarların, zəif və iradəsiz insanların, savaşdan qaçanların övladlarıyıq.
Yer üzündəki bütün dinlər sadəcə və sadəcə insanların gözlərini boyamağa, onlara heç bir zaman gerçəkləşməyəcək xəyalları satmaqla məşğuldur. Niyə mənim insan kimi yaşamağa haqqım yoxdur deyən bir fəhləyə, uşağı şikəst doğulan anaya bu sənin imtahanındır, biraz səbr et cənnətə gedəcəksən deyər, amma özünü öldürüb eləməyəsən ha, bu ən böyük günahdır. bu dünyanın sənə ehtiyacı var, yoxsa biz kimə xəyal satarıq?

Keçən il elmlərdə bir çay evinə getmişdik, oturub domino filan oynayıb, çay içəcəkdik. Yerimizə keçəndən sonra ofisiantı çağırdıq, qoca xalanın biri gəldi, heç yeriyə də bilmirdi, utana sıxıla bir çaynik çay və şokolad istədik. Biraz sonra gətirdi, "xala bütün bu stollara sən təkbaşına baxırsan?" Deyə soruşduq. Hə bala dedi, üstəlik sadəcə stollara baxmırdı, hər yerin təmizliyindən, qab-qacaqların yuyulmasına qədər bütün işlərə o baxırdı, səhərdən axşama qədər, bir tikə çörək üçün. Bunu eşidəndən sonra hamımız sus-pus olduq, içdiyim çayın dadı da mənə acı gəlməyə başlamışdı. "Gəl sən otur, dincəl biraz, mən baxım sənin yerinə" demək istədim. Kim bilir nə əziyyətlər çəkirdi. Bu dünya belə insanlarla doludu, özümüzü aldadıb, ucu mənə çatmır onsuz kimə nə olur olsun deyə bilərik, instagramda, whatsapda ya əli ya məhəmməd deyə status paylaşıb özümüzü həqiqi dindar kimi göstərə bilərik, amma bunun kimə nə faydası var? Bir tərəfdə acından insanlar ölürsə, bir tərəfdə də varlının biri bir yeməyə dünyanın pulunu sayırsa dinin, tanrının kimə nə faydası olacaq? Bizi yaradan bir tanrı varsa belə əminəm ki, əli sikində gəzir, zövq alır əzab çəkdirməkdən, yaratdığı xaosa tamaşa etməkdən. Bu qədər əzab verdiyi bəs deyilmiş kimi bir də cəhənnəmə göndərməklə təhdid edir, əgər həqiqətən də belədirsə, göndərsin cəhənnəmə məni, bütün bunlara bais olan insanın necə əzab çəkdiyini görmək istəyirəm. Lazım deyil cənnəti də, hurisi də.